#رمان_مذهبی_واقعی_آخرین_عروس 🌼زندگینامه حضرت نرجس خاتون (س) و تولد حضرت صاحب الزمان (عج) 📚نوشته مهدی خدامیان #قسمت1⃣6⃣ #حكيمه به #نرجس نگاه مى كند. نرجس در مقابل خدا به نماز ايستاده است. #حكيمه به #نرجس نزديك تر مى شود; امّا هنوز هيچ خبرى نيست كه نيست! به راستى تا #سحر چقدر مانده است؟ #حكيمه با خود فكر مى كند كه خوب است #نماز_شب بخوانم. #سجاده اش را پهن مى كند و مشغول خواندن نماز مى شود و با خداى خويش راز و نياز مى كند. ساعتى مى گذرد، بار ديگر به نزد نرجس مى آيد، نگاهى به او مى كند و به فكر فرو مى رود. او با خود مى گويد: #امام_عسكرى به من گفت همين امشب #مهدى به دنيا مى آيد. صبح شد و خبرى نشد! ناگهان صدايى به گوش #حكيمه مى رسد. صدا بسيار آشناست. اين صداى #امام_عسكرى(ع) است: عمّه جان! هنوز شب به پايان نيامده است‌. آرى، #امام به همه احوال ما آگاهى دارد و حتّى افكار ما را نيز مى داند. #حكيمه سر خود را پايين مى اندازد، او قدرى خجالت مى كشد. تا اذان صبح خيلى وقت مانده است. #حكيمه نماز مى خواند تا زمان سريع بگذرد، وقتى كسى منتظر باشد زمان چقدر دير مى گذرد. نسيم میوزد، بوى بهار مى آيد، صداى پرواز كبوتران سفيد به گوش مى رسد. بوى گل نرجس در فضا مى پيچد. #امام_عسكرى(ع) صدا مى زند: "عمّه جان! براى #نرجس سوره #قدر را بخوان". #قسمت2⃣6⃣ #حكيمه از جاى برمى خيزد و به نزد نرجس مى رود و شروع به خواندن مى كند: بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ (إِنَّـآ أَنزَلْنَاهُ فِى لَيْلَةِ الْقَدْرِ )(وَ مَآ أَدْراكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ )(لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْر )(تَنَزَّلُ الْمَلـائكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْر ) (سَلامٌ هِىَ حَتَّى مَطْـلَعِ الْفَجْرِ ) به نام خداوند بخشنده و مهربان. و ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم. و تو چه مى دانى كه شب #قدر چيست؟ شب قدر بهتر از هزار ماه آن شب تا به صبح سرشار از بركت و رحمت است. من به فكر فرو مى روم. دوست دارم بدانم چرا #امام_عسكرى(ع) به حكيمه دستور خواندن سوره قدر را مى دهد. به راستى چه ارتباطى بين سوره #قدر و #مهدى(عج) وجود دارد؟ در اين #سوره مى خوانيم كه فرشتگان شب #قدر از آسمان به زمين نازل مى شوند. اين #فرشتگان، ساليان سال در شب قدر بر #مهدى(عج)، نازل خواهند شد. امشب بايد سوره #قدر را خواند; زيرا امشب شب تولّد صاحبِ #شب_قدر است. #حكيمه در كنار نرجس نشسته است و مشغول خواندن سوره قدر است كه ناگهان #نورى تمام فضاى اتاق را فرا مى گيرد. #حكيمه ديگر نمى تواند #نرجس را ببيند. پرده اى از #نور ميان او و #نرجس واقع شده است. ستونى از #نور به سوى آسمان رفته است و تمام #آسمان را روشن كرده است. #قسمت3⃣6⃣ #حكيمه مات و مبهوت شده است. او تا به حال چنين صحنه اى را نديده است. او مضطرب مى شود و از اتاق بيرون مى دود و نزد #امام_عسكرى(ع) مى رود: ــ پسر برادرم! ــ چه شده است؟ عمّه جان! ــ من ديگر #نرجس را نمى بينم، نمى دانم #نرجس چه شد؟ ــ لحظه اى صبر كن، او را دوباره مى بينى. حكيمه با سخن #امام آرام مى شود و به سوى #نرجس باز مى گردد. وقتى وارد اتاق مى شود منظره اى را مى بيند، بى اختيار مى گويد: "خداى من! چگونه آنچه را مى بينم باور كنم؟" او #نوزادى مى بيند كه در هاله اى از #نور است و رو به قبله به #سجده رفته است! اين همان كسى است كه همه هستى در #انتظارش بود. به راستى چرا او به #سجده رفته است؟ او در همين لحظه اوّل، بندگى و خشوع خود را در مقابل #خداى بزرگ نشان مى دهد. بوى خوش #بهشت تمام فضا را گرفته است. پرندگانى سفيد همچون پروانه بالاى سرِ #مهدى(عج) پرواز مى كنند. #حكيمه منتظر مى ماند تا #مهدى(عج) سر از سجده بردارد. اكنون #مهدى(عج) پيشانى از روى زمين برمى دارد و مى نشيند. به به! چه چهره زيبايى! #حكيمه نگاه مى كند و مبهوت زيبايى او مى شود. به اين چهره آسمانى خيره مى شود. در گونه راست #مهدى(عج) خالِ سياهى مى بيند كه زيبايى او را دو چندان كرده است. #حكيمه مى خواهد قدم پيش گذارد و او را در آغوش بگيرد; امّا مى بيند كه #مهدى(عج) نگاهى به سوى آسمان مى كند و چنين مى گويد: 🌹اَشْهَدُ اَنْ لا الهَ الاّ الله وَ اَشْهَدُ اَنَّ جَدّى رَسُولُ الله...🌹 شهادت مى دهم كه خدايى جز الله نيست. گواهى مى دهم كه جدّ من، محمّد پيامبر #خداست و ... تو به من نگاه مى كنى. دوست دارى از ادامه ماجرا با خبر بشوى. امّا مى بينى كه من به گوشه اى خيره شده ام. صدايم مى زنى و مى گويى: ــ كجايى؟ چرا ديگر نمى نويسى؟ ــ دارم فكر مى كنم. ــ حالا چه موقع #فكر كردن است؟ حالا بگو به چه #فكر مى كنى؟ #ادامه_دارد... 🌼 منٺظراںۨ ظہور غریب ٺریںۨ اما۾🌼 https://eitaa.com/GharibtarinEmam

#رمان_مذهبی_واقعی_آخرین_عروس 🌼زندگینامه حضرت نرجس خاتون (س) و تولد حضرت صاحب الزمان (عج) 📚نوشته مهدی خدامیان #قسمت 1⃣8⃣ من #باغبانى هستم كه در وجود اين گل، زيبايى همه گل ها را نهاده ام من مى خواهم با يك #گل، بهار بياورم، آن هم #بهارى كه خزانى ندارد #فرشتگانم! همه بر او سلام كنيد كه او #بهارِ هستى است. رسم است وقتى #نوزادى به دنيا مى آيد او را روى دست فاميل و دوستان قرار مى دهند و هر كسى هديه اى به عنوان چشم روشنى مىدهد معلوم است هر كس كه اين #نوزاد را بيشتر دوست داشته باشد هديه و چشم روشنىِ بهترى مى دهد هيچ كس #مهدى(عج) را به اندازه خدا دوست ندارد خدا از #اوّل هستى، منتظر آمدن اين گل بود. به همه #پيامبرانش مژده آمدن او را داده بود اكنون، #مهدى(عج)، مهمان خدا شده است. به راستى #خدا به او چه هديه و چشم روشنى خواهد داد؟ #جبرئيل متحيّر ايستاده است، فرشتگان منتظرند، همه هستى، #منتظر است #مهدى(عج) در پيشگاه خدا ايستاده است. كه ناگهان، از غيب صدايى مىرسد "مَرحَباً بِكَ عَبْدى خدا با #مهدى(عج) با زبان عربى سخن گفت. مى دانم دوست دارى بدانى معناى اين جمله چه مىشود #همسفرم! ترجمه اين جمله اين است: خوش آمدى بنده من! مى بينم كه نگاهم مىكنى؟ تو به اين ترجمه ساده قانع نمى شوى و #انتظار دارى تا اين جمله را براى تو بيشتر توضيح بدهم. عزيزم! براى #توضيح اين عبارت بايد مثالى بزنم: فرض كن چند روزى است كه با يك نفر آشنا شده اى. يك روز در خانه نشسته اى و صداى زنگ #خانه را مىشنوى بلند مى شوى و در را باز مى كنى. مى بينى همان #دوست جديد توست. او را به داخل دعوت مى كنى و به او مى گويى: خوش آمدى امّا يك وقت است يك #دوستى دارى كه سال هاست او را مى شناسى. او عزيزترين #رفيق توست. او در زندگى بارها در مشكلات به تو كمك مادى و #معنوى كرده است. تو خيلى مديون او هستى و مدّتى است او را نديده اى و دلت برايش تنگ شده است فرض كن كه او الآن درِ #خانه را مىزند، برمى خيزى و به سوى درِ #خانه مى روى. باور نمى كنى. ذوق مى كنى. او را در بغل مى گيرى. #اشك شوق مى ريزى و با تمام وجودت مى گويى خوش آمدى تو به هر دو نفر خوش آمد گفتى; امّا اگر تو #عرب زبان بودى، براى اين دو موقعيّت هرگز از يك جمله استفاده نمى كردى! #قسمت 2⃣8⃣ در زبان #عربى به آن كسى كه تازه با او آشنا شده ايم، مى گوييم: "اَهلاً و سَهلاً"; امّا به دوست عزيزى كه براى ديدارش اشك شوق مى ريزيم، مى گوييم: "مَرحَباً بِكَ". جمله اوّل براى كسى است كه تازه با او آشنا شده اى. تو مى خواهى به او بگويى: " غريبى نكن! تو مهمان ما هستى". امّا جمله دوّم فقط براى كسى است كه با تمام وجود به او #عشق می ورزيم و او را دوست داريم. در واقع ما مى خواهيم به او بگوييم: "عزيزم! اين خانه، #خانه خودت است، همه زندگىِ من از آنِ توست. تو به خانه خودت آمده اى". ميزبان وقتى به #مهمان خود اين كلمه را مى گويد، مى خواهد به او اعلام كند كه تو در خانه من راحت باش، گويى كه همه چيز از آن خودت است، اينجا خانه خودت است. همسفرم! خدا در صبح روز نيمه شعبان #مهدى(عج) را به عرش برده و به او گفته است: "مَرحَباً بكَ". در واقع خدا با اين سخن مى خواسته چنين بگويد: #مهدىِ من! تو به عرش من آمدى. تو مهمان من هستى. بدان كه همه هستى، از آنِ توست! و عرش من خانه توست. آسمان ها و زمين، عرش و فرش، همه از براى توست. #مهدى من! در اينجا غريبى نكنى! قدم بگذار كه خانه، خانه توست. ما بايد به اين نكته توجّه كنيم كه چرا خداوند به #مهدى(عج) نگفت: "اَهلاً و سَهلاً".

#رمان_مذهبی_واقعی_آخرین_عروس 🌼زندگینامه حضرت نرجس خاتون (س) و تولد حضرت صاحب الزمان (عج) 📚نوشته مهدی خدامیان #قسمت 4⃣8⃣ هنوز #خدا با مهمان عزيزش سخن مى گويد. لحظاتى مى گذرد... اكنون وقت خداحافظى فرا رسيده است. مهمانى بزرگ #خدا تمام شده است. گوش كن! خدا با #جبرئيل و روح القدس سخن مى گويد: اى فرشتگان من! #مهدى را به نزد پدرش بازگردانيد و به او بگوييد كه نگران فرزندش نباشد، من حافظ و نگهبان #مهدى هستم تا روزى كه قيام كند و حق را به پا دارد و باطل را نابود كند. من با خود فكر مى كنم: چه رمز و رازى در اين سخن نهفته است؟ چرا خدا اين پيام را براى #امام_عسكرى(ع) مى فرستد؟ مگر خطرى جانِ #مهدى(عج) را تهديد مى كند؟ آيا دشمن نقشه اى دارد؟ نمى دانم. بايد صبر كنيم. اين راز را به زودى كشف مى كنيم. #امام_عسكرى(ع) در كنار سجاده خود نشسته است. او نماز خود را تمام كرده و به آسمان نگاه مى كند. نگاه كن! او دست خود را بلند مى كند و #مهدى(عج) را از فرشتگان مى گيرد. #مهدى(عج) در آغوش گرم پدر است. پدر او را مى بوسد و مى بويد، #مهدى بوىِ آسمان ها را گرفته است. اكنون #حكيمه وارد مى شود، لبخندى بر لب دارد، او خيلى خوشحال است. حال #نرجس خوب است و مى تواند به فرزندش شير بدهد. #امام_عسكرى(ع) #مهدى(عج) را به حكيمه مى دهد تا او را به نزد مادر ببرد. حكيمه #مهدى(عج) را مى گيرد و به سوى #نرجس مى رود: #نرجس تو ديگر #ملكه تمام هستى شده اى! #قسمت 5⃣8⃣ همه جهان به تو افتخار مى كند كه تو عزيزترين #مادر در نزد خدا هستى! گل خودت را بگير و او را با شيره جانت سيراب كن! #نرجس نوزادش را براى اوّلين بار در آغوش مى گيرد. شيرين ترين لحظه براى يك مادر وقتى است كه براى اوّلين بار #فرزندش را در آغوش مى گيرد و مى خواهد به او شير بدهد. هيچ قلمى نمى تواند خوشحالى يك مادر را در آن لحظه روايت كند. #نرجس فرزندش را مى بوسد و مى بويد، او را در آغوشش مى فشارد و به او شير مى دهد. هوا ديگر روشن شده است و هنوز #مهدى(عج) در آغوش مادر است و مادر او را نوازش مى كند. در اين لحظه ها هر #مادرى دوست دارد ساعت ها با فرزندش خلوت كند و هزاران بار فرزندش را ببوسد و ببويد. ببين كه نرجس چگونه با #مهدى(عج) سخن مى گويد! او زلال ترين عشقِ مادرى را نثار فرزندش مى كند. ناگهان صداى درِ خانه به گوش مى رسد. رنگ از چهره #حكيمه مى پرد، گويا او ترسيده است. چه خبر است؟ صداى در بار ديگر به گوش مى رسد. خداى من! هر روز در همين وقت ها، اوّلين جاسوس زن مى آمد تا از خانه #امام گزارشى براى خليفه ببرد. #حكيمه چه كند؟ در خانه را باز كند يا نه؟ اگر اين جاسوس بيايد و #مهدى(عج) را ببيند چه خواهد شد؟ #قسمت 6⃣8⃣ #خليفه جايزه اى بسيار زياد به كسى مى دهد كه خبرهاى مخفى اين خانه را به او برساند. اگر خليفه خبر دار بشود كه #مهدى(عج)به دنيا آمده است حتماً او را #شهيد مى كند. آخر آنها چقدر بى رحم هستند، چرا مى خواهند #نوزادى را كه تازه به دنيا آمده است به قتل برسانند؟ اضطراب تمام وجود مرا فرا مى گيرد، قلم از دستم مى افتد. #حكيمه از سوز دل دعا مى كند: خدايا خودت كمك كن! او اشك در چشم دارد، با خود فكر مى كند كه #مهدى(عج) را در كجا پنهان كنم؟ در يك چشم به هم زدن، پرندگانى زيبا حاضر مى شوند; نه آنها پرندگانى معمولى نيستند; آنها #فرشتگانى از عرش خدا هستند. #امام_عسكرى(ع) فرزندش را از نرجس مى گيرد و با يكى از آن #فرشتگان سخن مى گويد. فكر مى كنم كه او با جبرئيل سخن مى گويد: "مهدى را به آسمان ها ببر و از او محافظت نما". آن فرشته نزديك مى آيد، #مهدى(عج) را از دست پدر مى گيرد و مى خواهد به سوى آسمان پر بكشد. #امام نگاهى به چهره فرزندش مى كند، اشك در چشمانش حلقه مى زند و مى گويد: "مهدى! من تو را به آن كسى مى سپارم كه مادرِ #موسى، فرزندش را به او سپرد". #جبرئيل و ديگر فرشتگان به سوى آسمان پر مى كشند و #مهدى را با خود مى برند. خداى من! #نرجس دارد گريه مى كند! او تازه مى خواست نوزادش را در بغل بگيرد، امّا نشد. #امام_عسكرى(ع) متوجّه گريه نرجس مى شود، رو به او مى كند و مى گويد: "گريه نكن! به زودى #فرزندت در آغوش تو خواهد بود و او فقط از سينه تو شير خواهد خورد". نگاه #نرجس به #امام خيره مى ماند. امام براى او آيه چهاردهم سوره #قصص را مى خواند: 🌹فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ كَىْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لاَ تَحْزَنَ🌹 #موسى را به مادرِ او باز گردانديم تا قلب او آرام گیرد... #ادامه_دارد..... #امام_زمان 🌼 منٺظراںۨ ظہور غریب ٺریںۨ اما۾🌼 https://eitaa.com/GharibtarinEmam