⭕️ حجت‌الاسلام مهدی مسائلی در تویتی نوشت: #شارلی_ابدو معروفیت‌اش و دیده شدن کاریکاتورهاش را مدیون مسلمانانی است که فکر می‌کنند باید در مقابل هرتوهینی اعتراض کنند. اعتراض به بعضی از زشتی‌ها به ترویج آنها کمک می‌کند. در کنار تعصب و غیرت، سیاست رسانه‌ای نیز باید داشته باشیم. این مجله #کاریکاتور می‌کشد تا ما اعتراض کنیم. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ داستان مجدد «شارلی اِبدو» و تکرار مکررات! ✍️ مباحثات نوشت: در روزهای اخیر توهین نشریه «شارلی اِبدو» به رهبر معظم انقلاب - در قالب فراخوان وانتشار کاریکاتورهایی - مجددا خبرساز شد. این توهین در ادامه‌ی روند ظاهرا آزادگرایانه! این نشریه معرفی می‌شود. روندی که به خود اجازه می‌دهد حتی به مقدسات میلیاردها انسان یعنی پیامبر مکرم اسلام و حضرت مسیح توهین نماید. با انتشار خبر توهین اخیر، برخی از محافل دینی و حوزوی با صدور بیانیه‌های مختلفی این هتاکی را محکوم کردند. نهادهای رسمی مانند وزارت امورخارجه نیز طبق روال روابط بین‌الملل، سفیر فرانسه را احضار و مراتب اعتراض خود را ابلاغ کردند. اما شاید زمان آن رسیده‌است که در نگاهی آسیب‌شناسانه به روش و روند واکنش‌ها نسبت به چنین رخدادهای بین‌المللی بپردازیم و این سوال را مطرح کنیم که واکنش‌های صورت گرفته چه میزان تاثیرگذار است. مهمترین نکته قابل توجه آن است که گروه هدف اصلی برای هرگونه واکنشی «کشورهای خارجی» هستند. اگرچه ممکن است سطح واکنش‌های صورت گرفته در فضای داخلی – بیانیه‌های حوزه‌ها وشخصیت‌ها- توسط سفارت‌ هر کشوری مورد ارزیابی و انعکاس به کشورهای متبوع قرار گیرد اما آنچه که می تواند در سطح افکار بین‌الملل تاثیرگذار باشد یک حرکت قوی و حساب‌شده دیپپلماتیک و رسانه‌ای است. اما سوگمندانه باید گفت در هر دو جهت اخیر کشور ما در فقر جدی قرار دارد. رسانه‌های برون مرزی جمهوری اسلامی ایران بخاطر عدم درک صحیح مدیران در نازل‌ترین حد اثرگذاری هستند. صفحات اجتماعی شبکه‌ی «العالم» نمونه‌ی بارز این بحران است. تا زمانی که قدرت رسانه‌ای و دیپلماتیک وجود نداشته باشد نهایتا باید به بازنشر بیانیه‌ها در خبرگزاری‌ها و رسانه‌های داخلی بسنده کرد! برای هرگونه واکنش جامع و اثرگذار نیازمند اتاق فکر در تولید محتوا و روش‌های مواجهه هستیم. برای نمونه در برخی از بیانیه‌های صادر شده در خصوص توهین اخیر آمده است« چنانچه دولت فرانسه این اشتباه را جبران و عذرخواهی نکند عواقب آن به گردن این دولت است». طبیعتا تنظیم‌کنندگان این محتوا اطلاع صحیحی از تاریخچه و زمینه‌های شکل‌گیری توهین اخیر ندارند. دولت فرانسه یکی از مراکز فعالیت منافقین و گروه‌های تروریستی بوده و از آن بالاتر این دولت و مجله‌ی «شارلی اِبدو» هیچ‌گاه بخاطر توهین‌های قبلی به مقدسات میلیاردها انسان عذرخواهی نکرده‌است. نکته‌ی بعدی آنکه افکار عمومی داخل کشوراساسا خاطره‌ی خوبی از وعده‌های داده شده نسبت به «برخورد قاطع» با ترورهای دشمن در داخل کشورهم ندارند. جا دارد نهادهای تصمیم‌گیر فرهنگی و رسانه‌ای که دارای تنوع ساختار و فعالیت نیز هستند تجربه‌ی مواجهه‌ی اخیر را بهانه قرار داده و واکنش‌های چهار دهه‌ی اخیر به چنین چالش‌های بین‌المللی را بررسی نمایند. در نتیجه‌ی این بررسی‌ها قطعا میزان اثرگذاری واکنش‌ها از جمله روش کاملا سطحی و تکراری بیانیه‌ها مشخص خواهد شد و امیدواریم برنامه‌ریزی و راهکار جدیدی برای چنین وقایعی یافته شود. مواردی که بیان شد آسیب‌شناسی نسبت به روش‌های مواجهه با چالش‌های پیش آمده است. طبیعتا یکی این آسیبها شامل اکتفا نمودن به صدور بیانیه و احساس تاثیرگذاری آن در سطح بین‌المللی است و نافی لزوم واکنش‌های لازم از سوی عالی‌ترین سطوح حوزه‌های علمیه یعنی مراجمع معظم تقلید، نهادهای حوزوی و سایر سطوح جامعه نیست. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ بیانیه می‌دهم پس هستم! ✍️صدای حوزه نوشت: بعد از اقدام موهن شارلی ابدو، شاهد بیانیه‌های متعدد از جانب برخی بزرگان حوزه تا حوزه‌های علمیه شهرستان‌ها بودیم: احتمال اینکه خبر بیانیه‌ها و مواضع بزرگان حوزه به افکار عمومی خارج از کشور نفوذ کند صفر نیست اما با ملاحظه قرائن و شواهد، احتمال اثرگذاری مایل به صفر است! بیانیه‌های مراکز و مدارس مختلف دینی و حوزوی بخصوص در ابعاد غیربین الملل عملا شانسی برای شنیدن شدن توسط جهانیان ندارند. پس این بیانیه‌ها و مواضع برای چه و که هستند؟! به نظر می رسد مقصود اصلی در غالب موارد، اعلام حیات، رفع تکلیف، انجام ماموریت سازمانی و گاه رهایی از اتهام سکوت می باشد! جز بیانیه و جز تجمع در فضای بسته فیضیه چه می‌توان کرد؟ 1. مراکز و بزرگان حوزوی بجای تمرکز روی واکنش‌های صرفا سیاسی و شعاری و کلیشه‌ای، در جهت ارائه دیتاهای یونیک و اطلاعات کمتر شنیده شده و افزایش بار معرفتی مخاطبانشان اقدام کنند. آنها می‌توانند این قبیل تهدیدهای شناختی و روانی را تبدیل به فرصت‌هایی ناب برای تبیین و آشکارسازی عقبه های تاریخی و وضعیت میدانی دشمن کنند. 2. استفاده از این فرصت برای اعلام حمایت از شخص رهبری معظم انقلاب و بیان جزئیاتی جهت دهنده از سیره عملی ایشان؛ در موقعیت‌های عادی، غالبا فضا برای شنیده شدن این قبیل محتواها فراهم نیست. در مقابل توهین به رهبری چه باید کرد؟! توضیح اینکه برای براندازی نظام اسلامی در کنار آشوب و القای زمستان دینداری ایرانیان، باید بی محابا و مصداقی روی شخص رهبری انقلاب هم کار سلبی پرقدرتی انجام دهند، از شعارهای خیابانی تا مصاحبه‌های امثال کریمی و فرخ نژاد و حالا اهانتی از جنس مثلا هنر در یک نشریه فرانسوی. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ «واکنش های اعتراضی حوزه به ...؛ از احمد رشیدی مطلق در 18 دی 56 تا شارلی ابدو در 18دی 1401» ✍️ حجت‌الاسلام احمد اولیایی نوشت: این روزها توهین نشریه شارلی به مقدسات و به ویژه مقام معظم رهبری دل دوستداران انقلاب و ولایت فقیه را به درد آورده است. این «درد» نه فقط یک احساس فردی بلکه ناشی از اعتقاد و بر مبنای عقلانیت انقلابی است. قطعا چنین درد‌هایی اگر به صورت جمعی اتفاق بیفتد بی اثر نخواهد بود چراکه عالم تکوین بر اساس عدالت است و عدالت قطعا اجرا خواهد شود. این قبیل توهین‌ها و جسارت‌ها چیز جدیدی نیست. امروز 18 دیماه، سال روز واکنش حوزه به نشر مقاله توهین آمیز «ایران و استعمار سرخ و سیاه» نوشته احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات 1356 است. در این مقاله توهین‌های بی ادبادنه ای به حضرت امام رحمه الله علیه شد که همین امر واکنش حوزه و مردم را به همراه داشت. حوزه های علمیه تعطیل شد که برخی معتقدند همین توهین و واکنش حوزه مسیر انقلاب اسلامی 57 را به مثابه یک شتابدهنده تسریع کرد. تعطیلی حوزه‌های علمیه در زمان انقلاب و پیش از آن در مواجهه با یک اقدام، توهین و یا قانون ظالمانه معنای بسیار مهمی داشت و در نگاه مردم و بازار به عنوان یک کنش موثر تلقی می‌شد تا جاییکه مردم و بازار نیز این تعطیلی اعتراضی را تبعیت و یا حمایت می کردند. به طور کل، حوزه ها مرجع فکری آحاد بودند و چگونگی حرکت موثر و انقلابی را حوزه ها تعریف می کردند. در کنار ده ها علت دیگر، یکی از علل این جایگاه حوزه، وحدت مکانی و حسی ظلم بود. با این توضیح که قانون ظالمانه یا توهینی که توسط نظام طاغوت در کشور تدوین یا انجام می گرفت در یک اجتماع واحد بود که حس مشترک برای همه ایجاد می کرد. این حس مشترک موجب انتظار مردم برای دیدن و تبعیت از کنشگری حوزه ها می شد. اما اکنون با یک جامعه روبرو هستیم به جای اجتماع. این تفاوت را فردیناند تونیس جامعه‌شناس آلمانی با تمایزدهی دو مفهوم گمین شافت Gemeeinschaft (اجتماع) و گزل شافت Gesellschaft (جامعه) به خوبی تبیین می کند. اجتماع دارای ارتباطات کمتر میان مردمان اما بسیار عمیق است در حالیکه در جامعه وسعت و تکثر ارتباطات، بسیار اما عمق آن ها اندک است. جامعه جایی ست که بر مبنای عقلانیت ابزاری هر فرد به دنبال منافع و معیشت و علایق خود است و حال آنکه مردمان اجتماع دارای عاطفه و احساس و منافع مشترک بیشتری هستند. در پاسخ به کسانی که بیانیه ها و تعطیلی های حوزه ها در مواجهه با این جسارت ها و ... را بی ثمر می دانند می توان علت این حس را همین تفاوت جامعه امروز با اجتماع دیروز بیان کرد. اگر بتوانیم ارتباطات میان مردم و ارتباطات مردم با حوزه را ذیل رویکرد آیینی (Ritual approach) که به جای انتقال صرف پیام در ارتباطات انتقالی (Transmission approach) به دنبال تولید معنای مشترک است باز تعریف کنیم و «نظام حوزه» را به «نهضت حوزه» نزدیک کنیم آن اتفاق میمون خواهد افتاد. البته لازم به ذکر است این به معنای افول جایگاه حوزه و روحانیت نیست بلکه دارد ما را نسبت به تغییرات اجتماعی دنیای مدرن و مبتنی بر فردگرایی هوشیار می کند. هنوز هم بیانیه ها و تعطیلی های حوزه ذیل واکنش های اعتراضی هم در داخل و هم در خارج بازتاب لازم را دارد و قطعا مفید فایده خواهد بود. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

