بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #شهدای_بنی_هاشمی 🔹 #حضرت_علی_اصغر علیه السلام روزی که در دیار بلا ، انقلاب بود قحطیّ آب در حرمِ بو تراب بود در گاهواره ، کودکِ بی شیر ، ناله داشت از کف ، قرار داده و در پیچ و تاب بود هَلْ مِنْ مُعینِ خون خدا را شنید او شیون بلند کرد و همینش جواب بود یعنی منم فدایی ات ، ای سبط مصطفی از داغ بی کسیّ تو ، قلبم کباب بود می کرد حس ، امام زمانش بُوَد غریب بر یاری اش مجاهد پا در رکاب بود وقتی حسین نالة ششماهه را شنید آمد به سوی خیمه ، دو چشمش پر آب بود گفتا : بیاورید برم #شیرخواره را در انتظارِ طفل خود ، آن مستطاب بود دست خدا گرفت قماطش به روی دست بر دشمنان سنگدل ، او را خطاب بود گر رحم بر حسین نکردید و از جفا بر کشتنش یکایتان را شتاب بود رحمی کنید بر پسرِ شیر خواره ام کاند مَثَل چو ماهیِ بیرون ز آب بود در سنّتِ رسول خدا جدّ اطهرم بر کامِ تشنه ، آب رساندن ، ثواب بود این طفلِ شیر خواره ندارد توان جنگ گرچه وِرا به شیر خدا انتساب بود دیدند در سپاه ستم پیشه گانِ شام زاین صحنه و کلامِ حسین ، انقلاب بود گفتند عدّه ای که به طفلش دهید آب برخی مخالفِ سخنِ آن جناب بود ترسید ابن سعد ، سپاهش رود ز دست در دل وِرا ز آخرِ کار ، اضطراب بود در فکر گندم ری و حُکمِ امارتش غافل ز قهرِ خالقِ مالک رقاب بود گفتا به حرمله که کند کار را تمام آن تیره دل ، شگفت زده ، زاین عتاب بود پرسید : زاین دو ، تیرِ سه شعبه ، که را زنم ؟ در چلّه داشت تیر و گهِ انتخاب بود گفتا : ببین سپیدیِ حلقومِ کودکش رخشد چنان که در نظرت زرّ ناب بود یک کامِ خشک ، شد هدف تیرِ آبدار خورشید سوخت زین غم و گویی مذاب بود تیر از کمان پرید و به حلقِ علی نشست و آن صیدِ غرقِ خون شده در پیچ و تاب بود در منطق یزید و سپاهِ پلیدِ او شش ماهه را ، سه شعبة سمّی ، جواب بود لبخند زد به روی پدر ، شد فدای دوست خاموش شد ز گریه ، تو گویی به خواب بود جاری شد از گلوی علی ، خونِ خونِ حق در غنچة خزان زده ، قدری گلاب بود پاشید چند قطره از آن بر رخِ حسین روی عزیز فاطمه از خون خضاب بود بابش حسین ، خونِ وِرا بر فلک فشاند هر قطره اش به سرخیِ یاقوت ناب بود گر قطره ای بخاک از آن خون چکیده بود ارکانِ نُه فلک ، همه از بُن ، خراب بود آن تیر سوخت جان حسین و دل رباب بر خرمنِ وجود ، چو برقِ شهاب بود یارب ! مباد مرد ، خجل گردد از عیال دارم گمان ، امام ، خجل از رباب بود وقتی رباب بوسه ز حلقومِ او گرفت در عرش و فرش ، شورشِ یوم الحساب بود بابا نماز خوانْد و سپردش به مهدِ گور آن خاکِ تیره ، چو بر رخِ اصغر ، نقاب بود خاکم به سر ، شراره به دل ، عقده در گلوست کاین تلخْ قصّه ، ثبت به چندین کتاب بود برخی نوشته اند : مزارش شکافتند 1 شاهد بر این قضیّه ، دو چشم رباب بود نَبْوَد عجب اگر که بگویم : به راه شام بر نی سرش به جلوه ، چنان آفتاب بود می خواست مادرش که در آغوش گیردش افسوس ! دستِ خستة او در طناب بود زینب به گریه گفت : امان از دل رباب هر چشم ، چشمه سار و دلِ او کباب بود گاهی به یاد اصغرِ شیرین لبش ، به شور کنج خرابه ، ذکر شبش ، ذکر خواب بود هر کس گریست بهرِ علی ، او دعاش کرد دانم ، دعای خسته دلان ، مستجاب بود باب_الحوائج است علی اصغرِ حسین یادش به شهرِ فیض ، مرا فتحِ باب بود شکر خدا که « #ایزدی» از صدق و اعتقاد مدحتسرای عترتِ ختمی مآب بود 1 - ریاض القدس – محمد قزوینی – ج 2 – ص 103 * شیخ سبزواری – جامع النورین – مجلس 28 🔹 با لمس لینک زیر به #کانال ما بپیوندید: 🆔http://eitaa.com/AmirIzadiHamedani14 🟤 لطفاً برای #نشر_معارف_شیعی و #مناقب و #فضائل_اهل_البیت علیهم السلام و #اشعار_آیینی این کانال را به دوستان خود معرفی کنید. 🤲 التماس دعای فرج.