_____🌏_______ امام سجاد علیه السلام فرمودند: ✨اَلدُّنیا سِنَةٌ وَ الآخِرةٌ یَقظَةٌ وَ نَحنُ بَینَهُما اَضغاثُ اَحلامٍ؛ ✨دنیا خواب است و آخرت بیداری، و ما میان این دو، در خواب‌های آشفته‌ایم. مجموعه ورّام، ج ۲، ص۲۴ با ما همراه باشید👇 ┏━🕊━━••••••••••━━━━┓ @AaVINAa ┗━━━━••••••••••━━🖤━┛

____🍃🍂_______ «زمانی برای حسرت خوردن» - خوابیدی؟! پاشو دیگه تنبل، چقدر می‌خوابی؟ تکانی به خودت می‌دهی و می‌گویی: «ولم کن.» - وقت رفتنه. اما تو داری هفت پادشاه را خواب می‌بینی. اصلا هم دلت نمی‌خواهد از این خواب درهم برهم بیرون بیایی. ولی انگار دیگر چیزی دست خودت نیست. به زحمت چشم باز می‌کنی، از دیدن آنکس که کنارت ایستاده، برق از سرت می‌پرد. - مـمگه وقتش رسید؟ به ساعتت نگاه می‌کنی. متوقف شده. با حسرت به یک نقطه خیره می‌شوی و با سوز می‌گویی: «ای وای! به این زودی وقتش شد؟» زندگیت مثل فیلمی با دور تند از جلوی چشمهایت رد می‌شود. تازه می‌فهمی، ای دل غافل چی را برای چی دادی و حالا چقدر دستت خالیست. با التماس به پای ملک‌الموت می‌افتی و درخواست فرصت بیشتر می‌کنی. اما فرشته مرگ به تو می‌گوید: «به اندازه کافی زمان داشتی. وقت بیدار شدن رسیده. موقع کوچ کردن. بار و بنه را بردار برویم.» کوله‌بارت سبکتر از آن است که فکرش را می‌کردی. نگاهی به کیسه سوراخت می‌کنی و آه از نهادت بلند می‌شود. داد می‌زنی: «آخه این کی اینطوری شد؟ توش همچینم خالی نبود. اگه دستم برسه به کسی که سوراخش کرده.» از شکافش بیرون را نگاه می‌کنی و خودت را می‌بینی با زبانت، نگاهت، افکار و انتخاب‌هایت در حال دریدنش هستی. باورت نمی‌شود کار خودت باشد. به راه پیش رو نگاهی می‌اندازی. مو برتنت سیخ می‌شود. اکنون چیزهایی را می‌بینی که قبلا نمی‌دیدی. با خودت می‌گویی: «حالا چطور بی‌توشه این مسیر طولانی و پرخطر را طی کنم؟» و با حسرت، زمزمه می‌کنی: کاش زودتر بیدار می‌شدم. کاش با خودم مهربانتر بودم. کاش این چیزها را زودتر دیده بودم. کاش کاش کاش ✍️پ_ پاکنیا با ما همراه باشید👇 ┏━🕊━━••••••••••━━━━┓ @AaVINAa ┗━━━━••••••••••━━🌸━┛

چقدر زیباست! اصلا این چند جمله مثل یک اقیانوس عمیقه از هر علمی توش هست. کافیه دست اندیشه رو دراز کنی و از تویش، مشت مشت مروارید برداری. #ایده_نوشتن