🔺سه کتاب تازه از آیت‌الله منتظری (ره) 📒حکمرانی خوب ـ فرمان حکومتی امیرالمومنین علی علیه‌السلام ـ چاپ اول 1401 ـ نشر سرایی ـ 160000 تومان 📘پاسخ به شبهاتی پیرامون هماوردخواهی قرآن ـ چاپ اول 1401 ـ نشر سرایی ـ 90000 تومان 📗پاسخ به شبهاتی پیرامون معجزه پیامبران ـ چاپ اول 1401 ـ نشر سرایی ـ 50000 تومان 📞 سفارش: ۰۲۱-۶۲۹۹۹۹۳۵ ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ تکریم عالم یا تکریم مسئول! 🔺حجت‌الاسلام دکتر عبدالحسین خسروپناه، دبیر جدید شورای عالی انقلاب فرهنگی در سخنانی گفت: امیدواریم توفیق حاصل شود که در فرهنگ کشور گام‌‌های بزرگی برداریم؛ روی عناوین اعتباری مانور ندهیم زیرا یکی از شرایط تمدن سازی تکریم عالمان است نه تکریم مسؤولان؛ در کشور عالمان فراوانی داریم و باید نظریه پردازان را تکریم کرد. در این یک هفته که از این حکم می‌گذرد تبریک‌‌های فراوانی گفته شد که برای من جالب نیست؛ برای رسیدن به یک دیدگاه علمی 10سال زحمت می‌کشیم و کسی تبریک نمی‌گوید اما به کسب عنوان‌‌های زودگذر اعتباری تبریک گفته می‌شود که یک فرهنگ غلطی است؛ وقتی دانشمندان به نظریه جدید می‌رسند باید همه دستگاه‌‌های رسانه‌ای کشور تبریک بگویند که جوانان به عرصه نظریه پردازی تشویق شوند نه اینکه این مسؤولیت‌‌های زودگذر عرصه تبریک شود. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ طلبه خوب که خوبه، متوسطم که متوسطه، ولی اون که بده، واگذارش می‌کردی به من! 🔺روایت اصغر خدادادی، خادم مدرسه فیضیه قم در جمع اساتید، از خوابی که دیده بود... ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️درباره روز و کیفیت وفات حضرت زینب (س) ✍️حجت‌الاسلام مهدی مسائلی، پژوهشگر و مدرس حوزه درباره وفات حضرت زینب دو موضوع محل تأمل است: ۱. روز وفات حضرت زینب(س) اختصاص پانزده رجب به روز وفات ایشان برگرفته از کتاب اخبارالزینبیات است. این کتاب را به عُبَیدِلی نسب‌شناس معروف نسبت داده‌اند، ولی دلایل متعددی از جعلی بودن آن حکایت دارد و ظاهرا توسط کسانی که خواسته‌اند مزار زینب(س) را در مصر نشان دهند، نوشته شده است. اشکالات محتوایی متعددی نیز در اسناد و گزارش‌های این کتاب وجود دارد. نکته جالب این‌که اگر این روز را به عنوان‌ سال‌روز وفات حضرت زینب(ع) بپذیریم باید محل دفن ایشان را نیز مصر بدانیم. ۲. کیفیت وفات حضرت زینب(س) در سال‌های اخیر شاهد نسبت دادن عنوان‌ شهادت به حضرت زینب(ع) هستیم درحالی‌که هیچ گزارش تاریخی مبنی بر قتل ایشان وجود ندارد. نویسنده معاصر سید محمدکاظم قزوینی (۱۳۴۸ - ۱۴۱۵ ق) در کتاب "زینب الکبرى(ع)من المهد الى اللحد" به صراحت می‌گوید که سخنی از ذکر سبب وفات ایشان در تاریخ نیامده است. با این حال، این احتمال را مطرح می‌کند که عوامل یزید ایشان را به صورت مخفیانه و سری مسموم کرده باشند، به گونه‌ای از مردم و تاریخ مخفی مانده است. (زينب الكبری(ع) من المهد الى اللحد، ص۵۹۱) جالب این‌که همین سخن ذوقی تبدیل به یک سند تاریخی شده است و در مطالبی که برای مسموم شدن و شهادت حضرت زینب تنظیم می‌شود به این کتاب استناد می‌کنند. البته بعضی نیز عنوان شهادت برای ایشان را از جنبه‌ی تحمل مصائب عاشورا مطرح می‌کنند، ولی اطلاق عنوان‌ شهید در فقه اسلامی شرایط خاص خود را دارد که شامل چنین مواردی نمی‌شود. مقام بالای معنوی حضرت زینب قابل انکار نیست ولی نباید پنداشت که اگر عنوان شهادت را به ایشان نسبت ندهیم، از ارزش‌های ایشان کاسته‌ایم. نکته پایانی این‌که دین‌داری مذهبی شیعه در زمان کنونی، تکیه زیادی بر عزاداری دارد. عزاداری بر دو محور استوار است؛ اول مشخص بودن روز وفات شخصیت‌های مذهبی، و دوم نسبت دادن شهادت و مرگ غیرطبیعی به آنها. این درحالی است که در دین‌داری مذهبی در اعصار متقدم اسلامی، عزاداری چنین محوریتی را در شیعه نداشته است و حداکثر مختص به امام حسین(ع) بوده است. از این جهت، درباره روز وفات بعضی از شخصیت‌های مذهبی تردید و اختلاف وجود دارد یا کلا نامشخص هستند. این موضوع موجب شده که برای فراهم کردن مقدمات عزاداری برای همه شخصیت‌های مهم مذهبی در زمان کنونی، به هر گزارشی، حتی گزارش‌های جعلی، استناد کنیم. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

📷 تصویری تاریخی در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی در مدرسه رفاه #عکس ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید #عکس 🆔 @Howzaviat

بزن قدش! چهل و چهارمین سالگرد شکوهمند انقلاب اسلامی مبارک🇮🇷 ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ روح بعثت نبوی و کالبد ساختار سیاسی و درنگی در همسانی پدیده انقلاب اسلامی با آن ✍️ حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محسن الویری خاستگاه مسأله‌بودگی انقلاب اسلامی در شرایط کنونی، فاصله شگفت بین آرمان‌های انقلاب و وضعیت نابسامان کنونی به ویژه در عرصه اقتصاد، فرهنگ، سیاست، اجتماع و علم است. با کسانی که کشور را در همه عرصه‌ها در حال پیشرفت خیره‌کننده می‌دانند کاری نداریم ولی در بین کسانی که می‌پذیرند ناکارآمدی‌های جدی در کشور وجود دارد، برخی وضعیت موجود را بهای طبیعی و لازمه تداوم انقلاب می‌‌دانند و برخی دیگر آن را نشان‌دهنده شکست انقلاب می‌شمرند. در این جا می‌توان از دیدگاه سومی سخن گفت که با تفکیک بین پدیده انقلاب اسلامی و ساختار سیاسی، انقلاب را همچنان زنده و پویا و حرکت‌بخش می‌داند هر چند بپذیریم که در بدترین تحلیل، کالبدی به نام نظام جمهوری اسلامی ایران توان حرکت در مسیر آن را از دست داده باشد. برای تبیین دیدگاه سوم با این پیش‎‌فرض که انقلاب اسلامی بازتولید بعثت نبوی در دوران معاصر است، باید نگاهی به ذات و جوهر بعثت نبوی در متون دینی پرداخت. بدین منظور و به عنوان نمونه، مروری بر هفده گزاره منتخب از نهج‌البلاغه با کلیدواژه بعثت (خطبه‌های ۱، ۷۲، ۹۱، ۹۴، ۹۵، ۹۶، ۱۰۰، ۱۰۴، ۱۰۶، ۱۱۶، ۱۴۷، ۱۷۸، ۱۸۵، ۱۹۲، ۱۹۸، ۲۱۳ و نامه ۶۲) نشان‌دهنده آن است که از نگاه امیرالمؤمنین علی علیه السلام اهداف و دستاوردهای بعثت نبوی مواردی از این دست بوده است: برون‌رفت از گمراهی، رهایی یافتن از نادانی، پایان یافتن هشدارها و تکمیل حجت الهی، فراخواندن به حکمت، به خاک سپردن کینه‌ها، خاموش کردن کینه‌توزی‌ها، ارائه معیارهایی نو برای تنظیم روابط اجتماعی، برافراشتن پرچم حق، کرامت یافتن انسان‌ها و مانند آن. ساختارهای سیاسی پس از عهد نبوی در تحمل این روح و پای‌بندی به این آرمان‌ها یکسان نبودند و هر چند پاره‌ای از آن‌ها همسو با روح بعثت نبوی حرکت می‌کردند ولی بیشتر آن‌ها از حرکت در این مسیر ناتوان بودند. بر پایه پیش‌فرضی که در باره همسانی پدیده انقلاب اسلامی با بعثت نبوی به آن اشاره شد، ناتوانی ساختار سیاسی جمهوری اسلامی از پاس‌داشت آرمان‌های انقلاب همچون تجربه بعثت نبوی امری ناممکن نیست و به نظر می‌رسد کنش سیاسی مردم هم در عمل از همین منطق پیروی می‌کند و راز حضور چشمگیر مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن و حضور کمرنگ آن‌ها در انتخابات نشان از تفکیک بین انقلاب و نظام و در نتیجه حفظ پایبندی به انقلاب از یک سو و تنظیم رابطه‌ای نو با ساختار کنونی جمهوری اسلامی از سوی دیگر است. سزاوار است نخبگان نیز آرمان‌های انقلاب را در برابر ناتوانی‌ها و ناکارآمدی‌های ساختار کنونی (با وجود کامیابی‌هایی که در برخی عرصه‌ها وجود دارد) قربانی نکنند و از آن دست نکشند و به ویژه در عرصه امت اسلامی خود را معطل ساختار کنونی نکنند و آرمان‌های انقلاب را معطوف به تمدن نوین اسلامی در سطح فراملی عرضه نمایند. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ با فروع دین گردن اصول دین را نزنید! ✍ حجت‌الاسلام دکتر جلیل محبی، دانش آموخته حوزه و دبیر سابق ستاد امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر به نقل از زنده یاد مرحوم دولابی نوشت: 📌در امر به معروف و نهی از منکر مواظب باشید با فروع دین گردن اصول دین را نزنید: احکام شرع فروع دین است و محبت و ولایت خدا و اولیائش اصل دین است. خانه‌ی امیرالمؤمنین و حضرت زهرا (ع) را به این جرم آتش زدند، که اگر کسی از جماعت مسلمین کناره بگیرد و تا سه روز در جماعت حاضر نشود، باید خانه‌اش را سوزاند. معاویه هم به یزید گفت اگر خواستی با امام حسین (ع) درگیر شوی، با شمشیر جدش او را بکش؛ یزید هم خروج امام حسین (ع) از دین را به علت نیمه کاره گذاشتن حج و قیام علیه خلیفه‌ی رسول الله (ص) از شریح قاضی گرفت و با فتوای فقهی، حضرت را به شهادت رساند. به گونه‌ای روی عمل به احکام فشار نیاورید که افراد را از خدا و دین منزجر سازید و به اصل دینشان یعنی محبت آنها به خدا و اهل بیت (ع) لطمه وارد شود. بچه‌ها را خیلی نهی نکنید چون فطرتشان خراب می‌شود. عمل با کره و بدون رغبت به سمت دین نه تاثیر دارد و نه ثواب و اجر. جوانان این زمان، تحریک را دوست ندارند. نمی‌خواهد آنها را خیلی امر به معروف و نهی از منکر بکنید. آنها "فطرتا" در راه هستند با اخلاق و صفات شایسته و با نیت خوب و دعای خیر در حق آنها کار کنید و آنها را به سوی کمال ببرید آنها را باید با نماز دوست کنید نه اینکه فقط نماز خوان کنید. کار بعضی بی‌نماز کردن مردم است. آنها با امر و نهی زیاد و مردم آزاری، جوانها را تارک الصلاه می‌کنند. اینکه در احادیث آمده است در آخر الزمان امر به منکر و نهی از معروف می‌کنند معنی‌اش این است که امر به معروف و نهی از منکر که می‌کنند اثر عکس دارد، چون دائم به افراد سیخ می‌زنند و آنها را از دین بی‌زار می‌کنند. امر به معروف جائی موثر است که طرف مقابل به تو مومن باشد و تو را قبول داشته و دوست داشته باشد. هر جا قرآن فرمود: مومنین را چنین و چنان بکن، مقصود: مومنین  بک است یعنی کسانی که به تو ایمان دارند. عقرب و مار سمی بهترند از کسی که به اسم امر به معروف و نهی از منکر به افراد نیش می‌زند و آنها را می‌آزارد و از خدا و اولیاء و دین بی‌زار می‌کند. همانطور که خدا با کارهایش خودش را به بندگانش نشان می‌دهد، تو هم با اخلاق و عملت خودت را به زیر دستانت نشان بده. امام صادق (ع) فرمودند: کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم: یعنی بدون زبان‌هایتان دعوت کننده مردم باشید. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ امید آینده نجف و جهان تشیع 📌روایت سید عطاءالله مهاجرانی، وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد از سفر یک ماهه خود به عراق و حضور در درس خارج آیت‌الله ایروانی تمام ماه رجب را در عراق بودم. مقرم نجف اشرف بود و در دهم و بیستم و سی‌ام ماه رجب به کربلا و کاظمین مشرف شدم. سفر یک ماهه، مطابق رویه و سابقه‌ام با تامّل و نوشتن یادداشت همراه بود. به چند نکته مهم اشاره می‌کنم: یکم: زیارت عتبات در عراق، می‌بایست یا شایسته است، یکی از مهم‌ترین سفرهای عمرمان باشد. من‌هم نخستین‌بار بود به عراق می‌رفتم. ما در زندگی معنوی خویش به زمان یا گوهر زمان نیاز داریم تا درباره خودمان بیندیشیم. به تعبیر قرآن مجید: «به کجا می‌روید؟!» و می‌رویم. فرصت دم‌زدن در فضای نجف و تامل درباره نهج‌البلاغه، من به جای تکرار دعاها، تمرکزم بر نهج‌البلاغه بود. بدیهی است که خواندن و تامّل درباره نهج‌البلاغه در فضای صحن حرم امیرمومنان طراوت دیگری دارد. دوم: در نجف، صبح‌ها بعد از نماز و زیارت در حرم، به درس آیت‌الله ایروانی می‌رفتم. از ساعت ۷ تا ۸ صبح. نیم ساعت اول خارج فقه و نیم ساعت دوم، خارج اصول. به نظرم ایشان در شیوه تدریس، دقت‌های سنجیده و معماری شده، ادبیات بحث، صمیمت در ارتباط با شاگردان و مستمعان، کم‌نظیرند؛ یکی از امیدهای بزرگ آینده حوزه علمیه نجف و جهان شیعه. به نظرم طلاب دروس خارج فقه و اصول، اگر گذارشان به نجف افتاد حتما درس آیت‌الله ایروانی را ببینند و شرکت کنند و تامل کنند، بدیهی است که در نجف دروس متعدد خارج فقه و اصول برگزار می‌شود... ازجمله درس آیت‌الله سید محمدرضا سیستانی، فرزند مرجع اعلا آیت‌الله سیدعلی سیستانی که «جهانی است بنشسته در گوشه‌ای.» من در فرصت یک ماهه در نجف فقط درس آیت‌الله ایروانی شرکت کردم. بسیار مغتنم بود. سوم: فضای زیارت نجف و نیز کربلا و کاظمین و سامرّا، فرصتی است برای آشنایی بیشتر با هموطنان‌مان که از گوشه و کنار و متن کشور در قالب کاروان‌های کوچک به عراق می‌آیند. موسیقی لهجه مشهدی و یزدی و اصفهانی و خوزستانی و... انصافا شنیدنی و مغتنم بود. من در هر نماز با افراد کنار دستم سر صحبت را باز می‌کردم. از کدام ولایت‌اند، چه می‌کنند؟ زندگی چگونه می‌گذرد؟ صفا و صمیمیت و سادگی و نیز دقت و عمقی که در سخنان هموطنان‌مان دیده می‌شد، بسیار دلپسند و مغتنم بود. شما با یک ایران کوچک روبه‌رو هستید و می‌توانید تصویری از مردم ایران داشته باشید. این تصویر با تصویر فضای مجازی و شوهای براندازان به کلی متفاوت است! پیشنهاد می‌کنم همین براندازان محترم، به عنوان یک سفر شناخت و فهم جامعه ایران، سری به نجف و کربلا بزنند تا ببینند، برای کدام مردم نسخه می‌پیچند؟ آیا چنان‌که مدعی‌اند، انقلاب سوم؟ همان انقلاب ژینا، به قول یکی از تجزیه‌طلبان، انقلاب برهنگی به تعبیر یکی از مارکسیست - لنینیست‌های سابق که از کمونیسم تنها سبیلش برای ایشان مانده بود، آن را هم دور انداخت و از برهنگی به عنوان هنر تجلیل می‌کند. آیا مردم ایران برهنگی را -تماما برهنگی را- هنر می‌دانند؟ یا گرایش مردم چیز دیگری است و مردم به راه دیگری می‌روند. فردوسی در شاهنامه که شناسنامه فرهنگی و ملی ماست، شرم را یکی از ویژگی‌های بانوان ایرانی می‌داند: سیه نرگسانت پر از شرم باد / رخانت همیشه پر آزرم باد! براندازان بایست جامعه ایرانی را با تمام رنگارنگی‌اش حقیقتا بشناسند تا ببینند، چرا ایده براندازی ۴۴ سال است بر همان خشت اول که معمار کج نهاده است مانده است؟/ اعتماد ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

