فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
هرکجاملک‌خداهست‌حُسینیه‌توست
هر‌که‌رامی‌نگرم‌شوق‌مُحـرم‌دار‌د❤️🩹(:
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بطلب‌اَرباب‌بیام‌کربُبلات❤️🩹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
برگوهراَشکش‌نتوان‌یافت‌بهایی
آن‌دیده‌که‌می‌گریدوگریانِ‌حُسین است✨
«✋🏻💔»گذرم‌تابه‌درِخانه‌ات‌افتاد‌حسین...
خانه‌آباد‌شدم‌خانه‌ات‌آباد‌حسین:)💔🚶🏿♂
#امام‌حـسینم
میخوای‌یکی‌تاآخرعمرش‌هیچوقت فراموشت‌نکنه‌وهمیشه‌به‌یادت‌باشه؟
ازش‌پول‌قرض‌بگیر؛پس‌هم‌نده../:🗿
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊
🕊🌹
🕊
ࢪمآن↻⇦
💜جبهہ‌ۍ عآشقۍ💜
#بہ_قلم_بانو
#قسمت27
#زینب
خداروشکر خیالم از بابت محمد راحت شد و با خیال راحت تری شروع کردم به تمیز کردن خونه.
کمیل رفت و دستی به شیر و لوله های حمام کشید و راش انداخت.
تا خود شب طول کشید تا ما داخل این خونه رو تمیز کردیم و شد خونه!
از تمیزی برق می زد.
کمیل وسط پذیرایی روی زمین دراز کشید و محمد ام روی سینه اش دراز کشیده بود و برای کمیل می خندید.
خداروشکر از کمیل خوشش میاد و گرنه چه خاکی تو سرم می کردم!
حالا پتو و بالشت از کجا بیاریم؟
هوا خوب بود اما خوب روی زمین سرد که نمی شد خوابید.
به کمیل نگاه کردم که بلند شد و محکم و داد بغلم و گفت:
- الان از همسایه می گیرم تو محمد و ببر یه دوش بگیره اگر خسته ای خودم بیام خانم.
سری به عنوان منفی تکون دادم و گفتم:
- باشه نه تو بلد نیستی خودم می برمش شام هم بگیر.
چشم بلند بالایی گفت و پوتین هاشو پاش کرد .
لباسای محمد و در اوردم و بردمش حمام.
حسابی شستمش جوری که اخراش نق زد.
حوله رو دورش پیچیدم و بیرون اومدم.
خشکش کردم و لباش تن ش کردم شیشه شیر شو تو دهن ش گذاشتم شروع کرد به خوردن.
وسط های شیر خوردن هم خواب ش برد.
کاپشن کمیل و پهن کردم محمد و روش گذاشتم و چادر مو هم گذاشتم روش.
در باز شد و کمیل اومد داخل.
پتو و ها و دو تا بالشت و از دست ش گرفتم.
پهن کردم توی پذیرایی و گوجه و تخم مرغ رو روی اپن گذاشت.
کنار محمد روی پتو دراز کشید و اخیشی گفت.
اون پتو رو دادم بهش و گفتم:
- تا یه چرت بزنی منم شام و میام.
نیم خیز شد و گفت:
- میام کمکت.
نه ای زمزمه کردم و گفتم:
- بخواب ببینم خسته شدی پات ترکش خورده ها این همه کار کردی تو اب ها بودی تا بعد بیام پانسمان ش کنم.
مهربون نگاهم کرد و گفت:
- جبران می کنم خانم.
لبخندی به روش پاشیدم و گوجه ها رو سرخ کردم تخم مرغ شیکوندم روش.
با نون و پیاز گذاشتم توی سینی و توی پذیرایی رفتم.
کمیل نشست و نون دست ش دادم لقمه گرفت و داد دستم.
نمکی خندیدم که کمیل هم خندید و گفت:
- زینب فکر شو می کردی روز اولی که میایم خونه امون یه بچه داشته باشیم شام املت باشه تو هم از پیش خانواده ات فرار کرده باشی؟
سری به عنوان منفی تکون دادم و کمیل گفت:
- خدایاشکرت.
شام خوردیم و ظرف ها رو شستم.
وقتی برگشتم کمیل خواب بود.
محمد ام که غرق خواب بود.
با اینکه از صبح تاحالا کار کرده بودم اما خواب ام نمی یومد.
توی حیاط رفتم و نگاهی به لباس ها انداختم.
کمیل لباس نداشت و باید اینا رو می شستم.
تشت اب و پر کردم و کنار حوز نشستم و شروع کردم به شستن.
