‌ دنيا با سختى و رنج پيچيده شده تا انسان به اون نپيچه و حركت كنه عین صاد دنیا سراسر رنجه... اینو موقعی فهمیدم که بهم گفتن بزرگ شدی #حرف_حساب ‌

‌ چند روزه در حال کنکاشم چرا دروغ، چند ساله هر چی بیشتر نزدیک میشم بیشتر چرایی ذهنم فعال میشه امونم رو بریده و راه نفس کشیدنم رو بسته ‌‌

‌ ما آدما فقط بزرگ شدیم بزرگوار نشدیم چند روزه ذهنم رو عجیب به استخدام خودش در اورده ‌

‌ آدم‌های بزرگ می‌خوان بقیه کوچیک بشن بزرگی که خود دانی‌ش غالب باشه فرعون هم بزرگ بود قوم‌ش رو خوار و دلیل می‌کرد وقتی آدمی رو خیلی تحقیر بکنی ناخودآگاه مطیع میشه و هیچ شخصیتی برای خودش قائل نمیشه ‌‌

‌ آدم بزرگی که بر محوریت خودعالی باشه این بزرگی‌ش با جهت و انسانیت جمع میشه و بقیه رو بزرگوار می‌خواد از اینکه بقیه مثل اون بشن بدش نمیاد و تازه خوشش هم میاد قلاب میگیره تا بقیه رشد کنن ‌‌

‌ اما این آدم که خود دانی‌ش غالب باشه جهت و انسانیت در کار نیست و فقط خودش غالبه و دیگری رو که بزرگه در تعارض با خودش می‌بینه و خوشش نمیاد ‌

‌ به خاطر همینه که برای اینکه بخواد خودش رو بزرگ کنه، سطح بقیه رو پایین می‌کشه همون کاری که ابوبکر با امام علی کرد ‌

‌‌ این یه قاعده‌‌س که دست سازه انسانه هیتلر و ناپلئون هم از این قاعده‌ مستثناء نیستن؛ چرا که اونا هم بزرگ بودن و همت بالا و اراده مستحکم داشتن ولی بزرگوار نبودن چون با جهت و انسانیت جمع نشده بودن ‌

دو چیز روح آدمی رو نوازش می‌ده یکی صدا زدن خداست دو گوش سپردن به صدای او.‌‌.. @mim_3ad

‌ خب عذرخواهم بابت غیبت چند روزه برای جبران ان شاء الله امشب ادامه محفل تکبر و خودبرتربینی(۲) رو خواهیم داشت برخط باشین🌱 ‌‌

‌‌ ترجیحا اگه مطالب قبلی رو نخوندید، بخونید😁 ‌

‌ خیلیامون میگیم که آقا ما عبادت میکنیم اما هیچ اثری از عبادت‌مون تو روح و روان‌مون دیده نمی‌شه مثلا میگیم مگه نباید نماز خوندن، ما رو آروم کنه پس چرا نماز می‌خونیم و آروم نمیشیم؟🤷‍♀ ‌

‌ یکی از دلیلای اصلی اثر نداشتن عبادتای ما همینه: بدون تعارف ما خودمون رو بهتر از یه عده می‌دونیم😕 ‌

‌ وقتی هم که دوتا کار خوب انجام میدیم که دیگه هیچی؛ کسی نمیتونه جلودارمون باشه ‌ عبادتی که همراه با تکبر باشه یا خودش باعث تکبر بشه، عبادت واقعی نیست که بخواد ما رو هم آروم کنه🤕 ‌

‌ حدیثای مربوط به تکبر رو اگه بخوایم خودمونی توی یه جمله خلاصه کنیم اینه که: آدمی که خودش رو بهتر از بقیه می‌دونه، هیچ راهی به خدا نداره، تا وقتی که از این حال بیرون بیاد وای بر ما ما چیکار کردیم؟ ‌

‌ اینجا نمی‌خوام درباره ابعاد مختلف خودبرتربینی حرف بزنم می‌خوام بگم برای درمان کبر راه حل های مختلفی وجود داره اما یه راهکار، بیشتر از همه‌ی راهکارها به درد میخوره که کمترم درموردش بحث شده🤷‍♀ ‌

‌ اول راهکار اینه: برای این که هیچ وقت و هیچ وقت خودت رو بهتر از بقیه نبینی باید بزرگی خدا رو درک کنی کسی که خدا رو بزرگ می‌بینه، به قدری خودش رو کوچیک و ناچیز میبینه که اصلا نمیتونه بین خودش و بقیه مقایسه‌ای بکنه و بعد بگه: من بهترم ‌

‌ اصلا آدمی که بزرگی خدا رو حسی می‌کنه خودش رو با کسی مقایسه نمیکنه مگه بزرگی خدا به آدم اجازه مقایسه میده؟🧐 ‌

‌ درک بزرگی خدا خوبیش اینه که ریشه خودبرتربینی رو می‌زنه. برای خودبرتربینی، اول باید خودت با بقیه مقایسه بکنی تا خودت رو بزرگ ببینی؛ ولی وقتی مقایسه نکردی، اصلا خودبرتربینی معنا پیدا نمیکنه درک بزرگی و عظمت خدا به طور کلی، تو رو از وادی مقایسه بیرون می‌کشه🌱 ‌

‌ خدا رو بزرگ ببین بزرگی‌ش رو در حد نهایت بفهم اون وقت میبینی با فکر کردن به خدای بی‌نهایت دیگه نمیشه به هیچ عددی فکر کرد ‌

‌ عددا تا وقتی می‌تونن با هم مقایسه بشن و مسابقه بدن که پای بی‌نهایت وسط نباشه وقتی بینهایت اومد، همه عددا می‌شن صفر ‌

‌ یکی، یه میلیون داره و یکی صد میلیون صد میلیونی داره فخر میفروشه به یه میلیونیه یه دفه یه آدمی میاد وسط که ثروتش از تریلیارد تریلیارد گذشته‌ این جا دیگه بساط مقایسه جمع میشه هر دوتای اینا خودشون رو در برابر این آدم، فقیر می‌بینن اصلا دیگه صد میلیونه نمیتونه احساس کنه بیشتر از یه میلیونیه پول داره😊 ‌

‌ اینکه میبینیم اولیای الهی با همه عظمتی که دارن وقتی به بنده های خدا میرسن متواضعانه برخورد میکنن فکر نکنیم اینا دارن نمایش تواضع بازی میکنن اصلا نمیشه وقتی خدای بزرگ حاضر و ناظره، من داشته‌هام رو به رخ بکشم و خودمو به خاطر اون داشته ها‌ برتر کنم ‌

‌ بهترین راهکار برای از بین بردن خودبرتربینی همینه که گفتیم👌 وقتی زمینه مقایسه برامون پیش اومد سریع خودمون رو با خدا مقایسه کنیم خیلی زود زود خودبرتربینی تبدیل میشه به احساس فقر اصلا دیگه خجالت می‌کشیم خودمون رو مقایسه کنیم با کسی دیگه همه فقیریم بدون استثناء... ‌

‌ وقتی خدا رو بزرگ ببینیم ناخودآگاه، خودمون رو هیچ می‌بینیم هیچِ هیچ🌱 ‌