قَالَ:وَ رَوَی أَنَّهُ جل مقامه دَخَلَ دَارَ الْمُتَوَکِّلِ، فَقَامَ یُصَلِّی فَأَتَاهُ بَعْضُ الْمُخَالِفِینَ فَوَقَفَ بِحِیَالِهِ فَقَالَ لَهُ:إِلَی کَمْ هَذَا الرِّیَاءُ،فَأَسْرَعَ الصَّلاَةَ وَ سَلَّمَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْهِ فَقَالَ إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فَسَحَتَکَ اللَّهُ، فَوَقَعَ الرَّجُلُ مَیِّتاً فَصَارَ حَدِیثاً فِی الدَّارِ. امام هادی جل مقامه چون وارد خانه متوکّل شد،به نماز ایستاد،شخص خبیثی از مخالفین به آن حضرت جسارت کرده و گفت:تا چه مقدار ریا و خودنمایی می کنی؟حضرت نماز را سریع تمام کردند بعد رو کردند به آن مرد فرمود اگر دروغ می گویی خداوند نابودت کند. همینکه کلام حضرت به پایان رسید مرد بر زمین افتاد،و از دنیا رفت. إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات جلد ۴/صفحه۴۴۹

وَ مِنْ أُولَئِكَ مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الطِّرَازِيُّ فِي كِتَابِهِ بِإِسْنَادِهِ الْمُتَّصِلِ إِلَى الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ‏ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جل امره إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَيَّامٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا يَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ الْأَضْحَى وَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ وَ يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ بَيْنَ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى وَ يَوْمِ الْجُمُعَةِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ وَ إِنَّ اللَّهَ لَيُوَكِّلُ بِغَدِيرِ خُمٍّ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ جَبْرَئِيلُ وَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ الْمُرْسَلِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ مُحَمَّدٌ الیه التسلیم وَ أَوْصِيَاءَ اللَّهِ الْمُنْتَجَبِينَ وَ سَيِّدُهُمْ يَوْمَئِذٍ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته وَ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ وَ سَادَاتُهُمْ يَوْمَئِذٍ سَلْمَانُ وَ أَبُو ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ علیهم الرحمه حَتَّى يُورِدَهُ الْجِنَانَ كَمَا يُورِدُ الرَّاعِي بِغَنَمِهِ الْمَاءَ وَ الْكَلَاءَ قَالَ الْمُفَضَّلُ سَيِّدِي تَأْمُرُنِي بِصِيَامِهِ قَالَ لِي إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِي وَ اللَّهِ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي تَابَ اللَّهُ فِيهِ عَلَى آدَمَ فَصَامَهُ [فَصَامَ‏] شُكْراً لِلَّهِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي نَجَّى اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى عَلَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ مُوسَى هَارُونَ عَلَماً فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمَ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَظْهَرَ عِيسَى وَصِيَّهُ شَمْعُونَ الصَّفَا فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ [عَلَى ذَلِكَ‏] الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ الْيَوْمُ الَّذِي أَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ الیه التسلیم عَلِيّاً جل ذاته لِلنَّاسِ عَلَماً وَ أَبَانَ فِيهِ فَضْلَهُ وَ وَصِيَّهُ فَصَامَ شُكْراً لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ صِيَامٍ‏ وَ قِيَامٍ‏ وَ إِطْعَامٍ‏ وَ صِلَةِ الْإِخْوَانِ وَ فِيهِ مَرَضَاتُ الرَّحْمَنِ وَ مَرْغَمَةُ الشَّيْطَان‏. امام صادق جل امره فرمودند: روز قيامت چهار روز را مانند عروس به پيشگاه الهي مي‌برند: عيد فطر، عيد قربان، روز جمعه، عيد غدير. «روز غدير خم» در مقابل عيد قربان و فطر مانند ماه بين ستارگان است. خداوند تعالي بر غدير ملائكه‌ي مقربين را موكل مي‌كند كه رئيسشان جبرئيل است، و انبياء مرسلين را كه رئيس شان حضرت محمد الیه التسلیم است، و اوصياء منتجبين را كه رئيسشان اميرالمؤمنين جل ذاته است، و اولياء خود را كه رئيسشان سلمان و ابوذر و مقداد و عمار علیهم الرحمه هستند. اينان «غدير» را همراهي مي‌كنند تا آن را وارد بهشت نمايند.همان طور که چوپان گوسفند را به چراگاه راهنمایی می کند. مفضل گفت: سرورمن امر می کنی روزه گرفتن را؟ حضرت فرمودند: بله قسم به خدا بله قسم به خدا بله قسم به خدا غدیر روزی است که خداوند توبه آدم را پذیرفت که بخاطر شکر خدا روزه گرفت روزی است که خداوند متعال حضرت ابراهیم را از آتش نجات داد.که بخاطر شکر خدا روزه گرفت روزی است حضرت موسی هارون را علم قرار داد و برای شکر خدا روزه گرفت.روزی است که حضرت عیسی شمعون الصفا را جانشین خود گردانید و برای شکر خدا روزه گرفت. روزى است که رسول خدا الیه التسلیم على جل ذاته را بعنوان پرچمدار براى مردم برافراشت و فضیلت او را در این روز آشکار کرد و جانشین خود را معرفى کرد، بعد بعنوان سپاسگزارى از خداوند عز و جل آن روزه را روزه گرفت و آن روز،روز روزه دارى و عبادت و طعام دادن و به دیدار برادران دینى رفتن است. آنروز روز کسب خشنودى خداى مهربان و به خاک مالیدن بینى شیطان است. إقبال الأعمال (ط - القديمة) ‏جلد1/صفحه466

