💠فضائل الباقر سلام الله علیه 🔷حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْقَاسِمِ عَنْ هِشَامٍ اَلْجَوَالِقِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: كُنْتُ مَعَ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَيْنَ مَكَّةَ وَ اَلْمَدِينَةِ وَ أَنَا أَسِيرُ عَلَى حِمَارِي وَ هُوَ عَلَى بَغْلَتِهِ إِذْ أَقْبَلَ ذِئْبٌ مِنْ رَأْسِ اَلْجَبَلِ حَتَّى اِنْتَهَى إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فجلس[فَحَبَس عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ]اَلْبَغْلَةَ وَ دَنَا اَلذِّئْبُ حَتَّى وَضَعَ يَدَهُ عَلَى قَرَبُوسِ اَلسَّرْجِ وَ مَدَّ عُنُقَهُ إِلَى أُذُنِهِ وَ أَدْنَى أَبُو جَعْفَرٍ أُذُنَهُ مِنْهُ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ اِمْضِ فَقَدْ فَعَلْتُ فَرَجَعَ مُهَرْوِلاً قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَقَدْ رَأَيْتُ عَجَباً قَالَ وَ تَدْرِي مَا قُلْتُ قَالَ قُلْتُ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ اِبْنُ رَسُولِهِ أَعْلَمُ قَالَ إِنَّهُ قَالَ لِي يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ زَوْجَتِي فِي ذَلِكَ اَلْجَبَلِ وَ قَدْ تَعَسَّرَ عَلَيْهَا وِلاَدَتُهَا فَادْعُ اَللَّهَ أَنْ يُخَلِّصَهَا وَ لاَ يُسَلِّطَ أَحَداً مِنْ نَسْلِي عَلَى أَحَدٍ مِنْ شِيعَتِكُمْ قُلْتُ فَقَدْ فَعَلْتُ . 🔶محمد بن مسلم گوید : من در محضر حضرت ابوجعفر الباقر سلام الله علیه بين مكه و مدينه ميرفتم که سوار بر الاغ بودم امام عليه السلام نيز سوار بر قاطر بود ناگهان گرگى از بالاى كوه پائين آمد تا به ایشان رسيد، قاطر را از راه رفتن باز داشت جلو آمد تا دست خود را روى زين گذاشت و گردن خود را بالا برد تا به گوش حضرت نزديك كند .حضرت سر مبارك پائين آورد مدتى به نجوای او گوش ميداد بعد فرمود برو انجام دادم. گرگ(با خوشحالی) جست و خيز کنان رفت، سپس عرض كردم فدايت شوم چه چيز عجيبى ديدم! فرمود فهميدى چه ميگفت؟ عرض كردم خدا و پيامبر و فرزند پیامبر بهتر ميدانند، سپس فرمود : گرگ ميگفت يا ابن رسول الله همسرم در اين كوه است و زايمان بر او دشوار شده از خدا بخواه نجاتش دهد و اینکه از نسل من گرگى به دوستان و شیعیان شما آزار نرساند ، من هم به او گفتم که خواسته ات را اجابت نمودم. 📚بصائر الدرجات، ج ۱، ص ۳۵۱ 📚بحار الأنوار، ج ۴۶، ص ۲۳۹ 📚مدینة المعاجز، ج ۵، ص ۱۵ 📚دلائل الإمامة ج ۱، ص ۲۲۳ 📚الإختصاص ج ۱، ص ۳۰۰

