💠 پدیدارشناسی لایک ✍️ ابراهیم شریفی (https://eitaa.com/resanesharif/684)🌐 شبکه های اجتماعی بلاشک تغییراتی اساسی در #سبک زندگی جامعه ما به دنبال داشته است؛ لایک کردن یکی از رفتارهای متعارف در عمده شبکه هاست که به صورت های مختلف در تایید پیام های دیگران رخ می دهد ولی همین کنش ساده، آثاری فردی و اجتماعی به دنبال دارد که پدیدار شناسی آن را دوچندان مهم می کند. ✳️ به قول دکتر منتظر قائم که از اساتید برتر ارتباطات دانشگاه تهران است؛ آن چیزی که ما از شبکه‌های اجتماعی حداقل در افکار عمومی ایران شاهدیم، فقط لایک بوده است. خیلی ساده یک آیکون تأیید مطلبی مفهومی‌ترین و مرکزی‌ترین مولفه در تعامل جامعه ما با شبکه‌های اجتماعی شده است. 🌀حال این #لایک مرتبط با محتوای مطالب صورت می‌گیرد یا صرفا روابط شخصی اینجاست که علاقه، عاطفی‌گری و روابط بسته‌ی درون شبکه‌های پیشین باعث می‌شود کلام بیش از آنکه معنای مشارکت دسته‌جمعی را برای کشف حقیقت داشته باشد، فقط یک نفر حرف می‌زند و دیگران لایک می‌کنند. ❎ افراسیابی پژوهشگر فضای مجازی درباره لایک چنین می گوید: مردم در شبکه های اجتماعی لایک را گدایی می کنند. به عبارت دیگر افراد در شبکه‌های اجتماعی دوست دارند خودشان را آن طوری نشان دهند که دیگران دوست دارند یعنی «گدایی لایک». 👍 این شکل افراد از خود واقعی خودشان فاصله می‌گیرند و به همین دلیل روابط شاید گسترده شود اما بسیار سطحی می‌گردد و دوستی‌ها تبدیل به دوستی‌های لایکی می‌شود. یعنی پاداش‌های زیاد ولی کوچک و این یعنی افراد از نخبه پروری فاصله می‌گیرند. اگر در این #شبکه‌های_اجتماعی, فردی بیاید کار علمی را نشان دهد، با بی‌استقبالی روبرو می‌شود و کارها هر چه سطحی‌تر باشد، با اقبال بیشتری روبرو می‌شود. در این میان باید توجه کنیم که کشور ما نمی‌تواند با کارهای عامه‌پسند، به پیشرفت برسد. 📣 و اما نکته آخر چه زیبا در روایات ما در مورد مواردی متناظر با لایک و تایید کار و رفتار دیگران گوشزد شده است. امام جواد (ع) می فرمایند : منِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ(بحارالانوار، ج75، ص 82) 👌یعنی هر که کار زشتى را تحسین و تأیید کند، در عِقاب آن شریک است. به عبارت دیگر شریک جرم هستی اگر رفتار و فعل منکر مرتکب شده اگر آن را تایید کنید. این بیان یعنی باید خود کنترلی را تقویت کرد یعنی باید مسئولیت اخلاقی در قبال چنین رفتارهایی در شبکه های اجتماعی را تقویت نمود. #حمکرانی_مجازی 🆔 @Cultural_governance

💠 پدیدار شناسی لایک #لطفا_تأمل 🌐 شبکه های اجتماعی بلاشک تغییراتی اساسی در #سبک زندگی جامعه ما به دنبال داشته است؛ لایک کردن یکی از رفتارهای متعارف در عمده شبکه هاست که به صورت های مختلف در تایید پیام های دیگران رخ می دهد ولی همین کنش ساده، آثاری فردی و اجتماعی به دنبال دارد که پدیدار شناسی آن را دوچندان مهم می کند. ✳️ به قول دکتر منتظر قائم که از اساتید برتر ارتباطات دانشگاه تهران است؛ آن چیزی که ما از شبکه‌های اجتماعی حداقل در افکار عمومی ایران شاهدیم، فقط لایک بوده است. خیلی ساده یک آیکون تأیید مطلبی مفهومی‌ترین و مرکزی‌ترین مولفه در تعامل جامعه ما با شبکه‌های اجتماعی شده است. 🌀حال این #لایک مرتبط با محتوای مطالب صورت می‌گیرد یا صرفا روابط شخصی اینجاست که علاقه، عاطفی‌گری و روابط بسته‌ی درون شبکه‌های پیشین باعث می‌شود کلام بیش از آنکه معنای مشارکت دسته‌جمعی را برای کشف حقیقت داشته باشد، فقط یک نفر حرف می‌زند و دیگران لایک می‌کنند. ❎ افراسیابی پژوهشگر فضای مجازی درباره لایک چنین می گوید: مردم در شبکه های اجتماعی لایک را گدایی می کنند. به عبارت دیگر افراد در شبکه‌های اجتماعی دوست دارند خودشان را آن طوری نشان دهند که دیگران دوست دارند یعنی «گدایی لایک». 👍 این شکل افراد از خود واقعی خودشان فاصله می‌گیرند و به همین دلیل روابط شاید گسترده شود اما بسیار سطحی می‌گردد و دوستی‌ها تبدیل به دوستی‌های لایکی می‌شود. یعنی پاداش‌های زیاد ولی کوچک و این یعنی افراد از نخبه پروری فاصله می‌گیرند. اگر در این #شبکه‌های_اجتماعی, فردی بیاید کار علمی را نشان دهد، با بی‌استقبالی روبرو می‌شود و کارها هر چه سطحی‌تر باشد، با اقبال بیشتری روبرو می‌شود. در این میان باید توجه کنیم که کشور ما نمی‌تواند با کارهای عامه‌پسند، به پیشرفت برسد. 📣 و اما نکته آخر چه زیبا در روایات ما در مورد مواردی متناظر با لایک و تایید کار و رفتار دیگران گوشزد شده است. امام جواد (ع) می فرمایند : منِ اسْتَحْسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ(بحارالانوار، ج75، ص 82) 👌یعنی هر که کار زشتى را تحسین و تأیید کند، در عِقاب آن شریک است. به عبارت دیگر شریک جرم هستی اگر رفتار و فعل منکر مرتکب شده اگر آن را تایید کنید. این بیان یعنی باید خود کنترلی را تقویت کرد یعنی باید مسئولیت اخلاقی در قبال چنین رفتارهایی در شبکه های اجتماعی را تقویت نمود. ✍️ ابراهیم شریفی پژوهشگر اخلاق و رسانه 🔰با ما همراه باشید ... #حکمرانی_مجازی #نسل_زد 🆔 @Cultural_governance

🔮 چرا ابزاری جهت ارزیابی اسناد ملی برای اقامه عدالت نداریم؟ 💫 عدالتِ سندی، عدالتِ شاخصی 📝 منتشرشده در روزنامه فرهیختگان 🔹 توجه به #شاخص‌ها برای ارتقای کیفیت و #اثربخشی اسناد ملّی به‌منظور بهبود عدالت اجتماعی در این موقعیت، نه یک امر لوکس و دهن‌پُرکن، بلکه اولویتی واجب و راهبردی است. 🔸سابقه #سندنویسی در کشور ما به حدود ۲۰ سال گذشته باز می‌گردد. زمانی که اولین #سند_چشم‌انداز ۲۰ ساله جمهوری اسلامی ایران که افق و دورنمای #حرکت_ملّی تا سال ۱۴۰۴ را ترسیم می‌کرد، با تلاش #نخبگان_دانشگاهی و از طریق پیشنهاد مجمع تشخیص مصلحت نظام به رهبری انقلاب ارائه و پس از اصلاحاتی توسط ایشان ابلاغ شد. پس از آن نیز حجم زیادی از اسناد ملّی در زمینه‌های مختلف – سیاست‌های کلان، نقشه جامع علمی کشور، نقشه مهندسی فرهنگی، سند الگوی پایه پیشرفت و… – از سوی نهادها، شوراهای عالی و مسئولان مختلف تصویب و ابلاغ شد. فارغ از هرگونه #قضاوت محتوایی پیرامون اجزا و واژگان استفاده شده در آن‌ها، این نوشتار به سه وجه بارز و نقص فاحش در این فرآیند و خروجی‌های متأثر از آن اشاره می‌کند: 🔹 شروع طوفانی، غروب غم‌انگیز نوشتن اسناد در هر کشوری بیش از آنکه یک فعالیت #اداری تلقی شود، ناشی از یک #نیاز_حقیقی و با بهره‌گیری از #تکنولوژی خاصی انجام گرفته است. اگرچه که تولد و تکامل این فناوری یک‌شبه نبوده اما تلاش کرده است تا در هر دوره زمانی نقایص و ضعف‌های خود را برطرف کند. اساساً این فناوری با بهره‌گیری صرف از #واژگان خوب، زیبا، ارزشمند و ارزشی چون عدالت، آزادی، حقوق عامه، پیشرفت و…. متفاوت بوده و مبتنی بر حرکت تدریجی به سمت اهداف مطلوب همراه با ارزیابی‌های دوره‌ای منظم شکل گرفته است. اجازه بدهید قبل از آنکه این فناوری را کمی تبیین کنیم، دو #سبک سندنویسی گفته‌شده را در قالب دو شکل به گونه دیگری بیان کنیم: 🔸 در شکل ملّی، به‌طور معمول و با برجسته شدن موضوعی خاص در دستگاه سیاست‌گذاری-اجرایی، سریعاً متخصصان آن حوزه گرد هم جمع شده و مجموعه اهداف مطلوب و بسیار خوبی را برای مجریان و نهادهای مسئول به‌عنوان وظیفه و #تکلیف مشخص می‌کنند که اتفاقاً بسیار مطلوب و لازم نیز هست. سپس برخی از این اسناد تبدیل به #قانون یا الزامی قانون می‌شوند. مسئولان هر حوزه نیز به‌طور نسبتاً منظمی از کلیدواژه‌های اسناد مذکور به‌وفور استفاده کرده و برنامه‌ریزی‌های کوتاه و بلندمدت خود را مبتنی بر آن‌ها می‌دانند. پس از مدتی نیز فرد یا نهاد خاصی نیز پیگیری جدی درباره اهداف تعیین نشده نکرده و وضعیت تولیدشده به‌عنوان بستر مشاجرات و قضاوت‌های صحیح و غلط قرار می‌گیرد که اوج آن را می‌توان در رقابت‌های انتخاباتی و تعریف‌ها یا مذمت‌های آتشین هر کاندیدا نسبت به اهداف و آرمان‌های مختلف در کشور- سبک زندگی، معنویت، فساد ستیزی، خودکفایی، استقلال ملّی و….- مشاهده کرد... 🔹 ادامه مطلب را در اینجا مطالعه نمائید. ✍ سید علیرضا سجادیه #اثرسنجی_فرهنگی 🆔@cultural_governance