در ادامه حدیث معروف ثقلین،پیامبر خدا الیه التسلیم در روز غدیر فرمودند: مَعاشِرَ النّاسِ!إِنَّ عَلِیاً(جل ذاته) وَالطَّیبِینَ مِنْ وُلْدِی هُمُ الثَّقَلُ الْأَصْغَرُ وَالْقُرْآنُ هُوَ الثَّقَلُ الْأَکْبَرُ، فَکُلُّ واحِدٍ مُنْبِئٌ عَنْ صاحِبِهِ وَمُوافِقٌ لَهُ، لَنْ یفْتَرِقا حَتّی یرِدا عَلَی الْحَوْضَ ای مردم! بدانید علی(جل ذاته) و فرزندان پاک و مطهر من همان ثقل اصغر و قرآن کریم، ثقل اکبر هستند که هر کدام از دیگری خبر می‌دهند و سازگار می‌باشند، این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من وارد گردند. بحارالانوار،جلد37/صفحه 208

💠فضائل الکاظم سلام الله علیه 🔶قَالَ بَدْرٌ مَوْلَى اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ : عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ فَجَلَسْتُ عِنْدَهُ، إِذِ اِسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ رَجُلٌ خُرَاسَانِيٌّ فَكَلَّمَهُ بِكَلاَمٍ لَمْ أَسْمَعْ بِمِثْلِهِ، كَأَنَّهُ كَلاَمُ اَلطَّيْرِ. قَالَ إِسْحَاقُ : فَأَجَابَهُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِمِثْلِ هَذَا اَلْكَلاَمِ وَ بِلُغَتِهِ، إِلَى أَنْ قَضَى وَطَرَهُ مِنْ مَسَائِلِهِ وَ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ، فَقُلْتُ: مَا سَمِعْتُ بِمِثْلِ هَذَا اَلْكَلاَمِ! قَالَ: «هَذَا كَلاَمُ قَوْمٍ مِنْ أَهْلِ اَلصِّينِ ، وَ لَيْسَ كُلُّ كَلاَمِ أَهْلِ اَلصِّينِ مِثْلَهُ ثُمَّ إِنَّهُ تَعَّجَبَ مِنْ كَلاَمِي بِلُغَتِهِ» فَقُلْتُ: هُوَ مَوْضِعُ اَلتَّعَجُّبِ. قَالَ: «أُخْبِرُكَ بِمَا هُوَ أَعْجَبُ مِنْهُ، إِنَّ اَلْإِمَامَ يَعْلَمُ مَنْطِقَ اَلطَّيْرِ وَ مَنْطِقَ كُلِّ ذِي رُوحٍ خَلَقَهُ اَللَّهُ، وَ مَا يَخْفَى عَلَى اَلْإِمَامِ شَيْءٌ». 🔷بدر، غلام امام رضا سلام الله علیه مى‌گويد : اسحاق بن عمار خدمت حضرت امام موسى بن جعفر سلام الله علیهما رسيد و نشست. در اين هنگام مردى خراسانى اجازه خواست پس به كلامى تكلم كرد كه مثل آن را (هرگز) نشنیده بودم، گویا که صدای پرندگان بود! اسحاق گفت : پس امام علیه السلام همه را با زبان خودش پاسخ داد تا اينكه سؤالاتش تمام شد و از نزد ايشان رفت. عرض كردم : تا به حال اين گونه سخن گفتن را از شما نشنيده بودم. فرمود: اين زبان عدّه‌اى از مردم چين است. و همه آنها به يك زبان حرف نمى‌زنند.(چینی ها لهجه های مختلف دارند) آيا تعجب مى‌كنى از صحبت كردن من به زبان آنها؟ گفتم: آرى آقا، جاى تعجب هم دارد. فرمود : شگفت انگيزتر از آن را به تو خبر دهم و آن اين است كه امام و حجت خدا، زبان پرندگان و نطق هر ذى روحى را مى‌داند و چيزى بر او مخفى نيست . 📝الثاقب في المناقب، ج ۱، ص ۴۶۲ 📝کشف الغمة، ج ۲، ص ۲۴۷ 📝الخرائج و الجرائح ج ۱، ص ۳۱۳

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جل امره يَقُولُ لَيْسَ نَبِيٌّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا يَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ جل جلاله فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ (يَعْرُجُ) امام صادق جل امره میفرمایند: نيست پيغمبرى در آسمان‏ها و زمين،مگر اینكه از خداوند متعال درخواست دارد كه به ايشان اذن داده شود، تا حضرت حسين بن على جل جلاله را زيارت كند، پس فوجى از آسمان نازل شده و به زيارت آن جناب رفته و فوجى پس از زيارت به آسمان مى‏روند. کامل الزیارات شریف، باب ۳۸

آیه مباهله، برترین فضیلت امیرالمؤمنین جل ذاته در قرآن کریم قَالَ الْمَأْمُونُ يَوْماً لِلرِّضَا جل سلطانه: أَخْبِرْنِي بِأَكْبَرِ فَضِيلَةٍ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته يَدُلُّ عَلَيْهَا الْقُرْآنُ؟ قَالَ: فَقَالَ لَهُ الرِّضَا جل سلطانه فَضِيلَتُهُ فِي الْمُبَاهَلَةِ، قَالَ اللَّهُ جل جلاله: ‏« فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ، فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ، ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ‏» فَدَعَا رَسُولُ اللَّهِ الیه التسلیم و آله الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ جل مقامهما فَكَانَا ابْنَيْهِ، وَ دَعَا فَاطِمَةَ جل جلالها فَكَانَتْ فِي هَذَا الْمَوْضِعِ نِسَاءَهُ، وَ دَعَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ جل ذاته فَكَانَ نَفْسَهُ بِحُكْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. وَ قَدْ ثَبَتَ أَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَجَلَّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ الیه التسلیم وَ أَفْضَلَ، فَوَجَبَ أَنْ لا يَكُونَ أَحَدٌ أَفْضَلَ مِنْ نَفْسِ رَسُولِ اللَّهِ الیه التسلیم بِحُكْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. روزى مأمون از حضرت رضا جل سلطانه سؤال کرد:بزرگترين فضيلت اميرالمؤمنين جل ذاته که قرآن بر آن دلالت می کند، چیست؟ حضرت رضا جل سلطانه فرمود:این فضيلت امیرالمؤمنین جل ذاته (که می گویی) در آيه مباهله است، آن جا كه خداوند مي فرمايد: «هرکس بعد از آنچه از علم برایت آمده است، با تو مخاصمه کند،بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، خودمان و خودتان را فراخوانیم. سپس مباهله کنیم و لعنت خداوند را بر دروغگویان قرار دهیم» (بر اساس این آیه) رسول خدا الیه التسلیم ، حسن و حسین جل مقامهما را به عنوان پسرانش، فاطمه جل جلالها را به عنوان زنانش،و امیرالمؤمنین جل ذاته را به عنوان نفس خود آورد.از آنجا که هیچ یک از مخلوقات خداوند،بالاتر و برتر از رسول خدا الیه التسلیم نیست، در نتیجه بنابر حکم خداوند عز و جل،کسی برتر از نفس رسول خدا الیه التسلیم نخواهد بود. الفصول المختارة،صفحه۳۸ بحارالأنوار،جلد۴۹،صفحه۱۸۸

💠عطوفة الحسین سلام الله علیه ▪️جَاءَ اَلْقَوْمُ زُهَاءَ أَلْفِ فَارِس ٍ مَعَ اَلْحُرِّ بْنِ يَزِيدَ اَلتَّمِيمِيِّ حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ خَيْلُهُ مُقَابِلَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَرِّ اَلظَّهِيرَةِ وَ اَلْحُسَيْنُ وَ أَصْحَابُهُ مُعْتَمُّونَ مُتَقَلِّدُو أَسْيَافِهِمْ فَقَالَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِفِتْيَانِهِ اِسْقُوا اَلْقَوْمَ وَ أَرْوُوهُمْ مِنَ اَلْمَاءِ وَ رَشِّفُوا اَلْخَيْلَ تَرْشِيفاً فَفَعَلُوا وَ أَقْبَلُوا يَمْلَئُونَ اَلْقِصَاعَ وَ اَلطِّسَاسَ مِنَ اَلْمَاءِ ثُمَّ يُدْنُونَهَا مِنَ اَلْفَرَسِ فَإِذَا عَبَّ فِيهَا ثَلاَثاً أَوْ أَرْبَعاً أَوْ خَمْساً عُزِلَتْ عَنْهُ وَ سَقَوْا آخَرَ حَتَّى سَقَوْهَا كُلَّهَا فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلطَّعَّانِ اَلْمُحَارِبِيُّ كُنْتُ مَعَ اَلْحُرِّ يَوْمَئِذٍ فَجِئْتُ فِي آخِرِ مَنْ جَاءَ مِنْ أَصْحَابِهِ فَلَمَّا رَأَى اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مَا بِي وَ بِفَرَسِي مِنَ اَلْعَطَشِ قَالَ أَنِخِ اَلرَّاوِيَةَ وَ اَلرَّاوِيَةُ عِنْدِي اَلسِّقَاءُ ثُمَّ قَالَ يَا اِبْنَ أَخِي أَنِخِ اَلْجَمَلَ فَأَنَخْتُهُ فَقَالَ اِشْرَبْ فَجَعَلْتُ كُلَّمَا شَرِبْتُ سَالَ اَلْمَاءُ مِنَ اَلسِّقَاءِ فَقَالَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِخْنِثِ اَلسِّقَاءَ أَيِ اِعْطِفْهُ فَلَمْ أَدْرِ كَيْفَ أَفْعَلُ فَقَامَ فَخَنَثَهُ فَشَرِبْتُ وَ سَقَيْتُ فَرَسِي ▫️حر بن يزيد تميمى با لشكر کوفه که نزديك هزار نفر سوار بودند در راه بودند تا با لشكر خود در گرماى طاقت فرساى نيمه روز در برابر امام حسين عليه السّلام ايستادند و امام حسين عليه السّلام با ياران خود عمامه‌ها بر سر بسته شمشيرها را بگردن آويزان نموده بودند حضرت (كه آثار تشنگى در لشكر حر را نظاره فرمود) به جوانان خود فرمود : اين مردم را آب دهيد و سيرابشان كنيد، و دهان اسبانشان را نيز تر كنيد، پس چنان كردند و پيش آمده كاسه‌ ها و جام ها را از آب پركرده نزديك دهان اسب ها ميبردند و همين كه سه دهن يا چهار يا پنج دهن ميخوردند از دهان آن اسب دور ميكردند و اسب ديگرى را آب ميدادند تا همه را باين كيفيت آب دادند، على بن طعان محاربى گويد : من آن روز در لشكر حر بودم و آخرين نفرى بودم كه دنبال لشكر بدان جا رسيدم، چون امام حسين عليه السّلام تشنگى من و اسبم را ديد فرمود : راويه را بخوابان(راويه بمعناى شتر آبكش و بمعناى مشك آب نيز آمده، على بن طعان) گويد : راويه پيش من بمعناى مشك بود (و مراد حضرت شتر آبكش بود، از اين رو من مقصود او را نفهميدم، امام عليه السّلام كه متوجه شد من نفهميدم) فرمود : اى پسر برادر شتر را بخوابان، من شتر را خواباندم فرمود : بياشام من هر چه ميخواستم بياشامم آب از دهان مشك ميريخت، حسين عليه السّلام فرمود : سر مشك را بپيچان، من ندانستم چه بكنم، پس خود آن جناب برخاست و آن را پيچاند پس آشاميدم و اسبم را نيز سيراب كردم. 📖الإرشاد، مفید، ج ۲، ص ۷۶

💠یحیی أشبهُ الانبیاء بالحسین 🔻 عَنْ عَلِيِّ بْنِ زَيْدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَمَا نَزَلَ مَنْزِلاً وَ لاَ اِرْتَحَلَ مِنْهُ إِلاَّ ذَكَرَ يَحْيَى بْنَ زَكَرِيَّا وَ قَتْلَهُ وَ قَالَ يَوْماً وَ مِنْ هَوَانِ اَلدُّنْيَا عَلَى اَللَّهِ أَنَّ رَأْسَ يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ أُهْدِيَ إِلَى بَغِيٍّ مِنْ بَغَايَا بَنِي إِسْرَائِيلَ . 🔺 امام سجاد علیه السلام فرمود : با پدرم امام حسین علیه السلام چون به کربلا می‌رفتیم در هیچ منزل فرود نمی آمدیم مگر آنکه آن حضرت، یاد حضرت یحیی علیه السلام و کشته شدنش می‌کردند، و روزی فرمودند : از پستی و بی قدری دنیا نزد خدا آن بود که سر یحیی بن زکریا علیهما السلام را به هدیه فرستادند برای بدکاره ای از بنی اسرائیل 📚المناقب ج ۴، ص ۸۵ 📚الإرشاد، ج ۲، ص ۱۳۲ 📚کشف الغمة، ج ۲، ص ۹ 📚بحار الأنوار، ج ۱۴، ص ۱۷۵

💠الحسینُ قتیلُ العبرات... ▪️عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ اَلرَّقِّيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِذَا اِسْتَسْقَى اَلْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ وَ قَدِ اِسْتَعْبَرَ وَ اِغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ يَا دَاوُدُ لَعَنَ اَللَّهُ قَاتِلَ اَلْحُسَيْنِ فَمَا أَنْغَصَ ذِكْرَ اَلْحُسَيْنِ لِلْعَيْشِ إِنِّي مَا شَرِبْتُ مَاءً بَارِداً إِلاَّ وَ ذَكَرْتُ اَلْحُسَيْنَ... ▫️داود بن كثير رقى گويد : خدمت امام صادق سلام الله علیه بودم آب خواستند و چون نوشيد گريست و چشمش غرق اشك شد سپس فرمود اى داود خدا قاتل حسين (عليه السّلام) را لعنت كند چه اندازه ياد حسين زندگى را بر ما تلخ کرده من آب سردى ننوشم جز آنكه ياد حسين سلام الله علیه كنم...(بعد از حسین آب خوش از گلویمان پایین نمیرود) 📖الأمالی (للصدوق) ج ۱، ص ۱۴۲

💠حیّ علی تجدید العزء ◾️ أَنَّهُ لَمَّا أَخْبَرَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اِبْنَتَهُ فَاطِمَةَ بِقَتْلِ وَلَدِهَا اَلْحُسَيْنِ وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ اَلْمِحَنِ بَكَتْ فَاطِمَةُ بُكَاءً شَدِيداً وَ قَالَتْ يَا أَبَهْ مَتَى يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ فِي زَمَانٍ خَالٍ مِنِّي وَ مِنْكِ وَ مِنْ عَلِيٍّ فَاشْتَدَّ بُكَاؤُهَا وَ قَالَتْ يَا أَبَهْ فَمَنْ يَبْكِي عَلَيْهِ وَ مَنْ يَلْتَزِمُ بِإِقَامَةِ اَلْعَزَاءِ لَهُ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ يَا فَاطِمَةُ إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِي يَبْكُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَيْتِي وَ رِجَالَهُمْ يَبْكُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَيْتِي وَ يُجَدِّدُونَ اَلْعَزَاءَ جِيلاً بَعْدَ جِيلٍ فِي كُلِّ سَنَةٍ فَإِذَا كَانَ اَلْقِيَامَةُ تَشْفَعِينَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ وَ كُلُّ مَنْ بَكَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ اَلْحُسَيْنِ أَخَذْنَا بِيَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ اَلْجَنَّةَ يَا فَاطِمَةُ كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ إِلاَّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ اَلْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا ضٰاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِيمِ اَلْجَنَّةِ . ▫️هنگامی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به حضرت زهرا سلام الله علیها ماجرای شهادت فرزندش حسین سلام الله علیه و آنچه از مصائب بر سر او می آورند را خبر داد، فاطمه سلام الله علیها بسیار گریه کردند و عرضه داشتند : ای پدر این اتفاق در کدام زمان است؟ حضرت فرمود : در زمانی است که نه من هستم نه تو هستی و نه علی هست، که گریه خانوم تشدید شد و عرضه داشت : ای پدر پس چه کسی بر او گریه میکند؟ کی برای او اقامه عزا میکند؟ حضرت فرمود : ای فاطمه همانا زنان امت من بر زنان اهل بیت من گریه میکنند و همینطور مردان امت من بر مردان اهل بیت من گریه میکنند و هر سال نسل به نسل اقامه عزا بر او را تجدید میکنند پس زمانی که روز قیامت برپا شود تو بر زنان آنها شفاعت میکنی و من هم مردان ایشان را شفیع خواهم شد و هر کسی که بر حسین سلام الله علیه گریه کند، ما اهل بیت دست او را گرفته و داخل در بهشت میکنیم و ای فاطمه هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصیبت حسین سلام الله علیه گریه کرده باشد و همانا گریه کن او در روز قیامت شاد و مسرور است و به نعمات بهشت بشارت داده میشود. 📝بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۲۹۲

