✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر ١» روز جمعه، ١۴٠٢/٠۴/٠٢ مناسبت روز: در روز جمعه قرار داریم، روزى كه انتظار فرج و ظهور حضرت صاحب الزّمان (عج) در آن می‌رود؛ انتظار طاقت فرسایی که بعد از هزار و چند صد سال، بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود؛ فلذا هر لحظه با خود می‌اندیشیم که به راستی چرا حجت حق در پرده غیبت قرار دارد و ما از نعمتِ دیدارِ مستقیم حضرت، محرومیم؟! ✅ در جواب این پرسش باید عرض کنیم که طبق روایات اسلامی، غیبت امام زمان (عج) یکی از رازهای الهی است و ما نمی‌توانیم از حقیقت آن آگاه شویم؛ چنانچه امام صادق (ع) در این زمینه می‌فرمایند: «غیبت، سرّی از اسرار الهی است» (بحارالانوار، ج ۵١، ص ١١٩) و همچنین فرمودند: «صاحب‌الامر غیبتی دارد که تخلف ناپذیر است و ما اجازه نداریم که علت آن را بیان کنیم؛ حکمت غیبت او، همان حکمتی است که در غیبت حجت‌های پیشین وجود داشته و پس از ظهور، روشن خواهد شد؛ چنانچه حکمت کارهای خضر (ع) از شکستن کشتی و کشتن پسربچه و برپا داشتن دیوار شکسته، وقتی برای حضرت‌ موسی (ع) روشن شد که آن دو خواستند از هم جدا شوند» (بحارالانوار، ج ٢٨، ص ٧٠) لذا بی‌تردید غیبت امام زمان (عج) مبتنی بر مصلحت الهی است اما ما از دلیل اصلی آن بی‌خبریم! و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) هم آن را از اسرار الهی دانسته‌اند؛ هرچند که در حد فهم بشریت به برخی از حکمت‌های آن اشاره نموده‌اند که در این مجال کوتاه به تعدادی از این حکمت‌های می‌پردازیم: 1️⃣ «#آزمایش و #غربالگری» بی‌شک یکی از سنّت‌های ثابت الهی، آزمایش بندگان و انتخاب صالحان و گزینش پاکان است؛ براین اساس، صحنه دنیا، همواره صحنه امتحان و آزمایش است تا بندگان در پرتو ایمان و صبر و تسلیم در برابر اوامر الهی، تربیت شده و به کمال برسند و استعدادهای نهفته آنان شکوفا گردد؛ غیبت حضرت مهدی (عج) نیز از جمله آزمایشات بزرگ برای بشریت است؛ تا آن گروهی که ایمانِ اُستواری ندارند، باطنشان ظاهر شود و دستخوشِ شک و تردید قرار گیرند؛ اما کسانی که ایمان در اعماق قلبشان ریشه دوانده است، به سبب انتظار ظهور آن حضرت و ایستادگی در برابر شدائد، آب‌دیده‌تر و شایسته‌تر گردیده و به درجات بلندی از اجر و پاداش الهی نائل شوند؛ چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: «به خدا قسم، مهدی ما ظهور نخواهد کرد تا زمانی‌که خوب و بد از هم جدا شود؛ والله او نمی‌آید تا زمانی‌که امتحان شوید؛ والله او نمی‌آید تا وقتی که اشقیاء و بَدان، ذات خود را نشان دهند و شقی شوند و پاکان نیز ذات خود را نشان دهند و عاقبت به خیر شوند» (کمال الدین، ج۲، حدیث۳۲) امام موسی بن جعفر (ع) نیز در این رابطه فرمودند: «هنگامی که پنجمین فرزندم غایب شد، مواظب دین خود باشید، مبادا کسی شما را از دین خارج کند؛ او ناگزیر، غیبتی خواهد داشت، به طوری که گروهی از مؤمنان از عقیده خویش برمی‌گردند و خداوند به وسیله غیبت او، بندگان خویش را آزمایش می‌کند...» (الغیبه شیخ طوسی، ص ٢٠۴) همچنین طبق روایات اسلامی، این آزمایش ، از سخت‌ترین امتحانات الهی است؛ (منتخب الاثر، باب ۴٧، ص ٣١۵) و فلسفه سختی آن از دو جهت در روایات بیان شده: ⬅️ ١. «بسیار طولانی بودن دوران غیبت» تا