مُجاهد مُخلص وقتی حرف از جهاد می‌شود، اولین واژه‌ای که به ذهن می‌رسد اخلاص است. امروزه از واژه‌ی جهاد بسیار استفاده می‌شود، اما در همان کارهای جهادی اسم شخص و سازمان حتما باید در پایان کار امضا شود؟! اما در روزگار صدر اسلام، در هنگامی که نهال اسلام نوپا بود و ریشه ندوانده بود و در روزگاری که هجوم دشمنان همچون بادهای سهمگین این نهال نوپا را به این سو و آن‌سو می‌کشاند. افرادی همچو ابوطالب(علیه‌السلام) عموی پیامبر با تمام هستی خود از جان، مال، فرزندان و حتی موقعیت اجتماعی‌سیاسیِ خود استفاده کرده و تکیه‌گاهی قدرتمند برای این نهال جوان شدند. افراد مخلص و مجاهدی که جزئیات دقیقِ ایثار و جهاد آن‌ها به طور کامل در هیچ کتابی روایت نشده است! افراد گمنامی که در راه جهاد برای اسلام دنبال کسب نام و نشان نبودند و هرجا که به آن‌ها نیاز بود سراسیمه حاضر می‌شدند و از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کردند. عموی پیامبر یکی از معروفترین مجاهدان خاموش صدر اسلام بود که در اخلاص و گمنامیِ او همین بس که در طول تاریخ حتی نسبت به ایمان او نیز از طرف دشمنان خدشه‌وار شده است. زندگیِ نورانی حضرت ابوطالب(علیه‌السلام) در تسلیم بر اوامر خداوند خلاصه شده بود و تاریخ گواهی می‌دهد که او با از خودگذشتگیِ خود در کسوت یک حامی در حمایت از مأموریت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) از هیچ کوششی کوتاهی نکرد. اگر نهال نوپای اسلام امروز به یک درخت تنومند، مبدل شده و در تمام دنیا سایه افکنده است، نتیجه‌ی حمایت مجاهدان مخلصی مانند حضرت ابوطالب(علیه‌السلام) است که با تمام هستیِ خود از آن محافظت کردند. و تلاش این مجاهدان خاموش و مظلوم صدر اسلام به زودی با ظهور آخرین سلاله‌ی پیامبر و گسترش عدالت او در تمام جهان به ثمر خواهد نشست. ▪️۲۶ رجب سال‌روز رحلت حضرت ابوطالب(علیه‌السلام) تسلیت باد▪️ ✍🏻 زهرا کبیری پور #حضرت_ابوطالب #رجب @Delneveshteeee

چهل سالگی صدا آمد بخوان... بخوان به نام پروردگارت و تو خواندی... تا کمال انسان تجلی پیدا کند. تو خواندی تا بستر رویش بشر را رقم بزنی. خواندی تا روشنایی بر ظلمات زمین بتابد. بعثت تو نقطه‌ی عطفی شد بر خلقت ما انسان‌ها ما نمی‌دانیم در آن خلوت چهل روزه‌ات با خدا چه نجوا کردی... چه گفتی که خداوند فرشته را نازل کرد و إقرأ بسم ربک الذی خلق را بر تو خواند... ای رسول آب و آینه ای چراغ هدایت بشر در ظلمات جهلِ دنیا به داد ما مسافران گمگشته در جاده‌های زندگیِ دنیا بشتاب به حرمت چهل‌سالگی مقدسَت که چهل سالگی انسان را نقطه‌ی کمال و رشد قرار داد. سلام بر تو و خاندان مطهرت سلام بر آن نور هدایتی که از دل غار حراء برای ما به ارمغان آوردی سلام از دلِ سوره‌ی علق، همانی که خواندی تا ما رستگار شویم. #مبعث #عید_مبعث ✍🏻 زهرا کبیری پور @Delneveshteeee

عید شما مبارک🌷 #مبعث #عید_مبعث @Delneveshteeee

https://virasty.com/z_kabiripour/1676669627270241770

#قرار_شنبه‌ها #حرم @Delneveshteeee

🔹انتشار مطالب اعضای هیأت تحریریه مجتهده امین در روزنامه‌ی سراسری سراج 🔰انتشار یادداشت خانم کبیری‌پور 🔰انتشار یادداشت خانم طیبه فرید @Delneveshteeee

🏴 ۲۸ رجب سالروز خروج کاروان سیدالشهدا(علیه‌السلام) از مدینه @Delneveshteeee

سفرت بی‌خطر عزیز مادر اکثر افراد معمولا وقتی قصد سفر می‌کنند، قبل از هر چیز کنار مادر رفته و دعای خیر او را برای سفر طلب می‌کنند، مخصوصا پسرها که مادری‌تر هستند. امام قصد خروج از وطن کرده بود، چون دیگر آنجا برای او و خانواده‌‌اش امنیت نداشت. شبِ قبل از خروج به قصد وداع به بقیع رفت، لابد سرش را بر روی مزار پدربزرگ و برادر گذاشته و گریه کرده بود از نامردیِ روزگار. رفته بود تا مادر برایش «و إن یکاد...» بخواند.. رفته بود تا مادر آغوشش را باز کند و بگوید سفرت بی‌خطر عزیز مادر... خدا پشت و پناهت باشد... بعضی‌ها گفته‌اند دو شبانه روز در آنجا مانده بود. وداع سخت بود آن هم از شهری که تمام کودکی و جوانی‌اش در آنجا گذشته بود. وداع از شهری پر از خاطرات شیرین روزهای با مادر بودن و پر از خاطرات تلخ روزهای بی‌مادری... قدم در راهی می‌گذاشت که پایانش را بارها از زبان پدربزرگ، پدر و برادر خود شنیده بود... آنجایی که می‌گفتند: لایوم کیومک یا اباعبدالله این‌بار «و إن‌ یکاد...» را از زبان ما پذیرا باش عزیز مادر از زبان ما شیعیان ۱۴٠٠ سال بعد سفرت بی‌خطر یا اباعبدالله(علیه‌السلام) با اشك چشمام، آب می‌ریزم پشت سرت منبع: ابن‌اعثم کوفی، مقتل‌الحسین، ص۱۹_۲٠ ✍🏻 زهرا کبیری پور #رجب #وداع #امام_حسین @Delneveshteeee