- - شخصی از محبان می‌گوید: در زمان امام زین العابدین وارد بصره شدم، در ایام محرّم، روزی به سبب تردد بسیاری که کرده بودم تشنه شدم، تحصیل آبی نتوانستم کرد، در این وقت از جناب سید آن حضرت فرمود: هرگاه اول محرّم می‌شود، فرزندم [حضرت حجّت] لباس سیاه می‌پوشد و داخل تعزیت‌خانه‌ها [مجالس روضه] می‌شود، ایشان‌را [عزاداران را] ترغیب می‌کند بر ماتم‌داری و گریه کردن آن حضرت [بر سیدالشهدا] و می‌فرماید: ای شیعیان در تعزیه جدم حسین علیه السلام کوتاهی مکنید! که عن‌قریب[بزودی] انتقام شما را از قاتلان حسین خواهم کشید و بی شما قدم در بهشت نخواهم گذاشت. 📚 بیاض‌ مقتل ‌۳۶۹ کتابخانه‌ملّی، ص۱۳۲

- - فی لوامع الانوار در صفحه هشت حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام فرمودند: ما من شئ الا و له کیل و وزن الا الدموع یعنی از برای هر چیزی ثوابی و اندازه و حدی است مگر اشک چشم که از برای ثواب آن اندازه و حدی نیست چرا که چشم همین که پر از اشک شد، خداوند عالم حرام می‌کند آن را بر آتش جهنم و هرگاه اشک به صورت گریه‌کنندگان جاری شود هرگز بر او ذلت و خاری نمی‌رسد، بدانکه قطره اشک در مصیبت سیدالشهدا فرو می‌نشاند دریاهای آتش هفت طبقه جهنم را.. 📚 مقتل هدية الذاكرين، آقا‌قلعه‌ای ص۲۲

امام زین العابدین میفرماید آن شب اولی که مارا در میان خرابه منزل داده بودند، من خسته و ستوه بودم. بدنم تب داشت، پاهای من مجروح شده، زنجیر ظلم یزید گردن من بیمار را مجروح کرده بود، نتوانستم بخوابم.

امام زین العابدین جل مقامه میفرماید:ان عمتی زینب جل جلالها و عم نوالها کانت تودی صلاتها من قیام الفرایض و النوافل عند مسیرنا من الکوفة الی شام و فی بعض المنازل کانت تصلی من جلوس لشدة الجوع و الضعف... لانها کانت تقسم ما یصیبها من الطعام علی الاطفال.. عمه ام زینب جل جلالها و عم نوالها در طول سفر اسارت از کوفه تا شام،پیوسته نمازهای واجب و مستحب خود را انجام می داد و در بعضی از منزل گاه ها می دیدم که وی بر اثر ضعف و گرسنگی،نماز خود را نشسته می خواند،چرا که سهمیه غذای خود را میان کودکان تقسیم می کرد... زينب الكبري الشيخ جعفرالنقدي جلد1صفحه62