eitaa logo
شیعه پاسخ
6.4هزار دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
231 ویدیو
57 فایل
❕بزرگترین مجموعه محتوایی پاسخ به شبهات در فضای مجازی ! 🔶 پاسخگویی توسط اساتید حوزه با سبکی نوین !!! طرح شبهه و سوال : @poorseman
مشاهده در ایتا
دانلود
❔مگر صفت صفت ناپسند و مذمومی نیست ❗️پس چرا خداوند در قرآن خودش را متکبر معرفی می کند ❕❕ 💠💠 👌در این شکی نیست که یکی از صفاتی که خود را به آن ستوده است صفت تکبر است . ❕قرآن می گوید ؛ « هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُون » « او خدايى است كه جز او نيست، حاكم و مالك اصلى او است، از هر عيب منزه است، به كسى ستم نمىكند، به مؤمنان امنيت مىبخشد، و مراقب همه چيز است، او قدرتمندى است شكست ناپذير كه با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح مىكند، او شايسته بزرگى است. خداوند منزه است از آنچه شريك براى او قرار مى دهند » ( حشر 24) 👌در روایات اسلامی نیز تکبر از جمله صفات خداوند تلقی شده است . ❕در علی علیه السلام آمده است ؛ « ای خداوند و ای مولای من ، تو متکبر و من خاشع هستم و آیا جز متکبر کسی به بنده خاشع رحم می کند » 📒بحار الانوار ج 97 ص 420 👌و در دیگری آمده است ؛ « ای خداوند جلیل و ای خداوند متکبر بر هر چیزی ...» 📚بحار الانوار ج 95 ص 98 ❕متكبر از ماده تكبر به دو آمده است ؛ 1⃣يكى ممدوح كه در مورد خداوند به كار مى رود، و آن دارا بودن بزرگى و كارهاى نيك و صفات فراوان است . 2⃣و ديگرى نكوهيده و مذموم كه در مورد غير خدا به كار مى رود و آن اين است كه افراد كوچك و كم مقدار ادعاى بزرگى كنند، و را كه ندارند به خود نسبت دهند . ❕ از آنجا كه عظمت و بزرگى تنها شايسته مقام خدا است اين واژه به معنى ممدوحش تنها در باره او به كار مى رود و هر گاه در مورد او به كار رود به معنى مذموم است. 📚تفسیر نمونه ج 23 ص 554 http://eitaa.com/joinchat/304152577C9f840da185 https://sapp.ir/poorseman
🤔 ❔در آیه78 سوره نحل تصریح شده است که انسان ها در هنگام تولّد هیچ دانشی ندارند؛ از سوی دیگر بیان می‌شود که "امامان در شکم مادر نیز علم داشتند!" جمع این دو چگونه ممکن است ❗️❗️ 💠💠 👌در این شکی نیست که امامان گرامی ما ، از همان زمانی که در شکم مادر هستند و پس از آن ، یعنی وقتی که به دنیا می آیند ، مورد عنایت الهی هستند . ❕امام صادق ع فرمود ؛ « نطفه امام از بهشت است وقتى از مادر متولد شود روى زمين قرار ميگيرد ، دست بر زمين ميگذارد و سر به آسمان بلند ميكند. راوی می گوید ، عرض كردم فدايت شوم: چرا چنين ميكند امام ع فرمود ؛ ❕زيرا يك منادى از آسمان از عرش و افق اعلى فرياد ميزند فلان پسر فلانى پايدار باش تو برگزيده ‏ى من از ميان خلقى و گنجينه ‏ى دانشم هستی ، رحمت خود را براى تو و كسى كه ترا دوست داشته باشد لازم گردانيم و بهشت را بخشيدم ... به عزت و جلالم سوگند هر كه ترا دشمن بدارد گرفتار بدترين عذاب خود ميكنم گر چه در دنيا از نظر رزق و توشه بر آنها وسعت دهم فرمود وقتى صداى منادى پايان مى ‏يابد امام او را چنين جواب ميدهد « شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ وقتى اين كلمات را بگويد » ، خداوند به او علم اول و علم آخر عنايت ميكند و شايسته افزايش روح ميگردد در شب قدر » 📚بصائر الدرجات ج 1 ص 223 _ مدینه معاجز الائمه ج 4 ص 237 ❕در روایت دیگر فرمود ؛ « امام در شكم مادر صدا ميشنود وقتى بر زمين قرار گرفت مناره‏ اى از نور برايش بلند مى ‏شود كه اعمال بندگان را مى‏ بيند وقتى به حركت در آمد و شروع به رشد كرد بر بازوى راست او نوشته مى ‏شود « وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ » 📚بصائر الدرجات ج 1 ص 431 _ بحار الانوار ج 25 ص 38 ❕در مورد تولد امام زمان ع می خوانیم که نسیم و ماریه گفتند ؛ « هنگامى كه صاحب الزمان از دل مادرش بيرون آمد، بر زانوانش نشست و دو انگشت اشاره‏ اش را راست گرفت و سپس عطسه كرد و فرمود ؛ «ستايش، ويژه خداى جهانيان است. خدايا! بر سَرورمان محمّد و خاندان او درود فرست! بنده ‏اى ياد كننده خدا نه مغرور و نه متكبّر» و سپس فرمود: «ستمكاران پنداشتند كه حجّت خدا از ميان رفته است. اگر به ما اجازه سخن داده مى‏ شد، ترديد از ميان مى‏ رفت». 📚کمال الدین یک جلدی ص 430_ الغیبه طوسی ص 244_ اعلام الوری ج 2 ص 217 ❕در روایت دیگری به نقل از محمد بن عثمان عمری آمده است ؛ « هنگامى كه مهدى، جانشين [امام عسكرى عليه السلام‏]، متولّد شد، نورى از بالاى سرش تا بلنداى آسمان درخشيد. سپس با رو به زمين افتاد و براى خداى سجده كرد و آن گاه در حالى كه مى‏ گفت: «خداوند يكتا كه به عدالت برخاسته، گواهى مى ‏دهد كه خداوندى جز او نيست و نيز فرشتگان و دانشمندان [گواهى مى ‏دهند]. جز او نيست؛ پيروز هميشگى و فرزانه دين نزد خداوند، اسلام است» سرش را بلند كرد، و روز تولّدش، جمعه بود » 📚کمال الدین ص 433_ دلائل الامامه ص 500_ الغیبه طوسی ص 236 👌در روایت دیگری به نقل از ابراهيم بن محمّد نسيم، خادم امام عسكرى عليه السلام آمده است ؛ « يك شب پس از تولّد صاحب الزمان عليه السلام بر او وارد شدم. نزدش عطسه كردم، به من گفت: خدايت رحمت كند ، از اين سخن خوش‏حال شدم. به من فرمود: «آيا بشارتى در باره عطسه به تو ندهم؟».گفتم: چرا، مولاى من فرمود: «آن تا سه روز، امان از مرگ است» 📚الثاقب فی المناقب ص 203 _ بحار الانوار ج 52 ص 30_ الغیبه طوسی ص 232 🔸ادامه 👇