°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚°°💚° °💚°°💚°°💚° °💚°°💚° °💚° #ࢪمآن↯ ﴿**عشق‌بہ‌یڪ‌شࢪط**﴾ #به_قلم_بانو 📕⃟? #قسمت103 #ترانه چند تا از مرد ها رو سریع با خانوما فرستادن جلو تر حرکت کنن. مهدی بهم نگاه کرد و سریع گفت: - سریع زود باش برو زود . نه ای گفتم که شکه برگشت: - اون دنبال منه صد در صد اگه من برم سریع می ره سمت ما و ممکنه به بقیه اسیب برسه ما اخرین نفر می ریم یا.. مهدی با اخمای درهم نگاهم کرد و گفتم: - یا می خوای من برم تا شما بقیه رو فراری بدید؟ هادی گفت: - انقدر ما بی ناموس ایم؟ جون مو نو بدیم ناموس مونو نمی دیم می خوای بمونی کنار شوهرت بمون حرفی نیست ولی ما رو هم بزدل حساب نکن لطفا! انقدر عصبی بور نمی فهمید چی می گفت! مهدی به شدت اخم هاش در هم بود و هیچی نمی گفت. مچ دستمو محکم گرفت و زدیم بیرون. داشتن اطراف و می گشتن و هنوز ۲۰ قدم نرفته بودیم کلبه رو پیدا کردن! از کجا منو پیدا کرده؟ برای چی شم؟ چرا دستگیرش نکردن؟ بابا اصلحه داره! خدایا دارم دیونه می شم! خدایا هر بلایی می خوایی سر من بیاری بیار اما بقیه ومهدی نه خدا! داشتن نزدیک تر می شدن و رد پاهامون که روی گل مونده بودن و پیدا کرده بودن! با شمارش مهدی 6 نفرمون شروع کردیم به دویدن. و اونا هم همین طور . توی جنگل تاریک متفرق شدیم و تا که جون داشتیم می دویدم. تن م از سرما سر شده بود و انقدر ترسیده بودم و وحشت کرده بودم و حیرون مونده بودم کوبیده شدنم به بدن درخت ها و شاخه هایی که تو طول مسیر بهم می خورد و حس نمی کردم! یه نفس می دویدیم و باد سرد نفس کشیدن رو برامون سخت و طاقت فرسا کرده بود. دعا دعا می کردم بقیه خیلی ازمون دور شده باشن! و اتفاقی براشون نیوفته. مهدی هم انگار نگران همین موضوع بود که مستقیم نرفت و سمت چپ می دوید می خواست منحرف شون کنه! چند بار هم صدای تیر بلند شد اما دور بودن . هر با که صدای شلیک می یومد قلب من دیونه وار می کوبید! کم کم گمون کردن و تونستیم وایسیم و نفس بکشیم! هنوز ۳۰ ثانیه شد مهدی دستمو گرفت و دوباره شروع کرد به دویدن. توی جنگل حیرون مونده بودیم و هر لحضه ممکن بود هر اتفاقی بیفته! انگار این جنگل نمی خواست تمام کنه! تا شاید به جایی برسیم! تاریکی اطراف بیشتر منو می ترسوند و منتظر بودم از توی تاریکی یکی از هر طرف با اصلحه برسه بالای سرمون! خدایا ما تازه ازدواج کردیم یه روز هم نشده! خودت هوامونو داشته باش! بلایی سر مهدی نیاد من بی مهدی نمی تونم زندگی کنم خدایا ! اشکام صورتمو خیس کرد! نمی دونم چقدر گذشته بود اما خیلی گذشته بود! شاید1 تا 2 ساعت . بدترین ساعات عمرم بود! نه از بقیه و سلامتی شون خبر داشتم و نه می دونستم عاقبت خودمون چی می شه! که یهو مهدی وایساد و اگر دستمو نگرفته بود با صورت توی درخت می رفتم. نفس نفس زدم و به روبروم چشم دوختم. دیدم تار بود پلکی زدم که اشکام ریخت و دیدم واضح شد! نه‌! گرگ! سه تا گرگ

🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊 🕊🌹 🕊 ࢪمآن↻⇦ 💜جبهہ‌ۍ‌ عآشقۍ💜 #بہ_قلم_بانو #قسمت103 #ارغوان دروغ چرا با حرف ش کلی ذوق کردم. ادرس همون جایی که ماشین و توی جنگل قایم کرده بودم دادم و خیلی زود رسیدیم. فرزاد و حسن و محمد اصلحه هاشونو در اوردن و محمد رو بهم گفت: - بمون تو ماشین در نیا. سری تکون دادم و پیاده شدن محمد در کامیون رو باز کرد و با حسن رفتن تو و فرزاد داشت اطراف و نگاه می کرد. بعد 5 دقیقه محمد و حسن بیرون اومدن و سوار شدن. کنجکاو بهشون نگاه کردم که محمد گفت: - همون ویلاست ولی یه در دیگه داره فهمیدم کجاست. سری تکون دادم و ادرس ویلا رو دادم اما اینار راه مخفی ش رو رفتیم. ماشین رو بین درخت ها پارک کرد فرزاد یه طوری حالت استتار بود. لب زدم: - اونا گفتن شب اما الان که صبحه! محمد سری تکون داد و گفت: - من معتقدم الان میان چون می خوان زودتر کارشونو راه بندازن و توی روز هم می تونن همه چیو ببین و جاسوسی نیست و اینکه همیشه اون پیامی که بهم می دن رمز داره. شونه ای بالا انداختم و امیر ارسلان و توی بغلم جا به جا کردم. خواب ش برده بود و توی خواب شیرین تر بود. محمد از ماشین پیاده شده که گفتم: - کجا خطرناکه. لب زد: - مراقبم! سری تکون دادم و فرزاد گفت: - ای کاش تو و بچه اینجا نبودین نگرانم! امیر ارسلان و روی صندلی خابوندم و گفتم: - من از پس خودم و بچه ام بر میام. نفس شو سنگین رها کرد و چیزی نگفت. با صدای ماشینی سریع حواس مون به کارخونه و جاده جمع شد. محمد سریع برگشت نزدیکای ماشین و قایم شد داشت عکس می گرفت بعد هم فیلم. کامیون ها رسیده بودن و موندن دم در بعد هم کروعی رسید در کوچیک پشت باز شد و دختر ها رو بیرون اوردن و هر کدوم که نمی خواست سوار بشه رو با کتک سوار می کردن. سریع همه رو سوار کردن و ماشین ها حرکت کردن و پشت سرش هم کروعی حرکت کرد بره. محمد سریع سوار شد و پشت سرشون رفتیم. کروعی رفت و محمد گفت: - برو دنبال ماشین ها فرزاد. فرزاد همین کارو رو کرد و محمد همه چیز ها رو برای سرهنگ اداره فرستاد حالا دیگه می تونستن بازداشتت کنن. محمد روی در ماشین رفت و شلیک کرد که چرخ های کامیون اولی پنچر شد و وایساد. راننده اش و کسی که قسمت شاگرد نشسته بود سریع در اومدن و فرار کردن توی جنگل و دره های دو طرف جاده. حسن به پلیس خبر داد و معمور ها گفتن خیلی زود خودشونو می رسونن. ماشین رو جلو تر برد فرزاد و ماشین دوم رو هم محمد پنچر کرد راننده اش چند تا تیر حواس پرتی زد و فرار کرد. ماشین و نگه داشت فرزاد و تقریبا موفق شده بودیم فقط باید منتظر باشیم پلیس برسه اما دلم شور می زد. همین که محمد پیاده شد صدای تیر اومد و خورد توی بازوی محمد افتاد توی ماشین و فرزاد با سرعت حرکت کرد و گفت: - نه فهمیدن لعنت محکم بشنین. امیر ارسلان و سریع بغل کردم و به خودم فشردم

🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡🌱🧡 🧡🌱🧡🌱 🧡🌱🧡 🧡🌱 📚ࢪمآن 🧡خیـــآل‌تــــــــــو🧡 #بہ_قلم_بانو #قسمت103 #غزال فرهاد نشست جلوم روی زمین و دستامو گرفت و گفت: - به خدا از اونجا اومدم ترک کردم برگه ترخیص مم بهم دادن یک ساله پاک پاک ام حالا بگو چی شده؟ محمد بازومو گرفت و گفت: - این کیه مامانی؟ لبخندی زدم و گفتم: - این دایی ته عزیزم داداش من فرهاد. محمد موادبانه گفت: - سلام دایی خوش اومدی. فرهاد با تعجب بهش نگاه کرد و گفت: - دایی شم؟من؟ سری تکون دادم و گفتم: - یادت رفته برای نجات زندگی تو زن شایان شدم؟اون روز توی انباری؟ فرهاد گیج گفت: - من اون روز و درست یادم نیست خمار بودم گیج بودم کتک خورده بودم از اول بگو. لب زدم: - فاطمه با محمد می رین یه چیزی بدی به محمد؟ محمد دلش نمی خواست بره اما سری تکون داد و با فاطمه رفت. رو به فرهاد گفتم: - محمد بچه شایان از زن اولش شیداست ولی چون شیدا زن زندگی نبود و ................. کل داستان و براش تعریف کردم به اضافه ی وقتی که شایان گفت از قبل از این کارا منو می خواسته! فرهاد دندون قرچه ای کرد و گفت: - اون عوضی غلط کرده دست رو تو بلند کرده این همه بهش خوبی کردی اخر سر اینجوری جواب تو داد که پرتت کنه توی خیابون؟الانم با اون شیدا خوش و خرم زندگی کنه شیدا بارداره که! عفریته خدا می دونه بچه کیه! متعجب گفتم: - مگه تو شیدا رو می شناسی؟ فرهاد گفت: - معلومه که می شناسم

👻👻😬👻😬😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻 👻😬👻😬 👻😬👻 👻😬 👻 ࢪمآن⇩ 👋👀بچھ‌مثبٺ👀👋 #به_قلم_بانو #قسمت103 #سارینا کلید اتاق مونو گرفتیم و سوار اسانسور شدیم و طبقه اخر رو کامیار زد. خواستم چیزی بگم که جلو اومد و خم شد روم متعجب بهش نگاه کردم که خندید و فهمید نقشه ای داره و کنار گوشم لب زد: - دوربین داره همه جا هیچی نگو. بعد هم با خنده عقب رفت و منم مثل خودش خندیدم . خدایا بهمون رحم کنه. اسانسور وایساد و بیرون اومدیم دو تا واحد بیشتر نبود توی این طبقه . در یکی از واحد ها که راه پله توی روش بود و کامیار وا کرد و داخل رفتیم. می ترسیدم اینجا هم دوربین باشه. صدای پیامک گوشیم اومد و سامیار بود. که اطلاعات و بهش دادم و روی اولین مبل نشستم و شروع کردم به چت کردن کامیار داشت وسایل و میچید و زیر چشمی اطراف و نگاه می کرد مبادا دوربین تو اتاق باشه. بعد نیم ساعت کنارم نشست و توی لب تاب چیزی تایپ کرد: - فعلا لباس عوض نکن حمام نرو امشب برای 1 دقیقه هم که شده حواس همه رو باید پرت کنی یه نگاه به سیستم ها بکنم. منم ریلکس تکیه داده بودم و نگاهش می کردم و مثلا فاز رمانتیک بود و لبخند ژکوند به روش می پاشیدم

🩷✨🩷✨🩷✨🩷✨🩷✨🩷✨ #ناحله #قسمت103 ناراحتی ای نداریم که هر کی مورد داره بسم الله! بغضم گرفت واقعا الان سبک شدم؟اخه این چه کاری بود؟ به خودم گفتم: خاک بر سرت فاطمه همینو میخواستی؟ زدی ضربتی،ضربتی نوش کن‌خاک بر سر عقده ای همش نگاه دلخور محمد می اومد جلو چشم هام. ترجیح دادم مثل قبل بیخیال شم کاری بود که انجام دادم الان دیگه با این که با خاک یکسانم کرده بود نمیشد کاریش کرد تقصیر خودم بود نایلون خوراکی هارو برداشتم یه چیپس باز کردم و به ریحانه که نگاهش دنبال داداشش بود تعارف کردم بیخیال شد و برداشت مامانم زنگ زده بود جوابش رو دادم و گفتم دوساعت دیگه میرسیم مداحی زده بود راجع به شهدا حال و هوام عوض شده بود _ ماشین رو نگه داشتن وسایلامون رو گرفتیم و پیاده شدم با گل و خشت یه تونل درست کرده بودن ورودیش دوتا آقا که لباس های خاکی داشتن و روی لباسشونم نوشته بود خادم‌ الشهدا سینی اسفند دستشون گرفته بودن و خوش آمد میگفتن رد شدیم و رفتیم‌اون سمت تونل. یه حس خیلی خوبی بهم دست داده بود حس کردم دارم میرم جنگ مخصوصا با این آهنگی که داشت پخش میشد و تو جبهه میذاشتن گوشیم رو در اوردم و چندتا عکس گرفتم که ریحانه گفت: +فاطمه تا صبح وقت داریم میام عکس میگیرم حالا کوله ات سنگینه خسته میشی بیا اینارو ببریم ب حرفش گوش دادم و دنبالش رفتم با سیم خار دار و کلاه خود و فشنگ و... اطراف رو تزئین کرده بودن یه نفس عمیق کشیدن و سعی کردم آرامش رو به ریه هام بکشم خانومای خادم در نهایت احترام مارو راهنمایی کردن به قسمت خانوم ها. تا وقتی که جامون مشخص شه یه گوشه نشستیم چند دقیقه بعد اومدن و گفتن که کجا باید بریم. یه سوله به ما دادن. قرار شد تا صبح اون جا استراحت کنیم و بعدش بریم سمت خرمشهر‌. پام رو گذاشتم تو سوله‌ . اولش بوی نم و نا اذیتم میکرد. جلوی دماغم رو با دستام گرفتم که ریحانه ادامو در اورد و باهم خندیدیم. یه سری پتو اونجا بود. یه خانم خادم به هرکی یه دونه پتو میداد‌. پشت ریحانه رفتم تا به منم بدن. پتوهاش خیلی بد بود. رنگِ خاکیش باعث میشد حس کنم کثیفه‌. دقیقا مثل همونایی بود که شهدا استفادشون میکردن. دلم نمیکشید بهش دست بزنم. خادم که تعلل من رو دید گفت +بیا لولو نمیخورتت. دو شب مث شهدا بودن روتحمل کن. با یه حالت چندش گفتم _شپش نداره؟ بلند زد زیر خنده که باعث شد بقیه حواسشون به ما جلب شه‌. +شپش ؟ مثل اینکه تو خیلی مامانی ای ها. از خطابش خندم گرفت که ادامه داد: +نه عزیز دلم شپش نداره. به خدا ناخونامون ترکید از بس با آبجوش شستیمشون. یه لبخند زدمو پتو رو ازش گرفتم‌ یه قسمتم بالش افتاده بود. پشت ریحانه رفتم یه بالشم برداشتم. دلم میخاست گریه کنم واقعا شهدای ما اینجور چیزا رو تحمل میکردن؟ خدایاااا به من صبر بده‌ یه نفس عمیق کشیدم و گوشه ی سوله بعد از شمیم و ریحانه پتو پهن کردم‌ بالشت رو گذاشتم رو پتو. رفتم از سوله بیرون و کولم رو با خودم اوردم. درش رو باز کردم. .یکی از شالامو گرفتم و دورِ بالش پیچیدم. شمیم و ریحانه با دیدن من غش غش میخندیدن. منم یه لبخند مصنوعی بهشون زدم و دوباره مشغول کارم شدم. ریحانه تو سه سوت بساطش رو پهن کردو دراز کشید و گفت میخواد بخوابه. به ساعت نگاه کردم‌ تقریبا ۱۰ بود. مسواکم رو گرفتم و خواستم برم بیرون ک شمیم صدام کرد. +بایست منم میام. منتظر موندم تا بیاد. ریحانه دیگه هفت تا پادشاهو خواب میدید. کفشامونو پوشیدیم و تا دستشویی دوییدیم. من مسواک زدمو شمیم رفت دسشویی. یه خورده صبر کردم‌تا اومد. داشتیم برمیگشتیم که تلفن شمیم زنگ خورد. آقا محسن بود. یه چیزی به شمیم گفت که شمیم در جوابش گفت باشه. تلفن رو که قطع کرد گفت: +باید بریم شام. _عه این وقت شب؟ +اره _من ک مسواک کردم که. ریحانه هم‌خوابه‌ +نمیدونم اقا محسن اصرار کرد همه بیان. دوباره تا سوله دوییدیم. روسریو چادرمون رو سر کردیم قرار بود تو حسینیه جمع شیم. ریحانه رو بیدار کردم یه لگد زد تو کمرم و گفت +نمیام. غذامو برام بیار. شمیم به بقیه خانوم ها اطلاع داد و خودمون جلو راه اوفتادیم. چراغ قوه ی موبایلم رو روشن کردم و داشتیم فضا رو نگاه میکردیم. ماکت بعضی شهدا رو تو خاک و سنگ گذاشته بودن و دورشو با گونی های خاکی محکم کرده بودن. از یه راه دراز و مستقیم عبور کردیم و رسیدیم به یه حسینیه. با بقیه خانوما وارد شدیم. بعضیا که نماز نخونده بودن مشغول نماز شدن من و شبنم هم منتظر یه گوشه نشستیم و پچ پچ میکردیم. یه خورده که گذشت از پشت پرده ای که خانوما رو از آقایون جدا میکرد یه آقایی چندتا نایلون از ظرفای غذا گذاشت.