پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سؤال:چگونه می توان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را شناخت؟  #پاسخ:شناخت بر دو قسم است: «شناخت تاريخی» و «شناخت واقعی» كه از قسم نخست مهم تر است. مسئله مهم اين است كه ما آن حضرت را به حقيقت بشناسيم و ايشان نيز ما را ببيند؛ نه اينكه ما حضرت را ببينيم.  در زمان پيامبر(صلی الله عليه و آله و سلم) (كه مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زيادی آن وجود مبارك را می ديدند، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود: (و تراهم ينظُرُون اِليك و هُم لايُبصرون)؛ آنها را می بينی كه به تو می نگرند؛ ولی تو را نمی بينند. اهل نظر هستند، اما اهل بصيرت نيستند. #هنر اين است كه به گونه ای باشيم كه وجود مبارك امام زمان(عليه‌ السلام) ما را ببينند.  در قرآن كريم آمده است: خدا كه بر همه چيز بصير است، در روز قيامت به عده ای نگاه نمی كند: (ولايُكلّمهم اللّه و لاينظرُ اِليهم يومَ القيامةِ و لايزكّيهم) و نگاه تشريفی خود را نسبت به عده ای اعمال نمی كند.  اگر ما در مسير صحيح حركت كنيم، آن حضرت ما را می بيند.  ديدن و نظر تشريفی ايشان برای ما شرف است، در غير اين صورت نگاه فيزيكی كارساز نيست، چنان كه بسياری پيامبر اكرم( صلی الله عليه و آله و سلم)، اميرمؤمنان(سلام الله علیه) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) را می ديدند؛ ولی بصيرت نداشتند. نگاه های تشريفی مهم است، نه نگاه صوری. البته گاهی همان نگاه صوری هم موجب می شود كه انسان وجود حضرت را از نزديک زيارت می كند و فيض می برد يا خداوند مشكلات او را به بركت آن حضرت حل می كند؛ اما مهم همان ديدن از روی بصيرت است. نسیم اندیشه دفتر یکم ص ١٠۴ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

#سؤال:چگونه بر افكار شيطانی خود پيروز شويم؟  #پاسخ آيت الله العظمی جوادی آملی: در روايات ما آمده است: برای انجام هر كار «بسم اللّه الرحمن الرحيم» بگوييد؛ يعنی كاری كه قصد انجام آن را داريد، بايد به گونه ای باشد كه در مدخل ورودی آن بتوان گفت: «خدايا به نام تو».  به اين ترتيب، ما هيچ كاری را بدون مطالعه، تفكر و عاقبت سنجی انجام نمی دهيم؛ و علاوه بر اين، كارهايی را انجام می دهيم كه بتوانيم در ابتدای آن بگوييم: «خدايا با نام تو آغاز می كنم». چنين كاری يا واجب است يا مستحب. حرام و مكروه را نمی توان با نام خدا انجام داد. با اين تمهيد شيطان همواره در اسارت ماست.» منبع:نسیم اندیشه دفتر یکم ص١٢۴ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سؤال:برای مقابله با شبهات و رسيدن به يقين، غير از مطالعه و تحقيق، چه راههايی وجود دارد؟ #پاسخ:تحقيق و مطالعه، تنها نيمه راه است و نيمه باقی، به عمل انسان وابسته است؛ يعنی انسان بايد هم محقق و هم متحقق باشد. محقق كسی است كه از نظر علمی عميقاً تحقيق كرده و مطالب را برای خود حل كرده است؛ ولی متحقق كسی است كه به آنچه فهميده، باور دارد و به آن عمل می كند. اگر كسی عالم محض بود و حرفهای متقن و محكم داشت؛ ولی به آن ايمان نداشت يا به علم خود بی باور بود و به حقايقی كه برايش مكشوف شده، عمل نكرد، كم كم دُچار شك و شبهه می شود. خداوند در قرآن كريم با تعبيری لطيف درباره فرعون فرموده است: (وَجَحدُوا بِها وَ اسْتيقنتها أنفُسُهُمْ ظُلماً وَ عُلُوّاً).[سوره نمل آیه ١۴]  موسی كليم(سلام الله علیه) هم طبق آيات قرآن به فرعون فرمود: (لَقَدْ علمتَ ما أنزلَ هؤلاءِ إلاّربُّ السَّمواتِ و الأرض)[سوره اسراء آیه ۱۰۲] ؛ تو خود می دانی كه اينها را كسی جز خدای آسمانها و زمين نفرستاده است. با اين همه فرعون به اين علم خود باور نداشت.  فهم و باور، دو چيز متفاوت است:فهم در اختيار ما نيست؛ ولی باور در اختيار ماست. با فكر كردن، مطالعه يا تحصيل، علمی برای ما حاصل می شود و پس از آن ديگر نمی توانيم بگوييم كه من نمی خواهم بفهمم. در فهم انسان اراده دخيل نيست؛ امّا در باور اراده دخيل است؛ يعنی انسان پس از آنكه چيزی را فهميد، می تواند به آن باور داشته يا نداشته باشد. در بحث ميان دو نفر، گاهی با اينكه يكی مسئله حق را برای ديگری روشن می كند، ديگری زير بار نمی رود؛ يعنی نفس به قدری شرور است كه می تواند در برابر ۴=٢×۲ بايستد و بگويد: من باور نمی كنم، با اينكه فهميده است.  برای اينكه به ويروس درونی «شك و شبهه» مبتلا نشويم، بايد به آنچه فهميده ايم، #باور داشته باشيم و به آن #عمل كنيم. تا عمل در كار نباشد، يقين حاصل نمی شود. بهترين راه برای نجات از گزند شبهه اين است كه به آنچه فهميديم، عمل كنيم. نسیم اندیشه دفتر یکم ص ۱۵۶،۱۵۷ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

