eitaa logo
«نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
107 دنبال‌کننده
498 عکس
615 ویدیو
5 فایل
*گاهی می‌نویسم...* ارتباط با ادمین: @MohammadMahdi_BORHAN
مشاهده در ایتا
دانلود
«نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتض
۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! • ( []) ، «» را به نحوی غیر هیچکاکی‌ترین اثر قلمداد می‌کند و به کسانی که طناب را بهترین اثر می‌دانند می‌گوید که توقّع بی‌جایی از سینما دارند؛ زیرا مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با و نه با قابل مقایسه نیست. او دو فیلم و «» را با یکدیگر مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که ، می‌خواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در ، مخاطب به با همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" می‌شود. اساساً دیدن یعنی سفر دل: « خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...» * تعابیر از خود آوینی‌ست و "تفکّر حضوری" ادبیات‌سازی به حساب می‌آید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمی‌شود. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکول‌وار ، می‌توان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود. امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهن‌سپاری هرچه بهترِ «»، اینچنین تقریر شد. والسلام والحمدللّٰه علی التمام م.بُـــرهان ۱۴۰۱/۱۲/۱۹ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
(۶) روایتی از امام صادق(ع) راجع به آثار روزه‌داری کتاب «روزه دریچه‌ای به عالم معنا» از اینجا دریافت کنید.
۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • قنـٰات قـصبـهٔ گنـٰابـاد • () ما دیگر حال و حوصلۀ انجام چنین کارهایی (کندن چاه و قنات) را نداریم چراکه عادت کرده‌ایم به آماده‌خوری و مصرف، بدون آنکه خود را موظّف به تولید و فرآوری بدانیم. ریتم زندگیِ ما آنقدر سریع شده که حتّی وقتی برای خلوت و رسیدگی به امورات درونی خود را نیز نداریم؛ چه برسد به آن که در عمق 300 متری زمین، در تاریکی و تنهایی، آن‌هم با تیشه‌ای به اندازۀ یک یک‌سومِ کلنگ‌های امروزی، عمر خود را وقف کندنِ چاهی کنیم که معلوم نیست آب و نانی از آن به ما می‌رسد یا نه... خلاصه، «قنات قصبه گناباد» تلنگری‌ست ما -بشر متوقّع و بسیارخواه امروزی- که یادآور آن است که در گذشته، انسان‌ها بذر عزم اراده می‌کاشتند و عزّت و سربلندی درو می‌کرده‌اند؛ عزّتی که بشر امروز فکر می‌کند با برهم زدن چرخه طبیعت و تسلّط و چیرگیِ هرچه بیشتر بر منابع آن، و توسّل به دیو بی‌شاخ و دمِ تکنولوژی، می‌تواند به آن دست پیدا کند. پیشنهاد میکنم به هیچ وجه دیدن این مستند را از دست ندهید 👌🏻 والسلام... م.بــرهان ۱۴۰۲/۰۱/۱۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ اعضای کانال می‌توانند نظرات خود راجع به این مستند و مبحث مطروح پیرامون آن را با آیدی زیر به اشتراک بگذارند: @MohammadMahdi_BORHAN ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ مستند «قنات قصبه گناباد» را از طریق لینک زیر دریافت کنید: https://www.doctv.ir/program/153591
۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! • ( []) ، «» را به نحوی غیر هیچکاکی‌ترین اثر قلمداد می‌کند و به کسانی که طناب را بهترین اثر می‌دانند می‌گوید که توقّع بی‌جایی از سینما دارند؛ زیرا مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با و نه با قابل مقایسه نیست. او دو فیلم و «» را با یکدیگر مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که ، می‌خواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در ، مخاطب به با همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" می‌شود. اساساً دیدن یعنی سفر دل: « خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...» * تعابیر از خود آوینی‌ست و "تفکّر حضوری" ادبیات‌سازی به حساب می‌آید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمی‌شود. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکول‌وار ، می‌توان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود. امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهن‌سپاری هرچه بهترِ «»، اینچنین تقریر شد. والسلام والحمدللّٰه علی التمام م.بُـــرهان ۱۴۰۱/۱۲/۱۹ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
(۶) روایتی از امام صادق(ع) راجع به آثار روزه‌داری کتاب «روزه دریچه‌ای به عالم معنا» از اینجا دریافت کنید.
