▫️آشتی با خود...! نوشته اند: دوران مدرسه، یک همکلاسی‌ داشتیم که به شکل ترحم‌برانگیزی ناآروم بود. هر حرفی رو توهین به خودش تصور می‌کرد، مدام بُراق بود به بقیه که مبادا بهش زور بگن، مبادا حقش رو بخورن، طرز نشستن و راه رفتنش شبیه جانور ترسیده‌‌ی کوچیکی شده بود که هر لحظه ممکنه شکار بشه. ناایمن، هراسان، سنگر گرفته. ➖یک روز معلم ادبیات‌مون بهش گفت: حمید! خودت با خودت درگیری؟ حمید گفت: نه! معلم‌‌مون گفت: با خودت آشتی باش. ✔️ این جمله توی گوش من زنگ زد. معلم‌ نگفت با بقیه صلح کن، مدارا کن، نجنگ، دشمنی نکن. نگفت با بقیه آشتی باش. گفت با خودت آشتی باش. بعد از اون من توی جمع‌ها دقت کردم به آدم‌ها. به آدم‌های آشتی با خود. آشتی با خودها رها و راحتند. زیاد می‌خندند، راحت می‌خندند، نگاهشان دودو نمی‌زند، لب‌هاشون از خشم نمی‌لرزه، نه سپر برداشتن و نه اسلحه کشیدن، احساس تحت‌نظر بودن ندارند، گوش تیز نمی‌کنند برای شنیدن حرف‌های پشت سر، چشم بُراق نمی‌کنند، احساس خفت ندارند، احساس بزرگی و غرور کاذب هم ندارند. نه به فرش افتادند، و نه به توهم عرش چسبیده، شکار کسی نیستند، شکارچی کسی هم نیستند. 🌿 آشتی با خود واقعا یک نعمته، و اولین ابزار برای رسیدن به آرامش. آشتی با خود، اولین قدم در آشتی با دنیاست، راهی برای رسیدن به تعادل و رها شدن از نق‌زدن‌ها. آدم‌های قهر با خود، تمام انرژی‌شون رو صرف توجیه قهرهاشون می‌کنند. صرفِ دلیل‌آوری برای حقانیت خود در دشمنی و کینه، صرفِ صیقل‌ دادن لبه‌های تیز و خشن روح خود. حالا با خود فکر کنیم، با خود قهریم یا آشتی؟ تا دیر نشده از بند درگیری با خود رها باشیم، و رها کنیم … #مدیریت_ذهن #مثبت_اندیشی #خود_کنترلی #عزت_نفس #عقلانیت #آرامش @POLKHOSHBAKHTI