✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز:«#اسلام و#هوای_پاک»         روز شنبه، ١۴٠١/١١/٠١ ✍️ مناسبت روز: در پایان هفته هوای پاک قرار داریم و به همین مناسبت، سخن امروز را به موضوع «اسلام و هوای پاک» اختصاص می‌دهیم؛ «محيط زيست» از موضوعات بسيار مهمی است که بشر امروز و مدعیان تمدن‌های غربی تنها در چند دهه‌ی اخير، آن را مورد توجه قرار داده و نهادهای مختلف بين‌المللی برای صيانت از آن تشکیل داده‌اند؛ اما این موضوع مهم در هزار و چند صد سال قبل، مورد تدقیق و تأکید دین مترقی اسلام بوده، چنانچه علاوه بر آيات متعدد قرآن، صدها روايت از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) مبنی بر حفظ محيط زيست به ما رسيده و بر همین اساس رهبر معظم انقلاب تأکید فرمودند: «حفظ محیط زیست، این چیزی که امروز دنیا به آن دست یافته، از جمله‌ی چیزهایی است که جزو تعالیم اولیه اسلام بوده است...» (۱۳۸۹/۰۱/۰۹) بی‌شک یکی از عناصر مهم محیط زیست که از حقوق مسلّم همه‌ی انسان‌ها و بلکه همه‌ی موجودات زنده است و در اسلام نیز بر آن تأکید فراوان شده «هوای پاک» است؛ چنانچه خداوند در آیه ۲۹ سوره بقره می‌فرماید: «اوست آن آفریننده‌ای که همه آنچه در زمین است برای شما آفریده است»: «هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا...» و همچنین در آیه ۱۰ سوره الرحمن آمده: «و (خداوند) زمین را (با هزاران نعمت) برای (زندگانی) خلق مقرّر فرمود»: «وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ»؛ بر این اساس زمین، و همه نعمت‌های الهی از جمله «هوای پاک» حق همگانی است و همه انسان‌ها و بلکه همه‌ی موجودات حق استفاده از آنها را دارند و بدیهی است که هیچ‌کس حق ندارد موجودی را از این نعمت‌های الهی محروم نماید؛ مسلماً آلوده نمودن هوا باعث محروم نمودن دیگران از نعمت بزرگ هوای پاک می‌باشد که بخش اعظمی از آن به واسطه عملکرد اشتباه آدمی است؛ چنانچه خداوند در آیه ۴۱ سوره روم می‌فرماید: «فساد در خشکی و دریا بخاطر کارهایی که مردم انجام داده‌اند و آشکار شده است»: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَيْدِی النَّاسِ»؛ و همچنین در آیه ٢٠۵ سوره بقره نیز خداوند، انسان‌ها را عامل اصلی فساد در زمین معرفی می‌کند: «وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ...»؛ البته مفسرین در زمینه‌ی نهی از فساد و آلوده كردن هوا، از آیات دیگری نیز استفاده كرده‌اند؛ آیاتی هم‌چون: ✅ آیه ۵۶ سوره اعراف: «زمين را بعد از اصلاح، فاسد نكنيد»: «وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا...»؛ ✅ و آیه ١٩۵ سوره بقره: «با دستان خود، خويشتن را به هلاكت نيافكنيد»: «وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ...»؛ در وجه استناد به این آيات نیز بدیهی است که آلوده كردن هوا، موجب افساد در زمين، و به هلاكت انداختن خود و دیگران می‌گردد؛ همچنین علاوه بر آیات متعدد قرآن، در روايات اسلامی نيز در رابطه با اهمیت هوای پاک و جلوگیری از آلودگی آن تأکید فراوان شده که در این مجال کوتاه به چند روایت در این زمینه اشاره می‌نمائیم: ✅ امام صادق (ع): «زندگی جز با سه چیز، خوش وگوارا نمی‌شود که اولین آنها هوای پاک است»: «لا تَطیبُ السُکنی إلّا بِثَلاثٍ: الهَواءِ الطَّیِّبِ و...» (تحف‌العقول، ص۳۲۰) ✅ امام رضا (ع): «طبیعت جسم بر چهار گونه است که یکى از آنها، «هوا» است که جان با آن و با نسیمش زنده مى‌شود»: «طَبائِعُ الجِسمِ عَلى أربَعَةٍ؛ فَمِنها الهَواءُ الَّذی لاتَحیَا النَّفسُ إلاّ بِهِ و بِنَسیِمِهِ...» (الکافی، ج٨ ، ص٢٣٠) اهمیت هوای پاک و جلوگیری از آلودگی آن در اسلام تا بدان‌جاست که رسول خدا (ص)، مسلمانان را از آلوده و سمی نمودن آب و هوا، حتی در سرزمین مشرکین و دشمنان بر حذر داشته‌اند» (فروع كافی ج ۵ ص ۲۸) لذا بدیهی است که به طريق اولی، آلوده و سمی نمودن هوا در سرزمين مسلمانان جایز نیست؛ اما با کمال تأسف، امروزه شاهد هستیم که به‌واسطه نادیده گرفتن دستورات دینی در سیاست‌گذاری‌ها و عملکرد فردی و اجتماعی انسان‌ها، کار به جایی رسیده که هوای پاک مخصوصاً در شهرهای بزرگ به یک آرزو تبدیل شده و شهروندان در بیشتر ایام سال از آن محرومند؛ بنابراین طبق دستور شرع مقدس و بر اساس ادلّه عقلی و نقلی بر هر انسان مسلمانی واجب است که تمامی سعی خود را در رابطه با پاکیزگی هوا و «پیشگیری» و «جلوگیری» از آلودگی آن مصروف نماید؛ ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب در رابطه با اهمیت فراوان محیط‌زیست، به پایان می‌بریم که فرمودند: «برای ما مسأله محیط زیست و حفظ آن، مسأله‌ای تجمّلاتی و درجه دو نیست؛ بلکه یک مسأله حیاتی است...» (۱۳۷۷/۱۲/۱۴) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#أیْنَ‌الرجبیّون» روز یکشنبه، ١۴٠١/١١/٠٢ مناسبت روز: امشب اولین شب از ماه بزرگ #رجب است که پیامبر اکرم (ص) درباره آن فرمودند: «آگاه باشید که رجب، ماه خداست و آن ماه بسیار عظیمی است... و هیچ ماهی در فضیلت و حرمت در نزد خدا با این ماه برابری نمی‌کند!» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٢۶)، لذا سخن امروز را به این ماه پربرکت اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ انسان گاهی نسبت به فرصتی ارزشمند و موقعیتی بی‌نظیر، بی‌توجهی و غفلت می‌نماید؛ بدان جهت که شناختی از آن نداشته و در نتیجه فرصتی استثنایی و بهره‌ای وافر را از دست می‌دهد که هرگز در تمام عمر قابل جبران نیست! بی‌شک «#ماه_رجب» یکی از مصادیق بارز این موقعیت بی‌بدیل و پرفضیلت است که برای بهره‌گیری لازم از این فرصت طلایی ابتدا باید معرفت خود را نسبت به این ماه عظیم افزایش داد و مسلماً بهترین هادی در این زمینه، کلام نورانی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است که در این مجال به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: ✅ ابن‌عباس نقل می‌کند که هرگاه ماه رجب می‌آمد، رسول خدا (ص) می‌فرمودند: «ای مسلمانان، ماه بسیار بزرگ و بابرکتی بر شما سایه انداخته که آن را رجب نامیده‌اند و در آن رحمت خدا بر کسی که خدا را عبادت کند فرو می‌ریزد... آگاه باشید که در ماه رجب شبی است که هر که خواب را در آن بر خود حرام کند و به عبادت خدا بپردازد، خدا بدنش را بر آتش حرام می‌کند و هفتاد هزار ملک با او مصافحه می‌کنند و برایش تا ماه رجبِ سال آینده طلب مغفرت می‌نمایند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص۴٧) علماء در رابطه با شب مذکور، چهار احتمال را داده‌اند: ١. شب اول ماه رجب؛ ٢. «لیلةالرغائب» که شب جمعه اول ماه رجب است؛ ٣. شب نیمه ماه رجب؛ ۴. شب بیست و هفتم ماه رجب. ✅ در روایت دیگر آمده که: «روزی با رسول خدا (ص) از قبرستان می‌گذشتیم که ناگهان حضرت ایستادند و گریه شدیدی نمودند، به‌گونه‌ای که ما هم به گریه افتادیم؛ آن‌گاه حضرت فرمودند: «صدای ناله اهل عذاب را شنیدم و بر آنها رحم کرده و دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد» سپس فرمودند: «اگر کسانی که‌ در این قبرستان در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام کرده و به عبادت می‌پرداختند (امروز) در قبرهایشان معذّب نمی‌شدند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام صادق (ع) فرمودند: «در روز قیامت، منادی از درون عرش الهی ندا مى‌‏دهد که کجایند آنهایی که ماه رجب را گرامی داشته‌اند؟ و سپس (ملائکه به آن‌ها) مى‏‌گویند: اى بندگان خدا، کرامت خدا بر شما گوارا باد» (همان) ✅ امیرالمؤمنین (ع) نیز درباره ثواب این ماه فرمودند: «هر کس در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند روز قیامت در بهشت، او را به ثوابی گرامی می‌دارد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به خاطر بشری خطور نکرده است» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام رضا(ع) فرمودند: «هر که روز اول ماه رجب را روزه بدارد، خدای عزوجل بهشت را بر او واجب می‌گرداند؛ و هر که روز وسط ماه رجب را روزه بدارد، می‌تواند دو قبیله‌ (پرجمعیت) را (در قیامت) شفاعت کند؛ و هر کس روز آخر ماه را روزه بدارد، خدای عزوجل او را از پادشاهان بهشت قرار می‌دهد و شفاعتش را درباره‌ی پدر، مادر و همه‌ی بستگان و آشنایان و همسایگانش می‌پذیرد، گرچه در میان آنها مستحق دوزخ باشد» (امالی شیخ صدوق، ص١٠) ✍️ آنچه گذشت، تنها بخشی از فضایل این ماه بزرگ و ثواب عظیم اعمال در آن است؛ اما شاید پرسشی در ذهن برخی از عزیزان ایجاد شده باشد که چگونه ممکن است، در برابر اعمال ناچیز و اندک ما در این ماه، این همه ثواب و پاداش داده شود؟ ✅ در پاسخ این سؤال، باید بدانیم که: 1️⃣ اولاً، این پاداش عظیم، متناسب با مقام کبریایی حضرت حق، و جود و بخشش بی‌کران و بی‌انتهای اوست که در برابر اندکی عمل خیر، پاداشی فراوان و دائمی عطاء می‌فرماید؛ 2️⃣ ثانياً، این گونه نیست که به صرف انجام دادن عملی پرفضیلت، همه‌ی گناهان قبلی ما بخشیده شود و ما وارد بهشت شویم، زیرا همان‌گونه که در روایات آمده، در «حق‌الناس» باید حقوق دیگران را جبران و پرداخت کرده و در «حق‌اللّه» نیز می‌بایست اعمال فوت شده مانند قضای نماز و روزه را به‌جا آورده و حقوق الهی، مانند خمس و زکات را پرداخت نمائيم؛ 3️⃣ ثالثاً درست است که برخی از اعمال ما ثواب بسیار عظیم دارد، اما نباید فراموش کنیم که طبق روایات، برخی از گناهان نیز مانند آتش عمل کرده و چه بسا تمامی کارهای خیر و ثواب ما را در طرفةالعینی نابود سازند! ✍️ لذا بدون شک، بهره کامل از ثواب این ایام از آنِ کسانی است که با اِجتناب از گناه و با توبه به درگاه الهی و جبران حقوق مردم و حقوق الهی فرصت‌ بی‌بدیل ماه بزرگ رجب را غنیمت می‌شمارند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «ایام میلاد حضرت باقرالعلوم (ع)» موضوع: #احکام_علم_آموزی ❓آیا انسان با ترک فراگیری (علم و) مسائل مورد (احتیاج و) ابتلای خود، گناهکار محسوب می‏شود؟ ✅ در صورتی که ياد نگرفتن علوم و مسائلی، منجر به ترک واجب يا ارتکاب حرام شود، گناهکار است! ❓امروزه آموختن کدامیک از تخصص‌های علمی برای اسلام و مسلمین مفیدتر است؟ ✅ شايسته است که علماء و اساتيد و دانشجويان دانشگاه‌ها به همه تخصص‌های علمی مفيدی که مورد نياز مسلمانان است، اهتمام بورزند تا از اَجانب به‌خصوص دشمنان اسلام و مسلمين بی‌نياز شوند... 📚 أجوبةالاستفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 #یادآوری_فرصتی_استثنایی در ماه رجب که در روز دوشنبه آغاز شده است: ✅ #ختم_بسیار_مجرب_سوره_واقعه ختم سوره واقعه، از ختم‌های مأثوره و بسیار مجرب برای برآورده شدن حاجات و وسعت رزق است که مورد توصیه علماء و بزرگان بوده است و حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (ره) بدان تأکید ویژه داشته‌اند؛ 💠 دستورالعمل این ختم، آن‌چنان‌که در روایات وارد شده، بدین‌صورت است که: چون اول ماه برابر با روز دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن سوره مبارکه واقعه با طهارت و رو به قبله، روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه و همچنین تا روز چهاردهم، چهارده مرتبه بخواند؛ و هرروز بعد از اتمام تلاوت سوره‌های مبارکه آن‌روز، این دعا را بخواند: «يا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ يا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ يَسِّرْ عَلَيْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ رِزْقِي و رِزْقُ عِیالي فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ بَعِيداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ كَانَ قَرِيباً فَيَسِّرْهُ وَ اِنْ كانَ يَسِيراً فَكَثِّرْهُ وَ اِنْ كانَ كَثِيراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ كانَ مُخَلَّداً فَطَيِّبْهُ وَ اِنْ كانَ طَيِّباً فَبارِكْ لي فيهِ وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ يا رَبِّ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ وَ وَحْدانِيَّتِكَ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ كانَ عَلي اَيْدِي شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَيَّ حَيْثُ اَكونُ وَ لا تَنْقُلْنِي اِلَيهِ حَيْثُ يَكُونُ» «ای سبب‌ساز اسباب و ای گشاینده درها، بگشای برای ما درها را و آسان گردان بر ما حساب را و آسان کن بر ما عقاب [سختی‌ها] را، خداوندا اگر روزی من و روزی عیالم در آسمان است پس فرودش آور و اگر در زمین است پس خارجش گردان و اگر در زمین و در جای دوری است نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر آسان است پس زیادش گردان و اگر زیاد است پس جاودانه‌اش گردان و اگر جاودانه است پس پاکیزه‌اش گردان و اگر پاک است پس برای من در آن برکت قرار ده و اگر موجود نیست موجودش گردان، با وجودبخشی خود و یکتایی خود که همانا بر هر چیزی توانایی و اگر در دستان خلق شرور توست آن را از دستش بگیر و آن را به من منتقل کن هر جا که باشم و مرا به‌سوی آن منتقل نکن آنجا که آن هست.» 👈 علامه مجلسی (ره) نیز به نقل از امام سجاد (ع) بر این ختم تأکید نموده، با این تفاوت که در روزهای پنجشنبه‌ میان این چهارده روز، پس از اتمام سوره‌ها به جای دعای فوق، دعای زیر خوانده شود: «يا ماجِدُ يا واحِدُ، يا جَوادُ يا حَليمُ، يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا كَريمُ، اَسْئَلُكَ تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِكَ تَلُمُّ بِها شَعْثى، وَ تَقْضى بِها دَيْنى، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنى بِرَحْمَتِكَ يا سَيِّدى. اَللَّهُمَّ اِنْ كانَ رِزْقى فِى السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ كانَ فِى الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ كانَ بَعيداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ كانَ قَريباً فَيَسِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ قَليلاً فَكَثِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ كَثيراً فَبارِكْ لى فيهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِكَ، وَ لا تُحْوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِكَ، وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ (بِكَيْنُونَتِكَ) وَ وَحْدانِيَّتِكَ. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَىَّ حَيْثُ اَكُونُ، وَ لا تَنْقُلْنى اِلَيْهِ حَيْثُ يَكُونُ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ، [يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ] يا رَحيمُ يا غَنِىُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَيِّئْنا] كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافِيَتَكَ.» «ای یکتا، ای صاحب مجد، ای بخشنده، ای بردبار، ای بسیار مهربان، ای بسیار عطاکننده، ای کریم؛ از تو می‌خواهم هدیه‌ای از هدایایت که بدان آشفتگی‌ام را سامان دهی و بدان قرضم ادا کنی و کارم را با آن اصلاح گردانی به رحمت خود ای سرورم. خداوندا اگر روزی من در آسمان است، پس فرودش آر، و اگر در زمین است پس خارجش گردان، و اگر دور است، نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر کم است زیادش گردان و اگر زیاد است برای من مبارکش گردان آن را بفرست به دستان بهترین آفریدگانت و مرا به بدترین مخلوقاتت محتاج مکن. و اگر موجود نیست پس موجودش کن به هستی‌بخشی و یکتایی خود خداوندا آن را منتقل کن به آنجا که من هستم و مرا منتقل مکن به‌سوی آن آنجا که هست همانا بر هر چیزی توانا هستی [ای زنده، ای پاینده، ای یکتا، ای گرامی، ای نیکو، ای کریم] ای بخشایش‌گر، ای بی‌نیاز، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و نعمت خود را بر ما تمام کن و بچشان بر ما کرامتت را و عافیتت را بر ما بپوشان.» 📚 بهجت‌الدعا، ص٣۶٢-٣۶۴ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم_الهی» روز دوشنبه، ١۴٠١/١١/٠٣ مناسبت روز: امروز اول ماه رجب و سالروز میلاد باسعادت پنجمین اختر آسمان ولایت و امامت، حضرت #باقرالعلوم (ع) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن روز را به این امام همام اختصاص می‌دهیم؛ «باقرالعلوم» به معنای شکافنده‌ی علم و دانش است، که طبق روایات، این لقب را پیامبر اکرم (ص) قبل از میلاد امام پنجم به ایشان عطاء نموده‌اند؛ چنانچه جابر بن عبداللّه انصاری (ره) نقل می‌کند که حضرت رسول (ص) به من فرمودند: «ای جابر! انشاالله تو در دنیا خواهی ماند، تا زمانی که ملاقات کنی فرزندی از اولاد حسینم را که نامش «محمّد» است، او علم دین را می‌‏شکافد، شکافتنی! پس هرگاه او را ملاقات کردی، سلام مرا به او برسان» (إرشاد شیخ مفید، ج‏۲، ص ۱۵۹) اما هرچند که این لقب توسط پیامبر خدا به حضرت نسبت داده شده و طبق آیه ٣و۴ سوره نجم، تمامی کلام رسول خدا بر گرفته از وحی الهی و قطعاً صحیح است‌؛ ولی متأسفانه شبهه‌ای در رابطه با لقب «باقرالعلوم» توسط وهابیت و دشمنان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) ایجاد گردیده است که: ❓اگر امام پنجم شیعیان واقعاً باقرالعلوم و شکافنده دانش‌هاست، پس چرا در تاریخ، هیچ اثر و اختراعی از ایشان به ثبت نرسیده است؟ ✅ البته از نوع این پرسش، غرض‌ورزی پرسش‌گر کاملاً نمایان است، اما اگر فرض کنیم که این سؤال از روی غرض نباشد، باید بگوئیم که قطعاً از روی جهالت و نادانی و نشأت گرفته از این موضوع است که متأسفانه برای بیشتر مردم، جایگاه علوم و دانش‌های الهی به‌درستی روشن نشده است؛ به‌صورتی که تصور می‌کنند که تنها علومی مفید است که دارای آثار چند روزه دنيوی باشند و ثمره آن با ابتکار و اختراع محصولی مادی ملموس باشد؛ و به همین دلیل این سؤال در زمان حاضر زیاد شنیده می‌شود که اصلاً اگر حوزه‌های علمیه و علماء و طلاب علوم دینی نباشند، چه اتفاقی می‌افتد؟! در جواب به این سؤال باید بدانیم که طبق آیات و روایات اسلامی، «علوم الهی» برای انسان، بسیار با اهمیت‌تر از علوم مادی می‌باشند چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «أَفْضَلُ الْعِلْمِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» (بحار الأنوار، ج٧۵،ص ٧) یعنی بالاترین دانش، علم به توحید و اصول عقاید است؛ و همچنین در روایتی از امام کاظم (ع) آمده که: روزی پيامبر اكرم (ص) وارد مسجد شده و دیدند که مسلمانان به دور مردی جمع شده‌ و می‌گویند او داناترين انسان نسبت به نَسَب عرب است؛ پس حضرت فرمودند: اين علم سودی ندارد؛ و سپس مهمترین علوم سودمند را به شرح ذیل برشمردند: 1️⃣ «آيَةٌ مُحْكَمَةٌ» يعنی «اصول دين» و اعتقادات؛ 2️⃣ «فَرِيضَةٌ عَادِلَةٌ» يعنی «علم‌اخلاق»؛ 3️⃣ «سُنَّةٌ قَائِمَةٌ» يعنی «فروع دين» و علم به احكام شريعت و مسائل حلال و حرام. [اصول كافی، ج١، ص٣٢] در اهمیت آموختن این علوم الهی و تأثیر آن در زندگی مردم، همین کافی است که بدانیم که خداوند در قرآن کریم، در «آیه نَفْر» (توبه/۱۲٢) به پیامبر (ص) دستور می‌دهد که همه‌ی مسلمانان به جهاد و میدان جنگ نروند؛ و گروهی در شهر بمانند و علوم الهی و احکام دینی را بیاموزند تا پس از بازگشت مجاهدین، علوم و معارف دینی را به آنها یاد بدهند. «تفسیر نمونه، ج۸، ص۱۸۹» بر این اساس، باید اذعان کنیم که حضرت باقرالعلوم (ع) در طول عمر بابرکت خود و در شرائط بسیار نامساعد، به نشر و اشاعه حقایق و معارف و احکام الهی پرداخته و جنبش علمی دامنه‌داری را به وجود آوردند که باعث تأسیس بزرگترین «دانشگاه اسلامی» در دوران امام صادق (ع) شد؛ لذا مسلماً آن حضرت را باید شکافنده با اهمیت‌ترین علوم دانست که طریق هدایت و راه سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت را به بشریت نشان می‌دهد؛ البته آثار گرانقدری نیز در علوم اسلامی از آن حضرت به یادگار مانده است؛ به‌طوری که امروزه، تمامی کتب مهم شیعه و اهل‌سنت، پُر است از جمله‌ی «قال محمد بن علی» و «قال الباقر (ع)» و سخنان پرمغز و ادله علمی پیشوای پنجم شیعیان؛ همچنین آن حضرت، شاگردان برجسته‌‏ای در زمینه‏‌های مختلف علمی تربیت کرده‌اند که هر کدام، وزنه علمی بزرگی در تاریخ به شمار می‌روند. (سیره پیشوایان، ص٣٠۶ به بعد) ✍️ در نتیجه، گرچه ممکن است ما اختراع و یا آثاری در زمینه علوم مادی و دنیوی از امام باقر (ع) نداشته باشیم و یا به ما نرسیده باشد؛ اما حضرت با تفسیر آیات قرآن و تبیین علوم دینی و تعلیم و تربیت شاگردان مؤثر در عرصه‌های مختلف علمی به معنای واقعی دريای دانش را شكافته و اسرار علوم الهی را برای بشریت آشكار ساخته‌ و جلوی هرگونه تحریف در دین را گرفته‌اند. در پایان بدیهی است که امروزه نیز براساس همین ادله و نکات، اهمیت حضور حوزه‌های علمیه و مراجع عظام و علمای دینی اثبات می‌گردد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «شب شهادت حضرت هادی (ع)» موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ شرایط امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: ۱. علم به معروف و منکر؛ ۲. احتمال تأثیر؛ ۳. اصرار بر گناه؛ ۴. نداشتن مفسده؛ ✅ شرط اول امر به معروف و نهی از منکر، علم به معروف و منکر است؛ یعنی امر و نهی‌کننده باید معروف و منکر را بشناسد و در غیر این صورت موظف نیست امر به معروف و نهی از منکر کند، بلکه نباید چنین کاری بکند؛ زیرا ممکن است در اثر جهل و نادانی امر به منکر و نهی از معروف کند! بنابراین نهی از منکر کردن کسی که نمی‌دانیم کارش حرام است یا نه (مثلاً معلوم نیست موسیقی که گوش می‌دهد از نوع مبتذل و حرام آن است یا حلال) واجب نیست، بلکه جایز هم نیست. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هادی_امّت» روز سه‌شنبه، ١۴٠١/١١/٠۴ مناسبت روز: امشب شب شهادت دهمين خورشيد امامت و مشكات هدايت، پيشوای راستين و بر حق شيعیان، حضرت امام #علی_النقی الهادی (ع) است؛ لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت و با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک نوشتن و گفتن از فضائل #امام_هادی (ع) در این مجال کوتاه، از عهده قلم و کلام ما خارج است؛ چراکه یحیی ابن اکثم نقل می‌کند که چون آیه ٢٧ سوره لقمان را خواندم: «وَ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَهٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَهُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیم»: «اگر آنچه درخت در زمین است، قلم شود و دریاها مرکب شود و هفت دریا به کمک آید، کلمات خداوند تمام شدنی نیست! همانا خداوند شكست‌ناپذير و حكيم است»، از امام هادی (ع) پرسیدم که مراد از «کلِمَاتُ اللّه» در این آیه چیست؟ حضرت فرمودند: «نَحْنُ کلِمَاتُ اللّه الَّتی لَاتُدْرَک فَضَائِلُنَا وَلَاتُسْتَقْصَی»: «ماییم کلمات خداوندی، که فضایل ما، درک شدنی و تمام شدنی نیست» (بحارالانوار، ج١١، ص١٠٩) کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست که ترکنم سر انگشت و صفحه بشمارم... هرچند که تمامی ائمه اطهار (ع)، جامع تمامی صفات کمال انسانی بوده‌اند، اما خداوند با عنایت به شرایط زمان و مکان در هر دوره، یکی از صفات حضرات معصومین را عینیت بخشیده است؛ و در این میان، لقب «هادی» برای امام دهم برگزیده شده؛ چراکه به راستی آن حضرت هادی امّت و هادی تمامی گمراهان از ضلالت، و به گفته رسول اکرم (ص): «هادی به سوی خدا بوده‌اند» (الإنصاف، ص١۴١) هدایت در لغت، به دو معنای «ارائه طریق» و «رساندن به مقصد و مطلوب» آمده؛ اما در فرهنگ قرآن و عترت، «هدایت»، بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر و والاتری دارد؛ شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امّت، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزدها و گردنه‌ها، و ایجاد انگیزه لازم برای حرکت، و دمیدن روح استقامت در رهروان، و همچنین حفظ اتحاد و همبستگی امت، و حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق ملت؛ بخشی از وظایف راهنمای امت و بخشی از مفهوم بلند «هادی» در فرهنگ اسلامی است؛ حضرت علی بن محمد النقی (ع) معروف به ابن الرضا(ع)، خورشید نورافشانی بودند که از سال ۲۲۰ تا سال ۲۵۴ هجری قمری، رسالت رهبری و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر دوش داشته و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی هدایت در میان امواج طوفانی عصر ضلالت عباسیان بوده‌اند؛ آن امام همام در زمانی که سلطه اشراری همچون متوکل عباسی، بر تاریخ اسلام سنگینی می‌کرد، به زندگی بشریت نور و گرمی بخشیده و امت اسلامی را هدایت و سرپرستی نموده‌اند؛ ✍️ لذا در این مجال کوتاه، قطره‌ای از دریای بیکران «هادی امت» را در پرتو احادیث نورانی آن حضرت، تقدیم شما می‌نمائیم: ✅ «آن کس که تقوای الهی را رعایت نموده و مطیع احکام و مقرّرات الهی شود، دیگران مطیع او خواهند شد؛ و هر شخصی که اطاعت از خالق نماید، باکی از دشمنی و عداوت انسان‌ها نخواهد داشت...» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ١٨٢) ✅ «حسد» نابود کننده کارهای نیک؛ و «خودبرتربینی» موجب خشم مردم؛ و «خودپسندی» مانع تحصیل علم خواهد بود و شخص را در پَستی و نادانی نگه می‌دارد، و «بُخل» بدترین اخلاق؛ و «طمع» خصلتی بسیار ناپسند و زشت است» (بحارالأنوار، ج ٧٢، ص ١٩٩) ✅ «مسخره کردن و شوخی‌های بی‌مورد از بی‌خردی است و کار انسان‌های نادان است» (بحارالانوار، ج ٧۵، ص ٣۶٩) ✅ «غضب و تندی» در مقابل آن کسی که توان مقابله با او را نداری، علامت عجز و ناتوانی است؛ و در مقابل کسی که توان مقابله با او را داری، علامت پَستی و رذالت است» (مستدرک الوسائل، ج ١٢، ص ١١) ✅ نادان اسیر زبان خویش است. (مسند الامام الهادی، ص۳۰۴) ✅ «فروتنی» آن است که با مردم چنان رفتار کنی که دوست داری با تو چنان باشند. (الکافی، ج۲، ص۱۲۴) ✅ هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنى دیگران باکى نخواهد داشت. (بحارالأنوار، ج۵۰، ص۱۷۷) ✅ از شرّ کسی که بی‌شخصیت است و خود را پست می‌شمارد، آسوده مباش. (میزان الحکمه، ج۳، ص۴۴) ✅ «نارضایتی پدر و مادر» روزی را کم می‌کند و آدمی را به ذلت می‌کشاند. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۳۱۸) ✅ كسى كه به تو اميد بسته است نااميدش مگردان، وگرنه مورد غضب خداوند قرار خواهى گرفت. (بحارالانوار، ج۷۵، ص ۳۷۰) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز شهادت امام هادی (ع) موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ شرایط امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: ۱. علم به معروف و منکر؛ ۲. احتمال تأثیر؛ ۳. اصرار بر گناه؛ ۴. نداشتن مفسده؛ ✅ شرط دوم امر به معروف و نهی از منکر، احتمال تأثیر است، یعنی امر و نهی‌کننده باید احتمال بدهد که امر و نهی او اثر و نتیجه‌یی ولو در آینده دارد. ✅ شرط سوم امر به معروف و نهی از منکر اصرار بر گناه است یعنی باید شخص گناهکار بر استمرار گناه، اصرار و سماجت داشته باشد و چنانچه معلوم شود که وی بدون این که امر و نهی شود خود از خطا دست بر می‌دارد یعنی معروف را به‌جا می‌آورد و منکر را ترک می‌کند، امر و نهی او واجب نیست. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#منشور_هدایت‌گری»         روز چهارشنبه ١۴٠١/١١/٠۵ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت دهمين #هادی_امت و خورشيد امامت، حضرت علی النقی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته به مشهورترین لقب امام دهم، به‌عنوان «#هادی» اشاره کردیم و انشاالله امروز، سخن خود را به یکی از بزرگترین خدمات فرهنگی آن امام همام با نام زیارتنامه «جامعه کبیره» به عنوان «منشور هدایت‌گری» اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ «امام شناسی» یکی از اصول مهم و ضروریات دین مبین اسلام است و طبق سخن رسول اکرم (ص) اگر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خود از دنیا برود همانند مردمان جاهلیت از دنیا رفته است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» [كافی ج١، ص٣٧۶؛ مسند احمد، ج٣، ص۴۶۶]؛ بر این اساس یک مسلمان در ابتدا می‌بایست امامان معصوم و مقام و جایگاه آنها را بشناسد و سپس با شناخت و معرفت لازم از آنها پیروی و اطاعت کند؛ و در این طریق هدایت چه راهنمایی بهتر از «زیارت جامعه کبیره» که یک دوره کامل امام‌شناسی است؛ این منشور هدایت‌گر، آن‌چنان عظیم و تاثیرگذار است که بیش از دویست سال توطئه‌ و برنامه‌ریزی بنی‌امیه و بنی‌العباس در جهت انحراف فکری مسلمانان و تضعیف جایگاه امامت و ولایت را خنثی کرده و مقام رفیع علمی و معرفتی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را برای مسلمانان تبیین نموده است؛ امام هادی (ع) در این زیارتنامه جامع، نه تنها در رابطه با معارف ائمه‌ی قبل از خودشان به مردم آگاهی کامل داده‌اند، بلکه در ارتباط با امامان بعد از خود و موضوع مهدویت و ظهور و وظایف شیعیان در دوران انتظار نیز روشنگری نموده‌اند؛ لذا اهل‌بیت عصمت و طهارت و علمای بزرگ شیعه پس از آن امام همام نیز همواره بر خواندن و تدبر در این زیارتنامه تأکید داشته‌اند، چنانچه علاّمه مجلسی (ره) «زیارت جامعه کبیره» را احسن و اکمل زیارات از راه دور و نزدیک برای تمامی حضرات معصومین (ع) دانسته‌ است. (زادالمعاد، ص۳۰۱) در این زیارتنامه که می‌توان آن را «عرفان‌نامه» نیز نامید، «هادی‌امت» به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اشاره نموده‌اند که در پایان این مجال به بخش‌های کوتاهی از آن اشاره می‌نمائیم: ✍️ در ابتدای جامعه کبیره، پیشوای دهم ما را با آداب زیارت و سخن گفتن با حضرات معصومین آشنا کرده و می‌فرمایند: «هر زمانی که به آستان مقدس امامی رسیدی، در آنجا بایست و شهادتین را درحالی که غسل و طهارت داری بر زبان جاری کن، و چون نگاهت به ضریح افتاد، نخست سی مرتبه «اللّه‌اکبر» بگو و با کمال وقار و آرامش بسیار، گام‌های خود را کوتاه بردار و بار دیگر سی مرتبه تکبیر بر زبان خود جاری کن، سپس نزدیک مضجع شریف شو و این بار چهل مرتبه «اللّه‌اکبر» بگو و آنگاه سخن خود را با سلام و درود بر آن امام همام آغاز کن؛ سپس حضرت، ائمه اطهار (ع) را مشکات هدایت، چراغ‌های در تاریکی، نشانه‌های پرهیزکاری، صاحبان خرد، پناهگاه مردمان و حجت‌های خدا بر اهل دنیا و آخرت معرفی کرده، و در ادامه آن بزرگواران را حاملان قرآن و اوصیای رسول خدا دانسته‌اند؛ امام هادی (ع) در بخش دیگری از این زیارتنامه تأکید می‌نمایند که «حق» همواره با اهل‌بیت است و هرگز از آنان جداشدنی نیست، لذا هرکه از آنان دور شود قطعاً گمراه خواهدشد؛ در ادامه این عرفان‌نامه، امام با اشاره به فضل و رتبه و مقام رفیع و جایگاه والای ائمه (ع) در نزد خداوند، تصریح می‌کنند که آنان شاهراه و صراط مستقیم و گواهان در دین و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب شده است؛ و سپس به وظیفه‌ی مسلمانان و آمادگی آنها برای دفاع از ائمه اطهار (ع) اشاره می‌نمایند؛ در ادامه حضرت هادی (ع) ما را به دو واجب الهی یعنی «تولی» و «تبری» رهنمون می‌شوند تا خداوند و امامان معصوم (ع) را گواه گرفته و بگوئیم: «ما به شما و به آنچه شما به آن ایمان دارید، ایمان داریم... و دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستیم؛ و بغض دشمنانتان را در دل داریم و دشمن آنهاییم؛ و در صلح هستیم با هر که با شما در صلح است و در حال جنگ هستیم با هر کس که با شما در جنگ است»؛ ✍️ و بالاخره به ما می‌آموزند که زیارت معصومین را با این فراز به پایان برده و بگوئیم: «خدایا اگر ما شفیعانی را به درگاه تو نزدیک‌تر از محمّد (ص) و اهل بیت ایشان، آن خوبان و پیشوایان و نیکان می‌یافتیم، آنها را شفیع خود قرار می‌دادیم، پس به حقّی که برای آنان بر خود واجب کرده‌ای، ما را در گروه عارفان به آنها، و آشنایان به حقّ آنها، و در شمار رحم شدگان به شفاعت آن بزرگواران وارد کن، به درستی که تو مهربان‌ترین مهربانانی». https://eitaa.com/ROOZBARG