#گلبرگ_احکام مناسبت: «تعطیلات عيد نوروز» موضوع: «#احکام_نوروزی» یکی از رسومات عید نوروز، استفاده از آبزیان است؛ بدین صورت که اصولاً ماهی قرمز و دیگر آبزیان در معرض فروش گذاشته می‌شود که در این زمینه نیز لازم است به چند نکته توجه شود: الف) خرید و فروش اینگونه حیوانات که غرض عقلایی (ولو لذت بردن و تفریح) بر آن مترتب است، اشکال ندارد؛ ب) تمام آبزیان، حرام گوشت هستند، مگر ماهی دارای فلس (پولک دار) و میگو؛ ج) مردۀ آبزیان (حلال گوشت و یا حرام‌گوشت) مانند ماهی و لاک پشت، پاک است؛ یعنی بدن و لباس را نجس نمی‌کند، اعم از اینکه داخل آب بمیرد یا خارج از آن؛ د) چنانچه ماهی از آب زنده گرفته شود، پاک است و خوردن آن حلال، به شرط آنکه پولک داشته باشد؛ اما اگر داخل آب جان دهد، پاک است؛ ولی خوردن آن حرام می‌باشد؛ ه ) کسی که ماهی را از آب می گیرد، لازم نیست مسلمان باشد یا نام خدا را ببرد؛ و) فضلۀ آبزیان، از قبیل ماهی و لاک پشت، پاک است؛ یعنی لباس و بدن یا ظرفی را که در آن قرار دارد، نجس نمی‌کند؛ زیرا فقط بول و غائط انسان و هر حیوان حرام گوشتی که خون جهنده دارد، نجس است. 📚 توضیح المسائل محشی، ج ٢، ص۵٩٠ تا ۵٩۵. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

#روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «اوقات فراغت ١»         روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠١/٠۴ ✍️ مناسبت روز: در تعطیلات نوروزی به سر می‌بریم، چنانچه در اکثر کشورهای دنیا، در ابتدای سال نو، چند روزی همه کارها و برنامه‌های رسمی تعطیل می‌شود و مردم آغاز سال نو را جشن می‌گیرند؛ در کشور ما نیز این موضوع به دو صورت رسمی و غیر رسمی وجود دارد، به‌گونه‌ای که در تقویم رسمی فقط چهار روز اول سال، تعطیل است، اما به صورت غیر رسمی، هرساله، در سیزده روز ابتدای سال، همه امور اصلی در کشور ما تعطیل می‌باشد! و البته این موضوع فقط مخصوص ایام نوروز نیست بلکه در ایران، تعطیلات رسمی با احتساب تعطیلی روزهای پنجشنبه و جمعه برای بیشتر کارمندان و کارگران، به یکصد و سی روز (١٣٠=۵٢+۵٢+٢۶) در سال می‌رسد که در بین کشورهای دنیا از بالاترین مدت تعطیلات برخوردارند! البته برای فرهنگیان و دانش‌آموزان و دانشجویان باید فرصت تعطیلات تابستانه را نیز به این مدت اضافه نمود و در حقیقت می‌توان گفت که بسیاری از مردم کشور ما، بیش از نیمی از مدت سال را در تعطیلات و اوقات فراغت به‌سر می‌برند!!! کارشناسان مدیریت و دست اندرکاران امور تربیتی، «اوقات فراغت» را پدیده‌ای دانسته‌اند که از یک سو، مناسب‌ترین بستر رشد و شکوفایی استعدادهای گوناگون و از سوی دیگر، زمینه‌ساز بسیاری از انحرافات و بزه‌کاری هاست! بی‌شک آنچه باعث این کارکرد دوگانه شده و به ظاهر تعارضاتی را ایجاد کرده؛ چگونگی گذران این اوقات و بهره‌گیری از این فرصت موسع است! لذا با بررسی زندگی انسان‌های موفق در عرصه‌های مختلف، درمی‌یابیم که بسیاری از توفیقات و موفقیت‌های آنها در استفاده بهینه از همین اوقات فراغت بوده است، به طور مثال می‌توانیم به زندگی علامه حلی (ره) اشاره نمائیم که در طول عمر ٧٨ ساله و بابرکت خود، حدود هزار کتاب ارزشمند را تألیف نموده، که بسیاری از این کتب را در اوقات فراغت خود نگاشته‌اند! زیرا در روزهای کاری، بیشتر وقت ایشان به امور مرجعیت و زعامت و سرپرستی مؤمنان و شیعیان، و همچنین تدریس و تربیت شاگردان و طلاب علوم دینی می‌گذشته! برای مثال نقل نموده‌اند که هنگامی که ایشان به یک مجلس عروسی در منطقه‌ای دور دست دعوت شده بودند، در راه رفت و برگشت این سفر، نگارش کتاب «تبصرة المتعلمین» را به پایان رساندند که این کتاب ارزشمند، هنوز هم در موضوع خود بی‌نظیر است! در رابطه با علامه مجلسی (ره) نیز شبیه به همین نکات در تاریخ آمده، به صورتی‌که با توجه به آثار فراوانی که از علامه به‌جا مانده، ایشان به ازای هر روز از زندگی شریف خود از بدو تولد تا آخر عمر، حدود ۵۵ صفحه آثار نوشتاری از خود به یادگار گذاشته است! بنابراین بدیهی است، برنامه‌ریزی و استفاده‌ی دقیق از ساعت‌های فراغت زندگی، می‌تواند اثر زیادی در پیشرفت‌های شخصی و اجتماعی ما به جای گذارد! و بر همین اساس «اسلام» به‌عنوان کامل‌ترین دین الهی در زمینه چگونگی تقسیم اوقات و استفاده بهینه از فرصت‌های زندگی، برنامه مدونی را ارائه نموده که انشاالله به شرط حیات در روزبرگ فردا به نکاتی از آن اشاره می‌نمائیم... ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در این زمینه به پایان می‌بریم که فرمودند: «نکته‌ای که حائز اهمیت است این است که رمز توفیقِ بزرگی، که نصیب و بهره‌ی دانشمندان و عالمان بزرگوار ما شده و آثار و برکات بزرگ و خوبی از خودشان به ارث گذارده‌اند، معرفت و شناخت آن‌ها نسبت به ارزش و غنیمت دانستن وقت و فرصت، و تلاش آن‌ها برای این جهت بوده است که چیزی از عمر و زندگی خویش را که فردای قیامت می‌باید حساب سخت و دشواری درباره‌ی مصرف کردن آن پس بدهند! بیهوده و پست از کف نداده‌اند؛ و از فرصت‌ها و اوقات تعطیل و فراغت، استفاده‌ی کافی و وافی نموده‌اند و به درستی که دست آوردهای پر شکوهی از خود بر جای گذارده‌اند که ما خود را در برابر آن‌ها کوچک می‌یابیم...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «تعطیلات عيد نوروز» موضوع: «#احکام_نوروزی» ✅ آنچه در ایام عید به عنوان «عیدی» پرداخت یا دریافت می شود، از جهت موضوع، مانند هبه و هدیه محسوب می‌گردد و احکام آن را دارا می باشد؛ بنابراین شایسته است این مسئله را از دو جنبه بررسی کنیم: الف) پرداخت کنندۀ عیدی: بر شخص پرداخت کنندۀ عیدی، خمس واجب نیست، به شرط اینکه سقف عیدی به مقدار متعارف باشد؛ زیرا هدیه دادن به مقدار مرسوم، بخشی از هزینه‌های زندگی به شمار می‌رود، پس کسی که عیدی می‌دهد، مال خود را صَرف مخارج متعارف زندگی نموده است؛ تذکر این نکته لازم است که میزان متعارف بودن سقف و مقدار عیدی به حسب زمان، مکان و موقعیت اجتماعی و خانوادگی اشخاص، متفاوت می‌باشد؛ ب) دریافت کنندۀ عیدی: اگر عیدی‌های دریافت شده از سرِ سال خمسی زیاد بیاید، در اینکه آیا خمس بر آن تعلّق می‌گیرد یا نه، مسئله، محل اختلاف فتاواست؛ زیرا همان گونه که ذکر شد، عیدی نوعی از هبه و هدیه به شمار می‌رود؛ بنابراین طبق فتوای آن دسته از مراجع تقلیدی که قائل می‌باشند که بر هدیه، خمس تعلّق می‌گیرد، بر عیدی زیاد آمده (از سرِ سال) نیز خمس تعلق می‌گیرد؛ ولی طبق فتوای آن دسته از مراجع تقلیدی که قائل به عدم تعلّق خمس به هدیه هستند، بر عیدی‌های دریافت شده نیز خمس تعلّق نمی‌گیرد. 📚 توضیح المسائل محشی، ج٢، ص٢٢ ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

#روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «اوقات فراغت ٢»         روز جمعه، ١۴٠١/٠١/٠۵ ✍️ مناسبت روز: در تعطیلات نوروزی قرار داریم و در روز گذشته از اهمیت برنامه‌ریزی و استفاده‌ی بهینه از اوقات فراغت سخن گفتیم لذا با عنایت به اهمیت موضوع، سخن امروز را نیز به چگونگی تقسیم اوقات و استفاده از فرصت‌های ارزشمند زندگی از نگاه سیره اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) اختصاص می‌دهیم؛ در مکتب اهل‌بیت (ع)، انسان مسلمان، قدر لحظه به لحظه عمر خود را به عنوان بزرگترین سرمایه‌ می‌داند و هیچ‌گاه آن را بیهوده و بی‌ثمر هدر نمی‌دهد! چنانچه رسول خدا در وصایای خود به ابوذر غفاری (ره) فرمودند: «ای ابوذر در مورد صرف عمرت از صرف کردن دینار و درهم بخیل‌تر باش و آن را به رایگان از دست مده!» (بحارالانوار، ج ٧٧، ص ٧٨) همچنین امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «قدر و ارزش باقی مانده از عمر را نمی‌شناسد مگر پیامبر و صدّیقی از اولیاءالهی!» (غررالحکم، ج٢، ص٣۶۵) در فرهنگ اسلامی طبق آنچه از قرآن و سنّت به دست می‌آید، بین «کار»، «فراغت» و «عبادت» هماهنگی کامل وجود دارد و انسان می‌بایست با توجّه به استعدادهای وجودی، و نیازها و آرزوهای خود، فرصت‌های زندگی را تقسیم کرده و بداند که عمر گرانمایه خود را در چه اموری صرف کند تا همه‌ی ابعاد وجودی‌اش را به صورت هماهنگ و متعادل رشد کند؛ چرا که افراط یا تفریط در هریک از ابعاد وجود، آدمی را از مسیر سعادت و فضیلت در دنیا و آخرت باز می‌دارد! لذا مولی‌الموحّدین امیرالمؤمنین (ع) با تأکید بر برنامه ریزی جهت استفاده از تمام لحظات عمر، می‌فرمایند: «مؤمن وقت و ساعات زندگی خود را به سه قسمت تقسیم می‌کند؛ ساعتی که در آن با پروردگارش راز و نیاز می‌نماید! ساعتی که در آن معاش خود را اصلاح می‌کند! و ساعتی که برای خود و لذّت و خوشی و آنچه حلال و نیکو و زیبا است، می‌گذارد.» (نهج البلاغه، حکمت ٣٩٠) بر این اساس در مکتب اهل‌بیت (ع) اعتدال در برآوردن نیازهای روحی و جسمی وجود دارد، و طبق این مکتب انسان‌ساز، یک انسان مسلمان، ساعات اولیه روزش را با مناجات و ارتباط با خدا شروع می‌کند و با توکّل به حضرت حق به دنبال کار و کسب و تلاش برای معیشت خود می‌رود، و در پایان کار روزانه نیز برای اطاعت امر حق‌تعالی با همسر و خانواده خود با انس و الفت، اوقات گذرانده و از تمامی لذت‌های حلال لبریز می‌شود! البته اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) بر اختصاص ساعاتی از روز برای امر مهم «علم آموزی» نیز تأکید فراوان نموده‌اند! چنانچه امام صادق (ع) می‌فرمایند: «دوست ندارم ببینم جوانی از شما را مگر اینکه صبح کند در دو حالت: یا عالم و دانشمند باشد، و یا متعلّم و آموزنده؛ پس اگر در هیچ کدام از این دو حال نبود، کم کاری و کوتاهی کرده و در آن صورت عمر خود را ضایع نموده و گناهکار است و نتیجه آن عذاب الهی خواهد بود!» (بحارالانوار، ج١، ص١٧٠) ✍️ با عنایت به نکات مذکور، اوقات فراغت انسان نیز می‌بایست در یکی از امور فوق‌الذکر مصرف گردد تا آدمی بتواند در این اوقات ارزشمند نیز در جهت برآوردن بخشی از نیازهای روحی و جسمی خود، حرکت نماید؛ لذا باید اذعان نمود که در فرهنگ غنی اسلامی، اوقات فراغت هرگز به معنای بی‌کاری، بطالت و تنبلی نیست و انسان مسلمان نباید وقت خود را به بطالت و بیهودگی بگذراند! چنانچه خداوند کریم در انتهای سوره شرح، تأکید فرموده: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَ إِلى‌ رَبِّكَ فَارْغَبْ»: «پس هرگاه فراغت پیدا کردی، خود را به کار دیگری مشغول کن و تن‌پروری و تنبلی پیشه مکن و به سوی خدا و رضایت او رغبت نما» ✍️ و سخن امروز را با این روایت به پایان می‌بریم که حضرت موسی (ع) در مقام مناجات عرض کردند: پروردگارا! مبغوض‌ترین بندگان تو کدامند؟ و خداوند فرمود: «آنان که شب خود را همچون مردار، و روز خود را با بی‌کاری سپری نمایند!» (سفینة البحار، ج۵، ص٣۶٨) https://eitaa.com/ROOZBARG