#روایت_سفر 💠 خیابان‌های مقاومت در لبنان ✍️ علی صالحی، دکتری علوم قرآن و حديث تازه به فرودگاه بیروت رسیدم، رأس ساعت ٣٠: ١١ ظهر به وقت بيروت در روز ١٥ ماه مبارك رمضان مورخه ١٤٠٣/١/٧ سوار ماشین شدم و در حین مسیر، چشمانم به تابلوی جاده الامام الخمینی(ره) افتاد، احساس شعف و شادمانی کردم. دیدن تصاویر امام خمینی و رهبر انقلاب، امام موسی صدر و سید حسن نصرالله و تندیس شهید سلیمانی چشمان مرا به خود جلب کرد. این بار هم احساسی از جنس عزت. لبنان غنی و عظیم است؛ اما نه فقط به دریای بزرگ مدیترانه یا به کوه‌های برفراشته یا قصرهای چند ستاره بلکه چون مردمی به وسعت دریا و به استقامت کوه‌ها و به درخشانی ستاره‌ها دارد. مردم لبنان، مردم بسیار مهربان و لهجه لبنانی، لهجه بسیار دلنشین و دوست داشتنی است. واژه‌هایی مانند «هلا هلا»، «حبیب البی» و «شو بدک» و «تئبرنی» همچنان گوش مرا می‌نوازد. براستی در توصیف اینجا باید گفت: «لبنان یعنی بَلد الحُب»، «یعنی بَلد المُقاوَمه» «لبنان بَلد الحِضاره». جالب این است که لبنانی‌ها، کشور ایران را بسیار دوست دارند. در نگاه آنان، ایران کشوری مقتدر، دارای رهبری حکیم و مردمی بصیر است. اگر چه از کم‌لطفی خواص گله دارند؛ اما ایران را ام القرای جهان اسلام می‌دانند. پایان بخش نخست | ادامه دارد... #لبنان #جهاد_روایت #تبلیغ_مکتوب #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN