✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «لشکر اسامه و نافرمانی مجدد برخی از صحابه در روزهای آخر عُمر رسول خدا» روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٢ ✍️ مناسبت روز: در آستانه روز رحلت حضرت رسول (ص) قرار داریم و متأسفانه در روزهای پایانی عمر حضرت، حوادث تلخی در تاریخ اسلام به وقوع پیوسته است که امروز نیز به یکی دیگر از این وقایع تاریخی می‌پردازیم؛ یکی از بزرگترین جنگ‌های تاریخ صدر اسلام بین سپاه اسلام و سپاه روم، «جنگ موته» بوده است، که متأسفانه مسلمانان در این جنگ به علت عدم آشنایی با تجهیزات نظامی رومیان و شهادت فرماندهان خود، جناب «جعفربن ابی طالب(جعفر طیار)» و «زیدبن حارثه» و «عبدالله بن رواحه» شکست خورده و عقب نشینی نمودند؛ پیامبر(ص) که می‌دانستند رومیان، دشمن بزرگی برای مسلمانان هستند، پس از حجةالوداع و در اواخر عمر خود، لشکری را مهیا کرده و فرماندهی آن را به فرزند «زیدبن حارثه» یعنی «اسامه» که کمتر از ۲۰ سال داشت واگذار نمودند و به عده زیادی از مهاجرین و انصار از جمله خلیفه اول و دوم دستور دادند که به همراه این لشکر، سریعاً به مصاف با رومیان بروند! اما خلیفه دوم و عده‌ای از صحابه اعتراض کردند که «اسامه» جوان است و ما از او تجربه و سن بیشتری داریم و چرا این جوان فرمانده ما شده است؟! (الإرشاد، ج ۱، ص ١۶٩) پیامبر(ص) با شنیدن این سخنان، سخت برآشفتند و در حال بیماری به مسجد آمده و بر منبر رفته و فرمودند: شنیده‌ام برخی گفته‌اند که اسامه، جوان است و مناسب برای فرماندهی نیست! در صورتی که پدرش هم جوان بود (و لشگر را فرماندهی نمود) و در راه خدا شهید شد، پس همه باید از وی فرمانبرداری و اطاعت کنید! و سه بار فرمودند: «لشکر اسامة را (سریعاً) روانه کنید...» (البدء و التاریخ، ج۵، ص۵۹) و اضافه نمودند که خدا لعنت کند هرکس که از رفتن به همراه سپاه اجتناب ورزد! «لَعَنَ الله مَن تَخَلَّفَ عَن جَیِش اُسامَه» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۶ ص ۵۲) ❓حالا شاید بپرسید که با وجود اصحاب بزرگ و با تجربه و جنگجو در مدینه، چرا پیامبر(ص) اسامه‌ی جوان را برای فرماندهی این لشکر انتخاب نمودند و اصرار داشتند که هر چه سریعتر لشگر اعزام گردد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال ابتدا باید بدانیم که همین اشکال را بارها برخی از صحابه از جمله خلفای سه‌گانه به پیامبر (ص) گرفته بودند که چرا علی(ع) که نصف عمر و تجربه ما را دارد، همه‌جا فرمانده و جلودار است؟! و پیامبر (ص) می‌دانستند که آنها بعد از رحلت حضرت نیز از همین حربه استفاده نموده و می‌گویند: علی(ع) خیلی جوان است و باید سیاست یاد بگیرد، بنابراین صلاح نیست حکومت را به‌دست گیرد! لذا شاید پیامبر (ص) می‌خواستند با فرماندهی اسامه‌ی جوان، این پیام را بدهند که ملاک رهبری و فرماندهی، سن و سال نیست و شایستگی و توانایی افراد باید لحاظ شود! تا پس از رحلت ایشان، عده‌ای به بهانه سنِّ امیرالمؤمنین (ع)، خلافت را غصب ننمایند! ✅ اما با شرایط خاص جامعه اسلامی در آن برهه از زمان که یکی دو ماه بیشتر از واقعه غدیرخم و اعلام جانشینی حضرت