🔺یاسر میردامادی دانش‌آموخته حوزه، دکترای مطالعات اسلام و مدرّس و پژوهشگر اخلاق زیستی‌-پزشکی در مؤسسه‌ی مطالعات اسماعیلی لندن، ضمن انتشار این ویدئو نوشت: 📌(بدون پیش‌داوری و دخل و تصرف «حوزویات») ✍«بسا باطل است اگر گمان کنیم با استبداد می‌توان از آرمانی دفاع کرد. استبداد همه چیز را به شکل خویش درمی‌آورد. استبدادِ دین‌مالی‌شده در خدمت دین نیست، بلکه امر دینی را اوراق می‌کند تا آهن‌پاره‌های‌اش را در کوره‌ی خود ذوب کند. هر آن کس که درد دین دارد باید مخالف استبداد باشد، به ویژه استبداد دین‌مالی‌شده. نمونه‌ی اخیر پوچی استبداد همانا بلایی است که بر سر ترجمه‌ی قرآنِ آقای محمدعلی کوشا آمده است. کوشا منتقد برجسته‌ی ترجمه‌ی قرآن و مترجمی است که ترجمه‌ی قرآن‌اش (به گواهی صاحب‌نظرانی هم‌چون بهاء‌الدین خرمشاهی و مصطفی ملکیان) از بهترین ترجمه‌های قرآن است. آستان قدس رضوی («به‌نشر») اما پس از معطلی بسیار حاضر نشده ترجمه‌ی کوشا از قرآن را منتشر کند، زیرا وزارت اطلاعات با آن مخالفت کرده است. بله درست خواندید. امنیتی‌ها چنان سرور شده‌اند که حالا حتی آن‌ها باید اجازه بدهند که چه کسی قرآن را ترجمه کند یا نکند. بخشی از توضیح گلایه‌آمیز آقای کوشا را در این ویدئو می‌شنوید. این بریده‌ای است کوتاه از جلسه‌ی چهار ساعته‌ی نقد و بررسی ترجمه‌‌ی او از قرآن. به زبان بدن استاد ملکیان موقع صحبت آقای کوشا هم توجه کنید.» ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ جهانِ "زاویرایی" در انتظار یوسفِ مصلح ✍ حمزه واقعی این گزاره معرفتی که منتظران مصلح باید خود صالح باشند از بی تکرار شده، حکم ضرب المثل یافته است. نمی‌شود دستِ آلوده و نگاه ناپاک داشت اما به انتظار کسی لحظه شمرد که آن دست و آن نگاه را دشمن دارد. نمی‌شود در انبوهی از غبار کبر و ریا و تملق و خود مطلق پندای گرفتار بود و توقع داشت که با همه این مولفه‌های شخصیتی در شمار یاران امام ایستاد. باید به خودمان تکانی بدهیم. بر اساس بینات حرکت کنیم تا به شانی بایسته برای ظهور برسیم. زنده یاد فرج‌الله سلحشور را؛ اگر «یوسف پیامبر» هیچ نداشته باشد جز همین ماجرای زندان زاویرا، کافی است تا همیشه دعاگوی تعالی مقامش باشیم. به واقع، قصه زندان زاویرا حکایت بسیار پرتأملی است که دقت در آن نگاه انسان را تحولی شگرف می‌بخشد. همان زندانی که حضرت یوسف در آن به حبس رفته بود. جلوه‌هایی از آن را در سریال یوسف پیامبر دیدیم. مصیبت‌خانه‌ای بود در زیر زمین که زباله و کثافت از در و دیوار و از سر و روی زندانیان می‌بارید. خودشان هم نه‌تنها پذیرفته بودند وضع موجود را که کمک‌کار شدائد هم بودند برای خویش با دعوا‌هایی که می‌کردند. با ستمی که قلدر‌ها بر ضعیفان روا می‌داشتند و دیگران به سکوت نادیده می‌گرفتند این عصیان‌ها را و این بیداد افزون می‌شد. تا اینکه یوسف نبی (ع) آمد و آنان را تکان داد. اول، غبار از ذهنشان گرفت و بعد به دست خودشان غبار از در و دیوار زندان. او با رهبری خود، کار را به جایی رساند تا همان‌هایی که از هم یقه و مچ می‌گرفتند، دست بگیرند و یاریگر هم باشند. از همان زندانیان هم یارانی برای خود و مردانی کارآمد و صالح برای حکومت ساخت و… این ماجرا را می‌توان خوانشی چنین داشت که؛ آن زندان، دنیای ما، و زندانیان، خود ما هستیم و یوسف، مهدی آل محمد است. حضرت، ما را تکان خواهد داد تا جامعه را و جهان را تکان بدهیم ودر زندانیان زاویرا تا یوسف بیدار و هوشیارشان نکرد، به ضرورت حیاتیِ غبارتکانی از خویش و طهارت دادن محیط، اصلا توجه نداشتند، تا چه رسد که بخواهند کاری بکنند، اما نبی خدا آنان را توجه داد و راه نمود و خود نیز در تطهیر مکان و نظام‌مند کردن رفتار‌ها پیش‌قدم شد و راه را به سوی آینده‌ای شکوهمند باز کرد. البته مکتب انتظار هم اکنون با نگاه ژرف و همه جانبه رهبر حکیم انقلاب، ایستا نمی‌ماند تا زمان ظهور بخواهد تکانی بخورد، بلکه پیش هنگام ما را به غبارروبی از خویش می‌خواند، به ضرورت تطهیر جامعه توجه می‌دهد و تأکید دارد که پیش از ظهور حضرت مصلح باید به تراز اصلاح تن در داد. این مهم که به هزار زبان می‌شنویم و به هزار قلم می‌خوانیم «منتظران مصلح خود نیز باید صالح باشند» همین است که زاویرا‌های درون را باید غبار روفت و بسامان کرد تا وقتی یوسف به میدان می‌آید، خط جمال او را گرفت و به حضرت ذوالجمال و ذو‌الجلال معرفتی افزون‌تر یافت آن زندان و آن ماجرا شمایی کوتاه بود از شمایلی که باید نقشه راه ما باشد برای رسیدن به فصل ظهور و چشمانمان را به این حقیقت بینا کرد که همان‌گونه که یوسف از ظرفیت خود زندانیان برای ساختن محیط و تغییر شرایط استفاده کرد در دولت مهدوی هم همین مردم‌اند که باید بسازند و بسازند و بسازند که مأموریت ساختن زمین بر عهده زمینیان است و قرار نیست ملائک به کار سازندگیِ مُلک، آستین بالا بزنند، چنان‌که در عهد رسول‌الله الاعظم (ص) هم چنین نکردند. قاعده آفرینش هم قرار نیست تغییر کند. تغییر را ما باید درون خویش ایجاد کنیم مطابق نقشه راهی که معصومین (ع) برای فصل انتظار و دولت ظهور تبیین کرده‌اند. اگر چنین شد و در مسیر، راهبردها و خط روشن رهبر فرزانه انقلاب، عمل کردیم فصل فرخنده فالی ما فرا خواهد رسید. فصلی که زمین و زمان به تجربه زیبایی، برکت خواهد یافت؛ چنین باد ان‌‌شاءالله. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ عمامه‌گذاری و پول پاشی «مادر» برای فرزند طلبه، در مراسم جشن تلبس! 🔺در مراسم عمامه‌گذاری پنج نفر از طلاب حوزه علمیه المهدی (عج) رامسر که به مناسبت نیمه شعبان در مصلی جواد الائمه (ع) برگزار شد، بنابر پیشنهاد امام جمعه رامسر، مادر دو نفر از طلاب که در مصلی حضور داشت به جایگاه دعوت شد و برای اولین بار در تاریخ روحانیت بر سر فرزندان خود عمامه گذاشت و آنها را معمم کرد!!! امام جمعه رامسر دلیل این کار را تکریم مادران به پاس قدردانی از زحمات آنها دانسته و تأکید کرده خواستیم با این کار به دشمنان روحانیت ثابت کنیم که شما خواستید زنان عمامه پراکنی کنند ولی مادران این سرزمین فرزندان خود را به لباس سربازی امام زمان (عج) ملبس و معمم می‌کنند؛ مانند مادران رزمندگانی که در طول دفاع مقدس بر تن فرزندان خود لباس رزم می‌پوشیدند و آنها را به جبهه ها می‌فرستادند. حجت‌الاسلام علیخانی عمامه‌گذاری در مکان حوزه علمیه و مصلی رامسر را تحقق وعده الهی دانسته و گفته همان‌گونه که خداوند وعده داد انسان‌های صالح وارثان زمین شوند، پهلوی در این بلوار بساط فساد را پایه‌ریزی کرد و عمامه گذاشتن را ممنوع کرده بود ولی خداوند اراده فرمود که حتی در این مکان هم سربازان امام زمان (عج) معمم شوند. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ پرچمدارِ «گفت‌وگو» و «مرگ‌اندیشی» ✍️ علی‌رضا ملااحمدی 🔻در گرامی‌داشتِ حجت‌الاسلام مسعود دیّانی که رضوان الهی بر او باد. مسعود دیّانی یکی از پرچم‌دارانِ «گفت‌وگو» در جامعه‌ی ما بود. مشتریِ «سوره‌»اش بودم و این برنامه بخاطر کارشناسیِ پویایش، از معدود رشته‌های باقیمانده‌ی اتصال من به تلوزیون شده بود. تنوّع و بداعتِ موضوعات و انتخاب‌های چالشیِ که او و تیم خوبش، پرسش‌هایش که مشخص بود پشت هر یک ساعت‌ها مطالعه و مشورت خوابیده، چالش‌هایی که برای مهمان ایجاد می‌کرد، هدایت خوب بحث با سوالاتش و مهم‌تر از همه فراهم‌کردنِ مجال سخن برای صداهای کمترشنیده‌شده، باعث می‌شد در طول برنامه بارها و بارها تحسینم را برانگیزد. همه‌ی اینها بدون گشودگی نسبت به اندیشه‌های گوناگون و گاه متضادّ امکانپذیر نبود و همین خصیصه بود که مسعود دیّانی را در افقی قرار می‌داد که کمتر کسی را به آن راه بود! کاش این مرد تکثیر شده باشد؛ امروز جامعه‌ی ما بیش از هر زمانی به امثال او نیاز دارد... اما این ماه‌های آخر، مسعود دیّانی بیشتر شگفت‌انگیز شده بود؛ رسالت مقدّسِ جدیدی را برای خودش تعریف کرده بود و دیگر -لااقل در نویسندگی- تنه به اسطوره‌ها می‌زد! در غم‌بارترین و رنجورترین روزهایی که یک انسان می‌تواند تجربه کند، بقول خودش در «موقعیّت مرزی» ایستاده بود و انگار از افقی فراتر از ما آدم‌ معمولی‌ها زندگیِ آن‌روزهایش را روایت می‌کرد؛ چنانکه گویی نیم‌قومی به «آن‌سوی مرگ» گذاشته باشد و از آنجا درباره‌ی دنیای ما آدم‌ها سخن بگوید! «مرگ‌اندیشی»اش در این یادداشت‌ها ویژگی عجیبی داشت؛ بدون اینکه زیاد رنگوبوی الهیوتی بگیرد و حتی ذرّه‌ای ناامیدی نسبت به زندگی از حرف‌هایش استشمام شود، تلخی‌ها و رنج‌ها و دردهایش را روایت می‌کرد؛ چنانکه در متن این تلخ‌کامی‌ها شور و نشاط عجیبی در قلمش موج می‌زد. در آن یادداشت‌ها بطور غیرمستقیم تلاش آن تجربه‌ی وجودی‌اش را منعکس کند که خودش درباره‌اش چنین گفته بود: «برخلاف آنچه بسیاری از آدم‌ها گمان می‌کنند، یاد مرگ، رفتن به استقبال مرگ و پذیرش مرگ، نشانه‌ی ناامیدی نیست. امید و نشاطی را که در مرگ ریشه دارد، هیچ یأسی نمی‌تواند درو کند. همین» ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

