پنداره «بهشت اجباری»: تأملی در ابعاد «حق بر سعادت» و کارکرد حکومت در قبال آن 🖼غالبا شناسایی «حق بر نیل به سعادت» برای شهروندان، با مترادف هایی همچون «#بهشت_اجباری» فهم شده که بایستی مبرّا از دخالتهای دولت قرار گیرد. ❌غفلت این سخن در آن است که میان «#اجبار_حکومتی در برابر همگان و در مرحله اول مواجهه» با «#زمینه_سازی_توسط_حکومت تا حدی که راه رشد از گمراهی مشخص باشد»، تفاوتی قائل نشده و همچنین رسالت #حکومت_دینی را با رسالت تمدن غربی یکی می انگارد. ⬅️ این در حالی است که اندیشه #دولت_مدرن، دولت را مسئول #سعادت یا شقاوت اعضای جامعه نمی داند، و تنها دولت را مسئول حمایت از زندگی طبیعی افراد و حفظ جریان آن، ایجاد و حفظ #نظم و #امنیت در جامعه قلمداد میکند. البته ورود حکومت به حمایت از #حق_بر_سعادت، مساوی با #خشونت نیست و ابزارهای تضمین حق بر سعادت؛ از جمله، امر به معروف و نهی از منکر توأم با محبت و موعظه و رعایت همه جوانب اخلاقی است. دخالت حکومت نیز تنها محدود به رفتارهای علنی و عمومی است و چنین دخالتی زمینه ساز اجرا و تضمین حقوق و ازادی های دیگر است و پاسخی به ندای #فطرت کمال طلب شهروندان و دوری از نگاه سطحی به فلسفه تشکیل دولت است که دولت را تنها برای تامین غذا و مسکن و امنیت معتبر می شمارد!! بنابراین، در پذیرش «حق بر سعادت» که پروفسور کارل لگنهاوزن آن را در راس سلسله مراتب حقوق برمی شمارد سخنی نیست، در لزوم تضمین آن از سوی حکومت نیز سخنی نیست، بلکه باید دید که دولت ها چگونه عقل و عزم لازم را در تضمین این حق، به کار خواهد بست.⁉️❓ کانال عصر حقوق بشر https://eitaa.com/HumanRightsInWorld