#شماره_یک #پرسمان_حج پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سوال: بهترین و مقدس ترین مکان مسجد الحرام کجاست ‌؟ #پاسخ:حطیم،بهترین و مقدس ترین مکان مسجد الحرام و جایگاه دعا و توبه و استغفار و درخواست حاجت های دنیایی و آخرتی است. امام باقر سلام الله علیه فرمودند:حطیم برترین بخش مسجد الحرام است. اگر بنده ای در این مکان گام نهد و شب ها به نماز ایستد تا روز فرا آید و روزها روزه بدارد تا شب از راه برسد؛ ولی حق امامت و حرمت ولایت ما را نشناسد، خدای والا هرگز از او چیزی نمی‌پذیرد.[۱] به فرموده امام صادق سلام الله علیه حطیم فرودگاه جبرئيل علیه السلام در پیشگاه حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف برای بیعت با آن حضرت است.[۲] [۱]ثواب الاعمال ص۲۰۵ [۲]روضة الواعظین ج۲ ص۲۶۵ منبع: کتاب نسیم اندیشه دفتر پنجم ص۶۹ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

#شماره_سه #پرسمان_حج پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سوال: نمازگزاردن پس از طواف چه سری دارد؟ #پاسخ: مقام ابراهیم سلام الله علیه سنگ یادبود تجدید کننده ساختمان کعبه و بیانگر لزوم رهبر و راهنما برای رسیدن به قرب حق و وصال اوست و از جایگاه رفیع نبوت و امامت در هدایت انسان نشان دارد، از این رو حج گزار هنگام اقامه نماز باید افزون بر توجه به بزرگ نمــاد توحید یعنی کعبه به مقام نبوت و امامت نیز نظر داشته باشد. به فرموده قرآن حضرت ابراهیم سلام الله علیه الگوی سالکان کوی حـق است، پس نزديك شدن به جای پا و حضور مادی کنار مکان ظاهری وی، زمینه ای برای ادراک مقام های معنوی و مکانت اوست. نماز پشت مقام ابراهيم سلام الله علیه یعنی حضور در جبهه ولایت پذیری و بیانگر حرکت و پیروی امت اسلامی پشت سر انبیا و اولیای الهی است. کتاب نسیم اندیشه دفتر پنجم ص۲۱۷ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سؤال:چگونه می توان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را شناخت؟  #پاسخ:شناخت بر دو قسم است: «شناخت تاريخی» و «شناخت واقعی» كه از قسم نخست مهم تر است. مسئله مهم اين است كه ما آن حضرت را به حقيقت بشناسيم و ايشان نيز ما را ببيند؛ نه اينكه ما حضرت را ببينيم.  در زمان پيامبر(صلی الله عليه و آله و سلم) (كه مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زيادی آن وجود مبارك را می ديدند، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود: (و تراهم ينظُرُون اِليك و هُم لايُبصرون)؛ آنها را می بينی كه به تو می نگرند؛ ولی تو را نمی بينند. اهل نظر هستند، اما اهل بصيرت نيستند. #هنر اين است كه به گونه ای باشيم كه وجود مبارك امام زمان(عليه‌ السلام) ما را ببينند.  در قرآن كريم آمده است: خدا كه بر همه چيز بصير است، در روز قيامت به عده ای نگاه نمی كند: (ولايُكلّمهم اللّه و لاينظرُ اِليهم يومَ القيامةِ و لايزكّيهم) و نگاه تشريفی خود را نسبت به عده ای اعمال نمی كند.  اگر ما در مسير صحيح حركت كنيم، آن حضرت ما را می بيند.  ديدن و نظر تشريفی ايشان برای ما شرف است، در غير اين صورت نگاه فيزيكی كارساز نيست، چنان كه بسياری پيامبر اكرم( صلی الله عليه و آله و سلم)، اميرمؤمنان(سلام الله علیه) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) را می ديدند؛ ولی بصيرت نداشتند. نگاه های تشريفی مهم است، نه نگاه صوری. البته گاهی همان نگاه صوری هم موجب می شود كه انسان وجود حضرت را از نزديک زيارت می كند و فيض می برد يا خداوند مشكلات او را به بركت آن حضرت حل می كند؛ اما مهم همان ديدن از روی بصيرت است. نسیم اندیشه دفتر یکم ص ١٠۴ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی