🏴 ماجرای پیشگویی امام علی (ع) درباره نحوه شهادت «میثم تمار» یار ایرانی خود ▪️امروز ۲۲ ذی الحجه، سالروز شهادت جناب میثم تمار @Nahjolbalaghe2

💠 اسرار نا گفته از زبان میثم تمّار 🔸حجت الاسلام کاشانی @Nahjolbalaghe2

🏴مقبره میثم تمار در نزدیکی مسجد کوفه 🔹میثم تَمّار، فرزند یحیی و اهل سرزمین «نهروان»، منطقه‌ای میان عراق و ایران بود. بعضی او را ایرانی و از مردمان فارس دانسته‌اند. به او «ابو سالم» هم می‌گفتند. لقب «تَمّار (خرما فروش)» را هم از آن جهت به او می‌گفتند، که در کوفه خرما فروش بود. 🔹ابتدا، غلام زنی از طایفه «بنی اسد» بود. علی علیه السلام او را از آن زن خرید و آزادش کرد؛ که بعد از آن از یاران و شاگردان علی علیه السلام شد. همچنین وی از اصحاب پیامبر اسلام صل الله علیه و آله وسلم به‌شمار آمده‌است. هرچند از جزئیات زندگی او درسال‌های نخستین حیاتش و در روزگار صدر اسلام، اطلاع مبسوطی در دست نیست. @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ إِنَّمَا عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ و (هرگز) پیمان الهى را با بهاى کمى مبادله نکنید (که هر بهایى در برابر آن ناچیز است.) آنچه نزد خداست، براى شما بهتر است اگر مى دانستید. (نحل/۹۵) * مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ ۗ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ آنچه نزد شماست از میان مى رود. و آنچه نزد خداست باقى مى ماند. و به یقین به کسانى که صبر و استقامت پیشه کنند، مطابق بهترین اعمالى که انجام مى دادند پاداش خواهیم داد. (نحل/۹۶) * مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً ۖ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ هر کس کار شایسته اى انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که مؤمن است، به طور مسلم او را حیات پاکیزه اى مى بخشیم. و پاداش آنها را مطابق بهترین اعمالى که انجام مى دادند، خواهیم داد. (نحل/۹۷) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات ۹۵ تا ۹۷ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🌧شأن نزول: مرحوم طبرسى مفسر بزرگ، از ابن عباس چنین نقل مى کند که: مردى از اهالى حضرموت خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده عرض کرد: اى رسول خدا همسایه اى دارم به نام امرؤ القیس ، که قسمتى از زمین مرا غصب کرده است و مردم گواه صدق منند، ولى چون براى او احترام بیشترى قائل هستند، حاضر به حمایت من نیستند. پیامبر(صلى الله علیه وآله) امرؤ القیس را خواست و از او در این زمینه سؤال کرد، او در پاسخ، همه چیز را انکار نمود. پیامبر(صلى الله علیه وآله) به او پیشنهاد سوگند کرد، ولى، مرد شاکى عرض کرد: یا رسول اللّه! این، مرد بى بند و بارى است که براى او هیچ مانعى ندارد سوگند دروغ یاد کند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: به هر حال چاره اى نیست، یا باید شهود بیاورى و یا باید تسلیم سوگند او شوى، به هنگامى که امرؤ القیس برخواست تا سوگند یاد کند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) به او مهلت داد (فرمود: در این باره بیندیش و بعداً سوگند یاد کن). آن دو نفر باز گشتند، در این حال، آیه اول و دوم مورد بحث نازل شد (و آنها را از سوگند دروغ و عواقب آن بر حذر داشت). هنگامى که: پیامبر(صلى الله علیه وآله) این دو آیه را براى آنها خواند، امرؤ القیس گفت: حق است، آنچه نزد من است سرانجام فانى مى شود، این مرد راست مى گوید، من قسمتى از زمین او را غصب کرده ام، ولى نمى دانم چه مقدار بوده است؟ اکنون که چنین است، هر مقدار مى خواهد (و مى داند حق او است) بر گیرد، و معادل آن هم بر آن بیفزاید به خاطر استفاده اى که در این مدت از زمین او کرده ام، در این هنگام سومین آیه مورد بحث نازل شد (و به کسانى که عمل صالح توأم با ایمان دارند بشارت حیات طیّبه داد). * * * تفسیر: زندگى پاکیزه در گرو چیست؟ در تعقیب آیات گذشته که از زشتى پیمان شکنى و سوگند دروغ سخن مى گفت، نخستین آیه مورد بحث نیز، تأکیدى بر همان مطلب دارد، با این تفاوت که انگیزه پیمان شکنى و سوگند دروغ در آیات قبل، مسأله مرعوب شدن در برابر اکثریت عددى بود، و در اینجا انگیزه آن مسأله جلب منافع بى ارزش مادى است. لذا مى گوید: هرگز پیمان الهى را با بهاى کمى مبادله نکنید (وَ لاتَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللّهِ ثَمَناً قَلِیلاً). یعنى، هر بهائى در برابر آن بگیرید کم و ناچیز است، حتى اگر تمام دنیا را به شما بدهند، ارزش یک لحظه وفاى به عهد الهى را ندارد. پس از آن، به عنوان دلیل، اضافه مى کند: آنچه نزد خدا است براى شما بهتر است اگر بدانید (إِنَّما عِنْدَ اللّهِ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ). * * * در آیه بعد، دلیل این برترى را چنین بیان مى کند: آنچه نزد شما است سرانجام فانى و نابود مى شود، اما آنچه نزد خدا است باقى و جاودان مى ماند (ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باق). منافع مادى، هر چند ظاهراً بزرگ باشند اما همچون حبابى بر سطح آب بیش نیستند، در حالى که پاداش الهى ـ که همچون ذات مقدسش جاویدان است ـ از همه اینها برتر و بالاتر است. سپس، مى افزاید: ما کسانى را که در راه اطاعت فرمانمان (به خصوص ایستادگى در برابر سوگندها و عهدها) صبر و استقامت مى کنند، به بهترین اعمالشان پاداش خواهیم داد (وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ). تعبیر به أَحْسَن دلیل بر این است که: اعمال نیک آنها همه یکسان نیست، بعضى خوبست و بعضى خوبتر، ولى، خداوند همه را به حساب خوبتر مى گذارد، و پاداش خوبتر را به آنها مى دهد، و این، نهایت بزرگوارى است که فى المثل شخصى چند نوع کالا براى فروش عرضه کند، عالى، خوب و متوسط، و خریدار همه را به قیمت عالى بخرد! ضمناً جمله وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا... خالى از اشاره به این نکته نیست که: صبر و استقامت و پایمردى در مسیر طاعت و مخصوصاً پایبند بودن به عهد و پیمان، از بهترین اعمال آدمى است. در حدیثى از على(علیه السلام) در نهج البلاغه مى خوانیم: الصَّبْرَ مِنَ الإِیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لا خَیْرَ فِی جَسَد لا رَأْسَ مَعَهُ وَ لا فِی إِیمَان لا صَبْرَ مَعَهُ: صبر و استقامت در برابر ایمان، همچون سر است در برابر تن، تن بى سر، فایده، دوام و بقائى ندارد همچنین ایمان بدون صبر و پایمردى .(۱) ✔️پی نوشت: ۱ ـ نهج البلاغه ، کلمات قصار، شماره ۸۲. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۰۹ ❌ پرهیز از گمان مومنین ✅فراست مؤمن: امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته اى درباره افراد باايمان اشاره كرده، مى فرمايد: «از فراست و گمان افراد باايمان برحذر باشيد، زيرا خدا حق را بر زبان (و فكر) آنها قرار داده است»؛ (اِتَّقُوا ظُنُونَ الْمُؤْمِنِينَ، فَإِنَّ اللّهَ تَعَالَى جَعَلَ الْحَقَّ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ). به يقين قلب مؤمن همچون آيينه صاف و بى زنگارى است كه چهره حقايق در آن منعكس مى شود و به همين دليل گاه از آينده و از امور پنهانى موجود آگاه مى شوند. اين سخن شبيه چيزى است كه از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل شده و در ذكر سند اين حكمت به آن اشاره كرديم كه مى فرمايد: «إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَعْرِفُونَ النَّاسَ بِالتَّوَسُّمِ؛ خدا