✅دیباج شصت و یکم
🔶آخرین منزل
پیش از حرکت، همه زِنهارها را به ما داده و به فراهمساختن اثاث سفر فرمان داده بودند، اما برخی گوشها چنان سنگین بودند که این هشدارها را نشنیدند و برخی چنان به زمین زیر پای خود چسبیده بودند که توان جداشدن از آن را نداشتند.
زمان سفر کم کم فرامیرسید؛ سفری دور و دراز به مقصدی بیمنتها؛ سفر به ابدیت!
برای چون مَنی که بیشتر حال و هوای مناجاتیان را دارد تا خراباتیان، هرگاه ابر سیاه اندوه بر سرم سایه میافکَنَد و تلخی رنج، کام دلم را زهرآگین میسازَد، اندیشیدن به آن منزلگاه ابدی و ترسیم تصویری هرچند نارسا از آن، سبب میشود آن ابر سیاه تهی از آب به ابری سرشار از رحمت بدل شود و بر آسمان دلم ببارد و غبار اندوه را از آن بزداید و آن شرنگ رنج، به انگبینی خوشطعم و رنگ بدل گشته و کام جانم را شیرین کند.
آری، تحمل رنج و اندوه و شکیبایی بر ناملایمات زندگی، با باور به ابدیت است که معنا مییابد. هرچند برخی، راههای دیگری را برای معنابخشیدن به زندگی برمیگزینند اما در منطق وحی، تنها ابدیت است که به زندگی مفهوم میبخشد و آنرا قابل زیستن میکند.
ابدیت، آخرین و بیکرانهترین منزل هستی است. پس باید برای نِیوشیدن زنهارها، پنبه هوا و شهوت را از گوش درآورد و از زمین مادیات خود را کَند تا آن هنگام که ندای رحیل سرداده شد، آن را شنیده و سبکبار پا در مسیر منزلگاه ابدی نهاد.
«تجهزوا رحمكم الله فقد نودي فيكم بالرحيل وأقلوا العرجة على الدنيا وانقلبوا بصالح ما بحضرتكم من الزاد فان أمامكم عقبة كؤودا»
#ابدیت
#علی_ع
#نهج_البلاغه
#منطق_وحی
#علامه_طباطبائی
#آخرت
#معنای_زندگی
#معنویت
@Deebaj
✅دیباج شصت و دوم
🔶اندوه شیرین
(به مناسبت هشتم شوال المکرم، سالروز تخریب قبرستان بقیع)
اندیشههای متحجرانه و نگاههای کینهتوزانه در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری همچون اخگری شوم بر خرمن یکی از مقدسترین اماکن مذهبی شیعیان در قبرستان تاریخی بقیع افتاد و مرقد مطهر امامان بزرگوار شیعه را به تلّی از خاک بدل ساخت. البته این نخستینبار نبود که دست دشمنان واقعی اسلام از آستین اندیشههای واپسگرایانه وهابیان بیرون میآمد و صحنههای ناگوار وخونباری را رقم میزد، پیشتر، در سال 1220 هجری قمری نیز وهابیان با اتکا به فتوای 15 تن از فقیهنمایان متحجر خود، مراقد امامان پاک شیعه و دیگر بقعههای این قبرستان تاریخی، مهم و مورد توجه حضرت ختمی مرتبت (ص) را منهدم ساختند. قبرستانی که علاوه بر درآغوش کشیدن بدنهای پاک چهار تن از امامان بزرگوار شیعه، صحابه و تابعین زیادی را نیز در دل خود جای داده است.
زائر بقیع که شوریدهسر به زیارت میرود، ناگزیر باید بغض خود را فروخورد، نفسش را در سینه حبس کند، به چشمه اشکش اجازه جوشیدن ندهد، شرار نالههایش را در تنور دلش بریزد و تکههای جگرش را در آن خاکستر کند، بکوشد تا شانههای خود را که از شدت اندوه به لرزه درآمده است، از چشمان پر از رشک و حسد دشمنان پوشیده نگاه دارد و همه عشق و مهر خود را در نگاهی غمبار خلاصه کند و به پیشگاه امامان خود تقدیم دارد.
و چه سخت است که این حجم از خوارداشت نسبت به مرقد و بقاع بهترین بندگان خدا را ببینی و دم فروبندی! چه دشوار است نتوانی عطش عشق خود را با خنکای در آغوشگرفتن تربت پاک امامانت فرونشانی!
👇👇👇
اما با وجود این همه، آنچه از ابتدا تاکنون شعله حرارت محبت امامان را در دلهای شیعیان پابرجا نگاه داشته، معرفت و شناخت آنان نسبت به مقام و منزلت آن بزرگواران است؛ چه بر قبرهای مطهر ایشان بارگاهی برافراشته باشد و چه مرقدهای مطهرشان، با زمین همسطح شود. بیشک آنچه در چشم دشمنان خار است، اصل وجود این تبار فرازمند است که وجود پاکشان به هیچ زشتی نیالوده و از همه عیبها پالوده است و این همه، اسباب رشک رشکبران و حسادتورزی تنگنظران متحجر را فراهم آورده است. شیعه پس از ویرانسازی بقیع بهدست بدخواهان متحجر و ممانعت از حضوریافتن بر سر مرقد بیشمع و چراغ امامان خود، اندوهی شیرین را در وجود خود احساس نموده که همان باعث استمرار پیوند قلبی او با آن برگزیدگان خداوند شده است.
#بقیع
#هشتم_شوال
#امام_حسن_ع
#امام_سجاد_ع
#امام_باقر_ع
#امام_صادق_ع
#شیعه
#عشق
#ولایت
@Deebaj
✅دیباج شصت و سوم
🔴عمامههای سرخفام
🔶علیرضا مکتبدار
در گوشهکنار جغرافیای شیعه، از دیرباز، کم نبودهاند عمامههایی که از سر افتاده و رنگ خون گرفتهاند:
در محراب عبادت، عمامه مولود کعبه، با تیغ جهل و ارتجاع شکافته شده، رنگ خون میگیرد.
در کربلا و در میانه قتلگاه، عمامه پیامبر (ص) که بر سر حجت خدا حسین (ع) نشسته است، به دست آن گروه ستمپیشه، سرخ فام میگردد.
شهید اول، شهید ثانی، قاضی نورالله شوشتری، شهدای محراب و نیکنامانی دیگر که عمامه، به خون سر رنگین ساختهاند، گواهانی راستین بر مظلومیت شیعه و ایستادگی و پایمردی عالمان دین در برابر اندیشههای انحرافی اند.
و تاریخ بهخوبی به یاد دارد:
چه بسیار عمامههای سبز، سپید و سیاهی که در مسیر پاسداشت آرمانها، رنگ خون گرفت.
تاجهایی که با سر بر زمین افتاد اما سرو وجود رادمردان آراسته به آن تاجها، بیش از پیش رشد و بالندگی یافت.
امروزه نیز، اندیشههای واپسگرایانه دوباره در جامعه سر برآورده و عمامهها را خون رنگ میسازند، به این خیال واهی که در شیپور تنفر و انزجار از این خادمانی که بیریا به دین خدا خدمت میکنند، بدمند و راه خود و ناآگاهان را به سوی دوزخ بیدینی هموار سازند.
شرمشان باد!
#عمامه
#طلبه
#شیعه
#روحانیت
@Deebaj
✅دیباج شست و چهارم
🔶 تَرَک بر گنبد غیرت دینی!
ایمان و باور به هر چیز-اعم از مقدس و غیرمقدس- ایجاب میکند فرد باورمند، نسبت به آن چیز از حساسیت ویژه و بالایی برخوردار باشد بهگونهای که ذهن و قلب و احساس او همچون لرزهنگاری قدرتمند، کوچکترین و ریزترین لرزههایی که میتواند بر بنیان باور او ترکی ایجاد کند را بهموقع تشخیص داده و از آسیبهای پیشِ رو جلوگیری نماید.
مربیان واقعی بشریت با تربیت و رشددادن به فطرت پاک انسانی، چنین بنیانی را بنا مینهند و حسگرهای قدرتمندی را در وجود او تعبیه میکنند تا در برابر هر امر بیگانه، آن بنیان فطرت تکان خورده و از خود واکنش بروز دهند.
حال اگر همین فطرت و بنیان پاک، درست تربیت نشود و یا در محیطی آلوده قرار گیرد، بهتدریج در برابر لرزههای مداوم خارجی و ایجاد ترکهای پیاپی در بنیان آن، به بنایی سست و در معرض فروریزش بدل خواهد شد و هستی فرد را به نابودی خواهد کشاند.
امروزه یکی از کارویژههای رسانههای آوردگاهِ الحاد و کفر، ایجاد و واردکردن لرزههای پیاپی در بنیان ایمان و باور باورمندان است؛ باورمندانی که در طیفی گسترده از ایمان قرار دارند. به هر میزان که ایمان فرد به انتهای طیف نزدیک شود، از حساسیت او نسبت به این لرزهها کاسته و در برابر لرزهها آسیبپذیرتر خواهد شد.
اما در آوردگاه ایمان، رسانههای پاک چه نقشی را در استحکامبخشی به بنیان باورهای مؤمنان ایفا میکنند؟ آیا سپاهیان این آوردگاه، همسنگ با سربازان و افسران جبهه مقابل هستند؟ آیا آنان به همه ابزارهای بهروز برای مقابله با هجوم بیامان دشمن مجهز هستند؟ 👇👇👇
آیا از شناخت لازم و کافی نسبت به ظرفیتهای ایمان راستین برای ساختن انسان شایسته برخوردارند؟ و در نهایت، آیا از حساسیت لازم برای تشخیص بهموقع آسیبها و هجمههای جبهه کفر به دژ ایمان، برخوردارند و یا خود نیز دچار کرختی نسبت به درازدستیهای دشمن شده و خون در رگ غیرت آنان خشکیده است؟
کمی به خود بیاییم! دشمن هر روز و هر ساعت با ظرافت و شیطنت از ابزارهای دراختیار خود برای ایجاد ضربه به بنیان ایمانِ نه تنها جوانان که سالخوردگان ما نیز بهره میبرد. گاهی احساس میشود که غیرت جامعه ایمانی دچار کرختی و بیحسی عجیبی شده است!
#غیرت
#ایمان
#الحاد
#کفر
#جامعه
@Deebaj
✅دیباج شصت و پنجم
🔴بیزاری جستن یا مهرورزیدن؛ مسأله این است!
«وَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل لِّي عَمَلِي وَلَكُمۡ عَمَلُكُمۡۖ أَنتُم بَرِيٓـُٔونَ مِمَّآ أَعۡمَلُ وَأَنَا۠ بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ»؛و اگر تو را تكذيب مى كنند بگو عمل من از آن من و عمل شما از آن خودتان شما از عمل من بيزار و من از عمل شما بيزارم.
شاید برای ما پیش آمده باشد که در مواجهه با کار ناپسند فردی به انتقاد از شخص او پرداختهایم. این در حالی است که میتوان بهجای برخورد با شخص، عمل ناپسند او را تذکر داد و از این عمل برائت جست. در این صورت نسبت به شخص خطاکار، نفرت در دل نخواهیم داشت و همچنین او نیز موضوع را خصومتی شخصی نخواهد پنداشت. فرهنگی که از آموزههای قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) استخراج و تبیین میشود، این است که با گناه شخص مؤمن مقابله کنیم و نه با شخص او.
به عنوان نمونه در قرآن کریم میخوانیم که حضرت لوط (علیه السلام) به مردم میگفت: “من دشمن سرسخت اعمال شما هستم. [و نه دشمن شخص شما]
یا در جای دیگر خداوند در مواجهه با عصیان و نافرمانی افراد به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور میدهد تا نسبت به عمل آنها بیزاری جوید نه از شخص آنها.
همچنین از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که: “چه بسا خداوند افرادى را دوست دارد؛ اما از عمل آنان ناخشنود است…”👇👇👇
اگر فرد خطاکار احساس کند که شخصیت او محترم است و نقطهضعف او، عمل ناپسند اوست، زمینه ترک گناه و لغزش برای او فراهمتر میشود. اما اگر احساس کند که انسانى منفور و مطرود است، امید به بازگشت برای او کمتر خواهد بود و احتمالا هر روز به تباهى خود مىافزاید.
شخصی خدمت امام کاظم (علیه السلام) رسید و عرض کرد: “مردی از دوستداران [و پیروان] شما شراب مینوشد و مرتکب گناه میشود. آیا ما از او دوری و برائت جوئیم؟”
امام (علیه السلام) فرمود: “[خیر؛ نه از خودش ولی] از کار زشتش برائت جویید و از کار نیکش دوری نکنید. عمل زشتش را ناپسند بشمارید.”
شخص مجددا پرسید: “پس آیا میتوانیم او را فاسق یا فاجر بنامیم؟”
حضرت (علیه السلام) با متانت، مصداق فسق و فجور را برای او توضیح داده و دوباره فرمودند: “… شما بگویید کارش بد است و مرتکب اعمال زشت میشود. مؤمن است ولی کارش زشت است…”
آری؛ این مرام اهل بیت (علیهم السلام) است که در مواجهه با اشتباهات افراد، بین شخص و عمل او تفکیک قائل میشوند؛ ما تا چه اندازه خود را به اخلاق آنان نزدیک میبینیم؟
«برگرفته از کتاب: “امر به معروف و نهی از منکر”، تالیف: “حجت الاسلام محسن قرائتی” (با تلخیص و اضافات)
#بیزاری
#نهی_از_منکر
#مؤمن
#حجاب
#مهرورزی
@Deebaj
✅دیباج شصت و ششم
🔶 در چند قدمی بهشت!
📌تصور کنید در اجتماعی زندگی میکنید که همواره گوشها تیز میشوند به سمت صدای خشدار یک لغزش و نگاهها خیره میشوند به رعدِ گذرای یک گناه و زبانها همچون تیرهایی زهرآگین به شرنگ سرزنش و تحقیر، در کمان دهان بیقراری میکنند تا آبرویی را نشانه روند و شخصیتی را فروریزند.
📌از سوی دیگر، جامعهای را در نظر آورید که در آن، نگاههای افراد بر عیب خویش فروکاسته و از جستجو در عیب دیگران فروبسته و گوشها جز از نیُوشیدن حقیقت، کَر گشته و زبانها جز برای بیان سخن حقی که آبرویی را پاس داشته و یا حقیقتی را به مصلحتی فاش کند، در صندوقخانه دهان بیقراری نمیکنند.
📌هر لغزش، صدایی آزاردهنده و هر گناه، بویی ناخوشایند دارد که هرچند مشام جانهای پاک را میآزارد اما سبب نمیشود ابلیسِ نفس، عنان از کف باکفایت ایمان مؤمنان برباید و افسار زبانشان را بگشاید تا به شماتت دیگران گرم شده و آتش به خرمن آبروی آنان اندازد.👇
📌مؤمنان پاکنهاد، در سیره و سیرت خود، اسماء و صفات حسنای الهی را نصبالعین خویش قرار داده و بهمقتضای آن، قطبنمای رفتار خود با دیگران را تنظیم میکنند.
📌از جمله صفات زیبای خداوند، «مُجمِل» یا «زیباساز» است. خدایی که با حکمت و مهر خویش، نه تنها زیباییهای اندک رفتار آدمی را با قلم سحرانگیز «شکر»، زیبایی فزونتری میبخشد، که پلشتیها و زشتیهای نشأتگرفته از بازیگوشیهای طفل مکتب نارفته و ادب ناموخته نفس را با قلم زیبای «زُدایش» از چشم بندگان و کروبیان پوشیده میدارد.
📌جانشین خداوند اگر بخواهد از عالم ناسوت راهی به جهان لاهوت بگشاید، باید صفات زیبای خداوندِ زیباساز را در خود تجلی بخشد تا جامعهای که در آن زیست میکند، مدینه فاضلهای شود که تنها چند گام با بهشت ملکوت فاصله دارد.
#خدا
#اخلاق
#بهشت
#ملکوت
#زیبایی
#جامعه
#عیبپوشی
#مهرورزی
@Deebaj
#اینجا_ایران_است
📷 عکسی از طبیعت سحرانگیز
رودبار
(صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ)
اين است نگارگرى الهى؛ و كيست خوشنگارتر از خدا؟ و ما او را پرستندگانيم.
بقره/١٣٨
#قرآن_کریم
#طبیعت
#ایران_جان
@Deebaj