همه رو شستم و توی تشت گذاشتم خواستم پهن کنم که دیدم کمیل پشت سرمه.
از ترس هینی کشیدم و عقب رفتم.
سمتم اومد و گفت:
- چی شد ببخشید ترسوندمت خانم.
سری تکون دادم که گفت:
- فردا می شستیم واسه چی اومدی الان برو استراحت کن خسته ای.
اولین لباس و بلند کردم و گفتم:
- نه خوابم نمیاد تو چرا بیدار شدی؟
بعدی رو خودش بلند کرد و چلوند و پهن کرد و گفت:
- دیدم نیستی نگران شدم.
سری تکون دادم و با هم لباس ها رو پهن کردیم.
لبه حوز نشستم و گفتم:
- کمیل به نظرت بابا خان چه واکنشی نشون می ده؟اگه من و تو رو از هم جدا کنه چی؟
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊
🕊🌹
🕊
ࢪمآن↻⇦
💜جبهہ‌ۍ عآشقۍ💜
#بہ_قلم_بانو
#قسمت28
#زینب
کمیل به دستش تکیه داد و گفت:
- فقط خدا می تونه تو رو از من جدا کنه نه هیچکس دیگه!نگران چیزی نباش خدا با ماست.
وقتی اینجور با ارامش حرف می زد منم ارامش می گرفتم.
#صبح
کمیل اول وقت رفت بازار و خوراکی اورد چید توی یخچال تا ناهار دست کنم.
بعد هم محمد و برداشت با خودش برد توی شهر گفت چند جا کار داره.
نگران بودم نکنه محمد بی تابی کنه ولی خوب پیش کمیل اصلا بی تابی نمی کرد.
سریع یه دمپخت با بادمجون روش درست کردم و توی حیاط رفتم تا پتو و قالی چیزا رو بشورم.
تا ظهر که کمیل و محمد برسن همه رو شسته بودم پتو ها رو روی دیوار پهن کرده بودم و مونده بود قالی ها که کمیل باید می یومد.
حیاط رو هم اب و جا رو کردم و دیگه کاری نمونده بود.
داشتم سفره رو می چیدم که کمیل با سر و صدا وارد خونه شد:
- زینب خانومممم زینب جانن خانوم خونه مامان محمد ما اومدیم.
با خنده به استقبال شون رفتم که محمد و داد توی بغلم و گفت:
- بگیر این نی نی کوچولو تو که دست شو از گرسنگی خورد.
لب زدم:
- سلام خوش اومدین سوپ خوشمزه درست کردم برای پسرم.
روی سفره نشستم و محمد و نشوندم توی بغلم و بهش سوپ شو دادم.
انگار حسابی کمیل خسته اش کرده بود که همین که خورد خوابید.
رو پتو خابوندمش و گفتم:
- با پسرم چیکار کردی که حسابی خسته است!؟
کمیل با تک خنده گفت:
- همه عاشق ش شدن ولی بغل کسی نمی رفت کلی بوسش کردن و باهاش بازی کردن.
سری تکون داد و دست و صورت شو شست اومد نشست.
لبخندی زد و گفت:
- دستت درد نکنه دیدم همه کارو انجام دادی ببخشید اول زندگی انقدر به زحمتت انداختم.
اخمی کردم و گفتم:
- می خواستی به زن همسایه بگم بیام خونه ما رو تمیز کنه؟خوب خونه خودمونه باید تمیز ش کنم.
خنده اشو قورت داد و گفت:
- حرف نمی زاری برای ادم که می زاشتی بیام کمکت.
لب زدم:
- ببین اقا کمیل من از این دخترای تنبل نیستما من زرنگ ام زرنگ.
خندید و سری تکون داد که گفتم:
- از جبهه چه خبر؟
با لبخند گفت:
- سلامتی خبرای خوب.
ابرویی بالا انداختم و گفتم:
- خبرای خوب؟
سر تکون دادم و با شوق گفت:
- می گن انگار قراره صلح کنن جنگ تمام بشه!خبرش که پیچیده مطمعنم همین امروز فردا خبر تمام شدن جنگ می پیچه.
ناباور گفتم:
- راست می گی،؟
سری تکون داد و از ته دل دعا کردم این خبر حقیقت داشته باشه!
بعد از تقریبا ۸ سال قرار بود جنگ تمام بشه!
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊
🕊🌹
🕊
ࢪمآن↻⇦
💜جبهہ‌ۍ عآشقۍ💜
#بہ_قلم_بانو
#قسمت29
#زینب
#دو روز بعد
با کمیل داشتیم قالی ها رو پایین میاوردیم تا ببریم پهن کنیم.
