#مجله_الکترونیکی 9️⃣5️⃣ 📌معنای «لعب» در عصر صدور نص، با الان متفاوت است. 🎤حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی نهاوندی 🎻 لهوولعب، در حقیقت، سرگرمی‎هایی است که غرض عقلایی نداشته باشد. ⭕️ در قرآن نیز هر گاه این کلمات با هم استفاده شده است یک جنبه منفی از آن، اراده شده است. اما هر کجا عنوان لَعِب یا یَلعَب به‌صورت مستقل آمده است، مراد از آن، تقریباً یک نوع سرگرمی‎های مباح است. 🚫تطبیق این عنوان بر برنامه‎های هنری، به معنای مستقل لعب، ممکن نیست. به دیگر سخن، برنامه‎ های هنری مانند رقص، موسیقی، نمایش، نقاشی و… مصداق لعب در اصطلاح روایی آن نیستند؛ ✅بلکه هنرهای عشرت انگیز که انسان را از یاد خدا غافل می‌کند مصداق لعبی هستند که در آیات و روایات مطرح شده و دارای بار منفی است. لهو نیز مانند لعب دارای همین بار منفی است و لذا این‌گونه نیست که همه هنرها، مصداق لهو باشند. 🟣در عصر علوی و نبوی، یعنی عصر شارع، ما چیزی به معنای هنرهایی که امروز از آنها تحت عنوان هنرهای زیبا نام می‌بریم نداشتیم. در آن دوران حتی مجسمه‌سازی و موسیقی نیز تحت عنوان هنر تلقّی نمی‌شد. 🎭 بله، از باب حکم ثانوی، درصورتی‌که مصداق باطل یا مضل عن سبیل الله قرار گیرند، حکم حرمت بر آنها بار می‌شود. 🟢بنابراین آنچه مهم است این است که آیا هنر، مصداق «مضل عن سبیل الله» یا باطل، قرار می‌گیرد یا نه، وگرنه عناوینی مثل لعب، موجب حرمت یک هنر نمی‌شوند. ✳️ متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13732 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 0️⃣6️⃣ 📌اگر «حسام‌الدین سراج» در مجلس لهوولعب بخواند حرام است! 🎤حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن معلمی 🔰 لهو به معنای سرگرمی، لذت‌بردن، کارهای بیهوده، کارهایی که غرض عقلایی ندارد و تفریح است؛ یعنی همه اینها را شامل می‎شود. 🎮مثلاً اگر با تسبیح یا با ریش خود بازی کنید این لهو است. هیچ‌کدام از فقها مطلق لهو را حرام نکرده‌اند. 🎻 لعب نیز همین‌گونه است؛ لذا نه مطلق لهو حرام است و نه مطلق لعب. اینکه مطلق موسیقی یا مطلق آهنگ یا مطلق فیلم یا مطلق ورزش به‌خاطر لهوولعب بودن حرام باشد را هیچ‌کدام از فقها قبول ندارند. ❌ اگر یک امر لهوی، شما را از مسیر إلی الله، انجام واجبات و ترک محرّمات باز می‎دارد آن حرام می‎شود اما صرف اینکه شما به یاد خدا نیستید یا حواستان به خدا نیست، دلیل بر حرمت نخواهد بود. 🟩 وقتی مطلق لهو، حرام نشد، مصادیق آن نیز حرام نخواهند بود. 🔷 طبق قول سید کاشانی، لهو ممکن است چون در مجلس لهوولعب انجام می‌شود حرام باشد اما در مجلس دیگری، حرمت نداشته باشد. مثلاً حسام‌الدین سراج، اگر در مجلس لهوولعب بخواند حرام است اما در مجلس دیگر، حرمتی ندارد. 🔴آیت‌الله گلپایگانی مطلق آهنگ را حرام می‎دانست. تا کسی مرتکب حرام شبهه‌ناک نشود؛ ولی امثال مرحوم امام این‌طور نبودند و موسیقی مشکوک و شبهه‌ناک را حلال می‌دانستند. ✳️ متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13738 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 1️⃣6️⃣ 📌هیچ هنری، به‌عنوان اولی، مصداق افساد نیست. 🎙حجت‌الاسلام‌ابراهیم نیکدل 🟢 افساد به لحاظ لغوی و در استعمالات روایی، در برابر صلاح است. صلاح هم معمولاً در مواردی است که عمل صحیح و درستی در میان باشد؛ مراد از افساد در اینجا، همان حرمت تکلیفی است. 🔴 چه‌بسا یک هنر فی حدّ نفسه اشکالی نداشته باشد؛ ولی به‌خاطر عناوین دیگری، آن کار حرام باشد. عنوانی که هم بر فعل هنرمند و هم بر فعل مسئول اجازه و ترویج هنر صادق است، عنوان اشاعه فحشا است. 🔹اگر این عنوان در میان باشد، دیگر هیچ هنری، فی حد نفسه اشکال نخواهد داشت؛ زیرا نفس هنر، موجب اشاعه فحشا نمی‌شود بلکه حتی موجب افساد نیز نمی‌گردد. 🛑اینکه متدیِّنین ما با بعضی از هنرها مانند موسیقی و هنرهای نمایشی را خیلی به رسمیّت نمی‏شناسند، چون تفریح و شادی و بعضی از مسائل را قبول ندارند.... ❇️ مفسده‌هایی که بر افعال مترتب می‌شوند با یکدیگر متفاوت هستند. هر مفسده‎ای که ترتبش حرام نیست؛ یعنی این‌طور نیست که بگوییم هر چیزی که مفسده دارد تحقق آن در شرع حرام است، خیر. ⛔️ بعضی از مفسده‌ها از نظر شارع مقدس حرام نیست که باید نسبت به آنها، صرفاً ارشاد کرد و به مردم گفت که اگر این مفاسد محقق شوند دود آن به چشم خودتان می‎رود. ✳️ متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13742 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 2️⃣6️⃣ 📌اصل در هنر، استحباب است. 🎙آیت‌الله سید مجتبی نورمفیدی 🟢 اگر ما هنر را به معنای عام آن در نظر بگیریم به‌گونه‌ای که منطبق بر فعل انسان شود و بتواند موضوع برای علم فقه قرار بگیرد؛ یعنی آن را دانش یا مهارتی در نظر بگیریم که انسان به کمک آن، احساسات و اندیشه‌ها و باورهایش را در قالب زیبا به مخاطب عرضه می‎کند به‌گونه‌ای که مخاطب تحت‌تأثیر و مجذوب زیبا آفرینی هنرمند می‏شود؛ 🔴در این صورت، نه‌تنها به قاعده اولیه اباحه در فعل آدمی، مباح است؛ بلکه می‎توانیم استحباب آن را نیز ثابت کنیم. ☑️ دلیل بر استحباب، برخی روایات مانند روایت «إِنَّ اللَّهَ جَمِيلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ، وَ یُحِبُّ أَنْ یَری أَثَرَ النِّعْمَةِ عَلى‏ عَبْدِه‏» و نظایر آن است. 🔶 دررابطه‌با عناوین جدیدی که بر موضوعات هنر بار می‌شوند، باید گفت: عناوین مستحدث در واقع همان موضوعات مستحدث هستند. 🔹موضوع مستحدث خودش فی‌نفسه، حکم حرمت ندارد، بلکه باید از جهت انطباق با آن عناوین و اقسام چهارگانه‌ مورد بررسی قرار بگیرد. 🟠سه مرجع (برای تشخیص عناوین محرّم ) می‎توانیم ذکر کنیم؛ یعنی سه احتمال در اینجا وجود دارد: خود فقیه، عرف مردم یا نوع مکلّفین، و سوم، شخص مکلّفین. ⭕️ مصداق‌شناسی با موضوع‌شناسی متفاوت است. به نظر ما، موضوع‌شناسی فقهی، به عهده فقیه است. اینکه گفته می‌شود موضوع‌شناسی، کار فقیه نیست نیز به نظر من مخدوش بوده و قابل‌پذیرش نیست. ✳️ متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13749 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 3️⃣6️⃣ 📌خیال‌انگیزی در آثار هنری، مصداق کذب نیست! 🎙حجت‌الاسلام سید مهدی احمدی‌نیک ❇️کذب ناظر به این است که به چیزی که واقعیت ندارد، واقعیت بدهید، یا یک خلاف واقع را به‌صورت واقع نشان بدهید. ⛔️مشکل می‎توان گفت که اگر کسی خیال‌پردازی بکند و مثلاً یکی از ارزش‌های اخلاقی را در قالب یک داستان و اثر هنری ارائه کند، دروغ‌گو تلقی شود؛ به‌خصوص که استفاده از خیال، یکی از ارکان یک اثر هنری است. 🛑بنابراین بسیار بعید است که کذبی که در فرهنگ اسلامی، حرام بوده و یک ضدارزش تلقی می‌شود بر چنین مواردی صادق باشد. 🔵 اضافه‌کردن هر نکته‌ای به قصه در هنرهای نمایشی، به ویژه اگر اینها در راستای القای یک ارزش اخلاقی یا تثبیت یک باور ایمانی یا بیان یک واقعیت در قالب هنر و آرایه‎های هنری باشند، چه در قالب استعاره و ایهام در هنرهای نقاشی، مجسمه سازی و …، بسیار بعید است که مصداق کذب باشد، به‌خصوص که اینگونه موارد و افزودنی‎ها به‌منظور جذاب کردن کار، امری لازم به شمار می‌آیند، 🟢این‌گونه امور، نه تنها مورد نهی شارع نیستند بلکه به نظر می‌رسد حتی مورد توصیه نیز باشند. 🌐https://isoa.ir//?p=13754 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 4️⃣6️⃣ 📌عدم طرح مسئله مالکیت معنوی توسط فقها، به‌خاطر عدم پرداخت به منطق توسعه موضوعات فقهی است 🎙حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر امین رضا عابدی‌نژاد 🛑ما در فقه، با موضوعات مختلفی روبرو هستیم؛ اعم از فقه عبادات و معاملات و سیاسات. 🔹در برخی از حوزه‌ها نیز موضوعات جدیدی ایجاد شده که محصول پیچیده‌تر شدن نظامات اجتماعی و اقتصادی و رشد علم و تکنیک است. ⛔️طبیعتاً ذهن برخی از فقهای ما با موضوعات جدید و مبانی و جایگاه این موضوعات در نظام اجتماعی و با اهداف که مترتب بر این موضوعات است ناآشنا و بیگانه است. 🔵مالکیت معنوی یکی از همین موضوعات جدید است که بحث‌های زیادی در آن قابل‌طرح است. 1️⃣ یک مسئله این است که در نظام حاکم لیبرال سرمایه‌داری، یک اصلی وجود دارد مبنی بر اینکه همه چیز را باید تبدیل به کالا کرد. 2️⃣ نکته دیگر این که این موضوعات با مبانی خاصی در نظامات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ارتباط دارند که ما تاکنون نتوانسته‌ایم این رابطه روشن کنیم. 3️⃣ نکته آخر هم اینکه مالکیت معنوی از دو منظر قابل‌تحلیل است؛ یکی از منظر کالاسازی که در نظام سرمایه‌داری، یک اصل بنیادین است؛ و یکی هم از منظر فقه نظام اسلامی، که مبتنی بر اصل ارتقا و همگانی کردن پژوهش و فرهنگ است. 💠بنابراین، احترام به مالکیت معنوی از لوازم توسعه نظام اجتماعی است. ما نمی‌توانیم بدون احترام به این مالکیت، به توسعه اسلامی برسیم؛ چون مبتنی بر بنای عقلای تجدید شده است. ⭕️متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13762 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 5️⃣6️⃣ 📌حقوق مادی مالکیت آثار هنری، محدود است؛ اما حقوق اخلاقی آن، دائمی است! 🎙دکتر مصطفی بختیاروند ⭕️مالکیت معنوی یا «مالکیت فکری» : متعلق این نوع مالکیت، نتیجه تراوش‌های فکری است که می‌تواند آثار ادبی و هنری یا اختراع یا موارد دیگر باشد. 🔵 هدف از این نوع مالکیت، حمایت از مبدعان و مبتکران و اشخاصی است که در زمینه علم و هنر و صنعت و… فعالیت و سرمایه‌گذاری می‌کنند. 🔶 در آثار هنری، مالکیت فکری، از نوع ادبی و هنری و به معنای حقوق مادی و معنوی (اخلاقی) است که به هنرمندان تعلق می‌گیرد. در حقوق ایران، مدت حمایت از آثار هنری، تا پنجاه سال پس از مرگ پدیدآورنده است اما حقوق اخلاقی آن دائمی، است. 🟣 هنرهای نمایشی در حوزه حقوق مرتبط قرار می‌گیرد. حقوق مرتبط در برخی کشورها مثل فرانسه، از حقوق مؤلف مجزا است. در این دسته از حقوق، اشخاصی حمایت می‌شوند که معمولاً خودشان اثر را خلق نکرده‌اند، بلکه در رساندن آن به عموم نقش دارند: هنرمندان مجری اثر (اجراکنندگان) از قبیل بازیگران، خوانندگان، نوازندگان؛ تولیدکنندگان آثار صوتی. ⛔️عدم‌پذیرش حقوق مالکیت فکری برای آثار هنری، مانع خلاقیت و طرح ایده‌های نو می‌شود؛ چون هم هنرمندان انگیزه خود را برای خلق آثار جدید و بدیع از دست می‌دهند و هم دیگران که زمینه را برای سوءاستفاده از آثار هنرمندان قبلی فراهم می‌بینند در زمینه آفرینش آثار هنری، تلاشی نخواهند کرد. ⭕️متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13766 ➖➖➖➖➖ 💢کانال فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 6️⃣6️⃣ 📌درگذشته، پدیدآوردندگان آثار فکری، واسطه بین خدا و دنیا تلقی می‌شدند! 🎤دکتر رحیم پیلوار 🔴مهم‌ترین اثر عدم‌پذیرش مالکیت فکری در حوزه آثار ادبی و هنری، این است که در سطح بین‌المللی از سایر کشورها در این حوزه عقب می‌افتیم و در سطح داخلی هم در حوزه فرهنگ روزبه‌روز کم‌توان‌تر می‌شویم؛ 💠حقوق مالکیت فکری از حدود قرن ۱۶ میلادی در اروپا متولد شد و کم‌کم گسترش و تکامل یافت. ◀️ در اعصار گذشته و قبل از تکوین حقوق مالکیت فکری، از آثار پدیدآورندگان فکری حمایت مستقلی نمی‌شده و شاید خود آن‌ها نیز انتظار حمایت مستقلی را نداشتند. در خصوص آثار علمی یا ادبی و هنری، معمولاً پدیدآورندگان، تحت حمایت یک پادشاه یا حاکم بودند. 🟢 از طرف دیگر، درگذشته، دیدگاهی مذهبی وجود داشت که بر اساس آن، افراد خالق آثار فکری، صرفاً واسطه‌ای بین خداوند و دنیای فانی تلقی می‌شدند. 🔘 بنابراین پدیدآورندگان، آثار خودشان را الهامی از سوی خداوند می‌دانستند. در نتیجۀ حاکم بودن این دیدگاه، پدیدآورندگان، اصالتی برای خودشان قائل نمی‌شدند و حقوقی انحصاری نیز برای آن‌ها به وجود نمی‌آمد. 🟡حقوق مالکیت فکری درگذشته اصلاً وجود نداشته؛ چون بشر به آن نیازمند نبوده و اقتصادی در این حوزه وجود نداشته است؛ ولی از زمانی که امکان تکثیر آثار ادبی و هنری در مقیاس وسیع شکل گرفت، ذی‌نفعان آن، خواستار حمایت شدند و حقوق مالکیت فکری، پاسخی به این نیازها بود. ⭕️متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13771 ➖➖➖➖➖ 💢مدرسه فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 7️⃣6️⃣ 📌حقوق‌دانان اسلامی دیرتر از حقوق‌دانان غربی، با مالکیت فکری آشنا شدند. 