#ستــاره_های_زمینی #فصل_اول #پارت_سی_و_هشتم #فرشید وقتی تلفنم رو قطع کردم یه نفس عمیقی کشیدم و استارت زدم و سمت فرودگاه رفتم ... #محمد دلم آشوب بود...😕 مخصوصا از وقتی که رسول نذاشت من با داوود برم حالم بدتر شد... میدونستم اگه مانع رفتنش میشدم دیگه حالش هم از این که بود بدتر میشد... توی حال و هوای خودم بودم که سعید صدام زد و گفت: سعید: محمد جان؟ من: بله؟ سعید: میگم بچه ها که رفتن ... بیا ماهم بریم ببینیم که فرزاد رو با چی میخوان منتقل کنن... تازه باید بریم خونه وسایل رو هم جمع بکنم و با آبجی دریا و فاطمه خانم برگردیم تهران... من: اوه اوه از خواهر ها را کلا یادم رفته بود ... بریم...بریم زودتر تا دیر نشده... رفتیم پیش دکتر تا اگه کاری باید انجام بدیم رو زودتر انجام بدیم و بریم... وقتی رسیدیم پیش دکتر ،اون گفت باید بریم پذیرش و خودمون رو معرفی کنیم... به سعید یه نگاهی کردم و گفتم: فکر کنم باید حسابمو خالی کنم😅 سعید: نگران نباش داداش خدابزرگه ... تا وقتی اون بالای سرمون هست دلت نلرزه 😊 بعدش ادامه دادم : منم توی کارتم یه خورده پول دارم انشاالله جورش میکنیم ... خب؟؟ من:سعید واقعا ازت ممنونم ...🙂 از اینکه همیشه پشتم بودی و مثل برادرم کنارم وایستادی🖤 سعید:عههه محمد این چه حرفیه میزنی اه ... اصلا مثل داوود نیستی 😔 من:مگه داوود چجوریه؟ سعید: داوود جوریه که اگه چیزی بهش بگی بدون هیچ صبری به طور قانع کننده جوابتو میده😁 من: آره واقعا... چقدر جاش خالیه... همین سه چهار ساعت پیش داشت حرف میزد ولی الان انگار چهارده سال ندیدمش😔 سعید:خیالت راحت اون جاش پیش ماست ... داوود رو به ظاهر نگاه نکن... اون جوون قویه و می‌تونه تحمل کنه... من: انشاالله رسیدیم جلوی پذیرش و گفتم:سلام خانم ببخشید ... پرستاره: بله بفرمایید من: ببخشید آقای دکتر گفتن برای پرداخت هزینه های آقای داوود حسینی بیایم اینجا... پرستاره:بله بله چند لحظه.... پرستاره:همون جوونی که منتقلش کردن تهران؟ من:بله بله... پرستاره:خب.. هزینه عملش که میشه دوازده میلیون و هزینه نگهداری و دارو های مصرف شده و اینا همه باهم میشه چهارده میلیون... من:امممم چند لحظه...😕 ادامه دارد...