🔰رک و صادقانه اما منهای کینه و کنایه درباره #انتخابات 🟧مطلب شماره 3 🖊سعید اسماعیل دخت/ دانش آموخته حوزه و دانشگاه 🟩یکی از مشکلات عام ما، به عنوان فعالین اجتماعی، نخبگان و همچنین مسئولین در امور جاری کشور پرداخت به مشکل به جای مساله است. در توضیح اینکه مشکل به نوعی خودش در قریب به اتفاق مسائل جامعه معلول است، علت ها و ریشه های یک مشکل عمدتا امور متعددی هستند، که در مطالعات علمی، میدانی و تجربی قابل احصاء است. البته رابطه، رابطه خطی ریاضی نیست، رابطه علی-معلولی به نحو علوم تجربی نیست، در علوم اجتماعی ما از مجموعه عوامل دخیل صحبت می کنیم، که هر یک برای خود نقشی زمینه ای دارند. و البته در آخر هر چند انسان موجودی انتخابگر است، اما تکلیف یک نظام و ساختار، حامیان و نخبگان او، نه در مواجهه با اختیار اشخاص بلکه در همین عوامل زمینه ای است. از این جهت با وجود عوامل زمینه ای در انتخاب و اختیار افراد، تمسک به مختار بودن اشخاص، در بسیاری از مواقع ممکن است نوعی فرافکنی در توجیه اشتباهات و اغلاط این دسته باشد. 🟥همین رویکرد در بحث انتخابات نیز تسری می یابد. این اشکال و اشتباه در بحث انتخابات از قضا از سوی گروه های مختلف و متضادِ فعالین و یا نخبگانی جامعه وجود دارد. و دسته های مختلف و متضاد به جای پرداختن به ریشه ها و منشاء های مشکل عدم مشارکت بخشی از مردم در انتخابات، صرفا با دادن آمار در بحث تعداد و کثرت کاندیداها و یا تشویق دخالت آنها سعی در آوردن مردم به سوی صندوق رای دارند. و دسته ای دیگر برای مطالبه از حاکمیت برای گرفتن امتیاز بر سر انتخابات، صرفا به اشکال گیری از ساز و کار انتخابات، رد صلاحیت ها و یا شیوه اجرای انتخابات اکتفاء می کنند. 🟩همه اینها در حالی است که نقد یا توجیه ساز و کارهای انتخاباتی، تشویق و تبلیغات، نقد یا مطالبه اصلاح، همه فرع وجود امکان مشارکت و نیز فعلیت یافتن رغبت به مشارکت در مردم است. البته در برآیند کلی، در دوره ای که مشارکت پایین می آید، نتیجه به ظاهر با کلام منتقدین به ساز و کار انتخابات سازگار است. همین هم هست که آنها، عدم مشارکت مردم را به جای واکاوی مصادره می کنند. در حالی که در واکاوی ریشه ها، آنها متهم اصلی هستند. 🟩در ادبیات علوم اجتماعی، بحث مشارکت جویی مردم، با عنوان سرمایه اجتماعی در مقالات و آثار دیگر علمی طرح میشود. از این جهت، ریشه مشکل عدم مشارکت مردم در انتخابات را هم باید در بحث سرمایه اجتماعی جستجو کرد. افول سرمایه اجتماعی خود معلول عوامل متعددی است که همیشه محل نظر پژوهشگران حوزه علوم اجتماعی بوده است. که در مطالب بعدی به یمن الهی به بخشی از آنها خواهیم پرداخت. ✳https://eitaa.com/Alamesorkh

🔰رک و صادقانه اما منهای کینه و کنایه درباره #انتخابات 🟧مطلب شماره 4 🖊سعید اسماعیل دخت/ دانش آموخته حوزه و دانشگاه 🟥یکی از اشکالات و ایرادات اساسی در نگاه به مساله انتخابات، به شکل کمال گرایی در بحث نتیجه انتخابات و کارکردهای نهادها و نامزدها بر میگرد. عموما این ذهنیت تبلیغ شده که با روی کار آمدن مجلس یا دولتی جدید، قراره زیر و زبر بشه در کشور !. یا این نماینده یا رئیس جمهور قراره کن فیکون کنه! یا در موضع تبلیغ افراط میشه نسبت به اشخاص. این به معنای این نیست که کاندیداها نباید برنامه داشته باشند و یا مردم نباید مطالبه داشته باشند. بلکه به معنای این است که باید واقع گرا باشیم. از دو جنبه، یکی در مورد میزان اثر و دیگری در مورد قضاوت ها. 🟩در مورد میزان تاثیر... شاید بهترین مثال برای دنیای سیاست مکعب روبیک باشه. اولین بار که می خواهیم بازی کنیم، می خواهیم با چند چرخش ساده، خانه مورد نظر رو به جای دلخواه خود ببریم، غافل از اینکه با یک تغییر متغییر های زیادی تغییر می کنه! یک چرخش یعنی بر هم خوردن چند وضعیت دیگه مکعب! عموم مشکلات جامعه هم همین گونه اند، متغیرهای چند مجهولی و وابسته! و برای حل شدن برخی از اونها، بخصوص در سیستم های دموکراسی و مردم سالار نیازمند طی وقت و مراحل مختلف و بعضا پیچیده است! تعارض های کارشناسی و تزاحم های تصمیم گیری، گاهی غیر عادی و گاهی طبیعی عملا راه رسیدن به نتیجه را کند و یا قفل می کند. خیلی وقت ها تصمیمات خوب همراه با نتایج بد هم هستند، گاهی تصمیمات بد، نتایج بعضا خوب هم دارند! همه این ها به معنای این نیست که بگوییم هیچ کاری نباید کرد، خیر، بلکه می خواهم بگویم دنیای سیاست و جامعه و اقتصاد و فرهنگ هست و تغییر، تصمیم، تزاحم، تضارب! و اولین ذهنیت غلط و گمراه کننده ساده اندیشی در مورد ساختار های تصمیم گیری و به نتیجه رسیدن است. از این جهت دو قشر در اشتباه هستند، یکی آنهایی که وقتی کاندیدا میشوند، وعده های صد من یک غاز می دهند! که کن فیکون می کنیم! و دیگر کسانی که به نتیجه نرسیدن برخی امور را عاملی برای سلب همه شایستگی ها و کارکردهای یک نامزد یا یک نهاد یا کلیت انتخابات می دانند. در یک کلام، دنیای سیاست در فضای دموکراسی و جمهوریت، یعنی دنیای صبر! یعنی دنیای رسیدن به نتیجه بر اساس توافق و مشارکت. کافی است یک بار تجربه گرفتن تصمیم های مشارکتی در مسائل خانه و کاری داشته باشیم تا متوجه عمق پیچیدگی در وسعت یک کشور بشویم. با این بیان، کاندیدایی که شعار های تکروانه و دن کیشوت وار در جامعه طرح می کند، از نظر فهم سیاسی دچار اختلال است، کسی هم که گمان می کند نهادها و افراد لزوما به واسطه نرسیدن به یک سری نتایج بی فایده و بی خاصیت هستند، در فهم سیاسی دچار اختلال هستند. الا اینکه! الا اینکه آن کاندیدا و یا در بین مردم، یک خواسته تبدیل به گفتمان شود، یا آن کاندیدا و مساله ای که طرح می کند قدرت اجماع سازی در آن نهاد داشته باشد. ‼در این چارچوب بیان شده در مورد واقع گرایی در میزان تاثیر، بحث " چنین خواهم کرد" نیست، بحث " تلاش خواهم کرد" مطرح است. و قضاوتهای ما افراد جامعه هم نسبت به همین مقدار است. 🟩اما در مورد قضاوت ها... در قضاوت ها هم ما در مورد کارکردها دچار افراط و تفریط های مطلق گرایانه هستیم. یعنی گمان می کنیم هر نهادی، هر فردی یا کاندیدایی باید در عملکردهایش در همه زمینه ها بدون ایراد و نقص باشد. راه حل ها نیز باید فوری و ضربتی باشد. و الا فاقد هر گونه شایستگی است! طبیعی است از این جهت که چنین نگاهی احتمالا تنها بر معصوم منطبق است، احدی در دنیای سیاست صاحب صلاحیت نیست! چون بالاخره هر غیر معصومی یک ایرادی دارد! و ما از باب احتیاط و یا وسواسی(که ناشی از همان مطلق گرایی و کمال گرایی است) نهادها یا افراد صاحب صلاحیت و صاحب ایراد را به طور کلی کنار می زنیم! در حالی که راه حل درست، کنار گذاشتن این تفکر مطلق اندیشی و کمالگرایی در سیاست و رو آوردن به نسبی گرایی در قضاوت نسبت به کارکردهای نهادها و اشخاص و اساس انتخابات است. ‼نسبی گرایی در قضاوت نسبت به عملکردها، یعنی همه واقعیت را ببنیم، یعنی مزیت و بدی را در کنار هم ببنیم و به یک برآیند کلی از اثرات مطلوب برسیم. ذهن های ساده و فاقد پیچیدگی اغلب چه در جنبه های مثبت و چه در جنبه های منفی، فاقد یک برآیندگیری کلی عقلایی هستند، و عموما با مسائل و افراد به شیوه دیو یا دلبر برخورد می کنند! اما افراد فرهیخته با نگاه همه جانبه به مسائل، نهادها و افراد، نقاط مثبت و منفی را در کنار هم می بینند. لازمه این نوع رفتار و نگاه اهل تحقیق بودن است. اکتفا نکردن به منفی بافی ها و یا تمجید های یک سویه است. سعی در بیشتر کردن نقاط مثبت و زدودن نقاط منفی است، و نه بت سازی و نه تکفیر. ✳https://eitaa.com/Alamesorkh

گوشواره قلبی لا لا لا لا کن از آسمونها ما رو دعا کن زائرهای کوچولوی، شهید کوچولو💓🥺 https://eitaa.com/Alamesorkh

✳بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی و جایگاه آن در مشارکت های مردمی 🟧#انتخابات، مطلب شماره 5 🖊سعید اسماعیل دخت، دانش آموخته حوزه و دانشگاه 🟩در یکی از مطالب گذشته ( https://eitaa.com/Alamesorkh/454) بحث #انتخابات به ریشه های عدم مشارکت بخشی از مردم اشاره کردیم و عنوان کردیم برخی در مواجهه با این مشکل، به جای پرداخت و بررسی ریشه های مساله به دنبال فرافکنی و فرار از واقعیت های چرایی مشکل عدم مشارکت بخشی از مردم هستند. ما قبل از اینکه به ریشه های بحث عدم مشارکت بپردازیم خوب است که وضعیت کشور خودمان را در بحث سرمایه اجتماعی مروری کنیم. برای اطلاع از این مهم می توانیم به پیمایش های سراسری ای که تحت عنوان موج اول، دوم و سوم در سه دوره گذشته صورت گرفته است مراجعه کنیم. ابتدا به تحلیل چند تن از پژوهشگران در این باره می پردازیم و بعد خودمان هم مروری بر آمار و داده های این سه پیمایش که دخیل در مقصود ما هستند خواهیم داشت: 🟧امیر سیاهپوش در پژوهش تحلیلی خود در رابطه با وضعیت سرمایه اجتماعی با نگاه به موج اول و دوم پیمایش در مورد وضعیت اعتماد در کشور عنوان می کند که میزان اعتماد هر چه از سطح خانواده به سطوح عمومی تری می رود کاسته میشود . در کتاب وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران نیز با بررسی مقالات و پژوهش های مختلف مورد تایید قرار گرفته است 🟧نتیجه گیری دیگر سیاهپوش منطبق بر داده های این دو پیمایش پایین بودن سطح مشارکت مردمی در انجمن ها و تشکل های صنفی است. 🟧بالاترین میزان مشارکت در این بین مربوط به گروه های مذهبی با نرخ 95 درصد است. در عرصه سیاسی هم هر چند میزان مشارکت رسمی مانند انتخابات(بجز دو انتخابات اخیر) بالاست اما نرخ مشارکت در تشکل ها و احزاب سیاسی بسیار پایین است. 🟧این نتایج توسط کتاب وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران هم با بررسی نظرات سایر پژوهش های این حوزه، تایید و عنوان شده است که بیشتر جامعه ایران گرایش به حضور در گروه هایی با روابط نزدیک دارند. 🟧پاک سرشت در کتاب وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران، یک نتیجه گیری در بحث سرمایه اجتماعی دارد مبنی بر اینکه مساله بحث اعتماد (مقصود در سطح خانوادگی، بین دوستان)، صداقت، امانتداری و امثال این ها به طور بالقوه در بین جامعه به عنوان یک ارزش قلمداد میشود و مورد احترام است. همچنین آموزه های دینی هم بر این مساله تاکید دارند. اما بصورت بالفعل وضعیت موارد سرمایه اجتماعی در بخش نهادی و تعمیم یافته مطلوب نیست. ایشان در تحلیل این قضیه عنوان می کنند که وجود بالقوه این منابع اخلاقی تنها یکی از لوازم کنش عقلانی است، و در کنش های جمعی و استراتژیک عوامل دیگری هم دخیل هستند، که نویسنده از آن به دشواری های تبدیل هنجار به استراتژی های کنش جمعی تعبیر می کند. 📚سیاهپوش، امیر(1387)، فراتحلیل مطالعات سرمایه اجتماعی ایران، مجله راهبرد فرهنگ، شماره 3، صفحه 109 📚پاک سرشت، سلیمان(1394)، کتاب وضعیت سرمایه اجتماعی در ایران ؛ چالش‌ها و راهبردها، انتشارات نور علم، صفحه 65 ✳https://eitaa.com/Alamesorkh

✳بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی و جایگاه آن در مشارکت های مردمی 🟧#انتخابات، ادامه مطلب شماره 5 🖊سعید اسماعیل دخت، دانش آموخته حوزه و دانشگاه 🟧همانطوری که در مطلب قبلی عنوان شد سه پژوهش با عنوان موج اول، دوم و سوم در ارتباط با بحث وضعیت فرهنگ و سرمایه اجتماعی صورت گرفته است، در این مطلب به بخش هایی از این سه پیمایش و مقایسه آنها با هم خواهیم پرداخت. 🟥شاخص اعتماد در بحث اعتماد در موج اول، در بررسی اعتماد اشخاص به اعضای خانواده 88.2 افراد از زیاد تا کاملا نظر خود را بیان کرده اند. نزدیک 10 درصد افراد متوسط و کمتر از 3 درصد افراد این مقدار را ضعیف و کمتر از آن دانسته اند. این شاخص در نسبت با اقوام و خویشان 24 درصد زیاد تا کاملا، 33.5 به متوسط و 17.5 درصد هم از متوسط کمتر بوده است. در نسبت با دوستان، 43.3 افراد زیاد یا بیشتر از آن، 34.4 افراد متوسط و نزدیک 21 درصد هم کمتر از متوسط. 🟥در بحث اعتماد تعمیم یافته، یعنی اعتماد نسبت به گروه ها، اصناف و اقشار تخصص یافته جامعه، در موج اول برای مثال اساتید دانشگاه با 72.2 درصد اعتماد زیاد و بیشتر، روحانیون با 46 درصد اعتماد زیاد و بیشتر، راننده تاکسی با 25 درصد اعتماد زیاد و بیشتر، معلمان با 81 درصد اعتماد زیاد و بیشتر، ورزشکاران با 62 درصد اعتماد زیاد و بیشتر، هنرمندان با 51 درصد اعتماد زیاد و بیشتر هستند. در موج دوم در جامعه آماری اعتماد زیاد به اساتید 70.5 ، روحانیون 40.8 ، راننده تاکسی 20.9، معلمان 77.2 ، ورزشکاران 62.7 و هنرمندان 47 درصد بوده است. 🟥در شاخص قبیله گرایی، در موج دوم در پاسخ به این سوال که در درگیری بین یکی از اقوام و دیگری از چه کسی دفاع می کنید ؟ 41 درصد گفته اند از کسی که حق با او باشد، 12 درصد گفته اند که اقوام خود و مابقی هم گفته اند یا وساطت می کند یا دخالت نمی کنند. در موج اول درباره شهادت علیه اقوام خود، نزدیک 4 درصد گفته اند واقعیت را نمی گویم، 21.5 گفته اند سکوت می کنم و 74 درصد گفته اند واقع را می گویم. 🟥در شاخص وفاداری نسبت به کشور، در موج اول در سوال از اینکه در صورتی که جنگی دوباره برای کشور اتفاق بیفتد شما چه میزان حاضرید به جبهه بروید، 53.6 پاسخشان زیاد یا بیشتر از آن بوده است. 20.8 متوسط و 25.7 گفته اند کم، خیلی کم یا اصلا در سوال دیگری درباره وفاداری به مردم و کشور، در پاسخ به این سوال که در صورتی که نیاز باشد یک ماه از سال را برای کمک به مردم، به یکی از مناطق محروم بروید تا چه اندازه حاضرید اقدام به این کار کنید؟ 65 درصد از افراد پاسخ داده اند زیاد، خیلی زیاد، کاملا. 19.9 درصد متوسط و نزدیک 15 درصد کم، خیلی کم یا اصلا. در همین زمینه در موج دوم، در پاسخ به تمایل رفتن به جبهه برای دفاع از کشور، 43.5 درصد از خود تمایل زیاد نشان داده اند، 21.6 متوسط و 35 درصد هم تمایل کمی داشته اند. و در مورد رفتن به مناطق محروم برای کمک کردن، 60.5 درصد تمایل زیاد، 22 درصد تاحدودی و 17.4 درصد هم تمایل کمی از خود نشان داده اند. ✳https://eitaa.com/Alamesorkh