﷽ 🔰 چرا چاقیم؟ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✍🏻 () فرقی نمی‌کند: چه خورنده و چه محیط را سرزنش کنیم، به هرحال هر دوی ایشان آسیب خواهند دید. اوّل درباره‌ی آسیب‌های فردی صحبت بکنیم. معمولاً وقتی می‌خواهیم آسیب‌های فردی چاق‌شدن را بشماریم، از دیابت و یا سایر پیامدهای جسمی آن حرف می‌زنیم، امّا آسیب‌های روحی را نادیده می‌گیریم. آدمی را در نظر بگیرید که اصلاً گرسنه نیست، امّا با این حال، با خودش کلنجار می‌رود که چیزی بخورد یا نخورد. در برابر مغازه‌ی آبمیوه فروشی ایستاده و دیگرانی را می‌بیند که از نوشیدن شیرموز، چه لذّتی می‌برند. از طرفی می‌داند که نیازی به خوردن بیشتر ندارد و به قدر کافی خورده است و از سوی دیگر، دوست دارد که شیرموز بخورد. پایان داستان را همه می‌دانیم: دوست عزیزمان شیرموز را می‌نوشد و همراهش کلوچه‌ای را گاز می‌زند. کافی است این داستان تکرار شود تا این که سرانجام، به چاقی منجر شود. امّا این آدم، قبل از این که تناسب اندام خودش را از دست بدهد، قدرت اراده را از کف داده است. احتمالاً حالا خیلی زودتر برابر امیال خودش تسلیم می‌شود و توان مقابله‌ی کمتری دارد. امیال ما اغلب اوقات درخواست‌های خردمندانه‌ای ندارند و معنای این‌ها این است که آن آدم، به نادیده گرفتن حکم عقل عادت کرده است! شاید ارزش هر کس، به اندازه‌ی قدرت اراده‌ی او باشد! حرف زدن درباره‌ی آسیب‌های اجتماعی چاقی دشوار است. یادم می‌آید که چند وقت پیش، مستند انقلاب جنسی را تماشا می‌کردم. در بخشی از قسمت سوّم این مستند، خانمی در کشور روسیه‌ در پاسخ به سؤال آقای دلاوری پاسخ جالبی داد. آقای دلاوری پرسیده بود که «تناسب اندام چه تأثیری روی روابط تو با مردها داره؟» آن خانم گفت:« اساساً رابطه‌ی خوب یعنی بدن خوب!» آقای دلاوری از او خواستند تا توضیح بیشتری بدهد. ایشان گفتند:« بدن سرحال و آماده، بسیار جذّاب است و این تأثیر زیادی بر شور رابطه دارد.» در نهایت، آقای دلاوری از او خواستند تا جمله ای را خطاب به مردان شکم گنده بگوید. گفت:« شما جذّاب نیستید! اگر از همسرانتان توقّع دارید که خوش اندام باشند و خوش پوش، خودتان نیز باید چنین وضعی داشته باشید.» البته می‌دانیم که بدن خوب و ورزیده ضامن پایداری رابطه نیست، امّا نمی‌توانیم تأثیر آن را انکار کنیم. شاید در روزگار ما اهمیّت این موضوع بیشتر هم شده باشد، چون دختر و پسر، مدام در معرض دیدن تصاویر افرادی هستند که بدن متناسبی دارند و خواه ناخواه در معرض مقایسه قرار می‌گیرند. بنابراین، شاید یکی از علل ناپایداری روابط، همین به خود نرسیدن است. خلاصه، نه ورزش کردن آن‌چنان وقتی می‌طلبد، نه غر زدن و بهانه آوردن ضررهای چاقی را محو می‌کند: چه حواستان باشد یا نباشد، چاقو دست‌تان را خواهد برید. بنابراین، برای خودمان، برای اراده‌ی‌مان، برای جامعه‌ی‌مان و برای آن کسی که دوستش داریم، باید به ورزش عادت کنیم، یا دست کم از خوردن بی‌رویه پرهیز کنیم. معمولاً ورزش کردن سخت به نظر می‌رسد، امّا کافی است کمی تحمّل کنید تا مشاهده کنید که نه تنها عادت می‌کنید، بلکه ظرفیت‌تان افزایش پیدا می‌کند. به امید این که بتوانیم به اندازه‌ی آقای گامپ بدویم! ┄┄┅••┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄••┅┄┄