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃 🌺🍃🌺🍃🌺🍃 🌺🍃🌺🍃 🌺🍃 #دلارام_خان #پارت_153 دلارام لباسش را به کمک خدمتکار مرتب کرد. بغضی در گلویش گیر کرده بود. سعی می‌کرد با قورت دادن آب دهانش آن را فرو ببرد ولی افاقه نمی‌کرد. درون آینه به خودش خیره شد. دستی به گونه‌هایش کشید. زیر چشمان گود شده‌اش را لمس کرد. آهی کشید. زیرلب گفت: زیبایی از دست رفته! اما خب مال بی‌صاحب که غصه نداره. _خانوم باهاتون بیام؟ _نـ... با خودش فکر کرد. اگه چیزیم بشه سعید چه کمکی می‌تونه بکنه؟ به سمت خدمتکار برگشت و لبخند بی جانی زد. _بیا ولی قبلش شلاق خان رو برام بیار! _چشم خانوم همین الان. سعید پشت در منتظر بود. قدم میزد و دست‌هایش را به هم می‌مالید. _من الان دارم امانتداری می‌کنم؟ مگه خان نگفت ناموسشو به من سپرده؟ من دارم می‌برمش به پیشواز خطر و اندوه؟ خروج دلارام رشته افکارش را برید. به سمت او رفت. _خانوم میگم... سرش را پایین انداخت. دست‌هایش را چنان به هم می‌فشرد که دستش به سفیدی میزد. _من نمی‌تونم شما رو ببرم. آخه... دلارام به هم ریخت. _یعنی چی؟ منظورت چیه؟ _خانوم عذر خواهم؛ ولی خان اگه بفهمن راجع به امانتداری من چه فکری می‌کنن؟ من چطور شما رو ببرم پیش اون مردک؟ _سعید ما حرف زدیم، قرار گذاشتیم. من باید بیام! خودم باید ازش بپرسم. خودم باید به فکر شوهرم باشم. چطور می‌تونم تو خونه آروم بگیرم وقتی هیچ خبری از شوهرم نیست؟ صدای دلارام بالا رفته بود. به نفس نفس افتاد. _شرمنده‌م خانوم. پس لطفاً سعی کنید خودتونو کنترل کنید. مبادا مشکلی برای خانزاده پیش بیاد. دلارام سرش را تکان داد و به راه افتاد. _بریم! ✍ #الهه_رمان_باستان #رمان ⛔️حق نشر این رمان کاملا متعلق به آویناست! هرگونه کپی و ارسال بدون ذکر منبع ممنوع و حرام است و پیگرد قانونی دارد! ✨پارت‌گذاری شنبه تا چهارشنبه حوالی ساعت ۱۰ ┏━🕊━━••••••••••━━━━┓ @AaVINAa ┗━━━━••••••••••━━🌸━┛

____💠🦋💠________ «و اما من! هرگز برای امام خویش تکلیف معین نمی‌کنم، که تکلیف خود را از حسین می‌پرسم. و من حسین را نه فقط برای خلافت، که برای هدایت می‌خواهم.‌ و من… حسین را برای دنیای خویش نمی‌خواهم، که دنیای خود را برای حسین می‌خواهم. آیا بعد ازحسین کسی را می‌شناسی که من جانم را فدایش کنم؟» #نامیرا_صادق‌کرمیار با ما همراه باشید👇 ┏━🕊━━••••••••••━━━━┓ @AaVINAa ┗━━━━••••••••••━━🌸━┛

📚 مـــعرفی کتـــاب 📚

_📚______ آیا تا به حال عاشق شده‌اید؟ عشقی که نه به حرف بلکه در عمل، به خاطرش حاضر باشی از همه چیزت، حتی جان خود بگذری؟ و آن‌ هنگام، تازه متولد شوی. از خواص عشق جاودانه شدن است. عشق زندگی را به ابدیت پیوند می‌زند. به قول مولوی «مرده بودم زنده شدم... دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم...» آری، عشق هر که را در آغوش گیرد نامیرا می‌کند. #نامیرا کتابی از صادق کامیار، ماجرای مردان و زنانی است خوشبخت؛ چرا که در هوایی تنفس می‌کردند که عشق در آن نفس می‌کشید. حسین بی‌شک، خود عشق است. مگر نه اینکه دست هر کس را گرفت، زنده شد. در رمان تاریخی نامیرا با افرادی همراه می‌شویم که در هنگامه انتخاب و عمل، عیارشان مشخص می‌گردد. در آستانه اربعین، اگر دنبال کتابی برای کسب معرفت هستید، نامیرا گزینه مناسبی است. شاید خود را در یکی از شخصیت‌های خوب پرداخت شده آن یافتید. ✍️پ_پاکنیا با ما همراه باشید👇 ┏━🕊━━••••••••••━━━━┓ @AaVINAa ┗━━━━••••••••••━━🌸━┛