آنجا که عده زیادی از مردم دچار تردید شده و برخی از آنها در اصل تولّد حضرت، و برخی در دوام عُمر آن حضرت، شک می‌کنند و جز افراد آزموده و مخلص و برخوردار از شناخت عمیق، کسی بر ایمان و عقیده به امامت آن حضرت باقی نمی‌ماند؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) در حدیث مفصّلی می‌فرمایند: «مهدی، از دیده شیعیان و پیروانش غایب می‌شود و جز کسانی که خداوند دل‌های آنان را در جهت ایمان، شایسته قرار داده، در اعتقاد به امامت او استوار نمی‌مانند» (منتخب الاثر، فصل ١، باب ٨، ص ١٠١) ⬅️ ٢.«بسیاری سختی‌ها و فشارها و پیش‌آمدهای ناگوار در دوران غیبت» که باعث دگرگونی مردم می‌شود، به طوری که حفظ ایمان و استقامت در دین، کاری بسیار سخت و دشوار می‌گردد و ایمان مردم در معرض مخاطرات شدید قرار می‌گیرد؛ (همان، ص ١٧٨) چنانچه پیامبر اکرم (ص) در توصیف دشواری حفظ دین در زمان غیبت، می‌فرمایند: «در آن زمان، باقی ماندن یکی از مردم بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار در شب تاریک و یا نگه داشتن آتش چوب درخت غضاء (مخصوص هیزم) در کف دست سخت‌تر است» (مهدى موعود، باب بیست و ششم) همچنین امام باقر (ع) در رابطه با زمان پایان این امتحان سخت الهی فرموده‌اند: «هیهات، هیهات! فرج واقع نخواهد شد؛ مگر بعد از آن‌که شما غربال شوید، بعد [دوباره] غربال شوید، بعد [بار دیگر] غربال شوید تا این‌که خداوند کدورت‌ها را از بین برده، تنها صفا و پاکی باقی بماند» (بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۱۳) ✍️ این مبحث ادامه دارد و حکمت‌های دیگر فردا تقدیم می‌گردد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام #ماه_ذی‌الحجه موضوع: #احکام_حج ❓آيا اقامه‌ی نماز جماعت به شكل دايره‌ای دور كعبه صحيح و مُجزی است؟ ✅ نماز كسى كه پشت سر امام يا در يكى از دو طرف او بايستد، صحيح است؛ و بنا بر احتياط مستحب، كسى كه در يكی از دو طرف امام ايستاده بايد فاصله‌ی ميان امام جماعت و كعبه را رعايت كند و از امام به كعبه نزديك‌تر نباشد، اما نماز كسی كه در طرف ديگر كعبه مقابل امام بايستد، صحيح نيست. ❓آيا اقامه‌ی نماز جماعت پشت سر پيش‌نماز سنی مذهب در مكّه‌ مكرّمه و مدينه منوّره، مُجزی است؟ ✅ مُجزی است، إنشاالله. ❓جواز اقتدا به اهل سنت اختصاص به نماز ادا دارد يا در نماز قضا نيز مى‌توان اقتدا کرد؟ ✅ قدر مُتَيَقَّن جواز اقتداء در نماز اداء است و صحّت اقتداء در نماز قضاء محل اشکال بلکه منع است. 📚 برگرفته از مناسک حج امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر ٢» روز شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠٣ مناسبت روز: امروز بنا بر قولی، سالروز شهادت امام جواد (ع) است و بنابر قول مشهور آخر ذى‌القعده می‌باشد؛ اما همانطور که مستحضرید در روز گذشته، از علل رفتنِ خورشید به پشت ابرِ غیبت، سخن گفتیم و عرض شد که در روایات اسلامی، علت اصلی غیبت حضرت مهدی (عج) را از اسرار الهی دانسته‌اند، اما در حد عقل بشر، به برخی از حکمت‌های آن اشاره نموده‌اند؛ از جمله ✅ «#آزمایش و #غربالگری_مردم» که در روزبرگ دیروز گذشت؛ و امروز نیز به توفیق الهی به موارد دیگری از علل غیبت می‌پردازیم: ✅ «#قدرناشناسی‌_مردم» و «#ترس_از_جان_امام» یکی دیگر از علل مهم غیبت امام زمان (عج) را می توان حفظ جان آن حضرت دانست؛ بدین معنا که اگر آخرین حجت الهی غایب نمی‌شد، مردم ایشان را نیز مانند دیگر امامان به شهادت می‌رساندند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «برای قائم ما، قبل از آن که به پاخیزد غیبتی است» راوی پرسید: این غیبت برای چیست؟ حضرت فرمودند: «به دلیل این که ترس از کشته شدن ایشان وجود دارد» (بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٢١) لذا خداوند به وسیله غیبت، جان امام دوازدهم را از شر خلایق حفظ کرده است؛ چرا که متأسفانه مردم علاوه بر انجام گناه و معصیت، و مخالفت با دستورات ائمه، جایگاه و قدر و منزلت اهل‌بیت (ع) را ندانستند تا جایی که پیروان و شیعیان حضرات معصومین، آنها را تنها گذاشتند و دشمنان نیز یکی پس از دیگری ائمه اطهار (ع) را به شهادت رساندند؛ از این رو برخی از بزرگان مانند خواجه نصیرالدین طوسی (ره) گفته‌اند: «و غیبته منا»؛ یعنی غیبت امام زمان از ناحیه ماست؛ و سپس نتیجه گرفته‌اند اگر خودمان را اصلاح نمائيم و نسبت به جایگاه اهل بیت (ع) معرفت پیدا کرده و قدر و منزلت امام زمان را بدانیم، آن حضرت ظهور خواهند کرد. (کشف المراد ص362). چنانچه در نامه‌ حضرت حجت (عج) به شیخ مفید (ره) آمده: «اگر شیعیان ما با دل‌های متحد و یکپارچه بر وفای به عهد و پیمان خویش اجتماع می‌کردند، ملاقات ما از آن‌ها به تاخیر نمی‌افتاد؛ و توفیق دیدار و مشاهده با معرفت برای آن‌ها حاصل می‌شد و زودتر از این به دیدار ما نائل می‌شدند؛ آن چیزی که ما را از آنان دور کرده (و غیبت را طولانی کرده) گناهان و خطاهایی است که مرتکب می‌شوند و ما چنین انتظاری از آنها نداریم» (بحارالانوار، ج۵٣، ص١٧۶) ❓البته ممکن است سؤال شود که مگر خداوند نمی‌توانست بدون غیبت، جان حجت خود را حفظ کند؟! ✍️ در جواب باید گفت: البته که قدرت الهی نامحدود است و آنچه اراده کند انجام می‌شود، ولیکن خداوند مقرر نموده که کارها در دنیا بر طبق اسباب و از مجرای عادی و طبیعی انجام شود و این یکی از سنّت‌های الهی است که در امور فردی و زندگی دنیوی براساس اسباب دنیوی عمل می‌شود؛ لذا اگر قرار بود خداوند بر اساس مجرای عادی عمل ننماید، مسلماً هیچ کس نمی‌توانست به انبیاء و امامان معصوم ضرری برساند؛ ولی دیگر نمی‌توانستیم، دنیا را دار تکلیف و اختیار و امتحان بدانیم. (دادگسترجهان، ص١۴٩) ✅ «#آزادی_از_بیعت طاغوت‌های زمان» در برخی دیگر از روایات اسلامی، حکمت غیبت امام زمان را عدم بیعت با طاغوت‌های زمان و نداشتن تعهد با هیچ حاکم ظالمی در دنیا دانسته‌اند، تا حضرت بتوانند بدون ملاحظه‌ای در زمان موعود قیام نمایند؛ همانطور که می‌دانید امامان دیگر بر اساس دستور الهی «تقیه»، مجبور بودند حکومت‌های جبار را به‌ظاهر بپذیرند، ولی حضرت مهدی (عج) مأمور به «تقیه» نیستند فلذا با هیچ یک از طاغوت‌های زمان بیعت نمی‌کنند؛ چنانچه امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «هر کدام از ما امامان در زمان خود، بیعت حاکمان و طاغوت‌های زمان را از روی تقیه، بر عهده گرفته‌ایم، مگر مهدی (عج) که عیسی بن مریم به امامت آن حضرت نماز می‌گزارد؛ خداوند ولادت ایشان را مخفی نگه داشت و برای وی غیبتی در نظر گرفت، تا زمانی که قیام می‌کند، بیعت هیچ حاکمی بر گردن ایشان نباشد» (بحار الانوار، ج ۵١، ص ١٣٢) ✍️ آنچه دیروز و امروز گذشت، تنها بخشی از حکمت‌های غیبت از نگاه روایات اسلامی است؛ هرچند که تأکید بر این موضوع ضروری به نظر می‌رسد که غیبتِ امام، بدان معنا نیست که آن حضرت ما را تنها گذاشته‌اند و در برابر سرنوشت ما و جامعه، بی‌تفاوت هستند و نقشی در هدایت مردم ندارند! چراکه «غیبت» در مقابل «ظهور» است نه «حضور» حضرت؛ چنانچه طبق روایات اسلامی، امام زمان (عج) همیشه در میان مردم هستند، اما ما ایشان را نمی‌بینیم و یا نمی‌شناسیم؛ چنانچه حضرت می‌فرمایند: «ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند» (بحارالأنوار، ج ۵٣، ص ١٧۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ‌#ماه_ذی‌الحجه موضوع: #احکام_حج ❓آيا حكم مخيّر بودن ميان قصر يا كامل خواندن نماز، در همه جای مكّه و مدينه جاری است، يا تنها به مسجدالحرام و مسجد النبی (ص) اختصاص دارد؟ و آيا ميان مناطق قديمی و جديد اين دو شهر تفاوتی وجود دارد يا خير؟ ✅ تخيير بين قصر يا كامل خواندن نماز در همه جاى اين دو شهر مقدس وجود دارد، و بنا بر ظاهر، محله‌های قديمى و جديد آن‌ها با هم تفاوتى ندارند، هرچند احتياط استحبابی اختصاص تخيير بين قصر و اتمام به محله‌های قديمی اين دو شهر، بلكه تنها به دو مسجد مقدّس است و نماز را در جاهای ديگر اين دو شهر قصر بخواند، مگر در صورتی كه قصد اقامت ده روزه داشته باشد. ❓حكم نماز كسی كه قصد ده روز اقامت در مكّه‌ مكرّمه را دارد، در عرفات و مشعر و مِنی، و نيز در مسير حد فاصل ميان آن‌ها چگونه است؟ ✅ اگر پيش از رفتن به عرفات، قصد اقامت ده روزه در مكّه‌ را داشته باشد و با اين نيت، حداقل يك نماز چهار ركعتی كامل به‌جا آورد، تا زمانی كه سفر جديدی انجام نداده، حكم اقامت به حال خود باقی است، و پس از تحقق شرط اقامت، رفتن او به عرفات و مشعرالحرام و مِنی سفر به شمار نمی‌آيد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم ١»         روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠۴ ✍️ مناسبت روز: امشب، شب شهادت #امام_محمد_باقر (ع)، خورشید پر فروغ ولایت و پنجمین اختر سپهر امامت است لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ رسول خدا (ص) در طول حیات پربرکت خویش، فرهنگ و تمدن بزرگ اسلامی را پایه‌گذاری نمودند، و پس از ایشان، امامان معصوم (ع) با توجه به مقتضیات زمان خود، در تبیین و تکوین این فرهنگ انسان‌ساز، نقش تأثیرگذاری ایفاء نموده‌اند؛ دراین میان، امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و حضرت سجاد (ع) در دوران بسیار سختی قرار داشتند و متأسفانه با جهالت و ضلالت، و منع و جعل حدیث، و دشمنی‌های آشکار و پنهان خلفاء و بنی‌امیه مواجه بودند؛ بگونه‌ای که غاصبان خلافت به هر طریق ممکن، مانع نشر علوم علوی که بر اساس حدیث نبوی، باب مدینه علم است، می‌شدند؛ با این وجود هر یک از حضرات معصومین (ع) بنا بر مقتضیات زمان خود، تمامی مساعی خویش را در راه تبیین معارف و احکام اسلام ناب محمدی به‌کار بردند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) با ربع قرن صبر در زمان خلفاء و سپس ایجاد حکومت علوی و جنگ با ناکثین و قاسطین و مارقین، سنت رسول خدا را احیاء نمودند و سپس امام حسن (ع) با صلح خویش، ریشه‌های نفاق و کفر را به مسلمانان معرفی کرده، و امام حسین (ع) با قیام عاشورا، نهضت و جنبش بزرگی را در جامعه اسلامی ایجاد نمودند؛ در ادامه این راه نیز حضرت زین‌العابدین (ع) در قالب راز و نیاز و تعالیم روحبخش مکتب اهل‌بیت (ع)، این جنبش اسلامی را ادامه دادند؛ تا اینکه پس از چهار دوره بسیار سخت، بالاخره با افول بنی‌امیه و تقابل بنی‌العباس با آن‌ها بر سر حکومت دنیا، و کمتر شدن فشار و کنترل از سوی حاکمیت، زمینه مساعدی برای رشد فرهنگ و تمدن اسلامی فراهم گردید، لذا حضرت #باقرالعلوم (ع) با تلاشی مضاعف و گسترده، نهضتی بزرگ را در زمینه‌های مختلف علمی و معرفتی پایه‌گذاری نمودند، که این جنبش دامنه‌دار به تأسیس دانشگاه بزرگ و برجسته اسلامی در دوران فرزند گرامی ایشان، حضرت صادق (ع) انجامید؛ البته این موضوع سال‌ها قبل توسط رسول اکرم (ص) پیش‌بینی شده بود و طبق روایت جابر، حضرت با اعطای لقب «باقر»، ایشان را به عنوان «شکافنده علوم» معرفی نمودند: «یَبقَرالعلم بقْرًا» (بحارالانوار، ج۴۶، ص٢٢٢) در روایات آمده که حضرت باقرالعلوم (ع) اکثر علوم اسلامی را از آیات قرآن استخراج نموده و می‌فرمودند: «هر مطلبی که می‌گویم، از من بپرسید که در کجای قرآن آمده است تا آیه مربوطه را به شما معرفی نمایم» (اعلام‌الوری، ص١٧۶) مقام بلند علمی حضرت باقرالعلوم (ع) به گونه‌ای است که دانشمندان بزرگ آن دوران همچون «جابر بن یزید جعفی» که از موثقین راویان و اعاظم ناقلین احادیث است، هرگاه می‌خواست سخنی در باب علم به میان آورد، می‌گفت: «جانشین و حجت الهی و میراث دار دانش نبوی، محمد بن علی (ع) این‌گونه فرموده‌ است... » و به دلیل ناچیز دانستن موقعیت علمی خود در برابر جایگاه عظیم آن امام همام، هرگز از خود نظری به میان نمی‌آورد! (ارشاد شیخ مفید، ج٢، ص١۶٠) بزرگان اهل سنت نیز حضرت باقرالعلوم (ع) را ستوده‌اند و به جایگاه والا و شخصیت علمی و معنوی #امام_باقر (ع) اعتراف نموده‌اند؛ چنانچه «شمس‌الدین ذهبی» محدث و مورخ بزرگ اهل سنت در قرن هفتم و هشتم قمری، با اشاره به «علم و عمل»، «سیادت و شرافت»، و «وثاقت و متانت» امام باقر (ع)، ایشان را امام و فقیه و شایسته خلافت دانسته است. [سِیَرُ أعلامِ النُّبَلاء، ج۴، ص۴۰۲؛ و ج۱۳، ص۱۲۰] همچنین ابن حجر هیتمی، از فقهای بزرگ شافعی می‌نویسد: ابوجعفر محمد باقر، به اندازه‌ای گنج‌های پنهان علوم، حقایق احکام و حکمت‌ها و لطایف را آشکار نموده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را شکافنده علم و برپاکننده پرچم دانش خوانده‌اند. [الصَواعِقُ المُحْرِقَه، ص۲۰۱] نقش حضرت باقرالعلوم (ع) در تبیین و ترویج فرهنگ و تمدن اسلامی تا حدی است که بیشترین آرای فقهی، تفسیری و اخلاقی اسلامی که امروزه در کتب فقهی و حدیثی بر جای مانده، از این امام بزرگوار و فرزند گرامی ایشان، حضرت صادق (ع) است به‌گونه‌ای که راویانی چون «محمد بن مسلم» سی هزار حدیث و «جابر جعفی» هفتاد هزار حدیث از حضرت باقرالعلوم (ع) نقل کرده‌اند. [بحارالانوار، ج۱۱، ص۸۳] بر این اساس باید امام باقر (ع) را احیاگر علوم الهی و سنت نبوی و مکتب حیات‌بخش اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانست. ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG