📝 #داستانی_برای_عبرت! "قسمت؛هفتم" ✍..انسان اگر به خودش ارزش و ارجی قایل نشود چگونه میتواند به دیگران و آبرویشان احترام بگذارد؟! انسان آنقدر ارزش اش و مقامش بالا و والاست که بهشت خدا هم برایش کوچک است در واقع انسانهای خداباور و آدم های خوب فقط به بهشت نمی روند بلکه آنها، هرجاکه باشند آنجا بهشت است. یعنی انسان های شریف، #خود_بهشت را می سازند. اگر بتوانیم و این قدرت را در خود، پرورش دهیم که #بخشنده باشیم برای آرامش خودمان هم که شده باشد دیگران را می بخشیم. و اگر چنین قضاوتی در ته دلمان ایجاد شود دیگر با #بد گفتن دیگران، این فضا را به همین آسانی، آلوده نمی کنیم حتی به اندازه #نمیدانم!. و با زبانمان که #معمار_سخن است راضی نخواهیم شد تا با حرف های بی ارزش خود، دیوار سخنان مان را کج بچیند که دیوار کج، دیر یا زود، فرو می ریزد و این دیوار، دیوار خیالی نیست، #دیوار_شخصیت_مان است. اگر موفق شویم که #عاشق! خودمان، بعنوان امانت خدا پیش خودمان باشیم قسم میخورم که عاشق دیگر انسانها هم خواهیم شد! حتی خطاکارترین آنها! و چنین انسان با صفا و عاشقی، همواره آرامش انسانها را میخواهد. آرامش دهنده و #الهام_بخش خواهد بود. بیایید بنا را براین بگذاریم که اساس ارتباط، #انسان_دوستی ست! چون ما در همین وادی مشکل داریم! در جایی در سخنرانی ها، منابر و کلاس ها، جلسات و ... آیا سخنی از عشق هست؟! از عشق به خداوند؟! از عشق به خوبی ها؟! از اهمیت دوست داشتن هم کیش؟! از عشق به همنوع؟! آیا در برخوردهای روزمره ی مان، "عشق" جایی دارد و آنرا احساس میکنیم؟! آیا در تعاملات خودمان با یکدیگر از نگاه همدیگر "عشق" را می خوانیم؟! چنانکه میگوید: "پشمینه پوش تندخو از "عشق" نشنیده است بو!" " از مستی اش رمزی بگو تا ترک هشیاری کند!" اگر میخواهیم از شر زبان گزنده ی خویش رها شویم و به سرنوشت "محمدامین" قصه ی خود، مبتلا نشویم باید که خود و خانواده و جامعه ی خود را #عاشقانه بسازیم و آن را دوست بداریم. معلوم است که همه مان نابلدیم؛ اما چاره چیست. باید عشق را تمرین کنیم. باید دوست داشتن را دوست بداریم باید دوست داشتن بی غرض دیگران را تمرین کنیم. باید #خدای_عاشق مخلوقات را بشناسیم. باید تمرین کنیم. والسلام #الف_حسن_زاده 97/5/16 https://eutaa.com/Raaze_gole_sorkh