🔴 #اصلاحات پاس میدهد، #ضدانقلاب آبشار میزند!!! طرح تجزیه #کازرون به دو شهرستان، دو سال است توسط نماینده اصلاحاتی این شهر، دنبال می شود و چند ماهی است با مخالفت مردم شهر مواجه می شود.. با سکوت دولت و همان نماینده اصلاحاتی، مثل همیشه ضدانقلاب سوار بر موج میشود و یک #اعتراض ساده با کاتالیزوری شبکه های #ماهواره و کانالهای #تلگرام (باز هم تلگرام) و توسط تعداد اندکی (همیشه آماده برای آشوب) با حمله به مقر #پلیس، به #خشونت و #بحران کشیده میشود. ❌بنظر شما چه کسی مقصر است؟! 🔺 #نماینده #مجلس ی که بجای حل مشکلات معیشتی مردم طرح تقسیم شهر را برای اهداف سیاسی، دنبال میکند؟! 🔺مردمی که به آن نماینده رای دادند؟! 🔺مدیران بی کفایت که بجای رسیدگی به خواسته های مردم، با سکوت و بی تدبیری اسباب دخالت و فضولی ضدانقلاب را ایجاد میکنند؟ و هزینه بی کفایتی خود را به کل نظام تحمیل میکنند؟! 🔺ضدانقلاب و هسته های آموزش دیده منافقین، که کاسبی شان تبدیل یک انتقاد و اعتراض ساده مدنی به آشوب سیاسی و پروژه براندازی و بحران ملی است؟!! 🔷هشیار باشیم و هشیاری دهیم. تمام هدف جریان #برانداز و اربابان آمریکایی و اسرائیلی و عربستانی آنها این است که با تکیه به یک #بهانه، کل کشور را به بحران بکشانند. بهانه فرقی ندارد چه باشد.. برخورد با یک دستفروش یا تقسیم کازرون یا آب ورزنه! و.. آنها به دنبال یک #بوعزیزی تونسی برای ایران و یک عَلَم عثمان برای حکومت بنی امیه اند.. 🔶آیا وقت آن نرسیده هر مسئولی پاسخگوی رفتار خود باشد و برای تبعات رفتارهایش جواب پس دهد و از آن سو برای #بلوغ_سیاسی مردم خود فکری کنیم؟! 🌹☘کانال شهید احمد مشلب☘🌹 🆔 @AhmadMashlab1995

‍ #سیره_شهید❣ ✍ اوایل جنگ بود ، در جلسه ای #بنی_صدر بدون {بسم الله} شروع ڪرد به حرف زدن ✍ نوبت ڪه به #صیاد رسید به نشانه ی #اعتراض به بنی صدر ڪه آن زمان فرمانده ڪل قوا بود گفت : ✍ [ من در جلسه ای ڪه اولین سخنرانش بی آنڪه نامی از #خدا ببرد حرف بزند، هیچ سخنی نمی گویم .😑] #شهید_صیاد_شیرازی🕊 #هر_روز_با_یک_شهید🍀 @AHMADMASHLAB1995

✍️ #دمشق_شهر_عشق #قسمت_سوم دلم می‌لرزید و نباید اجازه می‌دادم این لرزش را حس کند که با نگاهم در چشمانش فرو رفتم و محکم حرف زدم :«برا من فرقی نداره! بلاخره یه جایی باید ریشه این #دیکتاتوری خشک بشه، اگه تو فکر می‌کنی از #سوریه میشه شروع کرد، من آماده‌ام!» برای چند لحظه نگاهم کرد و مطمئن نبود مرد این میدان باشم که با لحنی مبهم زیر پایم را کشید :«حاضری قید درس و دانشگاه رو بزنی و همین فردا بریم؟» شاید هم می‌خواست تحریکم کند و سرِ من سودایی‌تر از او بود که به مبل تکیه زدم، دستانم را دور بازوانم قفل کردم و به جای جواب، دستور دادم :«بلیط بگیر!» از اقتدار صدایم دست و پایش را گم کرد، مقابل پایم زانو زد و نمی‌دانست چه آشوبی در دلم برپا شده که مثل پسربچه‌ها ذوق کرد :«نازنین! همه آرزوم این بود که تو این #مبارزه تو هم کنارم باشی!» سقوط #بشّار_اسد به اندازه هم‌نشینی با سعد برایم مهم نبود و نمی‌خواستم بفهمد بیشتر به بهای عشقش تن به این همراهی داده‌ام که همان اندک #عدالت‌خواهی‌ام را عَلم کردم :«اگه قراره این خیزش آخر به ایران برسه، حاضرم تا تهِ دنیا باهات بیام!» و باورم نمی‌شد فاصله این ادعا با پروازمان از #تهران فقط چند روز باشد که ششم فروردین در فرودگاه #اردن بودیم. از فرودگاه اردن تا مرز #سوریه کمتر از صد کیلومتر راه بود و یک ساعت بعد به مرز سوریه رسیدیم. سعد گفته بود اهل استان #درعا است و خیال می‌کردم به‌هوای دیدار خانواده این مسیر را برای ورود به سوریه انتخاب کرده و نمی‌دانستم با سرعت به سمت میدان #جنگ پیش می‌رویم که ورودی شهر درعا با تجمع مردم روبرو شدیم. من هنوز گیج این سفر ناگهانی و هجوم جمعیت بودم و سعد دقیقاً می‌دانست کجا آمده که با آرامش به موج مردم نگاه می‌کرد و می‌دیدم از #آشوب شهر لذت می‌برد. در انتهای کوچه‌ای خاکی و خلوت مقابل خانه‌ای رسیدیدم و خیال کردم به خانه پدرش آمده‌ایم که از ماشین پیاده شدیم، کرایه را حساب کرد و با خونسردی توضیح داد :«امروز رو اینجا می‌مونیم تا ببینم چی میشه!» در و دیوار سیمانی این خانه قدیمی در شلوغی شهری که انگار زیر و رو شده بود، دلم را می‌لرزاند و می‌خواستم همچنان محکم باشم که آهسته پرسیدم :«خب چرا نمیریم خونه خودتون؟» بی‌توجه به حرفم در زد و من نمی‌خواستم وارد این خانه شوم که دستش را کشیدم و #اعتراض کردم :«اینجا کجاس منو اوردی؟» به سرعت سرش را به سمتم چرخاند، با نگاه سنگینش به صورتم سیلی زد تا ساکت شوم و من نمی‌توانستم اینهمه خودسری‌اش را تحمل کنم که از کوره در رفتم :«اگه نمی‌خوای بری خونه بابات، برو یه هتل بگیر! من اینجا نمیام!» نمی‌خواست دستش را به رویم بلند کند که با کوبیدن چمدان روی زمین، خشمش را خالی کرد و فریاد کشید :«تو نمی‌فهمی کجا اومدی؟ هر روز تو این شهر دارن یه جا رو آتیش می‌زنن و آدم می‌کُشن! کدوم هتل بریم که خیالم راحت باشه تو صدمه نمی‌بینی؟» بین اینهمه پرخاشگری، جمله آخر بوی #محبت می‌داد که رام احساسش ساکت شدم و فهمیده بود در این شهر غریبی می‌کنم که با هر دو دستش شانه‌هایم را گرفت و به نرمی نجوا کرد :«نازنین! بذار کاری که صلاح می‌دونم انجام بدم! من دوستت دارم، نمی‌خوام صدمه ببینی!» و هنوز #عاشقانه‌اش به آخر نرسیده، در خانه باز شد. مردی جوان با صورتی آفتاب سوخته و پیراهنی بلند که بلندیِ بیش از حد قدش را بی‌قواره‌تر می‌کرد. شال و پیراهنی #عربی پوشیده بودم تا در چشم مردم منطقه طبیعی باشم و باز طوری خیره نگاهم کرد که سعد فهمید و نگاهش را سمت خودش کشید :«با ولید هماهنگ شده!» پس از یک سال زندگی با سعد، زبان عربی را تقریباً می‌فهمیدم و نمی‌فهمیدم چرا هنوز #محرمش نیستم که باید مقصد سفر و خانه مورد نظر و حتی نام رابط را در گفتگوی او با بقیه بشنوم. سعد دستش را به سمتش دراز کرد و او هنوز حضور این زن غیرسوری آزارش می‌داد که دوباره با خط نگاه تیزش صورتم را هدف گرفت و به عربی پرسید :«#ایرانی هستی؟» از خشونت خوابیده در صدایش، زبانم بند آمد و سعد با خنده‌ای ظاهرسازی کرد :«من که همه چی رو برا ولید گفتم!» و ایرانی بودن برای این مرد جرم بزرگی بود که دوباره بازخواستم کرد :«حتماً #رافضی هستی، نه؟» و اینبار چکاچک کلماتش مثل تیزی #شمشیر پرده گوشم را پاره کرد و اصلاً نفهمیدم چه می‌گوید که دوباره سعد با همان ظاهر آرام پادرمیانی کرد :«اگه رافضی بود که من عقدش نمی‌کردم!»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: فاطمه ولی نژاد @AhmadMashlab1995