💠

   اقسام خلافت

🔸 فرمود خداوند مؤمنانی كه به #عمل_صالح موفق ‌اند را به تشكیل مدینه فاضله و حكومت عادله موفق می ‌كند؛ سوگند یاد كرده است: ﴿لَیسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ﴾. جریان خلافت در قرآن، انحایی دارد: 1️⃣ یك قسم #خلافت_الله است كه درباره جریان انسان كامل مثل حضرت آدم (سلام الله علیه) فرمود: ﴿إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً﴾؛ 2️⃣ یك قسم #خلافت_بعضی_از_انبیا نسبت به بعض دیگر یا خلافت بعضی از اولیا نسبت به بعض دیگر است نظیر جریان داوود و سلیمان و امثال ذلك كه فرمود: ﴿وَوَرِثَ سُلَیمَانُ دَاوُدَ﴾ و مانند آن؛ 3️⃣ یك قسم خلافت و جانشینی #به_معنی_اعم است كه قرآن کریم درباره قوم عاد و قوم ثمود و قوم نوح فرمود اینها خلیفه آنها بودند و آنها خلیفه اقدمین بودند یعنی بین قوم نوح و عاد و ثمود، خلافتی برقرار بود؛ 4️⃣ قسم چهارمِ خلافت از همین قبیل است كه #مؤمنان جانشین مؤمنان دیگرند با این خصیصه؛ یا خلافت به معنای عام باشد كه مؤمنین بعد از اقوام دیگر می ‌آیند با این خصیصه. 🔸 مومنان كه آمدند حكومت عادله تشكیل می ‌دهند؛ در حكومت عادله نه ترسی هست و نه اندوهی نه از داخل نه از خارج. اینها موحّدانه دینشان را #درك می ‌كنند #باور دارند #عمل می‌كنند و به دیگران #منتقل می ‌كنند و هیچ ترسی ندارند نه از داخل نه از خارج. #سالروز_درگذشت_آخوند_ملا_محمد_كاظم_خراساني #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #جام_معرفت 📚 سوره مبارکه نور جلسه 33 تاریخ: 1390/09/29 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra

پرسش ها و پاسخ ها از آیت الله العظمی جوادی آملی: #سؤال:برای مقابله با شبهات و رسيدن به يقين، غير از مطالعه و تحقيق، چه راههايی وجود دارد؟ #پاسخ:تحقيق و مطالعه، تنها نيمه راه است و نيمه باقی، به عمل انسان وابسته است؛ يعنی انسان بايد هم محقق و هم متحقق باشد. محقق كسی است كه از نظر علمی عميقاً تحقيق كرده و مطالب را برای خود حل كرده است؛ ولی متحقق كسی است كه به آنچه فهميده، باور دارد و به آن عمل می كند. اگر كسی عالم محض بود و حرفهای متقن و محكم داشت؛ ولی به آن ايمان نداشت يا به علم خود بی باور بود و به حقايقی كه برايش مكشوف شده، عمل نكرد، كم كم دُچار شك و شبهه می شود. خداوند در قرآن كريم با تعبيری لطيف درباره فرعون فرموده است: (وَجَحدُوا بِها وَ اسْتيقنتها أنفُسُهُمْ ظُلماً وَ عُلُوّاً).[سوره نمل آیه ١۴]  موسی كليم(سلام الله علیه) هم طبق آيات قرآن به فرعون فرمود: (لَقَدْ علمتَ ما أنزلَ هؤلاءِ إلاّربُّ السَّمواتِ و الأرض)[سوره اسراء آیه ۱۰۲] ؛ تو خود می دانی كه اينها را كسی جز خدای آسمانها و زمين نفرستاده است. با اين همه فرعون به اين علم خود باور نداشت.  فهم و باور، دو چيز متفاوت است:فهم در اختيار ما نيست؛ ولی باور در اختيار ماست. با فكر كردن، مطالعه يا تحصيل، علمی برای ما حاصل می شود و پس از آن ديگر نمی توانيم بگوييم كه من نمی خواهم بفهمم. در فهم انسان اراده دخيل نيست؛ امّا در باور اراده دخيل است؛ يعنی انسان پس از آنكه چيزی را فهميد، می تواند به آن باور داشته يا نداشته باشد. در بحث ميان دو نفر، گاهی با اينكه يكی مسئله حق را برای ديگری روشن می كند، ديگری زير بار نمی رود؛ يعنی نفس به قدری شرور است كه می تواند در برابر ۴=٢×۲ بايستد و بگويد: من باور نمی كنم، با اينكه فهميده است.  برای اينكه به ويروس درونی «شك و شبهه» مبتلا نشويم، بايد به آنچه فهميده ايم، #باور داشته باشيم و به آن #عمل كنيم. تا عمل در كار نباشد، يقين حاصل نمی شود. بهترين راه برای نجات از گزند شبهه اين است كه به آنچه فهميديم، عمل كنيم. نسیم اندیشه دفتر یکم ص ۱۵۶،۱۵۷ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی