✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز بیست و یکم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓با توجه به طعام‌هایی که در ایام محرم داده می‌شود و انسان به حلال بودن آن‌ها یقین ندارد، آیا خوردن آن‌ها اشکال دارد؟ لطفاً هم از نظر فقهی و هم از نظر اخلاقی پاسخ فرمایید؛ اگر نذری کسی که خمس نمی‌دهد را بخوریم چطور؟ ✅ در مواردی که انسان به حرام بودن غذایی یقین ندارد، مثلاً عزاداران را اطعام می‌کنند یا غذایی آماده کرده‌اند در این ایام و برای شما می‌آورند یا فردی نذری می‌دهد و شما (حتی اگر) یقین دارید که خمس نمی‌دهد، به نظر حضرت آقا، خوردن آن غذا اشکال ندارد؛ چون یقین به حرام بودن یا مخلوط به حرام بودن آن (غذا) ندارید؛ اما از نظر اخلاقی (چون سؤال کردید) بعضی‌ها می‌گویند اگر پول خمس در آن باشد، ممکن است اثر وضعی داشته باشد؛ (لذا) اگر بتوانید احتیاط کنید، خوب است؛ به این معنا که اگر تبعات سویی ندارد، نخورید یا قبول نکنید، یا این‌که اگر مثلاً شبهه دارید که متعلق خمس است، خودتان خمسش را بپردازید یا اگر موردی هست که ممکن است از باب شبهه حرام شک داشته باشید، یعنی مثلاً مال مردم باشد، به عنوان رد مظالم بپردازید؛ گرچه واجب نیست... 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#سیاهِ_رو_سپید» ✍️ مناسبت روز: علامه مجلسی (ره) روایتی را از امام باقر (ع) نقل کرده که در چنین روزهایی، جمعى از بنى‌اسد بدن شریف «#جون» غلام جناب ابوذر غفارى (ره) را در کربلا پیدا کرده و دفن نمودند، در حالی که پس از ده روز از زمان شهادت، بوى مُشک از جنازه او به مشام می‌رسید. [بحارالأنوار، ج۴۵، ص۲۳] «جون» فردی سیاه‌پوست اهل نوبَه (منطقه‌ای در آفریقا) و غلام فضل بن عباس بن عبدالمطلب بود که امیرالمومنین (ع) او را خریداری و به ابوذر غفاری (ره) بخشیدند؛ او بعد از رحلت جناب ابوذر (ره) در ربذه، به مدینه بازگشت و در خدمت امیرالمؤمنین (ع)، و بعد از ایشان به خدمت امام حسن (ع)، و سپس به خدمت امام حسین (ع) رسید و همراه آن حضرت از مدینه به مکه و از آنجا به کربلا آمد؛ ظاهراً او در تعمیر و آماده‌سازی اسلحه مهارت داشته، چنانچه در نقلی از امام سجاد(ع) در شب عاشورا آمده است که جون در خیمه امام حسین(ع) مشغول آماده‌سازی شمشیر آن حضرت بود؛ (تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۰) سید ابن طاووس (ره) چنین آورده که امام حسین (ع) در روز عاشورا، «جون» که در حدود ٩٠ سالگی بود را از رفتن به میدان بازداشتند و به او فرمودند: من به تو اجازه می‌دهم (که از این سرزمین بروی و جان خود را حفظ کنی) تو همراه ما برای عافیت آمدی، پس در گرفتاری ما، خود را مبتلا مساز؛ ولی جون در جواب گفت: «ای فرزند رسول خدا، آیا سزاوار است که من در زمان خوشی، نان‌خور شما باشم، ولی در سختی‌ها شما را تنها بگذارم؟ به خدا سوگند، که (در این دنیا) بویم بد، نژادم پست، و رنگم سیاه است؛ پس بر من منت گذارید و مرا به بهشت رسانید تا بدنم خوش‌بو، نژادم شریف و رویم سفید گردد! به خدا سوگند، هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا اینکه خون من با خون شما درآمیزد» و سپس به میدان رفت و جنگ نمایانی نمود؛ (لهوف، ص ١٠٨؛ و اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۰۵) خوارزمی در مقتل الحسین (ع) این رجز را در میدان نبرد برای «جون» ذکر کرده که با صدای بلند رو به لشگر عمربن سعد ملعون گفت: «ای بدکاران، چگونه می‌بینند ضربات این سیاه را با شمشیری که در راه فرزندان پیامبر خدا کشیده شده است؛ آری، من با دست و زبان از آنان حمایت می‌کنم و با این کار، امید دارم که در روز ورود به صحنهٔ محشر به بهشت وارد شوم؛ زمانی که شفاعت کننده‌ای همانند احمد (ص)، در پیشگاه خدا نیست» (مقتل‌الحسین خوارزمی، ج۲، ص۲۳) او سپس به جمع لشگریان دشمن زد و به روایتی ٢۵ نفر و به روایت دیگر ٧٠ نفر از آنان را به درک واصل کرد تا این‌که زخم‌هاى فراوانى بر او وارد شد و ضربتی به سر او خورد و از روی اسب به زمین افتاد و نام خود را در میان هفتاد و دو سردار شهید حسینی ثبت نمود؛ (مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۳) در این وقت، امام حسین (ع) خود را به جون رساندند و سرش را به دامن گرفته و بلندبلند گریستند و سپس دست مبارک را بر سر و صورت جون کشیده و فرمودند: «اللّهُمِّ بَیِّض وَجْهَهُ وَ طَیِّب ریحَهُ وَاحْشُرْهُ مَعَ مُحَمَّد وَ آل مُحَمَّد علیهم‌السلام: بارالها رویش را سفید و بویش را خوش فرما و با خاندان محمد و آل محمد علیهم‌السلام محشورش فرما». (اعیان‌الشیعه، ج۱، ص۶۰۵؛ مورخین آورده‌اند که بنی‌اسد پیکر معطر و نورانی «جون» را در کنار دیگر شهدای کربلا، پایین پای امام حسین(ع) به خاک سپردند که امروزه زیارتگاه ده‌ها میلیون‌ زائر حسینی در کربلای معلا است و مقام بلند وی تا بدان جاست که امام زمان (عج) در «زیارت ناحیه مقدّسه» بر او سلام می‌دهند و در «زیارت الشهداء» نیز چنین آمده: «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی». ✍️ روی سپید و نورانی، و بوی عطر حسینی، و رضوان همراه با محمد و آل محمد (ص) گوارای وجودش، و شفاعتش شامل همه‌ی شیعیان و محبین حضرت اباعبدالله الحسین (ع) باد. رو سیاهی که می‌رسد اینجا عاقبت روسپید خواهد شد سیب می‌بوید و کنار حسین در نهایت شهید خواهد شد انس با همنشین اثر دارد باید از شیشه عطر بردارد آن گِلی که کنار گل باشد مست بوی عبیر خواهد شد هر که چشمش به چشم او افتاد دل به عشقِ ولایت او داد صبح خیمه، سیاه گر بوده ظهر میدان، سفید خواهد شد https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #تقویم_معارفی_شیعه ☀️ یکشنبه ٠٧ مرداد ١۴٠٣ 🌙 الأحد ٢٢ #محرم الحرام ١۴۴۶ 🌲 جولای 2024 28 Sunday ❇️ وقایع مهم روز: 🌙 ورود أمیرالمؤمنین حضرت علی (ع) به صفين (٣٧ ق) 🌙 اسرای کربلا در مسیر شام (۶١ ق) 🌙 وفات #شیخ_طوسی (۴۶٠ ق) 💠 حدیث روز: 💎 امیرمومنان (ع): ‌«مَن وقَّرَ عالمِاً وَقَّرَ رَبَّه» «کسی که عالمی را گرامی بدارد و تعظیم نماید، پروردگارش را گرامی و بزرگ داشته است» 📚 غررالحکم، ص۴۷، حدیث۲۱۸ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز بیست و دوم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا جایز است در ایام محرم از افراد خیّر اموالی را جمع آوری کرد و با تقسیم آن‌ها به سهم‏‌های مختلف، قسمتی را به قاری قرآن و مرثیه‌خوان و سخنران داد و باقی‌مانده را برای برگزاری مجالس مصرف کرد؟ ✅ اگر با رضایت و موافقت صاحبان اموال باشد، اشکال ندارد. ❓نظر حضرت آقا در مورد برهنه شدن در عزاداری چیست؟ اگر مجلس، فیلم‌برداری نشود و زنان نیز مردان را نبینند چگونه است؟ آیا از نظر فقهی، ایشان این کار را حرام می‌دانند؟ ✅ در پاسخ به این سؤال باید عرض کنیم حضرت آقا به برخی از مداحان توصیه فرمودند که در عزاداری‌ها برهنه نشوند؛ اما این به عنوان یک فتوای فقهی نیست که ما بگوییم حرام است؛ خب اگر نامحرمانی نیستند، و اگر مسئله سویی بر آن مترتب نباشد، و دشمنان سوء استفاده نمی‌کنند، ممکن است بگوییم حرام نیست؛ مثلاً یک جمع محدودی هستند، فیلم‌برداری هم نمی‌کنند، و فقط مردان هم هستند، حالا پیراهن را از تن درآوردند و سینه می‌زنند؛ اما به‌طور کلی توصیه حضرت آقا این است که در عزاداری‌های افراد برهنه نشوند... 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شیخ_الطایفه (ره)» ✍️ مناسبت روز: بیست و دوم ماه #محرم‌ الحرام برابر با سالروز رحلت فقیه، محدث، مفسر و عالم بزرگ جهان تشیع در قرن چهارم و پنجم هجری قمری، #شیخ_طوسی (ره) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع آغاز می‌نمائیم؛ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به «شیخ الطائفه» و «شیخ طوسی» در رمضان سال ۳۸۵ ه.ق در شهر طوس خراسان دیده به جهان گشود و پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود، در سال ۴۰۸ ه.ق در سن ۲۳ سالگی به بغداد هجرت نمود؛ در آن هنگام ریاست عالیه مذهب جعفری در زمان غیبت امام زمان (عج) با شیخ ‌مفید (ره) بزرگ پرچمدار شیعه بود؛ لذا شیخ طوسی (ره) ملازمت و شاگردی ایشان را اختیار نمود و به مدت ۵ سال تا پایان زندگی استاد از محضر شیخ مفید (ره) بهره‌ برد؛ پس از رحلت شیخ مفید (ره)، داناترین و والامقام‌ترین شاگرد ایشان یعنی سید مرتضی علم‌الهدی (ره) ریاست مذهب شیعه را به عهده گرفت و شیخ طوسی نیز به مکتب ایشان پیوست و از علوم الهی و چشمه‌ی گوارای علم و دانشِ بسیار استاد سیراب گردید؛ سید مرتضی (ره) نیز که در شیخ طوسی لیاقت و استعداد و ذکاوت فوق‌العاده می‌دید، او را مورد عنایات و توجهات خاصه خود قرار داد و کرسی تدریس در حوزه بغداد را برای ایشان فراهم نمود و به بدین ترتیب شیخ طوسی، ۲۳ سال در ملازمت آن عالم بزرگوار بسر برد تا این که سید مرتضی (ره) نیز در سال ۴۳۶ ه.