علی (ع) نگذشته بود، شاید مهمترین دلایل پیامبر (ص) از تشکیل لشکر به فرماندهی اسامه و دستور رفتن آنها به سرزمین بَلقاء (اردن)، این بود که رسول خدا (ص) می‌خواستند بعد از رحلت ایشان، کسی از صحابه‌ای که به خلافت طمع داشتند در مدینه نباشند! و همچنین کسی از آنها نتواند از عنوان فرماندهی این لشکر برای جانشینی حضرت، سوءاستفاده کند! تا امیرالمؤمنین (ع) بدون حضور آنها و بدون مشکل بر مسند جانشینی قرار گیرند! (الإرشاد، ج ۱، ص۱۶۷) بالاخره علی‌رغم تأکید پی در پی پیامبر (ص) بر شتاب در حرکت سپاه اسامه [الطبقات الكبرى، ج۲، ص۱۹۱] متأسفانه عده‌ای از صحابه از جمله خلیفه اول و دوم، از دستور حضرت، تخطی نموده و تا زمان رحلت رسول خدا حرکت نکردند و پس از آن هم، برخلاف سفارش مکرر رسول خدا برای جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، ماجرای سقیفه و جانشینی خلیفه اول را به راه انداختند! [ الإرشاد، ج ۱، ص ۱۸۳] در پایان سخن امروز، تأکید بر این نکته ضروری است که طبق کتب حدیثی و تاریخی معتبر شیعه و اهل‌سنت روشن می‌شود، طبق دستور رسول خدا (ص)، هیچ کس حق ترک لشکر اسامه را نداشته و حضرت بر متخلفان از دستور ایشان (که طبق آیات قرآن کریم بر اساس وحی الهی است) به صراحت نفرین و لعن کرده‌اند! لذا مسلماً کسانی که توسط رسول خدا، لعن و نفرین شده‌اند؛ هرگز صلاحیت، استحقاق و شایستگی خلافت مسلمین را نداشته‌اند! ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) موضوع: #احکام_وصیت ✅ به كسى كه به او وصيت مى‏كنند، «وصى» مى‏گويند؛ «وصی» بايد مسلمان و بالغ و عاقل و مورد اطمينان باشد. ✅ اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت‏حاضر نيست، بايد وصيت او را انجام دهد... ✅ اگر كسى كه وصيت كرده بميرد، وصى نمى‏تواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره نمايد، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى آن كار را انجام دهد، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده،مى‏تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد؛ ✅ اگر وصى نتواند به تنهايى كارهاى ميت را انجام دهد حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين می‌کند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رحلت رسول خدا و توطئه اهل سقیفه ١» روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٣ ✍️ مناسبت روز: ۲۸ صفر سال یازدهم هجری، روز رحلت پیامبر اکرم (ص) است که در برخی از کتب تاریخی آمده، آن حضرت پس از مدتی بیماری در مدینه رحلت نمودند؛ اما در روایاتی از ائمه اطهار (ع) بیان گردیده، آن حضرت در اثر سمی که به ایشان خورانده شد، به شهادت رسیدند! (کافی، ج ۶، ص ۳۱۵؛ و صحیح بخاری، ج ۵، ص ۱۳۷)؛ همچنین امروز به روایتی سالروز شهادت مظلومانه امام حسن (ع) است؛ لذا روزبرگ شیعه را ضمن عرض تسلیت و تعزیت با شرحی از روز رحلت رسول خدا، آغاز می‌نمائیم؛ مورخین آورده‌اند که رسول خدا (ص) در حالى جان سپردند که سر در دامن على بن ابى طالب (ع) داشتند و امیرالمؤمنین شیون کنان، رحلت پیامبر (ص) را به دیگران خبر دادند؛ چون خبر وفات پیامبر (ص) زمزمه شد، عمربن‌خطاب به ناگاه فریاد برآورد: هرگز چنین نیست! این بعضى از منافقانند که می‌پندارند پیامبر خدا مرده است! مردم بدانید، به خدا سوگند، رسول خدا نمرده است بلکه به سوى پروردگار خود رفته، به همان گونه که موسى به سوى پروردگار خود رفت، او چهل روز از پیروان خود غایب بود و پس از این که گفته شد او مرده است به نزد ایشان بازگشت! به خدا سوگند، رسول خدا باز مى گردد و دست و پاى کسانى را که گمان برده‌اند او مرده است، قطع خواهد کرد! اما موضوع رحلت براى خاندان پیامبر و مسلمانان قطعى و بدیهى بود، چنانچه حضرت عباس عموی پیامبر در اعتراض به عمر گفت: مگر قرآن نخوانده‌اید که می‌فرماید: «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ...»: «محمد جز فرستاده‌اى نیست که پیش از او هم پیامبرانى (آمده و) درگذشته‌اند! آیا اگر او بمیرد یا کشته شود از عقیده خود (به شیوه جاهلیت) برمى گردید...» (آل عمران/١۴۴) با این حال، خلیفه دوم بر نظر خود پافشارى مى کرد تا آن که چند ساعتى بعد، ابوبکر که به محل سکونت خود در «سنح» رفته بود، به مدینه رسید و چون چشمش به جسد مطهر پیامبر (ص) افتاد، همان آیه را که پیشتر دیگران خوانده بودند، قرائت کرد و عمر را به سکوت فراخواند و او نیز ساکت بر زمین نشست و گفت: گویا این آیه را پیش از این نشنیده بودم! آیا این آیه در قرآن است؟! البته محققان و مورخان اهل تسنن بر پایه اعتراف شخص خلیفه دوم، انگیزه او از این جوسازی را، زمینه سازى براى رسیدن ابوبکر به مدینه دانسته‌اند؛ چنانچه ابن ابی الحدید مى‌نویسد: عمربن خطاب با این اقدام مى‌خواست فرصتى براى رسیدن ابوبکر به مدینه فراهم آورد، زیرا او در فرداى «سقیفه» قبل از سخنرانى ابوبکر در مسجد، ضمن عذرخواهى از اظهارات روز گذشته خود در انکار وفات پیامبر (ص)، گفت: وقتى فهمیدم رسول خدا (ص) از دنیا رفته‌اند، ترسیدم بر سر زمامدارى، جنجال و آشوب به پا شود و انصار و دیگران، زمامدارى را به دست گیرند یا از اسلام برگردند! [راز انکار رحلت پیامبر، ماهنامه کوثر، شماره۳۹] پس از رسیدن ابوبکر، در حالی که حضرت على (ع) به اتفاق برخى از عموزادگان خویش به غسل دادن و کفن کردن بدن مطهر پیامبر (ص) مشغول بودند، خلیفه اول و دوم بلادرنگ به‌اتفاق عده‌اى از سران و سیاست مداران مهاجر و انصار در سقیفه بنى ساعده گردآمده و برخلاف توصیه مکرر رسول خدا، درباره جانشینى پیامبر (ص) به مجادله و منازعه پرداختند! امام باقر (ع) در این زمینه چنین می‌فرمایند: «عموم مردم و خواص و نزدیکان در آن روز بر بدن مبارک رسول خدا نماز خواندند، اما هیچ‌یک از اهل سقیفه بر غسل و کفن و دفن حضرت رسول حاضر نشدند! حتی امیرالمومنین (ع) بریده اسلمی را برای خبر دادن نزد آنان فرستاد، ولی آنها اعتنایی نکردند و بعد از دفن آن حضرت، (گویی) بیعت آنان هم تمام شده!» [مناقب ابن شهرآشوب، ج۱، ص۲۹۷] رحلت پیامبر اکرم (ص) برای امیرالمؤمنین (ع) حادثه‌ای بسیار سخت و جان سوز بود، چنان که حضرت فرمودند: «فضَجَّتِ الدّارُ الافنیةُ؛ گویا در و دیوار خانه فریاد می‌زد!» [نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۷] ولی متأسفانه در این وضعیت که آسمانیان و زمینیان برای رحلت اشرف مخلوقات عالم، عزادار و گریان بودند، برخی از صحابه در سقیفه بر سر حکومت دنیا، چانه‌زنی می‌کردند و پیامبر خدا را به فراموشی سپرده بودند!!! این حکایت تلخ ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) موضوع: #احکام_وصیت ✅ حجى كه بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى را كه مثل خمس و زكات و مظالم، ادا كردن آنها واجب مى‏باشد، بايد از اصل مال ميت بدهند اگر چه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد. ✅ اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى كه مثل خمس و زكات و مظالم بر او واجب است زياد بيايد، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث‏ يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد، آنچه مى‏ماند مال ورثه است. ✅ اگر وصيت كند چيزى به كسى بدهند و آن كس پيش از آن كه قبول كند يا رد نمايد بميرد، تا وقتى ورثه او وصيت را رد نكرده‌اند، مى‏توانند آن چيز را قبول نمايند، ولى اين در صورتى است كه وصيت كننده از وصيت‏خود برنگردد و گرنه حقی به آن چيز ندارند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رحلت رسول خدا و توطئه اهل سقیفه ٢» روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١۴ ✍️ مناسبت روز: در ایام رحلت رسول اکرم (ص) قرار داریم و در روز گذشته از حوادث غم‌بار روز رحلت حضرت و ماجرای تلخ «سقیفه» سخن گفتیم؛ دیروز عرض شد در حالی که امیرالمؤمنین (ع) و بنی هاشم سرگرم مراسم کفن و دفن پیامبر (ص) بودند، تعدادی از صحابه، حضرت را رها کرده و در سقیفه بنی‌ساعده گرد آمدند و علیرغم دستورات مکرر پیامبر اکرم (ص) در رابطه با جانشینی امیرالمؤمنین (ع)، متأسفانه برای تعیین جانشین رسول خدا، به مجادله و منازعه پرداختند! «مهاجرین» و «انصار» در سقیفه، هر کدام خود را لایق‌تر از دیگری می‌پنداشتند؛ مهاجرین (مردم مکه) می‌گفتند: «اسلام در شهر ما و میان ما آشکار شده و پیامبر از اهالی مکه است و ما خویشاوندان و همسایگان حضرت هستیم؛ و همچنین ما پیش از انصار، دین اسلام را پذیرفته‌ایم پس زمامدار مسلمانان پس از پیامبر، باید از مهاجرین باشد!» و انصار (اهالی مدینه) می گفتند: «اهالی مکه، دعوت پیامبر را نپذیرفتند و با ایشان به مقابله و دشمنی پرداختند و این اهالی مدینه بودند که حضرت را یاری کرده و اسلام را رونق بخشیدند... پس جانشین پیامبر باید از انصار باشد! برخی دیگر از آنها نیز می‌گفتند، یک امیر از انصار باشد و یک امیر از مهاجرین انتخاب شود؛ در این میان «ابوبکر» این رأی را نپذیرفت و روایتی از پیامبر نقل کرد که حضرت فرموده‌اند: «الأئمة من قریش»؛ این حدیث هر چند متن و سند معتبری ندارد، امّا انصار را ساکت کرد و از سوی دیگر دشمنی دیرینه قبیله‌های «اوس» و «خزرج» در مدینه نیز در پیشبرد نظر خلیفه اول مؤثر واقع شد! (تاریخ تحلیلی اسلام، شهیدی، ص۹۲‌) پس از آرام شدن انصار، «عُمَر» با ترفندی سیاسی، ناگاه شروع به شمردن محاسن خلیفه اول کرده و سپس بلافاصله با او بیعت نمود! پس از او نیز تعدادی از حاضران از وی پیروی نمودند؛ پس از خروج از سقیفه، طرفداران ابوبکر، با مغالطه، موعظه، تطمیع، تهدید و حتی قتل و ترور و جعل حدیث، بیعت اکثریت را به‌دست آوردند و متأسفانه تلاش‌ بنی‌هاشم و برخی از اصحاب وفادار رسول خدا نیز در برابر غاصبان خلافت، راه به جایی نبرد و بالاخره در عرض مدت کوتاهی خلیفه اول بر منبر پیامبر نشست و خلافت او تثبیت شد! (دانشنامه امام علی(ع)، رشاد، ج ۸، صفحات ۴۰۵، ۴۰۷ و ۴۵۵) ✍️ در این بخش از روزبرگ، برای درک عمق توطئه‌ی سقیفه و آثار آن، چند جمله کوتاه از علامه عسگری (ره) را تقدیم می‌نمائیم: 🔹در اثر اجتماع در سقیفه، «تاریخ اسلام» و «شریعت اسلام» پس از رسول خدا دگرگون شد! 🔹در اثر سقیفه، به در خانه فاطمه زهرا(س) آتش بردند و شد آنچه نباید می‌شد! 🔹در اثر سقیفه، شمشیر ابن ملجم بر فرق امیرالمؤمین علی (ع) فرود آمد! 🔹در اثر سقیفه امام حسن (ع) با زهر نفاق شهید شدند! 🔹در اثر سقیفه، امام حسین (ع) شهید و زينب کبری (س) ودیگر دختران پیامبر(ص) اسیر شدند... 🔹 و در یک کلام، در اثر آن سقیفه، مسیر تاریخ بشریت دگرگون شد و آثار آن، تا ظهور حضرت مهدی موعود (عج) ادامه دارد... (معالم المدرستین، علامه عسگری، ج١) 💠 در پایان تذکر این نکته ضروری است که هرچند آثار نامطلوب سقیفه در تاریخ اسلام قابل جبران نیست، اما اگر حلم، صبر، سعه صدر و درایت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) در برابر توطئه سقیفه نبود، امروز چیزی از اسلام ناب محمدی و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) باقی نمانده بود! (تاریخ تحلیلی سیاسی اسلام، حسنی، ص۳۲۱) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز شهادت امام رضا (ع) موضوع: #احکام_وصیت ❓مى‌خواستم بدانم متن وصيت نامه بايد شامل چه موضوعاتى باشد؟ ✅ وصيّت يا «تمليکيّه» است و يا «عهديّه»، در تمليکيّه، موصى (وصيت کننده) قسمتى از اموال خود را به ديگرى تميلک مى‌کند که پس از مرگ او، مال آن شخص باشد که چنانچه موصى‌له (کسى که به نفع او وصيّت مى‌شود) قبول کرد، پس از مرگ موصى مالک مى‌شود، و اين وصيت تا ثلث اموال موصى، نافذ و بيش از آن را بايد ورثه اجازه بدهند؛ اما در وصيت عهديّه، موصى توصيه مى‌کند بعد از مرگ او کارى انجام دهند مثلاًً راجع به دفن و محل آن و يا راجع به نماز و روزه استيجارى و يا چيزهاى ديگر؛ که البته بر انسان لازم است واجبات و ديون خود را وصيّت کند و براى اجراى آن وصىّ بگيرد. ❓آیا جایز است انسان، فردی غیر از ورثه‏اش را به عنوان وصی خود برگزیند؟ و آیا کسی حق دارد با این کار او مخالفت نماید؟ ✅ انتخاب و تعيين وصی از بين کسانی که وصیت کننده، آنان را شايسته اين کار می‏داند، منوط به نظر خود او است و اشکال ندارد که فردی غير از ورثه را به عنوان وصی خود تعيین کند و ورثه حق اعتراض به او را ندارند. ❓اگر وُرّاث، وصیّت را به‌طور مطلق انکار کنند، تکلیف چیست؟ ✅ مدّعی وصيّت، بايد آن را از راه‌های شرعی ثابت کند و در صورت اثبات آن، اگر به مقدار ثلث ترکه يا کمتر از آن باشد، عمل بر طبق آن واجب است و انکار ورثه و اعتراض آنان اثری ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «تدبیر هشتمین خورشید» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١۵ ✍️ مناسبت روز: روز آخر ماه صفر طبق نظر مشهور علماء و مورخین شیعه، سالروز شهادت هشتمین خورشید امامت و ولایت حضرت ثامن‌الحجج علی‌بن موسی الرضا (ع) و فرصتی ویژه برای تبیین معارف و فضایل این امام همام است تا امت اسلامی علاوه بر نشان دادن غم و شور عزاداری، به شعور و معرفت بیش از پیش نسبت به آن امام معصوم دست یابند؛ و بی‌شک شنیدن کلام عالمان بزرگ دینی در این عرصه راهگشا است! لذا در روزبرگ امروز به فرازهایی از پیام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب اسلامی به کنگره‌ی علمی بین‌المللی امام علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) مورخ ١٣۶٣/٠۵/١٨ می‌پردازیم: «...باید اعتراف کنیم که زندگی ائمه (ع) به درستی شناخته نشده و ارج و منزلت جهاد مرارت‌بار آنان حتی بر شیعیانشان پوشیده مانده و علیرغم هزاران کتاب کوچک و بزرگ و قدیم و جدید درباره زندگی ائمه، امروز همچنان غباری از ابهام و اجمال بخش عظیمی از زندگی این بزرگواران را فراگرفته و حیات سیاسی برجسته‌ترین چهره‌های خاندان نبوت که دو قرن و نیم از حساسترین دوران‌های تاریخ اسلام را در برمی‌گیرد با غرض‌ورزی یا بی‌اعتنایی و یا کج‌فهمی بسیاری از پژوهندگان و نویسندگان روبرو شده است! این است که ما از یک تاریخچه‌ی مدون و مضبوط درباره زندگی پرحادثه و پرماجرای آن پیشوایان تهیدستیم! زندگی امام هشتم که قریب بیست سال از این دوره‌ی تعیین کننده و مهم را فرا گرفته از جمله‌ی برجسته‌ترین بخش‌های آن است که بجاست اگر درباره آن تأمل و تحقیق لازم به‌کار رود... هنگامی که مأمون در سال صدونودوهشت از جنگ قدرت با امین فراغت یافت و خلافت بی‌منازع را به چنگ آورد، یکی از اولین تدابیر او حل مشکل علویان و مبارزات تشیع بود؛ او برای این منظور، تجربه همه‌ی خلفای سلف خود را پیش چشم داشت...(لذا) مأمون این خطر را زیرکانه حدس زد و درصدد مقابله با آن برآمد و بدنباله همین ارزیابی و تشخیص بود که ماجرای دعوت امام هشتم از مدینه به خراسان و پیشنهاد الزامی ولیعهدی به آن حضرت پیش آمد‌ و این حادثه که در همه‌ی دوران طولانی امامت کم نظیر و یا در نوع خود بی نظیر بود، تحقق یافت... مأمون با هوشی سرشار و تدبیری قوی و فهم و درایتی بی سابقه، قدم در میدانی نهاد که اگر پیروز می‌شد و اگر می‌توانست آن‌چنان که برنامه ریزی کرده بود کار را به انجام برساند، یقیناً به هدفی دست می‌یافت که از سال چهل هجری یعنی از شهادت علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) هیچ یک از خلفای اموی و عباسی با وجود تلاش خود نتوانسته بودند به آن دست یابند، یعنی می‌توانست درخت تشیع را ریشه‌کن کند و جریان معارضی را که همواره همچون خاری در چشم سردمداران خلافت‌های طاغوتی فرو رفته بود، به کلی نابود سازد! اما امام هشتم با تدبیری الهی بر مأمون فائق آمد و او را در میدان نبرد سیاسی‌ای که خود به وجود آورده بود، بطور کامل شکست داد! و نه فقط تشیع، ضعیف یا ریشه‌کن نشد بلکه حتی سال دویست و یک هجری، یعنی سال ولایت عهدی آن حضرت، یکی از پربرکت‌ترین سال‌های تاریخ تشیع شد و نفس تازه‌ای در مبارزات علویان دمیده شد! و این همه به برکت تدبیر الهی امام هشتم و شیوه‌ی حکیمانه‌ای بود که آن امام معصوم در این آزمایش بزرگ از خویشتن نشان داد... کوتاه سخن، آن‌که مأمون در این قمار بزرگ نه تنها چیزی بدست نیاورده که بسیاری چیزها را از دست داده و در انتظار است که بقیه را نیز از دست بدهد؛ این‌جا بود که مأمون احساس شکست و خسران کرد و در صدد بر آمد که خطای فاحش خود را جبران کند و خود را محتاج آن دید که پس از این همه سرمایه‌گذاری سرانجام برای مقابله با دشمنان آشتی‌ناپذیر دستگاه‌های خلافت یعنی ائمه اهل‌بیت علیهم‌السّلام به همان شیوه‌ای متوسل شود که همیشه گذشتگان ظالم و فاجر او متوسل شده بودند، یعنی قتل... بنابر این یک یا دوبار توطئه قتل امام به وسیله نوکران و ایادی خود را ریخت و یک بار هم حضرت را در سرخس به زندان افکند اما این شیوه‌ها هم نتیجه‌ای جز جلب اعتقاد همان دست‌اندرکاران به رتبه معنوی امام را به بار نیاورد، و مأمون درمانده‌تر و خشمگین‌تر شد و در آخر چاره‌ای جز آن نیافت که به دست خود و بدون هیچگونه واسطه‌ای امام را مسموم کند و همین کار را کرد و در ماه صفر دویست و سه هجری یعنی قریب دو سال پس از آوردن آن حضرت از مدینه به خراسان و یک سال و اندی پس از صدور فرمان ولیعهدی به نام آن حضرت، دست خود را به جنایت بزرگ و فراموش نشدنی قتل امام آلود...» «الا لعنة الله علی القوم الظالمین» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: حلول ماه ربیع‌الاول موضوع: #اعمال_روز_اول_ربیع‌الاول 1️⃣ غسل کردن و پوشیدن لباس پاکیزه در این روز و روزهای مهم دیگر ماه ربیع الاول توصیه شده است؛ 2️⃣ روزه گرفتن به شکرانه سلامتی پیامبر اعظم (ص) و اميرمؤمنان (ع) از گزند کفار و مشرکان مکه در روز اول ماه ربیع الاول؛ 3️⃣ زیارت پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) در این روز (از راه نزدیک یا دور)؛ 4️⃣ زیارت امام عسکری (ع) و امام زمان(عج) در این روز؛ 5️⃣ خواندن دعای اول ماه ربیع الاول که در کتاب «المختصر من المنتخب» آمده است: «اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ یَا ذَا الطَّوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَ الْحَوْلِ وَ الْعِزَّةِ...» 6️⃣ خواندن دو رکعت نماز اول ماه که در رکعت اول آن پس از حمد «۳۰بار سورۀ توحید» و در رکعت دوم پس از حمد «۳۰بار سورۀ قدر» خوانده شود؛ سپس صدقه دهند و با این کار، سلامتی خود را در این ماه از خداوند متعال دريافت می‌نمایند. 📚 مفاتیح‌الجنان، اعمال ماه ربیع‌الاول https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#لیلةالمبيت ، افتخار شیعیان» روز جمعه، ١۴٠٠/٠٧/١۶ ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز از ماه “ربیع الاول” است و همان‌گونه که از اسم این ماه پیداست، آن را بهار ماه‌های قمری نامیده‌اند؛ به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست؛ این ماه فرخنده و مبارک را باید مبدأ همه‌ی برکات الهی دانست، چراکه خداوند متعال، جامعه‌ی بشری را به واسطه میلاد حضرت ختمی مرتبت غرق در رحمت و نور وبرکت نمود؛ اما قبل از اشاره به روز اول ربیع، شایسته است به «لیلةالمبیت» شب اول این ماه بپردازیم که بی‌شک از شب‌های برتر سال و شب مباهات خداوند متعال بر فرشتگان و شب افتخار شیعیان به مولای متقیان است؛ در این شب به واسطه از خودگذشتگی و جانفشانی امیر مؤمنان (ع)، پیامبر اکرم (ص) از توطئه و مکر بزرگ مشرکین مکه، نجات یافته و هجرت خود را از مکه به مدینه آغاز نمودند؛ خداوند متعال نیز براى تحسین و تقدیر از این جانفشانی، حضرت جبرئیل (ع) را بر زمین نازل نموده و فداکارى و ایثارِ حضرت علی (ع) را چنین ستود: «و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد، و خدا نسبت به [این‌] بندگان مهربان است»: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» [بقره/۲۰۷] تمامى مفسران شیعه و اکثر مفسران اهل سنت، این آیه را در شأن و وصف امیرالمؤمنین (ع) در لیلة المبیت دانسته‌اند و حکایت آن را چنین نقل نموده‌اند: ✍️ مشرکان مکّه طی یک برنامه‌ریزی دقیق، تصمیم گرفتند تا با ۴٠ نفر جنگجو از قبایل مختلف در شب اول ماه ربیع‌الاول به خانه پیامبر(ص) هجوم برده و حضرت رسول (ص) را قطعه قطعه نمایند! پیامبر (ص) که به‌واسطه وحی الهی از تصمیم آنها مطلع گردیدند، برای آنکه مشرکان از هجرت ایشان آگاه نشوند، به حضرت علی(ع) فرمودند: «مشرکان می‌خواهند امشب مرا به قتل برسانند، آیا تو حاضری در بستر من بخوابی تا من به غار ثور بروم؟» امیرالمؤمنین (ع) جواب دادند: «در این صورت شما سالم می‌مانید؟» و پیامبر (ص) فرمودند: «آری»؛ پس حضرت علی (ع) تبسمی کرده و سجده شکر به جای آورده و عرض کردند: «... چشم، گوش و قلب (و جان) من فدای شما باد...» (بحار الانوار، ج۱۹، ص۶۰) سپس حضرت رسول (ص) مخفیانه از خانه خارج شدند و امیرالمؤمنین (ع) درهای خانه پیامبر (ص) را بسته و پرده‌ها را کشیدند و در بستر حضرت خوابیده و روانداز اختصاصی حضرت را روی خود کشیدند، به‌گونه‌ای که مشرکان شک نداشتند که ایشان رسول خدا هستند! وقتی حضرت در بستر (خطر و مرگ) خوابیدند، جبرائیل و میکائیل(ع) نازل شدند و یکی در بالای سر ایشان و دیگری در پایین پای حضرت ایستادند و جبرئیل(ع) به حضرت خطاب کرد: «خوشا به حال کسی چون تو‌ ای فرزند ابوطالب! که خدا در برابر فرشتگان به تو مباهات می‌کند!» [الامالی، ص۴۶۹] بالاخره مشرکین با پایان شب، همراه با شمشیرهای برهنه برای کشتن پيامبر (ص) به خانه حضرت هجوم بردند، ولی امیرالمؤمنین (ع) را در بستر رسول خدا(ص) یافتند و خشمگین پرسیدند: محمد (ص) کجاست؟ حضرت با آرامش کامل فرمودند: «مگر ایشان را به من سپرده بودید که از من می‌خواهید؟» در این هنگام آنها با عصبانیت به سوی حضرت، یورش بُردند و ایشان را آزردند و سپس از خانه بیرون کشیده و ساعتی در مسجدالحرام زندانی کردند... [بحارالانوار، ج۱۹، ص۹۲] 💠 بدینوسیله با ایثار و فداکاری و ازخودگذشتگی حضرت امیر (ع)، جان پیامبر خدا (ص) نجات پیدا کرد و با هجرت حضرت به مدینه، تحوّل عظیمی در جهان اسلام رُخداد که مبدأ تاریخ مسلمانان شد و این افتخار بزرگ و بی‌نظیر به نام مولای متقیان حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در تاریخ آسمانیان و زمینیان ثبت شد! https://eitaa.com/ROOZBARG