eitaa logo
دروس الشباب
398 دنبال‌کننده
122 عکس
25 ویدیو
53 فایل
محور مباحث این کانال، علوم اسلامی و دروس حوزوی است. باز ارسال مطالب با ذکر آدرس کانال، مجاز است. ارتباط با ادمین: @Ebn_Ahmad
مشاهده در ایتا
دانلود
اندیشه تقریب شیعه و سنی؛ سیاست سنی گرایی نادرشاه.pdf
270.8K
اندیشه تقریب شیعه و سنی؛ سیاست سنی گرایی نادرشاه https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
رویکرد دینی نادر شاه و تأثیر آن بر شیعیان و عالمان شیعه.pdf
4.14M
رویکرد دینی نادر شاه و تأثیر آن بر شیعیان و عالمان شیعه https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
چرا عالم آفریننده می خواهد؟ آنچه می خوانید، از کتاب سعادت نامه شیخ محمود شبستری است. که بعد از 20 سال امروز مجددا به آن رجوع کردم، و قسمتی را برای شما عزیزان به اشتراک می گذارم. هیچ ممکن به خویش هست نشد شیب و بالا، بلند و پست نشد دور باطل، تسلسل است محال اوست پس مبدء و بدوست مآل زانکه بر بود ذات خود موقوف نشود کس چو وصف بر موصوف نرسد جملۀ دوم به نخست هر دو گردند منتهی به درست ممکنیّت ز ممکنی منفک نشود بی خلاف و شبهه و شک هرگز او واجب الوجود نشد منبع فضل و فیض و جود نشد واجب آنگه نمی شود ممکن گردش ذات کی بود ممکن زانکه قلب حقایق است محال حاش للّه ز ایزد متعال خود گرفتم که می بگشت صفات منقلب کی شود حقیقت ذات صفت ذات هم نمی گردد هیچ هستی عدم نمی گردد صفت او چو اوست پاینده هم نمود است و هم نماینده https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
بسم الله در سلسلة الذهب جامی.pdf
210.6K
نور الدین عبدالرحمن جامی متوفای 898 دربارۀ علت شروع قرآن با حرف و علت حذف از در دفتر نخست از از کتاب مثنوی هفت اورنگ مطلبی دارد که تقدیم شما می گردد. او در همین کتاب، قصیدۀ میمیه فرزدق (در مدح امام سجاد علیه السلام) را نیز به نظم ترجمه نموده است. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
فضیلت یا فضیحت؟ عامیان حدیثی از پیامبر گرامی اسلام دربارۀ ابوبکر نقل نموده اند: هر کس می خواهد به مرده ای که روی زمین راه می رود، بنگرد؛ پس به پسر ابوقحافه (یعنی به ابوبکر) بنگرد. علمای آنان برای اینکه معنای این حدیث را از فضیحت به فضیلت بگردانند، به تأویل آن دست زده اند، از جمله جامی در سلسلة الذهب چنین می گوید: اشارة الی قوله علیه السلام من اراد ان ینظر الی میت یمشی علی وجه الارض فلینظر الی ابن ابی قحافه بود ازین گونه مرده بوبکر * رسته از کید زرق و حیله و مکر زان چو دیدش نبی که می پیمود * ره درین تیره خاکدان فرمود هر که خواهد ز خلق کهنه و نو * نگرد مرده روان گو رو آهوی مشک نافه را بنگر * پسر بو قحافه را بنگر او چنین مرده و گروه شقاق * می زنندش ز جهل طعن نفاق کان صدق و نفاق یعنی چه * غرق وصل و فراق یعنی چه بود آیینه تمام صفا * عکس بینندگان در او پیدا هر که سویش ز نیک و بد می دید * اندر او عکس روی خود می دید طعنه بر وی ز جان پر کینه * طعن زشتان بود بر آیینه زشت ننهد ز بد سرشتی خویش * جز بر آیینه عیب زشتی خویش (صلی الله علیه و آله) https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
علیه السلام محمد رضا امامی خاتون‌آبادی اصفهانی از علمای برجسته عصر صفوی و مؤلف کتاب «جنات الخلود» در صفحه 32 این کتاب می‌نویسد: حضرت علی‌بن موسی الرضا(ع) ردر میان عجم ملقّب به است زیرا مردم در روی زمین به هفت موضع توجه دارند یا هفت موضع از زمین، قبله‌گاه مسلمانان است: 1. مکه معظمه 2. مدینه منوره 3. نجف اشرف 4. کربلای معلی 5. مقابر قریش یعنی قبور کاظمین علیهما السلام 6. سامرا و 7. مشهدالرضا(ع). بدین جهت آن بزرگوار را قبله هفتم می‌نامند. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
تکبیر شهادت های سه گانه در اذان الله اکبر، الله اکبر اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان لا اله الا الله .... غرض تکرار تکبیر و شهادت های اذان و اقامه چیست؟ آیا جمله دوم، مؤَکِّد جملهٔ اول است؟ در نگاه اول چنین می نماید که جمله دوم برای تأکید جمله نخست تکرار شده است (نظر برخی از ادباء) اما حق _همان طور که برخی دیگر گفته اند_ آن است که جملهٔ دوم نیز تأسیسی است نه تأکیدی زیرا این جملات انشائی می باشند نه خبری پس هر جمله اش انشائی جدید و غیر از انشای سابق است. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
سه معنی دارد: 1- یگانۀ متفرّد بالذات که وی را اجزا و اعضا نباشد. 2- یکتایی که مانند ندارد. در وحدانیت و مُلک شریکی مر او را نیست. 3- از جواد علیه السلام منقول است که مراد از وحدانیت او سبحانه، اجماع زبان هاست از هر طایفه در توحید او. کقوله تعالی: «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ». به هر تقدیر برای الفت و انس در غربت و امتیاز بین الأقران خواندنش فایده عظیم دارد. عدد کبیرش نوزده وسطش یک و صغیرش نیز یکست. منبع https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB
«قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» (توحيد: 1) واژۀ أحد از ریشۀ (وحد) دو استعمال دارد: 1- ، به معنای يكى و يك نفر؛ «إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ‏ الْمَوْتُ» (بقره: 180) یعنی: آن گاه كه‏ مرگ يكى از شما رسيد. اگر این در سياق نفى و شبه نفی واقع شود، افاده عموم می كند،‏ «وَ ما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ مِنْ‏ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ» (بقره: 102) آنان (ساحران) به هيچ كس به و سیلۀ سحر ضرر نمی زدند جز به اذن خدا. أحد، إحْدَى است: «هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى‏ الْحُسْنَيَيْنِ» (توبه: 52) 2- (صفت مشبهه) به معنى يكتا و بى‏همتا این واژۀ در اين استعمال فقط بر خدای تعالى اطلاق می شود. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB