#ندای_وظیفه #قسمت_یازدهم تا دیدمش چشام برق زد. شهی:جووون رضا داره میاد... موهوم:بپر بغلش حیفه از دست میره فرصتاا...میدونی چند وقته ندیدیش؟؟؟ حداقل ده دقیقه از آخرین دیدارتون میگذره... عقل:چی میگی موهوم؟؟بابا هر چیزی یه حدی داره... شهی:آخه نگاشش کن.... موهوم:هی شهی حواست باشه سوتی نده بابا....نیگا عقل چجوری میپاد تو رو... شهی:حواسم هس موهی جون فقط داشته باش... آخه نگاش کن نجابت از صورتش میباره... موهوم:آره نیگا اصن این صورتش برق میزنه از معنویت.... شهی:آدم میخواد بره لپشو.... موهوم:شهییی.... شهی:آاا آدم میخواد بره بر پیشونیش که موضع نوره بوسه بزنه.... خوبه موهیی؟؟؟ موهوم:بابا دارم میگم ضایع بازی در نیار این عقل کار دستمون میده‌هاا.... شهی:نه پس تو به چه کار میای؟؟ موهوم:آهان... یه حدیث داریم محشر...میدونی ثواب مصافحه چقدره؟؟ثواب معانقه که بیشتر...به نظرم حیفه این ثوابا راحت از کفمون بره... گفتم: آره راس میگی موهوم... وقتی رضا بهم رسید با خنده بهش سلام کردم و گرفتمش تو بغلم.... شهی:آااخیشش... عقل:نباید این کار رو میکردی... شهی:بابا مگه چیه حالا یه بغل... موهوم:گناه که نیس بغل کردن بیخودی گیر نده.... عقل:از ما گفتن بود... موهوم:از ما هم گفتن و نشنیدن... ادامه دارد... @CALL_OF_DUTY_1