دو طرف قالی رو گرفتیم و توی پذیرایی پهن کردیم.
محمد چهار دست و پا اومد روش و نشست و دست زد.
لبخندی به این ذوق ش زدیم و بقیه چیزا رو هم پهن کردیم.
محمد پتو ها رو مرتب کرد و توی اتاق چید منم لباس ها رو جمع کردم توی کمد چیدم.
در خونه زده شد و صدای همهمه همه جا پیچید.
نگران سریع محمد و بغل کردم و چادر مو سرم کردم .
کمیل درو باز کرد چند تا از رفیق هاش بودن که خبر دادن جنگ تمام شده.
از خوشحالی نزدیک بود پس بیفتم.
سریع سجده شکر رفتم و کمیل محمد و بغل کرد و بوسید .
بلاخره همت جوون های ما شجاعت شون دلیر بودن شون نتیجه شد در برابر این دشمن ها و بدون اینکه یک وجب حتی یک وجب از خاک مون سرزمین مون رو بدیم جنگ تمام شد.
حالا تمام مادران و خانواده شهدا به بچه ها شون افتخار می کردن که با دادن جون شون موجب ازادی و سر بلندی کشور شدن.
شرینی پخش می کردن و همه خوشحال بودن.
با چند تا از همسایه ها اشنا شدم و خوشحالی مونو با هم تقسیم کردیم.
اکرم خانوم گفت:
- دخترم قشنگم تو مال این کوچه ای؟تا حالا ندیدمت.
سری تکون دادم و گفتم:
- بعله دو تا خونه اون ور تر کلا ۴ روزه اومدیم.
متعجب نگاهم کرد و گفت:
- کرایه کردین؟
سری به عنوان نه تکون دادم و گفتم:
- مال پدر شوهرم بوده ارث رسیده به شوهرم.
همه اشون تعجب کردن و سمیه خانوم گفت:
- یعنی شما عروس حاج ستار شهیدی؟
همسر اقا کمیل؟
سری تکون دادم و گفتم:
- بعله.
نسرین خانوم گفت:
- والا چشم به راه بودیم شما کی ازدواج کردید؟بعد این همه مدت اومدید گل پسرتون چقدر قشنگه.
لبخندی زدم و گفتم:
- والا ما هنوز کاملا ازدواج نکردیم ماجرا ها داره محمد پسر واقعی مون نیست همه خانواده محمد توی جنگ شهید شدن منو و کمیل اونو به عنوان بچه خودمون قبول کردیم من بیش از حد به مادر محمد شباهت دارم محمد بجز من و کمیل توی بغل هیچکس نمی مونه!
تا اومدن محمد و کمیل پیششون موندم.
حدود یک ساعت شد اما نیومدن.
برگشتم خونه و تا غروب خبری ازشون نشد نگران چادر مو سر کردم و خواستم از در خونه بزنم بیرون کمیل اومد اما محمدی باهاش نبود با چند نفر هم بود.
دلم اشوب بود اشوب تر شد کمیل نگاهی بهم کرد و گفت:
- سلام خانم.
ترسیده گفتم:
- چی شده محمدم کو؟
کمیل سرشو انداخت پایین و گفت:
- نگران نباش رفتم مسجد محمد خواب ش برد گذاشتمش یه گوشه بخوابه یه کاری پیش اومد توی انبار بودم برگشتم محمد و نبود به خدا پیداش می کن..
یا امام حسین بلندی گفتم و جون و رمق از پاهام رفت و دو زانو خوردم زمین.
توی سرم کوبیدم و زدم زیر گریه.
کمیل سریع کنارم نشست و ترسیده گفت:
- یا زهرا خانم چی شدی اروم باش پیدا می شه همه دارن دنبال ش می گردن اروم باش .
هق زدم و با وحشت گفتم:
- محمد می ترسه کمیل می ترسه اون پیش هیچکس نمی مونه وای بچه ام الان کجاست نکنه افتاده باشه توی چال و چوله ای وای منو ببر همون مسجد.
سری تکون داد و سریع سوار ماشین شدیم.
همسایه ها تمام با خبر شدن و همه اومدن بودن مسجد.
با رسیدن به مسجد سریع از ماشین پیاده شدم که نزدیک بود بخورم زمین.
دویدم تو و داد زدم:
- محمد مامان محمدم کجایی مامان محمد.
گریه می کردم و محمد و می خواستم.
همه نالان و با دلسوزی نگاهم می کردن.
وجب به وجب مسجد و گشتم اما نبود که نبود.
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊🌹🕊
🕊🌹🕊🌹
🕊🌹🕊
🕊🌹
🕊
ࢪمآن↻⇦
💜جبهہ‌ۍ عآشقۍ💜
#بہ_قلم_بانو
#قسمت30
#زینب
دو زانو توی حیاط افتادم و دستامو جلوی صورتم گرفتم و گریه می کردم.
نسرین و سمیه خانوم دور نشسته بودن و دلداریم می دادن.
هق زدم و رو به کمیل که نگران نگاهم می کرد و لیوان اب دست ش بود گفتم:
- کمیل توروخدا بچه امو پیدا کن کمیل توروخدا حتما الان داره گریه می کنه کمیل.
نسرین و سمیه دستامو گرفتن و بلندم کردن و پیاده سمت خونه می رفتیم.
یعنی الان محمدم کجاست خدایا هر جا هست سالم باشه.
از کوچه قاسم پور داشتیم می گذشتیم که صدای گریه خورد به گوشم.
وایسادم که نسرین بهم نگاه کرد و گفت:
- چی شد زینب جان .
اشکامو و تند تند پاک کردم و گوش تیز کردم نگاهمو به خونه ای که درش سفید بود انداختم مطمعن بودم صدای گریه محمده.
سریع سمت در دویدم و تند تند در زدم.
نسرین سعی کرد نگهم داره و می گفت توهم زدم.
در باز شد و یه جوون درو باز کردم سریع گفتم:
- صدای گریه بچه امه بچه من اینجاست.
متعجب بهش نگاه کردم که کنارش زدم که صدای گریه محمد واضح تر شد.
دیگه نوایسادم و دویدم توی خونه.
چند نفر اینجا بودن و محمد م توی بغل یه خانومی بود و سعی می کرد اروم ش کنه.
خیز برداشتم و محمد و از بغلش کشیدم و محکم به خودم فشردم.
بچه ام انقدر گریه کرده بود سینه اش خس خس می کرد.
دودستی چادر مو توی مشت های کوچولوش گرفت و اروم شد و با لبای برچیده گفت:
- ماما ماما.
اشک از چشام ریخت پایین و لب زدم:
- جان جانم پسرم قربونت برم مامانت بمیره گریه نکن دورت بگردم محمدم.
هیچ جونی برام نمونده بود و نشستم.
همون زنه بهت زده نگاهم می کرد و گفت:
- لیلا.
نگاهمو بهش دوختم که گفت:
- تو تو لیلای؟
سری به عنوان منفی تکون دادم و گفتم:
- من زینب ام .
همه اشون متعجب بهم نگاه کردن.
همون زنه گفت:
- من خواهر لیلا م خاله محمد محمد دست تو چیکار می کنه؟
اب دهنمو قورت دادم و گفتم:
- شما خاله محمد این؟
سری تکون داد و گفتم:
- من رفتم جبهه توی یکی از روستاهای جنگ زده همه مردم روستا رو شهید کرده بودن فقط محمد و یه دختر جوون سالم بودن لیلا و همسرش و بقیه شهید شدن.
نزدیک بود پس بیفته که دخترش گرفتش.
رو به نسرین گفتم:
- می شه به کمیل بگید بیاد؟
سری تکون داد و از خونه بیرون رفت.
کلا توی شک بودن و حال خوشی نداشتن.
عجیبه که انقدر دیر متوجه شدن.
رو به خاله محمد گفتم:
- شما محمد و از توی مسجد برداشتین؟
پسرش گفت:
- من برداشتمش چرا تنها اونجا ولش کرده بودین؟
به محمد که حالا ساکت توی بغلم نشسته بود و به زبون بچه گونه اش چیزی می گفت نگاهی انداختم و گفتم:
- محمد با همسرم اونجا بودن محمد خواب بوده و همسرم توی انبار بوده .
اهان ی گفت.
در زده شد و گفتم:
- حتما همسر من کمیل هست.
سری تکون داد و باز کرد.
کمیل سراسیمه یا الله گویان داخل اومد و با دیدن محمد توی بغلم اروم گرفت و محمد با دیدن ش خندید و چهار و دست و پا سمت ش رفت.
کمیل بغلش کرد و و بوسیدتش و گفت:
- الهی دورت بگردم کجا بودی تو بابا جان من و مامانت سکته کردیم که.
محمد و توی بغلم گذاشت و گفت:
- الان ارومی خوبی؟
جنـوداللّٰھ‌لـاتَفشَـلُواهـم
فـآئزون‌بالـشھآدةأوبـالفتـح
سَـربآزان‌ِخُـداشِڪست‌نـمی‌خورَدنـد
آنـھاپِیـروزمۍ‌شَـوندبـآشَـھآدت‌یآفَتـح🕶
#چࢪیکے