بندگانى دارد كه مردم را با هشيارى خاص خود مى شناسند و از خفاياى كار آنها باخبر مى شوند» و در جاى ديگر مى فرمايد: «اتَّقُوا فِرَاسَةَ الْمُوْمِنِ فَإِنَّهُ يَنْظُرُ بِنُورِ اللَّهِ؛ از فراست و هشيارى افراد باايمان بپرهيزيد، چراكه آنها با نور خدا نگاه مى كنند». هدف از بيان اين مطلب آن است كه افراد، در پنهانى نيز كارهاى خلاف انجام ندهند، زيرا دوستان باايمان آنها كه با نور الهى نگاه مى كنند ممكن است از آن باخبر شوند و آبرويشان نزد آنها بريزد. نيز مى تواند اشاره به اين نكته باشد كه از توطئه كردن درباره مؤمنان بپرهيزيد زيرا ممكن است آنها از چهره و حركات شما به توطئه هايتان پى ببرند و ترفندها را نقش بر آب كنند و شكست توأم با ذلت نصيبتان گردد. اين گفتار حكيمانه را بارها در زندگى خود نيز تجربه كرده ايم كه افراد باايمان و پرهيزكار، فراست فوق العاده اى دارند و از نقشه هاى پنهانى آگاه مى شوند. بعضى از فقهاى اهل سنت تا آنجا دراين باره پيش رفته اند كه گفته اند: از طريق فراست و هشيارى مى شود براى اثبات حق در مقام قضاوت استفاده كرد. از «ابن قيّم» نقل شده است كتاب مخصوصى دراين باره تأليف كرده و نام آن را «الطرق الحكمية او الفراسة المرضية» نهاده است. ولى ازنظر فقه اماميه مسلم است كه با حدث و تخمين، هرچند قوى باشد نمى توان داورى كرد و قاضى فقط بايد به مرحله علم و يقين برسد تا بتواند حكم كند و ما معتقديم قاضى حتى به هر علم و يقينى نيز نمى تواند در صادر كردن حكم قناعت كند، بلكه بايد علم و يقينى باشد كه از مبادى حسّيه يا مبادى قريب به حس استفاده مى شود، همانگونه كه در قضاوتهاى اميرمؤمنان على عليه السلام وارد شده است. شايد سؤال شود كه قرآن مجيد بارها ظن و گمان را بى اعتبار شمرده ومى فرمايد: «(إِنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِى مِنَ الْحَقِّ شَيْئآ)؛ ظن و گمان، انسان را هرگز از حق بى نياز نمى كند». همين سؤال در علم اصول درباره حجيت ظن خاص و عام و تقابل آن با اين آيات قرآنى نيز مطرح شده و پاسخ داده اند كه مراد از آيات پيش گفته اوهام وگمانهاى بى پايه اى است كه مشركان و غير مشركان براى خود درست مى كردند و بر اساس آن گاهى فرشتگان را دختران خدا مى دانستند و گاه حلال وحرامهايى درست مى كردند و به خدا نسبت مى دادند؛ اما گمانهايى كه پايه واساس داشته باشد و از نور الهى سرچشمه گيرد، حساب جداگانه اى دارد، هرچند مؤمنان با اين گمانها درباره كسى قضاوت قطعى نمى كنند؛ اما به وسيله آن احتياطات لازم را رعايت مى كنند مبادا صدمه اى از دشمن به آنها يا جامعه اسلامى برسد. شايان توجه است كه در روايتى ذيل آيه شريفه «(إِنَّ فِى ذَلِکَ لاَيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ)؛ در اين سرگذشت (عبرت انگيز) نشانه هايى است براى هشياران» كه خداوند آن را بعد از ذكر آيات مربوط به قوم لوط و عذاب آنها فرموده، امام صادق عليه السلام مى فرمايد: «متوسمين، امامان هستند». و از اميرمؤمنان على عليه السلام نقل شده است كه فرمود: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و آله الْمُتَوَسِّمَ وَأَنَا مِنْ بَعْدِهِ وَالاَْئِمَّةُ مِنْ ذُرِّيَّتِي الْمُتَوَسِّمُونَ؛ متوسم، پيامبر بود و بعد از او منم و امامان از دودمان من». روشن است كه منظور از اين روايات، تخصيص دادن مفاد آيه به امامان نيست، بلكه آنها مصداق اتَم و اكمل آن بوده اند؛ مانند بسيارى از تفسيرهاى ديگرى كه در ذيل آيات قرآن آمده است.   ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷حکمتهای : ۳۰۸ و ۳۰۹ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 💎پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: اَحِبُّوا الصِّبْيانَ وَ ارْحَمُوهُمْ، فَاِذا وَعَدْتُمُوهُمْ فَفُوا لَهُمْ، فَاِنَّهُمْ لايَرَوْنَ اِلاّ اَنَّكُمْ تَرْزُقُونَهُمْ. كودكان را دوست بداريد و به آنان مهربانى كنيد، هرگاه به آنان وعده اى داديد، به وعده خود وفا كنيد، چون شما را جز اينگونه نمى بينند كه شماييد كه روزى آنها را مى دهيد! 📗[مكارم الاخلاق، ص 219] @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🤲دعایی برای انسان های زرنگ! فرازی زیبا از دعای ابوحمزه ثمالی امام سجاد (ع) «خدای من! اگر وارد آتشم کنی، دشمن تو شاد می‌شود و اگر وارد بهشتم کنی، موجب سرور و شادمانی پیامبرت می‌شود و من به خدا قسم می‌دانم که تو شادمانی پیامبرت را بر شادمانی دشمنت ترجیح می‌دهی! الهى اِنْ اَدْخَلْتَنِى النّارَ فَفى ذلِکَ سُرُورُ عَدُوِّکَ وَ اِنْ اَدْخَلْتَنِى الْجَنَّةَ فَفى ذلِکَ سُرُورُ نَبِیِّکَ؛ وَ اَنَا وَ اللّهِ اَعْلَمُ اَنَّ سُرُورَنَبِیِّکَ اَحَبُّ اِلَیْکَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّکَ 🎙#استاد_عالی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: صد و پانزدهم 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 148 ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺭﻭﻳﻪ ﻭ ﺳﻨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ، ﺭﻭﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﻴﺪ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﻨﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﺟﮕﺬﺍﺭﻱ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻴﺪ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺟﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺣﺘﻲ ﺍﺋﻤﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻪ (ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ) ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﻇﺎﻳﻒ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻃﺎﻋﺎﺕ ﺧﺎﺻﻪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺩﻋﺎﻫﺎﻱ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﻭﺯ؟ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺨﺘﺼﺮ " ﺑﺼﺎﺋﺮ ﺍﻟﺪﺭﺟﺎﺕ " ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻗﺮﻥ ﺳﻮﻡ ﻫﺠﺮﻱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﻴﺎﺩ ﭼﻬﺎﺭﮔﺎﻧﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻴﺪ (ﻏﺪﻳﺮ) ﻭﻟﻲ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ، ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﻌﻦ ﺑﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﺑﻘﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﻠﺤﺎﻱ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺑﺪﻋﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﺰ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﺘﺘﺒﻊ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻭﺍﻗﻒ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﻧﺎﺭﻭﺍﺋﻲ‌ﻫﺎﻱ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﻨﺪ؟ ﻓﻮﻗﻊ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺑﻄﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ، ﻓﻐﻠﺒﻮﺍ ﻫﻨﺎﻟﻚ ﻭ ﺍﻧﻘﻠﺒﻮﺍ ﺻﺎﻏﺮﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻋﺮﺍﻑ: 117 ﻭ 116 ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

💠قدیمی‌ترین فیلم نویافته از حرم حضرت علی (ع) 🔻 فردریک گادمر یک افسر فرانسوی بود که علاقه زیادی به فیلم برداری و عکاسی داشت او این فیلم را در تاریخ ۲۹ فروردین ماه ۱۳۰۶ شمسی تهیه کرد 🔻 در این فیلم: ➖ قسمت کوتاهی از شهر کوفه ➖ درگاه ورودی حرم مطهر که این ورودی هم اکنون با عنوان باب امام رضا علیه‌السلام شناخته می‌شود که قبل از این نام‌های دیگری داشته است، این درب قبلاً به باب الکبیر و باب الساعت نیز مشهور بوده و علت آن قرار گرفتن ساعت بزرگ حرم در بالای این درب بوده است. ➖ در درگاه عده‌ای از فروشنده‌ها دیده می‌شوند که درحال فروش تسبیح‌اند ➖ فیلم تابوتی در حال خارج شدن از حرم دیده می‌شود که به جهت تبرک جویی بوده است 🔻 اصل این فیلم سیاه و سفید و صامت بوده است که گروه مردمی بهشت بقیع این فیلم دیدنی وتاریخی را با استفاده از هوش مصنوعی وپس از اصلاحات فنی رنگین وصدا گذاری کردند 🔻 کلیپ قدیمی، مربوط به‌حدود ۱۰۰ سال قبل @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات ۹۵ تا ۹۷ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی و به دنبال آن به صورت یک قانون کلى نتیجه اعمال صالح توأم با ایمان را از هر کس، و به هر صورت تحقق یابد، در این دنیا و جهان دیگر، بیان مى کند، و مى گوید: هر کس عمل صالح انجام دهد در حالى که مؤمن باشد، خواه مرد یا زن به او حیات پاکیزه مى بخشیم، و پاداش آنها را به بهترین اعمالى که انجام مى دادند خواهیم داد (مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ). و به این ترتیب، معیار، تنها ایمان و اعمال صالح زائیده آن است و دیگر هیچ قید و شرطى، نه از نظر سن و سال، نه از نظر نژاد، نه از نظر جنسیت و نه از نظر پایه و رتبه اجتماعى در کار نیست. و نتیجه این عمل صالح مولود ایمان، در این جهان، حیات طیّبه است یعنى تحقق جامعه اى قرین با آرامش، امنیت، رفاه، صلح، محبت، دوستى، تعاون و مفاهیم سازنده انسانى خواهد بود، و از نابسامانیها و درد و رنجهائى که بر اثر استکبار و ظلم و طغیان و هوا پرستى و انحصارطلبى به وجود مى آید و آسمان زندگى را تیره و تار مى سازد در امان است، این از یکسو. و از سوى دیگر، خدا آنها را بر طبق بهترین اعمالشان پاداش خواهد داد که تفسیر آن در آیات قبل گذشت. * * * نکته ها: ۱ ـ سرمایه هاى جاودانى طبیعت زندگى این جهان مادى، فنا و نابودى است، محکمترین بناها، بادوامترین حکومتها، قویترین انسانها، و هر چیز که از آن مستحکم تر نباشد، سرانجام کهنه و فرسوده و سپس نابود مى شود، و همه بدون استثناء خلل پذیرند. اما اگر بتوان این موجودات را به نحوى با ذات پاک خداوند، پیوند داد و براى او و در راه او به کار انداخت، رنگ جاودانگى به خود مى گیرند، چرا که ذات پاکش ابدى است و هر چیز نسبتى با او دارد، رنگ ابدیت مى یابد. اعمال صالح، ابدى هستند، شهیدان حیات جاویدان دارند، پیامبران، امامان، دانشمندان راستین، و مجاهدان راه حق، تاریخشان، توأم با ابدیت است، چرا که همه رنگ الهى دارند. به همین دلیل، آیات فوق به ما هشدار مى دهد: بیائید سرمایه هاى وجودى خود را از فناپذیرى نجات بخشید، و در صندوق پس اندازى، ذخیره کنید که دست تطاول ایام به محتویاتش نمى رسد، و گذشت شب و روز، آن را به فنا و نیستى سوق نمى دهد. بیائید و سرمایه هاى خود را براى خدا و در راه خلق خدا و جلب رضاى او به کار اندازید تا مصداق عِنْدَ اللّه گردد، و به مقتضاى ما عَنْدَ اللّهِ باق باقى و برقرار شود. در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: اِذا ماتَ الرَّجُلَ انْقَطَعَ عَمَلُهُ اِلاّ عَنْ ثَلاثَة: صَدَقَة جارِیَه، عِلْم یُنْتَفَعُ بِهِ وَ وَلَد صالِح یَدْعُو لَهُ: هنگامى که فرزند آدم از دنیا مى رود امید او از همه چیز بریده خواهد شد، مگر از سه چیز: صدقات جاریه (آثار خیرى که در خدمت مردم و در راه خدا در جریان است) و علم و دانشى که مردم از آن بهره مى گیرند، و فرزند صالحى که براى او دعا مى کند (۲)چرا که همه اینها براى خدا و در راه او هستند و رنگ ابدیت دارند. ✔️پی نوشت: ۲ ـ ارشاد القلوب دیلمى ، جلد ۱، صفحه ۱۴. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۸۶ بخش دوم 💡بيانگر همه چيز! ↩️در بخش گذشته از اين خطبه، اشاره اى به مسأله اتمام حجّت الهى نسبت به بندگان آمده بود. امام(عليه السلام) در اين بخش، آن را به صورت گسترده، بيان مى کند و شرح مى دهد; مى فرمايد: «خداوند کتاب (قرآن) را بر شما نازل کرده است، که بيانگر همه چيز است (و تمام امورى که به سعادت و نجات انسانها مربوط است، در آن بيان شده است) و پيامبرش را، آن مقدار در ميان شما عمر داده که براى او و شما، آيينى که مورد رضاى اوست و در کتاب آسمانى اش نازل کرده، کامل نمايد» (وَ أَنْزَلَ عَلَيْکُمُ «الْکِتَابَ تِبْيَاناً لِکُلِّ شَيْء» وَ عَمَّرَ فِيکُمْ نَبِيَّهُ أَزْمَاناً، حَتَّى أَکْمَلَ لَهُ وَ لَکُمْ - فِيمَا أَنْزَلَ مِنْ کِتَابِهِ- دِينَهُ الَّذِي رَضِىَ لِنَفْسِهِ). آرى، هم کتاب آسمانى جامعى نازل کرد که تمام معارف الهيّه و برنامه هاى سازنده معنوى و مادّى در تمام امور زندگى انسانها را در بر دارد; همان گونه که در آيه 89 سوره «نحل» مى فرمايد: «وَ نَزَّلْنَا عَلَيْکَ الْکِتَابَ تِبْيَاناً لِکُلِّ شَىْء وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمينَ; و ما اين کتاب را بر تو نازل کرديم که بيانگر همه چيز و مايه هدايت و رحمت و بشارت براى مسلمانان است.» و هم به پيامبرش فرصت کافى داد که همه گفتنى ها را بگويد و دين و آيين خدا را کامل گرداند; همان گونه که در آيه 3 سوره «مائده» آمده است: «الْيَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِينَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَکُمُ الاِْسْلاَمَ دِيناً; امروز دين شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آيين (جاودانِ) شما پذيرفتم». سپس براى توضيح بيشتر، انگشت روى موارد خاصّى گذارده، مى فرمايد: «خداوند با زبان پيامبر، اعمالى را که محبوب، يا ناخوش داشته، به شما رسانيده و نواهى و اوامرش را بيان کرده، و به اين ترتيب، راه عذر را بر شما بسته و حجّت را تمام نموده و اعلام خطر کرده است، و پيش از فرا رسيدن عذابِ شديد، شما را انذار نموده و بيم داده است» (وَ أَنْهَى(6) إِلَيْکُمْ عَلَى لِسَانِهِ مَحَابَّهُ(7) مِنَ الاَْعْمَالِ وَ مَکَارِهَهُ، وَ نَوَاهِيَهُ وَ أَوَامِرَهُ، وَ أَلْقَى إِلَيْکُمُ الْمَعْذِرَةَ، وَ اتَّخَذَ عَلَيْکُمُ الْحُجَّةَ، وَ قَدَّمَ إِلَيْکُمْ بِالْوَعِيدِ، وَ أَنْذَرَکُمْ بَيْنَ يَدَىْ عَذَاب شَدِيد). امام(عليه السلام) با اين تعبيرات، نشان مى دهد که با حضور قرآن و سنّت پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله)و تعليماتى که از اين دو منبع سرچشمه مى گيرد، ديگر هيچ عذرى براى کسى باقى نمى ماند که بگويد: «آگاهى نداشتم» و يا «نمى دانستم» و يا «اتمام حجّت کافى نشده بود»! در واقع مصداق روشن کلام خداست که مى فرمايد: «قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ; بگو خداوند حجّت کافى دارد».(8) ✔️پی نوشت: 6. «أنهى» از مادّه «إِنهاء» به معناى اعلام و ابلاغ چيزى است و در جمله بالا نيز همين مفهوم را مى رساند و مى گويد: «خداوند بر زبان پيامبر آنچه را لازم بوده به شما اعلام و ابلاغ نموده است». 7. «مَحابّ» جمع «مُحَبّ» اسم مکان، يا مصدر ميمى است و در اينجا به معناى موارد محبّت الهى، يا محبوب هاى خداوند است و نقطه مقابل «مکاره» مى باشد. 8. سوره انعام، آيه 149. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ✍امام صادق علیه السلام : مرده بخاطر طلب رحمت و آمرزشی که برای او میشود ، شادمان میگردد ، همانگونه که زنده با هدیه خوشحال می گردد. 📚الفقیه، ج1،ص117 @Nahjolbalaghe2