. آنقدر زیبا و فنی بود که نمیدانم، می‌تواند جواب درخوری باشد یا نه... نوشته های من، سیاهه و نوشته هایش، نور است... متن من اگر چه دلکِش نیست ولی امیدوارم همین تغییر قالب، معینم را خرسند کند... به زبان معین می‌نویسم، به قول خودش : به زبان قلم..... «پدیدار از خیال» اینکه در خیال کسی باشم و او به یادم، خیلی مرا خوشحال می‌کند خوشحال تر، وقتی که شهابِ در خیال، پا را فرا تر گذاشته و تبدیل به مضمون می‌شود... و باز خوشحال تر، وقتی که شهاب، به رشته قلم درمی‌آید و به دست معین، جاری... خوشحال میشوم که دوستارانی دارم... دوستدار تمام #موج_ناب، از میم تا باء... راستی، خدا چه‌قدر بندگانش را دوست دارد، که آن ها را نه به رشته قلم بلکه به رشته وجود آورده است.... ✍️ #شهاب‌الدین کسے کـه قـلـم را به آغوش انگشتانم سپرد . . .

از مـیـم تـا بـایـش ، جـای شهاب خالے است ؛ صـدا می‌پیچد . . .

چـه رازے است در ایـن اشـک ؟ ! نمی‌دانم ؛ دل آسـمـان هـم کـــه می‌گیرد ، می‌گرید . . . آسـمـان دل مـن امّـا ، ابـری اسـت . . . گـاهے بی‌غُرِّش و بی‌صدا ، نم‌نمے ، چند قطره‌ای می‌بارد و کمی هوای دلم تازه می‌شود . . . بعد آن هم خبری از آغوش گرم خورشید نیست ، آسمانِ دل ابری است و مـاهِ پشتِ ابرِ مـن ، شاید ، گاهے رخ بنماید و دل‌ربایے کند . . . « آسمان دلم ابری است » #معین ۲۱ مهرماه ، روزی کــه آسمانِ شهر ، اظـهـار هم‌دردی می‌کرد . . .

از هـمان دیـده که دیـده است نبایدها را چـه تـوقـع که بـبیند پـسـر زهـرا را . . . ؟ ! ••• #خوش‌رقصے

از پـا نـشـسـتـن⁉️ هـرگـز . . .❗ طـوفـان‌ِ ظـلـم و تـندبادِ سِـتَـم ، از دریـاے #فلسطین ، چـنـان مـوجِ خـروشانے متولد کرده ، کــه تـا عـنـکبوتِ یهود را از سـاحـلِ قـدس تطهیر نکند آرام نمی‌گیرد . . . ایـن آتـش را خـود صـهـیـون افروخت و در آن خـواهـد سوخت ؛ { حرکتے کــه در فلسطین آغـاز شـده ، مـنـجـر بــه پـیـروزے کـامـل فلسطینےهـا خـواهـد شـد . . . } ۱۴۰۲/۰۷/۲۲ ••• { گوش به فرمان ولےّ } #کلامِ_ولے 🇵🇸 #طوفان_الأقصی

بـاز هـم زلـزلـه در مـشـهـد . . . نـمـاز آیـات فـرامـوش نـشـه ✨

بـه سـوی شـیـخِ جُون‌تبار ، شـیـخ عزیز ، زکـزاکے . . .

بـاز هـم زلـزلـه در مـشـهـد . . . نـمـاز آیـات فـرامـوش نـشـه ✨

امـام ، فـرمـانـده است . . .❗ گـاهے بـعـضی تـوهـم می‌زنند امـام زمـان در غـاری شـبـیـه بـه «حـرا» یـا خیمه‌ای در دل بیابان در حـال عـبـادت است ؛ گـاهی می‌رود به کـربلا زیارت و گـاهی هم مدینة ؛ شاید بـا ردایے سفید ، شالی سـبـز و صندل‌هایی قـهـوه‌ای رنـگ ، آرام‌آرام بـیـن کوچه‌ها ، تک و تنها و غریبانه راه می‌رود و آهے می‌کشد ؛ شـایـد آنـهـا امـام را بـا یـک نـظـاره‌گرِ مـطـلق و عـابدی زاهـد و سجاده‌نشین اشتباه گرفته‌اند ؛ امـام آنـها یـک کنج عزلت گزیده‌ایست کـه روز و شب گـریـه می‌کند و برای شیعیانش تـوبـه ؛ شیعیانش هم { جمعه‌ها } ندبه می‌کنند و با گریه کردن «انتظار» را معنا ! خنده‌دار نیست ، گـریـه‌دار است ! هـمـین برای غربتش کافے است و توهین است بـه شأن { امـام } . . . « امـام » ، یعنی فرمانده ! امـام یعنی در دل میدان نمی‌گوید { بـرو } ، می‌گوید { بیا } ! امـام همان کسی‌ است کـه در طـراحـے چند ماههٔ #طوفان_الأقصی ، کنار میز فرماندهی بود ؛ همان کسی است کـه طبیبانه زخـم‌هـای مـجـاهـدان را درمـان می‌کند ، پـدرانـه دست نوازش بـر سـر یتیمان فلسطینے می‌کشد ، پـابـه‌پـاے هـمسران شــهـیـد شیون می‌کند و بـا داغِ شش‌ماهه‌های پرپر شده می‌سوزد . . . امـام هـمـان کسی است کـه بـه وقت پرتاب مـوشـک ، بلند یازهرا «سلام‌الله‌علیها» می‌گوید ، کـنار رزمندگان تـفـنگ بـه دسـت می‌گیرد و شـیـعـیـانـش پـابـه‌پـای او «انـتـظار» را مـعنا می‌کنند ؛ دسـت و سـر و جـان می‌دهند و تـا آخـریـن قطرهٔ خـون ، پـای ولے می‌ایستند . . . امـام ، فـرمـانـده است . . .❗ #امامِ_من 🇵🇸 #فلسطین