🔰خانواده‌، در ورطه خانه‌گریزی 🔹معماری یکی از مصادیق بارز تجلی مبانی سبک زندگی است. معماری اسلامی با محوریت ملکوت و دین، ساختن منازلی با نمادهای گنبدی شکل و رو به آسمان، رو به قبله، حیامحور، جداکننده حریم خانوادگی از محل پذیرایی عمومی (اندرونی و بیرونی)، دارای باغچه و طبیعت، آرام برای انس کودکان با خانواده، وسیع برای صله رحم و ... را می‌پسندد. 🔻از سوی دیگر معماری مدرن که بیشتر در قالب برج و آپارتمان است، تمایزی میان حریم خصوصی و عمومی نمی‌گذارد و با پنجره‌های بلند و قابل‌رؤیت، حیا را تضعیف و عریان‌گری را ترویج می‌کند. آپارتمان افراد را به سمت فردی‌شدن و بی‌اعتنایی به همسایه و کم‌شدن روابط خانوادگی سوق می‌دهد. ▫️فضای کوچک و نوع طراحی به گونه‌ای است که امکان رفت‌و‌آمد و صله رحم به حداقل می‌رسد. کودکان این محیط را محیطی آرام برای بازی و انس با خانواده نمی‌بینند و ناچار با خانه‌‌گریزی، هویت خویش را بیرون از خانواده در خیابان، رستوران، شهربازی، کافی‌شاپ و ... رقم می‌زنند و در یک کلمه خانه به خوابگاهی تبدیل می‌شود که افراد فقط برای خوابیدن در آن حضور دارند. 🔸آشپزخانه اوپن برای ساخت غذای سبک و سریع (فست فود) مناسب‌تر است تا محیطی که زن کدبانو، آشپزی برای افراد خانواده را هنری لذت‌بخش بداند؛ زیرا در الگوی زندگی جدید زنان نیز مانند مردان، اشتغال را کمال خود می‌دانند و حضور ایشان در خانه حداقلی است. 📖کتاب سبک زندگی؛ مبانی اسلامی و غربی، به کوشش عبدالله محمدی #معماری_اسلامی #معماری_مدرن #سبک_زندگی @canoon_org