ق به دیار باقی شتافت و بعد از رحلت ایشان، رهبری و پرچمداری جهان تشیع به مدت ٢۴ سال به عهده‌ی شیخ طوسی (ره) قرار گرفت و به واسطه حضور ایشان در بغداد، این شهر به پناهگاه و مقصد و مقصود بسیاری از علماء و دانشمندان شیعه و سنی از سراسر سرزمین‌های اسلامی تبدیل شد تا از محضر شیخ‌الطایفه بهره برند؛ اما بعد از دوازده سال به دلیل یک سلسله آشوب‌ها در بغداد، حکومت وقت، خانه و کاشانه استاد را به تاراج برد و شیخ طوسی مجبور به مهاجرت به نجف شد و تا پایان عمر در جوار مرقد مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) ساکن گردید و حوزه علمیه بزرگ نجف را پایه‌گذاری نمود؛ ✍️ شیخ طوسی (ره) در تمام علوم اسلامى، از جمله فقه و اصول، کلام، رجال و حدیث، تفسیر، و ادبیات، متبحّر و صاحب نظر بود؛ لذا بحث درباره شخصیت شیخ الطائفه و ابعاد گسترده علمى ایشان، از توان این گفتار کوتاه بیرون و نیازمند کتابى کلان و محققى پرتوان است؛ اما برای درک عظمت علمی شیخ طوسی (ره) همین کافی است که بدانیم تا سال‌ها بعد از وی با وجود انبوه دانشمندان شیعه، هیچ عالمی توفیق نیافت که شخصیت علمی و موقعیت ایشان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد و در علوم کلامی و فلسفی و معقول و منقول، تا ظهور خواجه نصیرالدین طوسی (متوفی ۶۷۲ ق) و علامه حلی (متوفی ۷۲۶ ق)، هیچ کس یارای برابری با عقاید کلامی ایشان را نداشت؛ در تفسیر قرآن نیز تا پیش از مجمع‌البیان شیخ طبرسی (متوفی ۵۴۸ ق) هیچ کتاب تفسیری همتای «التبیان» شیخ طوسی (ره) وجود نداشته است. در فقه و اصول نیز تمام فقهای بعد از ایشان، ناقل فتاوای شیخ بوده‌اند و به احترام فقاهت و دانش بسیار «شیخ‌الشیعه» از خود رای و نظری ابراز نمی‌داشتند تا این که بالاخره بعد از حدود صد سال، محمد بن ادریس حلی (ره) مکتب فقهی شیعه را متحول نمود؛ شیخ طوسی (ره) در علم حدیث نیز برتری خود را در طول تاریخ به اثبات رسانده، چنانچه کماکان دو کتاب از «کُتُب اَربعه» که معتبرترین منابع حدیثی شیعیان است به نام‌های «تهذیب‌الاحکام» و «استبصار» متعلق به ایشان است؛ همچنین شیخ، شاگردان بزرگی را در مکتب علمی خود تربیت نموده که پس از او، هر یک از قله‌های علمی زمان خود بوده‌اند، چنانچه شیخ عباس قمى (ره)، شاگردان مجتهد شیخ طوسی (ره) را افزون بر ۳۰۰ نفر دانسته است؛ ✍️ در پایان بدیهی است آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از شخصیت علمی شیخ طوسی (ره) است که خورشید تابناکش پس از حدود هزار سال هنوز هم بر سپهر حوزه‌هاى علمیه تشیع پرتو افکنده، و دانش‌پژوهان و اندیشمندان بیشمارى از نور و برکت آثار پرمغز و گرانسنگ ایشان در علوم‌ مختلف دینی همچون کلام، فقه، حدیث، رجال و درايه وتفسیر بهره‌ها می‌برند؛ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پر رهرو باد. 📚 دانشنامه اسلامی https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #تقویم_معارفی_شیعه ☀️ دوشنبه ٠٨ مرداد ١۴٠٣ 🌙 الإثنين ٢٣ #محرم الحرام ١۴۴۶ 🌲 جولای 2024 29 Monday ❇️ وقایع مهم روز: 🌙 #اسرای_کربلا در مسیر #شام (۶١ ق) ☀️ روز بزرگداشت #شیخ_إشراق (#سهروردی) 💠 حدیث روز: 💎 پیامبر اکرم (ص): «إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَلَقَنِی وَ خَلَقَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ فَعَصَرَ ذَلِكَ النُّورَ عَصْرَةً فَخَرَجَ مِنْهُ شِیعَتُنَا فَسَبَّحْنَا فَسَبَّحُوا وَ قَدَّسْنَا فَقَدَّسُوا...» «خداوند تعالى مرا و على بن أبیطالب و فاطمه و حسن و حسین را از یک نور خلق کرد و سپس آن نور را فشرد و شیعیان ما از آن نور پدید آمدند؛ پس ما خدا را تسبیح كردیم و شیعیان ما نیز تسبیح كردند و ما خدا را تقدیس كردیم، پس شیعیان ما نیز تقدیس كردند» 📚 بحارالانوار، ج۲۷، ص۱۳۱ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز بیست و سوم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آيا نماز جماعت اول وقت مهم تر است یا عزاداری امام حسین (ع)؟ ✅ طبق نظر همه مراجع عظام تقلید، عزاداری برای حضرت سیدالشهداء (ع) بسیار اهمیت دارد اما مسلماً اقامه نماز جماعت در اول وقت، مقدم است؛ همان طوری که امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، هنگام ظهر، نماز را اقامه کردند، از این رو باید پیروان اهل بیت علیهم السلام در همه حالات سعی کنند تا آنجا که ممکن است، نمازها را اول وقت و به جماعت بخوانند؛ چون هدف عمده از مجاهدت‌ها و زحمت‌ها و حتی شهادت ائمه معصومین علیهم السلام و فرزندان و اصحاب آنان، اقامه دین بوده که در رأس آن ها بعد از معرفت خدا، نماز است. ❓آيا برگزاری مراسم عقد و عروسی در ماه محرم اشکال شرعی دارد؟ ✅ به نظر مراجع عظام تقلید، برگزاری این نوع مراسم، اگر توام با معصیت و یا هتک حرمت حضرت سیدالشهدا علیه السلام نباشد، اشکال شرعی ندارد؛ ولی در آن هیچ نوع برکتی هم نیست و سزاوار است که مسلمانان غیرتمند، سعی کنند این‌گونه مراسم را در ماه‌های دیگر و ایام متناسب با خود برگزار کنند. 📚 برگرفته از استفتائات مراجع عظام تقلید https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شیخ‌ اشراق» ✍️ مناسبت روز: ۸ مرداد در تقویم به نام روز بزرگداشت «شیخ شهاب‌الدین #سهروردی» حکیم، متکلم، ادیب و فیلسوف نامدار ایرانی، ملقب به «#شهاب‌_الدین»، «#شیخ_اشراق»، «#شیخ_مقتول» و «#شیخ_شهید»، ثبت گردیده است؛ سهروردی، بنیان‌گذار «#مکتب_اشراق» و مهم‌ترین فیلسوف بین فلسفه مشائی متقدم «ابن‌سینا» و فلسفه مشائی متأخر «ابن‌رشد» و کسی است که رابط بین این دو دوره تفکر فلسفی اسلامی محسوب می‌شود و کتاب ارزشمند «حکمت إشراق» را نگاشته است؛ به باور او، اساس و گوهر حکمت یگانه است که دسترسی به آن بدون خلع بدن و رهایی از ظلمات جسمانی امکان پذیر نیست؛ در نظام فکری سهروردی، تبیین هستی بر اساس مراتب نور است که بالاترین مرتبه آن #نورالانوار نام دارد و انوار دیگر از او صادر می‌شوند. وی که اهل قریه سهرورد زنجان بوده و در دوره سلجوقیان می‌زیسته، به «#حکمت_پارسی» و شخص «#زرتشت» توجه خاصی داشته و پاره‌ای از مطالب و برخی از اصطلاحات «#حکمت_اشراق» را از #اوستا گرفته و از حضرت زرتشت با عنوان «حکیم فاضل» نام برده و خود را زنده کننده «حکمت ایران باستان» معرفی کرده است. او وارث عرفان ایرانی‌‏‌ است و تعالیم خود را از #بزرگمهر، #جاماسب، #زرتشت و #فرشادشیر می‏‌داند؛ لذا باید بدانیم که حکمت اشراقی و مکتب فلسفی اشراق در مواجهه و چالش با مکتب‌های فلسفیِ مشایی و کلامی و تحت تأثیر حکمت ذوقی و مشرقی ایرانیان قدیم، سقراط و افلاطون، حکمت زرتشتی، حکمت بودایی و هندی، عرفان و تصوف و بیش از همه، ذوق سرشار و روح حقیقت‌جوی خود سهروردی بروز و ظهور یافته است؛ ✍️ در عین حال نباید فراموش کنیم که سهروردی، حکیمی مسلمان و معتقد و پایبند به ظاهر و باطن دین بوده و در فقه اسلامی و اصول فقه کتاب نوشته است و سور قرآنی را تفسیر کرده و کتب او سرشار از آیات و روایات اسلامی است؛ لذا وی را «#شهاب‌الدین» به معنای «ستاره درخشان دین» دانسته‌اند. قطب الدین شیرازی (ره)، فیلسوف، مفسر و عالم بزرگ ایرانی در قرن ۷ قمری در شرح حکمةالاشراق از سهروردی به #شيخ_فاضل و #حكيم_كامل و #مُظهِر_حقائق و #مُبِدع_دقائق ياد کرده و او را به نام #شهاب_ملّت_و_دين، #سلطان_متألّهان و #قدوۀ_مكاشفان خوانده است. امام خمینی (ره) نیز از سهروردی با القابی چون «#صاحب_آثار_نفیس و مصنفات عزیز»، «#حکیم_نورانی»، «موصوف به فهم معارف الهی» و «احیاکننده طریقه حکمت افلاطون» یاد کرده‌ و بر این باورند که این حکیم بزرگ اشراقی، میان فلسفه و ریاضات نفسانی جمع کرده و از علمای بزرگ روح به شمار می‌آید؛ امام (ره) معتقد بودند که در هر قرن یک یا چند تن هستند که در ترقی کمال نفسی به مقام عقلانی می‌رسند، از جمله شیخ اشراق که وجود روحانی خود را دیده بود. امام ‌راحل به فلسفه اشراق توجه کامل داشتند و در نامه خود به میخائیل گورباچف (رهبر شوروی سابق)، وی را به خواندن کتاب‌های سهروردی ازجمله کتاب حکمت اشراق دعوت کردند. البته امام خمینی (ره) که خود از بزرگترین فیلسوفان و عارفان جهان معاصر می‌باشند، ضمن بهره‌بردن از آراء و مبانی سهروردی در مواردی نیز به بررسی و نقد و رد آنها پرداخته‌اند، چنانچه در نظریه «تناسخ»، به اعتقاد ایشان، شیخ اشراق با وجود اینکه به عالم برزخ اذعان دارد، اما معتقد است نفوس اشقیاء پس از مفارقت از ابدان، برای اینکه تصورات جزئیه که موجب آلام و عذاب است بر آنها حاصل شود، باید متعلق به اجسام فلکی شوند؛ که امام، این سخنان سهروردی را ناشی از بی‌اطلاعی از تجرد مثالی دانسته‌اند. (دانشنامه امام خمینی، ج۶، ص۲۶۸) همچنین مورخان، همانطور که فردوسی را زنده‌کننده زبان فارسی دانسته‌اند، شیخ إشراق را نیز احیاکننده فکر و حکمت ایران پیش از اسلام در دوران اسلامی معرفی کرده‌اند؛ سهروردی که آگاه به #علوم_غریبه و #علم_کیمیا نیز بوده، با توجه به دانش و نبوغش، به دربار حاکم حلب، ملک ظاهر راه یافته و متأسفانه هوش سرشار و دانش گسترده او سبب حسادت و خصومت برخی دانشمندان با وی و نسبت ناروای ساحری و الحاد به او شده و به قولی، وی را ابتدا زندانی و سپس سرش را جدا کرده و در ٣۶ سالگی او را به شهادت رساندند، لذا برخی او را «#شیخ_شهید» نیز نامیده‌اند؛ اما به هر حال چه او «شیخ مقتول» باشد یا «شیخ شهید»، بی‌شک نام «شیخ شهاب‌الدین سهروردی» در عالم فلسفه اسلامی برای همیشه جاودان است. 📚 «سهروردی»، شهاب جاودان آسمان حکمت و فلسفه. https://eitaa.com/ROOZBARG