علت نیاز به دین و تعالیم پیامبران 🤔#پرسش ❓اگر دین با عقل همخوانی داشته باشد ، ما به آن نیاز نداریم و اگر با عقل متفاوت باشد ، آن را رد می کنیم. #ابن_الروندی ❗️❗️ 💠#پاسخ💠 👌معاندین فضای مجازی از سر بی برنامگی روی به باز نشر شبهات اقوام و ملل تاریخی آورده و از این طریق در برابر اربابان خود خوش رقصی می کنند ❗️ ❕مطلب مذکور بر گرفته از آراء براهمه است .كيش برهمايى از قديمى‏ترين مذاهبى است كه در شرق ظاهر شده، و مركز اصلى آن هنداست، شهرستانى در كتاب ملل و نحل مى‏گويد: «اين نام از نام براهام مؤسس اين مذهب گرفته شده»، ولى فريد و جدى در دائرة المعارف خود معتقد است كه اين نام از نام يكى از خدايان بزرگ آنها يعنى براهما مشتق شده است، برهمايى‏ها علاوه بر انكار نبوّت معتقد به يك نوع تثليث يعنى خدايان سه گانه بوده‏اند. 📚پيام قرآن، پاورقی , ج‏7، ص: 49 ❕شهرستانى در ملل و نحل قسمتى از شبهات آنها را در اين زمينه چنين نقل مى‏كند: 💠آنچه را ممكن است پيامبران براى جامعه بشريت بياورند از دو حال خارج نيست: يا عقل آن را درك مى‏كند يا نه، اگر درك مى‏كند همان عقل براى ما كافى است؛ ديگر چه احتياجى به پيامبران و دین است؛ و اگر براى عقل قابل درك نيست، پس قابل قبول نيست؛ زيرا هركس زير بار امور غير معقول برود از حدّ انسانيت خارج شده و در زمره حيوانات درآمده است . 📚ملل و نحل شهرستانى، باب چهارم، آراء الهند، فصل، اوّل براهه، ص 250. ❕در حالی که نبايد فراموش كنيم كه معلومات و ادراكات عقلى ما در برابر آنچه نمى‏دانيم قطره‏اى در مقابل يك اقيانوس عظيم است؛ اين حقيقتى است كه همه دانشمندان، اعم از الهى و مادى، به آن معترف‏اند. 👌كسى كه مى‏گويد: «آنچه را پيامبران آورده‏اند يا موافق عقل ما است يا مخالف»، مفهوم سخنش اين است كه عقل همه چيز را درك مى‏كند، در حالى كه چنين نيست، بلكه در اين‏جا شقّ ثالث و قسم سوّمى وجود دارد كه از هر دو قسم سابق گسترده‏تر است. و آن امورى است كه ما اصلًا از آن آگاهى نداريم، و نمى‏توانيم نفى و اثبات كنيم، اما هنگامى كه اجمالًا ثابت مى‏شود كه پيامبران از طرف خداوند سخن مى‏گويند، و از درياى بيكران علم او خبر مى‏دهند، راه منطقى جز پذيرش آن نيست. ❕در واقع ايراد اوّل برهمايى‏ها درست به اين مى‏ماند كه بگوييم: «هيچ‏كس نبايد نزد استاد برود و از دانش و تجربه او چيزى بياموزد، زيرا آنچه را استاد مى‏گويد: يا موافق عقل شاگرد است يا مخالف!» اگر موافق است نيازى به استاد نيست، و اگر مخالف است نبايد آن را پذيرفت! 👌مسلّماً يك سخن كودكانه است كه پاسخش بر هيچ انديشمندى پوشيده نيست؛ استاد چيزهايى به انسان مى‏آموزد كه عقل او از نفى و اثبات آن عاجز است. ❕از اين گذشته در همان قسمت‏هايى كه عقل ما به طور صحيح آن را دريافته، گاه دچار اضطراب و وسوسه مى‏شويم كه درست فهميده‏ايم يا اشتباه است؟ شكى نيست كه تأييد و تصديق انبياء در اين زمينه ما را سخت‏تر و مصمّمتر مى‏سازد پس نه در آنچه مى‏دانيم بى نياز از انبياء هستيم، و نه در آنچه نمى‏دانيم (دقت كنيد). ❕به بیان دیگر : 👌 مطلبى كه در استدلال آنها به چشم مى‏خورد اين است كه در ميان «نامعقول و مجهول» تفاوتى قايل نشده‏اند و تصور كرده‏اند كه عقل ما مى‏تواند همه چيز را درك كند و خوب و بد آن را معرفى نمايد. يعنى عقل مى‏تواند مانند يك كارشناس مطّلع، در مورد هر مسئله‏اى قضاوت كند و صحيح را از باطل روشن سازد. 👌اولين اشتباه آنها همين است. همه مى‏دانيم كه بيشتر حقايق اين عالم از ديد تيزبين دانشمندان جهان پنهان است و معلومات ما در برابر مجهولات، مانند قطره‏اى در برابر دريايى بيكران است. ❕به جرأت مى‏توان گفت: تمام معلومات دانشمندان و متفكران بشر كه در طى هزاران سال مطالعات و آزمايش‏هاى طاقت فرسا در راه شناخت حقايق جهان به دست آمده و به صورت كتاب‏هاى بى‏شمارى نوشته شده كمتر از يك صفحه از كتاب فوق‏العاده قطورى‏ است كه شايد ابتدا و انتهاى آن، معادل ابتدا و انتهاى عالم هستى باشد. ❕بنابراين قلمرو قضاوت و درك عقل ما منحصراً همان منطقه كوچكى است كه شعاع علم و دانش، آن را روشن ساخته و به كلى از ماوراء آن بى خبريم، در حالى كه قسمت عمده تعليمات انبيا مربوط به همين قسمت است، يعنى آنها ما را با حقايق تازه‏اى آشنا مى‏سازند كه به كلى بر ما مخفى بوده است. 👌منطق برهمايى‏ها در اين قسمت درست مانند آن داستان معروف است كه مى‏گويند: ناطقى از مستمعين خود پرسيد: آيا مى‏دانيد كه چه مى‏خواهم براى شما بگويم؟ اگر مى‏دانيد پس چه بگويم؟ و اگر نمى‏دانيد مرا با آدمى كه نمى‏داند چه كار؟ .... ولى مستمعين مى‏بايست گفته باشند: نمى‏دانيم و مى‏خواهيم از تو ياد بگيريم. 💠ادامه 👇