بگشا لبِ افسونگرت ای شوخِ پری چهر تا شیخ بداند ز چه افسانه‌ام امشب! - #فروغی_بسطامی #غریق - @Mava_a !🥥'

و چه بیهوده دوستش دارم....

- @Mava_a !💔'

‏أنت في داخلي ‏للحد الذي أضع يدي على صدري و أشعر بأنك من بين اضلعي.. تو در درون منی به اندازه ای که دستم را بر سینه‌ام میگذارم و تو را میانِ قفسه سینه‌ام حس میکنم #مهروماه - @Mava_a !💔'

تو را چه بنامم، تو را چه بنامم! که ناب تر از شبنم های صبح گاه بر گلبرگ تاریخ نشسته ای ... تو را چه بسرایم که آوازه برکت و کرامتت، موج وار، همه دل ها را به تلاطم در آورده است... تو را چه بنامم که بیش از سر بهار در آغوش بابا، طعم زندگی را نچشیدی و مانند او، غریبانه از غربت این غریبستان خاکی بار سفر بستی! پس سلام بر تو، روزی که به عالم خاکی گام نهادی و روزی که به افلاک پر کشیدی ... - #ناشناس #رآحیل - @Mava_a !💔'

در سلام بر تو دست را بر سینه می گذاریم تا قلب از جایش کنده نشود :) #آسو - @Mava_a !💔'

دل به غمش بود شاد، رفت غمش هم ز دل ! - #عراقی #غریق - @Mava_a !🥥'

#آسو - @Mava_a !🐈'

در عمیق‌ترین لایه‌های درونی‌مان احساس‌ها پنهان شده‌اند و این احساس‌ها هستند که بیدارکننده اضطراب اند. بعد از این‌که ما آموختیم چطور اضطراب را ببینیم و آن را درک کنیم و به‌عنوان بخش انکارنشدنی در درون خود بپذیریم، می‌توانیم ارتباط آن را با احساسی که در آن لحظه داریم متوجه شویم. هرچه بیشتر بتوانیم اضطراب را ببینیم و اجازه دهیم دیده شود، ظرفیت درونی ما برای پذیرش و درک احساس‌ها بزرگ‌تر می‌شود. در جهان درونی ما هر احساس شکل خاصی دارد و اگر رابطه ما با درونمان خوب باشد می‌توانیم هر احساس را حس کنیم و اجازه دهیم احساس‌ها در بدنمان جریان داشته باشند. احساس‌ها برای حس شدن به‌وجودآمده اند نه سرکوب و فرار؛ دنیای احساس‌ها دنیای زیبایی است که معمولاً با آن غریبه هستیم و در بیشتر مواقع یا از آن‌ها می‌ترسیم و یا آن‌ها را سرکوب می‌کنیم. این غریبگی را از اطرافیانمان آموخته‌ایم، زمانی‌که متوجه شده‌ایم احساساتمان می‌توانند به ما آسیب بزنند! - #پونه_مقیمی #غریق - @Mava_a !🥥'

غم چه کند در دلی کان همه سودا گرفت؟ - #عراقی #شاخه_نبآت - @Mava_a !🥥'

طبلِ برگشتن بزن ما مردِ میدان نیستیم.. - #وحشی_بافقی #مهروماه - @Mava_a !🥥'

می انگور نخواهم که بود تلخ و پلید لب شیرین تو خواهم بمکم پی در پی! - #فیض_کاشانی #شاخه_نبآت - @Mava_a !🥥'