بسم الله الرحمن الرحیم در انتخابات قم با بررسی اجمالی بین کاندیداهایی که اتفاقی اجمالی از جانب گروه های انقلابی روی آنها بود، جناب محمد منان رئیسی به جهت اینکه ایشون دارای مبانی بومی ایرانی-اسلامی در بحث معماری دارند که می توانند ان شاءالله در بحث شهرسازی ایرانی اسلامی زبان گویایی باشند. همچنین بدون لکنت در موضع انقلابی داشته و دارند، به لحاظ تجربه هم در معاونت شهرداری تهران حضور داشته اند. نفر بعد حجةالاسلام سید رضی (کد 508) هستند، ایشون رو از مدرسه معصومیه میشناسم، انسان بسیار پاک و مطالبه گری هستند(از جمله در بحث اعتراضات هفت تپه جزو نیروهای فعال پای کار بودند)، تحصیلات ایشون اقتصاد هست، و خاصه با سویه های اقتصاد اسلامی، و به جهت اینکه بنده اعتقاد به جوان گرایی و تعویض افراد دارم. نفر سوم روانبخش

طنزه، اما خداییش جزو قوی ترین استدلال ها بود... 😊 https://eitaa.com/Alamesorkh

رای میدهم برای ... 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 https://eitaa.com/Alamesorkh

انتخابات الکترونیک خوبه ها! ولی خداییش یه استامپ نمادین بذارید، انگشت من هنوز داره آلارم رای ندادی میزنه🫤🔊 مزه میداد خب🫤 😊 https://eitaa.com/Alamesorkh

نتیجه هر رای که امروز میدادیم😂👆 https://eitaa.com/Alamesorkh

ترم گذشته افتخار داشتم از حضور دکتر عباس منوجهری در درس روش شناسی علوم سیاسی استفاده کنم، ایشان در پایان ترم از ما خواستند نظرمان را درباره کتاب فراسوی رنج و رویای ایشان بنویسیم متن پیش رو نقد کلی بنده به کتاب ایشان بود :

نقدی بر #کتاب فراسوی رنج و رویا / استاد #عباس_منوچهری با سلام/ فرموده بودید نکاتی را به آخرین متنی که قرار داده اید اضافه کنیم ، و بطور کلی نکاتی راجع به کتاب بگیم (اگر درست فهمیده باشم) ، بنده با قدری تامل به عنوان نکته ای که برای خودم وجود داشت عرایضی رو بیان می کنم. بسم الله الرحمن الرحیم نکته قابل تامل در مورد کتاب برای بنده این است که پارادایم ها بر اساس راهبرد حکومت در نظر گرفته شده اند. این نکته البته هر چند با نگاه به پارادایم ها هم مشخص است اما در ص 15 مقدمه جلد دوم هم به آن تصریح شده است « مکاتب فکری متفاوت، علی رغم تقاوت هایی که در دلالت های تاریخی-وضعیتی و دلالت های فکری-معرفتی با یکدیگر دارند، همسانی قابل توجهی در دلالت های راهبردی با مکاتب فکری دیگر دارند...این وحدت و تفاوت را می اوان با تعبیری دلالتی-پارادایمی نشان داد». و در ادامه در صفحه 17 آورده شده است«مشابهت و تمایز میان مفاهیم و آرای سیاسی نه در متفکر، نه در نوع دستگاه نظر او، و نه در دوران تاریخ تفکرات سیاسی، بلکه در نوع ساخت و ساز و کار اقتداری که ترسیم می کنند نهفته است». می رویم به مقدمه جلد اول، در صفحه 14 مقدمه کتاب آورده شده است که در ابتدای عصر مدرن تفکر و دانش سیاسی دچار گسست گفتمانی میشود، که شاخص ترین وجه این گسست جدایی مدنی/سیاسی از اخلاق بود. در نتیجه موضوع دانش سیاسی، «نظم اجتماعی» و «تنظیم روابط قدرت» شد. در نتیجه عرصه مدنی-عمومی به عرصه سیاسی، که قلمروی اقتدار محسوب شد، تبدیل شد.در نتیجه این امر افراد هویت مدنی، یعنی شهروند صاحب اقتدار در عصر کلاسیکرااز دست دادند، و به طرفی از قرار داد تبدیل شد. در همین صفحه قبل از بیان این مطلب در توضیح وضعیت دانش سیاسی پیش از گسست، آورده شده است که پیش از دوران مدرن دانش سیاسی با دانش اخلاق وحدت معرفتی داشت. و مساله در این دو دانش «بهتر زیستن» یا همان سعادت بود. مساله برای من این است که جلد دوم کتاب فراسو که پارادایم ها را دسته بندی کرده است بر اساس دلالت های راهبردی و مشخصا راهبرد در سطح حاکمیت است، آیا می توانیم بگوییم کتاب به لحاظ دانش سیاسی در پارادایمی قرار می گیرد که مساله اش «اقتدار» است و نه «زندگی نیک»؟ البته که زندگی و سامان نیک هم هست اما عَرَضی و تبعی است و اصالت با چگونگی اقتدار است. یعنی سعادت ذیل مساله اقتدار است، «چه کسی اقتدار داشته باشد» مساله اصیل در جلد دوم است و نه چگونه سامان نیک تحقق می یابد. و بنظر می رسد که اگر اصالت با این پرسش بود پارادایم های متفاوتی را می داشتیم. همانطوری که در در مقدمه بیان شده است روش کتاب، رهیافت هنجاری است. و در رهیافت هنجاری آنچه مهم است مساله «تغییر» است. پرسش پیش روی ما این است که دقیقا چه چیز یا چیز هایی و کجا و کجاهایی به عنوان ثقل بحث «تغییر» است؟ و مشکل و معضل امر سیاسی در کجا و از کجاست؟ یا بهتر بگویم اصالت تغییر در کجاست؟ چون مطمئنا پیوستگی عوامل در یک جامعه چنین است که به تبع عوامل دیگر هم تغییراتی می یابند، اما اینکه اندیشمند سیاسی اصالت و نقطه آغاز را برای مساله «تغییر» کجا می بیند مساله است. من فکر می کنم در مساله «آنچه باید تغییر کند»، وقتی دسته بندی پارادایم ها را بر اساس دلالت های بنیادین ببینیم و نقطه اصالت را این دلالت قرار بدهیم، بیشتر این تحول را درونی و معرفتی می بینیم. آنگاه که دسته بندی پارادایم ها را بر اساس یک هنجار می بینیم نقطه اصالت برای تغییر را به اجتماع داده ایم و آنگاه که راهبرد باشد، به حاکمیت. البته باید اذعان کنم که راهبرد گفتگو یک مساله دیگری است، و اصلا نمی دانم و برایم سوال است که گفتگو را باید یک راهبرد دید یا یک برنامه؟ از این جهت که شاید بتوان گفت «گفتگو» خود به نوعی زیر مجموعه راهبرد محو حکومت است، البته شاید به جهاتی تعمیم یافته تر، چرا که مساله در راهبرد محو حکومت، محو نهاد اقتدار است، و مساله در گفتگو، محو و پیش فرض نگرفتن هیچ نهادی، و ورود به گفتگو و بعد رسیدن به یک نهاد است : «عقل انسان در زبان و کنش مشترک کنشگران نهفته است، بنابراین به جای تجویز یک اصل اخلاقی...هر کس باید اصل مورد نظر خود را بر دیگران عرضه کند تا اعتبار آن از طریق گفتگو به آزمون در آید»(جلد 1/ صفحه 261) 🖊سعید اسماعیل دخت ✳https://eitaa.com/Alamesorkh