🎙دکتر رحیم پیلوار (دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه تهران) 🗯 مالکیت معنوی یا به عبارت دقیق‌تر، مالکیت فکری، حقوقی قانونی است که از فعالیت‌های فکری افراد در زمینه‌های صنعتی، علمی، ادبی و هنری حاصل می‌شود. موضوع حقوق مالکیت فکری، اموال فکری است. 🔴حقوق مالکیت فکری نخست در اروپا شکل گرفت و بعد به سایر نقاط دنیا گسترش یافت. 🛠در حوزه مالکیت ادبی و هنری، اختراع دستگاه چاپ و امکان تولید انبوه آثار ادبی؛ و در حوزه مالکیت صنعتی، انقلاب صنعتی و امکان تولید انبوه کالا، نقش اساسی در شکل‌گیری و توسعه مالکیت فکری داشته است. ✅برای همین حقوق‌دانان مسلمان دیرتر از حقوق‌دانان غربی با مالکیت فکری آشنا شدند. 🕋بااین‌حال، شواهد تاریخی حاکی از آن است که حقوق‌دانان مسلمان از جمله حقوق‌دانان ایرانی و حتی فقهای وقت، از همان ابتدا، به ضرورت حمایت حکومت از نوآوری و خلاقیت که اساس مالکیت فکری است، واقف بوده‌اند. 🟩 از لحاظ مشروعیت فقهی هم بعد از انقلاب اسلامی، گرچه در ابتدا، بالاخص در حوزه مالکیت ادبی و هنری، مخالفت‌هایی وجود داشته؛ ولی بعد از روشن‌شدن ماهیت این حقوق و ضرورت‌هایی که در جوامع کنونی به وجود آمده است، اکثریت قریب به اتفاق فقها، قائل به حمایت از آن شده‌اند. ⭕️متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13775 ➖➖➖➖➖ 💢مدرسه فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 8️⃣6️⃣ 📌در فقه، دستگاه حلال سازی نداریم! 🎙حجت‌الاسلام سید علیرضا حسینی (دبیر اندیشکده فقه و حقوق اسلامی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت) 🎈معنای لغو: «عمل و رفتار و کرداری که هدفمند نیست، بی‌تفکر است و هیچ نوع اثر عقلایی در آن وجود نداشته باشد». 🔵 در هنر اصیل، نه هنری که همراه با وادادگی و اباحه انگاری است، من تا این لحظه که با شما صحبت می‎کنم عمل لغوی نمی‌بینم. بله در هنر غیراصیل که می‌خواهند ولنگاری و اباحه‌گری را ترویج کند، لغو وجود دارد. ⛔️در صناعت فقه، شما می‌بینید که گاه یک عمل فی‌نفسه حرام نیست ولی به‌خاطر عارض ثانوی، حرام می‏شود یا باطل می‏گردد والا خودش فی‌نفسه مشکلی ندارد. 🎻موسیقی یک بحث است و غنا بحث دیگری است. اینها باید از هم تفکیک شوند. هر کدام از اینها، حکم و موضوع جداگانه‌ای دارند. ❌نکته دیگر اینکه که اصلاً ورود فقیه، مجتهد و مرجع، در مصادیق نادرست است. 🎹مثلاً اگر از یک مرجع تقلید سؤال کنند که آیا ترامپت، یک ابزار موسیقی لهوی است یا لغوی؟ آقای فقیه اگر بخواهد بر اساس صناعت و روی محور صحیح فقاهت جواب بدهد، باید بنویسد: این تخصص من نیست و من نظر خودم را در مسائل موسیقی و غنا گفته‌ام. فقط می‌تواند بفرماید که: «غنا یا موسیقی لهوی حرام هست». ✳️ تشخیص مصداق، به‌صورت کلی، به عهده مکلف است اما در مواردی که مربوط به دادگاه و امر قضا و داوری است، ورود قاضی در امور جزئی و مصداقی کار درستی است. ⭕️متن کامل گفتگو🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13786 ➖➖➖➖➖ 💢مدرسه فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 9️⃣6️⃣ 📌چند کتاب در لهو، لعب و لغو 🖋امین‌الله امینی (دانشجوی دکتری جامعه المصطفی) ✳️در این نگاشته، تلاش شده تا گزارشی از کتاب‌هایی که به واکاوی فقهی این عناوین پرداخته‌اند ارائه شود. 1️⃣ آلات لهو و موسیقی، محمد سروش محلاتی، میراث اهل‌قلم، ۱۴۰۲ش، ۲۱۰ ص؛ سرفصل‌های کتاب: مبانی عقلی و قرآنی، حکم عقلی موسیقی، موسیقی غیراخلاقی، بررسی روایات آلات لهو و موسیقی، حکم موسیقی غیرلهوی، و .... 2️⃣ آواز و غنا (بررسی فقهی)، محمد سروش محلاتی، میراث اهل‌قلم، ۱۴۰۱ش، ۱۸۲ص؛ این کتاب در ۴ فصل، به بررسی حکم غنا از منظر عقل، آیات قرآن و روایات پرداخته است. گفته شده است که در نگاه بسیاری از فقیه‌ها، «غنا» موضوعی است که حکم آن را فقط با روایات می‌توان استنباط کرد، اما این کتاب تلاشی برای تبیین این موضوع باتوجه‌به ۲ منبع مهم‌تر یعنی «عقل» و «قرآن» است؛ 3️⃣ لهوولعب از دیدگاه قرآن و روایات، مهدیه خادم، دانش‌آموز، ۱۳۹۰ش، ۳۵۲ص؛ در نوشتار حاضر، تلاش بر آن است که با بررسی آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) مفهوم و ماهیت لهوولعب شرح داده شود و مصادیق متعدد آن همچون غنا و موسیقی، اشعار باطل، سخنان بی‌فایده و... بررسی شود. 4️⃣ مصادیق لغو از منظر قرآن و روایات؛ صغری رادان، ۱۳۹۷ش؛ نویسنده کتاب تلاش داشته است تا مصادیق لغو را در آیات و روایات واکاوی کند. نویسنده پس از واژه‌شناسی لغو در کتب لغت، به این نتیجه می‌رسد که لغو اگرچه دارای یک معنا است اما مصادیق متعددی دارد. ⭕️متن کامل یادداشت🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13790 ➖➖➖➖➖ 💢مدرسه فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh

#مجله_الکترونیکی 0️⃣7️⃣ 📌نمایه مقالات «عناوین حرمت در فقه هنر» 🖋محمد پورمند 🔵 عناوینی که برای حرمت آثار هنری به کار می‌روند به دو دسته اختصاصی و عمومی تقسیم می‌شوند. عناوین اختصاصی، عناوینی هستند که تنها اختصاص به یک هنر از میان هنرها دارند و عناوین عمومی، عناوینی هستند که در تمام انواع هنر قابلیت جریان دارند ♦️مقالاتی که به بررسی این عناوین پرداخته‌اند: 1️⃣ ارزیابی جواز اشتغال به سرگرمی در فقه امامیه: علی اصغر انصاری‌پور؛ 2️⃣ ساختارمندی لهوولعب از منظر مذاهب خمسه و حقوق موضوعه: معصومه پورشبانان نجف‌آبادی، مسعود راعی دهقی؛ 3️⃣معنای لهو و حکم آن: ابوالقاسم علیدوست 4️⃣ ادله حرمت «لهو» از منظر مرحوم شیخ انصاری و مرحوم خوئی و امام خمینی (قدس‌سره): مهدی انصاری، محمد محمدرضایی، غلامرضا صادقی؛ 5️⃣ حکم فقهی مصادیق لهوولعب از منظر قرآن و روایات: معصومه رضائیان حق، طاهر سترگ؛ 6️⃣ واکاوی مسئله لهو از منظر فقهی: سید حسین شرف‌الدین 7️⃣ راهکارهای پیشگیری از لهوولعب از منظر قرآن و روایات: مجید معارف، سوسن آل رسول، نرجس نهایت بین 8️⃣ شادی در اسلام: سید حمید میرخندان 9️⃣ فساد از نظر آیات و روایات با تأکید بر شناسایی جرم‌انگاری ادعای مهدویت و انعکاس آن در پوسترهای معاصر: محمدعلی عرب‌عامری. ⭕️متن کامل یادداشت🔻🔻 🌐https://isoa.ir//?p=13794 ➖➖➖➖➖ 💢مدرسه فقه هنر 🆔@Feghehonar 🖥 https://isoa.ir/fh