🔺یکی از ولایت پذیری بادمجان می‌گوید، دیگری به ازدواج اجنه و انسان می‌پردازد، آن دیگری به تبلیغ چند زنی مشغول است، یکی از خیانت کبوترها می‌گوید و ایشان هم از داستانی عجیب و بدون سند "تبدیل مرد به زنِ حامله" توسط امام حسن سخن می‌گوید و روایت خود را به گونه‌ای پر و بال می‌دهد که انگار زن بودن عذابی الهی است! حال آنکه بیشترین کسانی که در این سال‌ها به دین و مذهب آسیب رسانده و موجبات روی گردانی بخشی از جامعه از هر امر دینی شده‌اند، افرادی از قبیل ایشان هستند. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️بلوغ دینی دختران 📒بررسی فتوای سن تکلیف در 13سالگی، اثر محمد سروش محلاتی منتشر شد در قرآن، به بلوغ با یک ملاک طبیعی در دختران و پسران اشاره شده است: بلوغ‌الحُلُم؛ یعنی زمانی‌که نوجوان به حدی از رشد برسد که امکان فرزندآوری داشته باشد، این مرحله در دختران با قاعدگی تحقق می‌یابد و تقریبا در سیزده‌سالگی اتفاق می‌افتد. روایات در این‌باره مختلف و متعارض است و نظر «مشهور» در میان فقهاء بلوغ دختران در تمام شدن نُه سالگی است. این نظر از شیخ طوسی آغاز شده و فقهای پیشین مانند مفید و صدوق بدان فتوا نداده‌اند. از این‌رو شگفت‌آور است که چنین فتوایی، اجماعی تلقی شده و برخی محققان را به تسلیم وا می‌دارد! در این پژوهش ضمن نقد ادله فقهی، مبانی نظریه سیزده سالگی تبیین و ترجیح داده شده است. لینک خرید از سایت: ● بلوغ دینی دختران ● محمد سروش محلاتی ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

سال ۱۴۰۲، سال «مهار تورم، رشد تولید» مبارک باد🌹 ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

📙 روحانیت و دین‌مداری در ایران ✍️نویسنده: حجت‌الاسلام دکتر حسین بستان (نجفی)، دانشیار گروه‌ جامعه‌شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (بهار 1402) 📌چکیده: حاکمیت دین و گسترش دین‌مداری در جامعه، نیازمند یک حرکت جهادی عظیم و همه‌جانبه با استفاده از همة ظرفیت‌های نهادی و مردمی است که در این میان، مسلّماً سازمان روحانیت با توجه به وظایف ذاتی‌اش داعیه‌دار و متولی اصلی در این زمینه به شمار می‌آید. اين کتاب، با تمرکز بر مسئولیت روحانیت در این زمینه به بررسی این مسئله پرداخته است كه براي گسترش و تقویت دین‌مداری در جامعة ايران، چه راهكارهايي را در حیطة عملکردی سازمان روحانیت مي‌توان پیشنهاد داد؟ براي پاسخ به اين پرسش، كوشش شده است پس از شناسایی وظایف گوناگون روحانیت بر اساس قرآن، احادیث و دیدگاه‌های زعمای حوزه و در چارچوب این وظایف، از طریق تحلیل ظرفیت‌ها و فرصت‌های روحانیت در این عرصه از یک سو و آسیب‌ها و موانع پیش رو از سوی دیگر، راهكارهايی اجرایی معرفي و در قالب مدلی راهبردی ارائه شود. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️طلبه‌گی با انگیزه‌های غیرطلبگی! ✍️حجت‌الاسلام دکتر مهراب صادق‌نیا مدتی است درباره‌ی انگیزه‌های ورود به حوزه‌ی علمیّه در دو دهه‌ی اخیر مطالعه می‌کنم. از جمله آن‌که به راهنمایی دو رساله‌ی دکتری مشغولم که به بررسی انگیزه نوطلبه‌های خانم و آقا می‌پردازند. تا این‌جای کار داده‌های گردآوری شده که از طریق مصاحبه‌ی عمیق به دست آمده‌اند از آن حکایت دارند که انگیزه تازه‌واردهای حوزه بیش‌تر رنگ و بوی عُرفی، منفعت‌جویانه و دست‌یابی به موقعیّت‌های بهتر دارد. این دو اصطلاح را به جای "غیردینی و سکولار" نشاندم تا کم‌تر به کسی بر بخورد. این اطلاعیّه که تصویرش را در بالا می‌بینید و مفهوم محوری‌اش "امتیازات تحصیل در حوزه" بر محور "استخدام و کمک‌هزینه و اخذ مجوز" است، تا اندازه‌ی زیادی نتایج تحقیقات من را تأیید می‌کند. البته استخدام طلبه‌ها در موقعیّت‌هایی که در حوزه هیچ آموزشی در ارتباط با آن‌ها نمی‌بینند، مثل روانشناسی، تاریخ، اقتصاد، و تدریس. در مقایسه‌ی انگیزه این نوطلبه‌ها با انگیزه ورودی‌های حوزه در سال‌های پیش و نخستین انقلاب، این عرفی‌شدگی بیش‌تر به چشم می‌آید. داوطلب‌های قدیم بیشتر با انگیزه‌ی تربیت و اصلاح و تغییر جهان‌زیست خود طلبه می‌شدند، بی‌آن‌که چشم‌داشتی به فرصت‌های شغلی داشته باشند طلبه می‌شدند در حالی که داوطلب‌های الآن با وعده‌های فرصت شغلی و تغییر رشته‌ی تحصیلی. یک پرسش ساده از تهیه‌کنندگان این اطلاعیه "کسی که با این انگیزه‌ها طلبه می‌شود به کار شما می‌آید؟" به قول آیت‌الله مظاهری "ما می‌خواستیم امام صادق (ع) بشویم این شدیم، این‌ها که جویای استخدام‌اند چه می‌شوند؟" 🆔 @Howzaviat

✍ حجت‌الاسلام رسول جعفریان: همچنان اعتقادم این است که ما بجز آنچه از طریق فقهی با روش شناخته شده در سنت فقهی هزارساله از منابع دینی (قرآن و سنت) به‌عنوان احکام شرعی استفاده می‌کنیم، حق نداریم به قصه‌های تاریخی که فقها به آنها استناد نمی‌کنند به‌عنوان یک امر دینی استدلال کنیم. سالهاست تاریخ بازیچه ما شده است! 🆔 @Howzaviat

✍ دکتر سیدعباس صالحی: سخنان رهبری را در جمع تشکل‌های دانشجویی شنیدم. سخنان ایشان نفی مطلق رفراندوم نبود. دانشجویی از رفراندوم در همه مسایل سخن گفت و ایشان پاسخ دادند که در همه مسایل نمی‌شود رفراندوم کرد چون امکان فهم و نظر عمومی وجود ندارد. نقد سخنان رهبری رواست اما کلام ایشان را تحریف نکنیم. 🆔 @Howzaviat