💠فضائل الباقر سلام الله علیه 🔶عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ : «كَيْفَ أَبُوكَ؟» فَقَالَ: صَالِحٌ. قَالَ: «قَدْ هَلَكَ أَبُوكَ بَعْدَ مَا خَرَجْتَ حَيْثُ صِرْتَ إِلَى جُرْجَانَ ». ثُمَّ قَالَ لَهُ: «كَيْفَ أَخُوكَ؟» قَالَ: خَلَّفْتُهُ صَالِحاً. قَالَ: «قَتَلَهُ جَارُهُ صَبِيحَةَ يَوْمِ كَذَا، سَاعَةَ كَذَا» فَبَكَى اَلرَّجُلُ، ثُمَّ قَالَ: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ بِمَا أُصِبْتُ بِهِ. قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «اُسْكُتْ فَقَدْ صَارَا إِلَى اَلْجَنَّةِ، وَ اَلْجَنَّةُ خَيْرٌ لَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ». قَالَ اَلرَّجُلُ: فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي، إِنِّي خَلَّفْتُ اِبْنِي وَ مَعَهُ وَجَعٌ شَدِيدٌ؛ وَ لَمْ تُنْبِئْنِي عَنْهُ قَالَ: «قَدْ بَرِئَ، وَ زَوَّجَهُ عَمُّهُ اِبْنَتَهُ، وَ أَنْتَ تَقْدَمُ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ وَ قَدْ وُلِدَ لَهُمَا غُلاَمٌ، وَ اِسْمُهُ (عَلِيٌّ) وَ هُوَ لَنَا شِيعَةٌ، وَ أَمَّا اِبْنُكَ فَلَيْسَ لَنَا شِيعَةً، وَ هُوَ لَنَا عَدُوٌّ، فَلاَ يَغُرَّنَّكَ عِبَادَتُهُ وَ خُشُوعُهُ». فَقَامَ اَلرَّجُلُ مِنْ عِنْدِهِ وَ هُوَ وَقِيذٌ فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ، مَنْ هَذَا؟ فَقَالَ: «رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ ، وَ هُوَ لَنَا شِيعَةٌ». 🔷ابو بصير روايت مى‌كند كه امام باقر -عليه السّلام- از مردى از اهل خراسان پرسيد : حال پدرت چگونه است‌؟ گفت: خوب است. حضرت فرمود: بعد از اينكه تو از خراسان به گرگان رفتى، پدرت فوت كرد. بعد پرسيد : حال برادرت چگونه است‌؟ گفت: وقتى او را ترك كردم، صالح و خوب بود. فرمود: همسايه‌اش او را در روز فلان و ساعت فلان به قتل رسانده است. آن مرد گريست و گفت انا لله و انا الیه راجعون بر این مصیبتی که بر من وارد شده است، حضرت فرمود : آرام باش، آنها به بهشت رفتند و بهشت بهتر از جايى است كه قبلا بودند. آن مرد گفت : من پسرم را در حالى كه درد شديدى داشت، ترك نمودم و شما از او نپرسيديد. حضرت فرمود: خوب شد. و عمويش دخترش را به ازدواج او در آورد. وقتى كه تو به او برسى، او صاحب پسرى خواهد شد كه نامش على است و از زمره شيعیان ماست ولى پسرت شيعۀ ما نيست بلكه دشمن ماست و حواست باشد کثرت عبادت و ظاهر او تو را فریب ندهد. آن مرد، در حالى كه(بعد این صحبت ها) سنگين(حالش دگرگون شده) بود از نزد آن حضرت، رفت. ابو بصير گويد : پرسيدم : فدایتان شوم اين مرد كه بود؟ فرمود: او مردى از اهل خراسان است كه از شيعیان ماست 📖الثاقب في المناقب ج ۱، ص ۳۸۲

باقرالعلم آل عباء...

هو فرج الله ایام مسلمیه شهادت سفیر الحسین حضرت مسلم بن عقیل علیه الرحمه و شهادت مولا و مقتدا حضرت باقرالعلوم جل امره عرض تسلیت به ساحت مقدس آقا بقیة الله الاعظم ذکره العظیم و محبین آل الله جل مقامهم.

وَ عَنْهُمْ عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْهَيْثَمِ بْنِ أَبِي مَسْرُوقٍ النَّهْدِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جل امره قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَبْدَأُ بِالنَّظَرِ إِلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ جل جلاله عَشِيَّةَ عَرَفَةَ قَالَ قُلْتُ قَبْلَ نَظَرِهِ لِأَهْلِ الْمَوْقِفِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ لِأَنَّ فِي أُولَئِكَ أَوْلَادَ زِنًا- وَ لَيْسَ فِي هَؤُلَاءِ أَوْلَادُ زِنًا. على بن اسباط، از برخى اصحاب ما از حضرت ابى عبد اللَّه جل امره،آن حضرت فرمودند:خداوند تبارك و تعالى عصر روز عرفه‏ ابتداء به زوار قبر مطهّر حضرت امام حسين جل جلاله نظر مى‏كند. راوى مى‏گويد: محضر مباركش عرض كردم: قبل از نظر نمودن به اهل موقف (حاجى‏ها)؟ حضرت فرمودند: بلى. عرض كردم: چرا اين طور است؟ حضرت فرمودند: زيرا در بين حاجى‏ها زنازاده وجود داشته ولى در ميان زائرين قبر مطهّر آن حضرت ابدا زنازاده نمى‏باشد. 📚كامل الزيارات صفحه 170

سوی حسین میکشد این دل مرا

الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ الْحُسَيْنِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْهَمْدَانِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حَسَّانَ الْوَاسِطِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْعَبْدِيُّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقَ جل امره يَقُولُ‏ صِيَامُ يَوْمِ غَدِيرِ خُمٍ‏ يَعْدِلُ‏ صِيَامَ‏ عُمُرِ الدُّنْيَا لَوْ عَاشَ إِنْسَانٌ ثُمَّ صَامَ مَا عَمَرَتِ الدُّنْيَا لَكَانَ لَهُ ثَوَابُ ذَلِكَ وَ صِيَامُهُ يَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كُلِّ عَامٍ مِائَةَ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ وَ هُوَ عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِيّاً قَطُّ إِلَّا وَ تَعَيَّدَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ عَرَفَ حُرْمَتَهُ وَ اسْمُهُ فِي السَّمَاءِ يَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ فِي الْأَرْضِ يَوْمُ الْمِيثَاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَشْهُودِ. حضرت صادق جل امره میفرمایند:روزه در روز غدیر خم معادل روزه ی تمام عمر دنیاست اگر كسی به اندازه تمام عمر دنیا زنده بماند و تمام آنرا روزه بگیرد ثواب آن به اندازه ثواب روزه در روز غدیر است و روزه روز غدیر نزد خداوند عز و جل معادل صد حج و صد عمره مقبول است. روز غدير خم عيد بزرگ خداست،خدا پيامبرى مبعوث نكرده، مگر اينكه اين روز را عيد گرفته و عظمت آن را شناخته و نام اين روز در آسمان، روز عهد و پيمان و در زمين، روز پيمان محكم و حضور همگانى است. 📚تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) جلد۳/صفحه ۱۴۳

مناجات حضرت امیرالمومنین التماس دعا

امام هادی سلام الله علیه خطاب به فتح بن یزید جرجانی فرمودند : إِنَّ اَلْخَالِقَ لاَ يُوصَفُ إِلاَّ بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ...يَا فَتْحُ كَمَا لاَ يُوصَفُ اَلْجَلِيلُ جَلَّ جَلاَلُهُ وَ اَلرَّسُولُ وَ اَلْخَلِيلُ وَ وُلْدُ اَلْبَتُولِ فَكَذَلِكَ لاَ يُوصَفُ اَلْمُؤْمِنُ اَلْمُسَلِّمُ لِأَمْرِنَا همانا خالق و آفریننده جهان به صفتی وصف نمیشود مگر آن اوصافی که خودش به آن ها خویش را وصف کرده... ای فتح همانطور که خدای تعالی و پیامبر اکرم و فرزندان بتول(حضرت زهرا سلام الله علیها) وصف نشدنی هستند دقیقا همینطور مومنی که به امر ما تسلیم باشد هم وصف نشدنی(و بی نظیر) است کشف الغمة في معرفة الأئمة، ج ۲، ص ۳۸۶

عنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ، قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته: فَذَكَرَ الْمَهْدِيَّ الْقَائِمَ ذکره العظیم ، وَاللَّهِ لَيَغِيبَنَ‏ حَتَّى‏ يَقُولَ‏ الْجُهَّالُ: مَا بَقِيَ لِلَّهِ فِي آلِ مُحَمَّدٍ جل مقامهم مِنْ حَاجَةٍ، ثُمَّ يَطْلُعُ طُلُوعَ الْبَدْرِ فِي وَقْتِ تَمَامِهِ وَالشَّمْسِ فِي وَقْتِ إِشْرَاقِهَا، فَتَقَرُّ عُيُونٌ وَتَعْمَى عُيُونٌ. سلمان فارسی می گوید: روزی ذکر مهدی ذکره العظیم به میان آمد،امیر المؤمنین جل ذاته فرمودند: به خدا قسم، او آنچنان غیبتی خواهد داشت تا اینکه جاهلین می گویند:دیگر خداوند به آل محمّد جل مقامهم نیازی ندارد! امّا سپس چون ماه در وقت تمامش و خورشید در هنگام نورافشانیش طلوع خواهد کرد، پس چشمانی به آمدن او روشن و چشمانی کور خواهد شد. الهداية الكبرى صفحه 361

قَالَ:وَ رَوَی أَنَّهُ جل مقامه دَخَلَ دَارَ الْمُتَوَکِّلِ، فَقَامَ یُصَلِّی فَأَتَاهُ بَعْضُ الْمُخَالِفِینَ فَوَقَفَ بِحِیَالِهِ فَقَالَ لَهُ:إِلَی کَمْ هَذَا الرِّیَاءُ،فَأَسْرَعَ الصَّلاَةَ وَ سَلَّمَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْهِ فَقَالَ إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فَسَحَتَکَ اللَّهُ، فَوَقَعَ الرَّجُلُ مَیِّتاً فَصَارَ حَدِیثاً فِی الدَّارِ. امام هادی جل مقامه چون وارد خانه متوکّل شد،به نماز ایستاد،شخص خبیثی از مخالفین به آن حضرت جسارت کرده و گفت:تا چه مقدار ریا و خودنمایی می کنی؟حضرت نماز را سریع تمام کردند بعد رو کردند به آن مرد فرمود اگر دروغ می گویی خداوند نابودت کند. همینکه کلام حضرت به پایان رسید مرد بر زمین افتاد،و از دنیا رفت. إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات جلد ۴/صفحه۴۴۹

وَ مِنْ أُولَئِكَ مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الطِّرَازِيُّ فِي كِتَابِهِ بِإِسْنَادِهِ الْمُتَّصِلِ إِلَى الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ‏ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جل امره إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَيَّامٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا يَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ الْأَضْحَى وَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ وَ يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ بَيْنَ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى وَ يَوْمِ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ وَ إِنَّ اللَّهَ لَيُوَكِّلُ بِغَدِيرِ خُمٍّ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ جَبْرَئِيلُ وَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ الْمُرْسَلِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ مُحَمَّدٌ الیه التسلیم وَ أَوْصِيَاءَ اللَّهِ الْمُنْتَجَبِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته وَ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ وَ سَادَاتُهُمْ يَوْمَئِذٍ سَلْمَانُ وَ أَبُو ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ علیهم الرحمه حَتَّى يُورِدَهُ الْجِنَانَ كَمَا يُورِدُ الرَّاعِي بِغَنَمِهِ الْمَاءَ وَ الْكَلَاءَ قَالَ الْمُفَضَّلُ سَيِّدِي تَأْمُرُنِي بِصِيَامِهِ قَالَ لِي إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي تَابَ اللَّهُ فِيهِ عَلَى آدَمَ فَصَامَهُ [فَصَامَ‏] شُكْراً لِلَّهِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَّى اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى عَلَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ مُوسَى هَارُونَ عَلَماً فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمَ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَظْهَرَ عِيسَى وَصِيَّهُ شَمْعُونَ الصَّفَا فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ [عَلَى ذَلِكَ‏] الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ الیه التسلیم عَلِيّاً جل ذاته لِلنَّاسِ عَلَماً وَ أَبَانَ فِيهِ فَضْلَهُ وَ وَصِيَّهُ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ صِيَامٍ‏ وَ قِيَامٍ‏ وَ إِطْعَامٍ‏ وَ صِلَةِ الْإِخْوَانِ وَ فِيهِ مَرَضَاتُ الرَّحْمَنِ وَ مَرْغَمَةُ الشَّيْطَان‏. امام صادق جل امره فرمودند: روز قيامت چهار روز را مانند عروس به پيشگاه الهي مي‌برند: عيد فطر، عيد قربان، روز جمعه، عيد غدير. «روز غدير خم» در مقابل عيد قربان و فطر مانند ماه بين ستارگان است. خداوند تعالي بر غدير ملائكه‌ي مقربين را موكل مي‌كند كه رئيسشان جبرئيل است، و انبياء مرسلين را كه رئيس شان حضرت محمد الیه التسلیم است، و اوصياء منتجبين را كه رئيسشان اميرالمؤمنين جل ذاته است، و اولياء خود را كه رئيسشان سلمان و ابوذر و مقداد و عمار علیهم الرحمه هستند. اينان «غدير» را همراهي مي‌كنند تا آن را وارد بهشت نمايند.همان طور که چوپان گوسفند را به چراگاه راهنمایی می کند. مفضل گفت: سرورمن امر می کنی روزه گرفتن را؟ حضرت فرمودند: بله قسم به خدا بله قسم به خدا بله قسم به خدا غدیر روزی است که خداوند توبه آدم را پذیرفت که بخاطر شکر خدا روزه گرفت روزی است که خداوند متعال حضرت ابراهیم را از آتش نجات داد.که بخاطر شکر خدا روزه گرفت روزی است حضرت موسی هارون را علم قرار داد و برای شکر خدا روزه گرفت.روزی است که حضرت عیسی شمعون الصفا را جانشین خود گردانید و برای شکر خدا روزه گرفت. روزى است که رسول خدا الیه التسلیم على جل ذاته را بعنوان پرچمدار براى مردم برافراشت و فضیلت او را در این روز آشکار کرد و جانشین خود را معرفى کرد، بعد بعنوان سپاسگزارى از خداوند عز و جل آن روزه را روزه گرفت و آن روز،روز روزه دارى و عبادت و طعام دادن و به دیدار برادران دینى رفتن است. آنروز روز کسب خشنودى خداى مهربان و به خاک مالیدن بینى شیطان است. إقبال الأعمال (ط - القديمة) ‏جلد1/صفحه466

در ادامه حدیث معروف ثقلین،پیامبر خدا الیه التسلیم در روز غدیر فرمودند: مَعاشِرَ النّاسِ!إِنَّ عَلِیاً(جل ذاته) وَالطَّیبِینَ مِنْ وُلْدِی هُمُ الثَّقَلُ الْأَصْغَرُ وَالْقُرْآنُ هُوَ الثَّقَلُ الْأَکْبَرُ، فَکُلُّ واحِدٍ مُنْبِئٌ عَنْ صاحِبِهِ وَمُوافِقٌ لَهُ، لَنْ یفْتَرِقا حَتّی یرِدا عَلَی الْحَوْضَ ای مردم! بدانید علی(جل ذاته) و فرزندان پاک و مطهر من همان ثقل اصغر و قرآن کریم، ثقل اکبر هستند که هر کدام از دیگری خبر می‌دهند و سازگار می‌باشند، این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من وارد گردند. بحارالانوار،جلد37/صفحه 208

💠فضائل الکاظم سلام الله علیه 🔶قَالَ بَدْرٌ مَوْلَى اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ : عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ، إِذِ اِسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ رَجُلٌ خُرَاسَانِيٌّ فَكَلَّمَهُ بِكَلاَمٍ لَمْ أَسْمَعْ بِمِثْلِهِ، كَأَنَّهُ كَلاَمُ اَلطَّيْرِ. قَالَ إِسْحَاقُ : فَأَجَابَهُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِمِثْلِ هَذَا اَلْكَلاَمِ وَ بِلُغَتِهِ، إِلَى أَنْ قَضَى وَطَرَهُ مِنْ مَسَائِلِهِ وَ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ، فَقُلْتُ: مَا سَمِعْتُ بِمِثْلِ هَذَا اَلْكَلاَمِ! قَالَ: «هَذَا كَلاَمُ قَوْمٍ مِنْ أَهْلِ اَلصِّينِ ، وَ لَيْسَ كُلُّ كَلاَمِ أَهْلِ اَلصِّينِ مِثْلَهُ ثُمَّ إِنَّهُ تَعَّجَبَ مِنْ كَلاَمِي بِلُغَتِهِ» فَقُلْتُ: هُوَ مَوْضِعُ اَلتَّعَجُّبِ. قَالَ: «أُخْبِرُكَ بِمَا هُوَ أَعْجَبُ مِنْهُ، إِنَّ اَلْإِمَامَ يَعْلَمُ مَنْطِقَ اَلطَّيْرِ وَ مَنْطِقَ كُلِّ ذِي رُوحٍ خَلَقَهُ اَللَّهُ، وَ مَا يَخْفَى عَلَى اَلْإِمَامِ شَيْءٌ». 🔷بدر، غلام امام رضا سلام الله علیه مى‌گويد : اسحاق بن عمار خدمت حضرت امام موسى بن جعفر سلام الله علیهما رسيد و نشست. در اين هنگام مردى خراسانى اجازه خواست پس به كلامى تكلم كرد كه مثل آن را (هرگز) نشنیده بودم، گویا که صدای پرندگان بود! اسحاق گفت : پس امام علیه السلام همه را با زبان خودش پاسخ داد تا اينكه سؤالاتش تمام شد و از نزد ايشان رفت. عرض كردم : تا به حال اين گونه سخن گفتن را از شما نشنيده بودم. فرمود: اين زبان عدّه‌اى از مردم چين است. و همه آنها به يك زبان حرف نمى‌زنند.(چینی ها لهجه های مختلف دارند) آيا تعجب مى‌كنى از صحبت كردن من به زبان آنها؟ گفتم: آرى آقا، جاى تعجب هم دارد. فرمود : شگفت انگيزتر از آن را به تو خبر دهم و آن اين است كه امام و حجت خدا، زبان پرندگان و نطق هر ذى روحى را مى‌داند و چيزى بر او مخفى نيست . 📝الثاقب في المناقب، ج ۱، ص ۴۶۲ 📝کشف الغمة، ج ۲، ص ۲۴۷ 📝الخرائج و الجرائح ج ۱، ص ۳۱۳

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جل امره يَقُولُ لَيْسَ نَبِيٌّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا يَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ جل جلاله فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ (يَعْرُجُ) امام صادق جل امره میفرمایند: نيست پيغمبرى در آسمان‏ها و زمين،مگر اینكه از خداوند متعال درخواست دارد كه به ايشان اذن داده شود، تا حضرت حسين بن على جل جلاله را زيارت كند، پس فوجى از آسمان نازل شده و به زيارت آن جناب رفته و فوجى پس از زيارت به آسمان مى‏روند. کامل الزیارات شریف، باب ۳۸

آیه مباهله، برترین فضیلت امیرالمؤمنین جل ذاته در قرآن کریم قَالَ الْمَأْمُونُ يَوْماً لِلرِّضَا جل سلطانه: أَخْبِرْنِي بِأَكْبَرِ فَضِيلَةٍ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته يَدُلُّ عَلَيْهَا الْقُرْآنُ؟ قَالَ: فَقَالَ لَهُ الرِّضَا جل سلطانه فَضِيلَتُهُ فِي الْمُبَاهَلَةِ، قَالَ اللَّهُ جل جلاله: ‏« فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ، فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ، ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ‏» فَدَعَا رَسُولُ اللَّهِ الیه التسلیم و آله الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ جل مقامهما فَكَانَا ابْنَيْهِ، وَ دَعَا فَاطِمَةَ جل جلالها فَكَانَتْ فِي هَذَا الْمَوْضِعِ نِسَاءَهُ، وَ دَعَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته فَكَانَ نَفْسَهُ بِحُكْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. وَ قَدْ ثَبَتَ أَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَجَلَّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ الیه التسلیم وَ أَفْضَلَ، فَوَجَبَ أَنْ لا يَكُونَ أَحَدٌ أَفْضَلَ مِنْ نَفْسِ رَسُولِ اللَّهِ الیه التسلیم بِحُكْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. روزى مأمون از حضرت رضا جل سلطانه سؤال کرد:بزرگترين فضيلت اميرالمؤمنين جل ذاته که قرآن بر آن دلالت می کند، چیست؟ حضرت رضا جل سلطانه فرمود:این فضيلت امیرالمؤمنین جل ذاته (که می گویی) در آيه مباهله است، آن جا كه خداوند مي فرمايد: «هرکس بعد از آنچه از علم برایت آمده است، با تو مخاصمه کند،بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، خودمان و خودتان را فراخوانیم. سپس مباهله کنیم و لعنت خداوند را بر دروغگویان قرار دهیم» (بر اساس این آیه) رسول خدا الیه التسلیم ، حسن و حسین جل مقامهما را به عنوان پسرانش، فاطمه جل جلالها را به عنوان زنانش،و امیرالمؤمنین جل ذاته را به عنوان نفس خود آورد.از آنجا که هیچ یک از مخلوقات خداوند،بالاتر و برتر از رسول خدا الیه التسلیم نیست، در نتیجه بنابر حکم خداوند عز و جل،کسی برتر از نفس رسول خدا الیه التسلیم نخواهد بود. الفصول المختارة،صفحه۳۸ بحارالأنوار،جلد۴۹،صفحه۱۸۸

💠عطوفة الحسین سلام الله علیه ▪️جَاءَ اَلْقَوْمُ زُهَاءَ أَلْفِ فَارِس ٍ مَعَ اَلْحُرِّ بْنِ يَزِيدَ اَلتَّمِيمِيِّ حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ خَيْلُهُ مُقَابِلَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَرِّ اَلظَّهِيرَةِ وَ اَلْحُسَيْنُ وَ أَصْحَابُهُ مُعْتَمُّونَ مُتَقَلِّدُو أَسْيَافِهِمْ فَقَالَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِفِتْيَانِهِ اِسْقُوا اَلْقَوْمَ وَ أَرْوُوهُمْ مِنَ اَلْمَاءِ وَ رَشِّفُوا اَلْخَيْلَ تَرْشِيفاً فَفَعَلُوا وَ أَقْبَلُوا يَمْلَئُونَ اَلْقِصَاعَ وَ اَلطِّسَاسَ مِنَ اَلْمَاءِ ثُمَّ يُدْنُونَهَا مِنَ اَلْفَرَسِ فَإِذَا عَبَّ فِيهَا ثَلاَثاً أَوْ أَرْبَعاً أَوْ خَمْساً عُزِلَتْ عَنْهُ وَ سَقَوْا آخَرَ حَتَّى سَقَوْهَا كُلَّهَا فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلطَّعَّانِ اَلْمُحَارِبِيُّ كُنْتُ مَعَ اَلْحُرِّ يَوْمَئِذٍ فَجِئْتُ فِي آخِرِ مَنْ جَاءَ مِنْ أَصْحَابِهِ فَلَمَّا رَأَى اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا بِي وَ بِفَرَسِي مِنَ اَلْعَطَشِ قَالَ أَنِخِ اَلرَّاوِيَةَ وَ اَلرَّاوِيَةُ عِنْدِي اَلسِّقَاءُ ثُمَّ قَالَ يَا اِبْنَ أَخِي أَنِخِ اَلْجَمَلَ فَأَنَخْتُهُ فَقَالَ اِشْرَبْ فَجَعَلْتُ كُلَّمَا شَرِبْتُ سَالَ اَلْمَاءُ مِنَ اَلسِّقَاءِ فَقَالَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِخْنِثِ اَلسِّقَاءَ أَيِ اِعْطِفْهُ فَلَمْ أَدْرِ كَيْفَ أَفْعَلُ فَقَامَ فَخَنَثَهُ فَشَرِبْتُ وَ سَقَيْتُ فَرَسِي ▫️حر بن يزيد تميمى با لشكر کوفه که نزديك هزار نفر سوار بودند در راه بودند تا با لشكر خود در گرماى طاقت فرساى نيمه روز در برابر امام حسين عليه السّلام ايستادند و امام حسين عليه السّلام با ياران خود عمامه‌ها بر سر بسته شمشيرها را بگردن آويزان نموده بودند حضرت (كه آثار تشنگى در لشكر حر را نظاره فرمود) به جوانان خود فرمود : اين مردم را آب دهيد و سيرابشان كنيد، و دهان اسبانشان را نيز تر كنيد، پس چنان كردند و پيش آمده كاسه‌ ها و جام ها را از آب پركرده نزديك دهان اسب ها ميبردند و همين كه سه دهن يا چهار يا پنج دهن ميخوردند از دهان آن اسب دور ميكردند و اسب ديگرى را آب ميدادند تا همه را باين كيفيت آب دادند، على بن طعان محاربى گويد : من آن روز در لشكر حر بودم و آخرين نفرى بودم كه دنبال لشكر بدان جا رسيدم، چون امام حسين عليه السّلام تشنگى من و اسبم را ديد فرمود : راويه را بخوابان(راويه بمعناى شتر آبكش و بمعناى مشك آب نيز آمده، على بن طعان) گويد : راويه پيش من بمعناى مشك بود (و مراد حضرت شتر آبكش بود، از اين رو من مقصود او را نفهميدم، امام عليه السّلام كه متوجه شد من نفهميدم) فرمود : اى پسر برادر شتر را بخوابان، من شتر را خواباندم فرمود : بياشام من هر چه ميخواستم بياشامم آب از دهان مشك ميريخت، حسين عليه السّلام فرمود : سر مشك را بپيچان، من ندانستم چه بكنم، پس خود آن جناب برخاست و آن را پيچاند پس آشاميدم و اسبم را نيز سيراب كردم. 📖الإرشاد، مفید، ج ۲، ص ۷۶

💠یحیی أشبهُ الانبیاء بالحسین 🔻 عَنْ عَلِيِّ بْنِ زَيْدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَمَا نَزَلَ مَنْزِلاً وَ لاَ اِرْتَحَلَ مِنْهُ إِلاَّ ذَكَرَ يَحْيَى بْنَ زَكَرِيَّا وَ قَتْلَهُ وَ قَالَ يَوْماً وَ مِنْ هَوَانِ اَلدُّنْيَا عَلَى اَللَّهِ أَنَّ رَأْسَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ أُهْدِيَ إِلَى بَغِيٍّ مِنْ بَغَايَا بَنِي إِسْرَائِيلَ . 🔺 امام سجاد علیه السلام فرمود : با پدرم امام حسین علیه السلام چون به کربلا می‌رفتیم در هیچ منزل فرود نمی آمدیم مگر آنکه آن حضرت، یاد حضرت یحیی علیه السلام و کشته شدنش می‌کردند، و روزی فرمودند : از پستی و بی قدری دنیا نزد خدا آن بود که سر یحیی بن زکریا علیهما السلام را به هدیه فرستادند برای بدکاره ای از بنی اسرائیل 📚المناقب ج ۴، ص ۸۵ 📚الإرشاد، ج ۲، ص ۱۳۲ 📚کشف الغمة، ج ۲، ص ۹ 📚بحار الأنوار، ج ۱۴، ص ۱۷۵

💠الحسینُ قتیلُ العبرات... ▪️عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ اَلرَّقِّيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِذَا اِسْتَسْقَى اَلْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ وَ قَدِ اِسْتَعْبَرَ وَ اِغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ يَا دَاوُدُ لَعَنَ اَللَّهُ قَاتِلَ اَلْحُسَيْنِ فَمَا أَنْغَصَ ذِكْرَ اَلْحُسَيْنِ لِلْعَيْشِ إِنِّي مَا شَرِبْتُ مَاءً بَارِداً إِلاَّ وَ ذَكَرْتُ اَلْحُسَيْنَ... ▫️داود بن كثير رقى گويد : خدمت امام صادق سلام الله علیه بودم آب خواستند و چون نوشيد گريست و چشمش غرق اشك شد سپس فرمود اى داود خدا قاتل حسين (عليه السّلام) را لعنت كند چه اندازه ياد حسين زندگى را بر ما تلخ کرده من آب سردى ننوشم جز آنكه ياد حسين سلام الله علیه كنم...(بعد از حسین آب خوش از گلویمان پایین نمیرود) 📖الأمالی (للصدوق) ج ۱، ص ۱۴۲