پلّه‌ها در پیشِ رویم یک‌به‌یک دیوار شد زیرِ هر سقفی که رفتم ، بر سرم آوار شد. - حسین منزوی

با مردم‌ِ شب‌دیده به دیدن نرسیدیم تا صبح دمی هم به دمیدن نرسیدیم کالیم که سرسبز دل از شاخه بریدیم تا حادثه‌ی سرخِ رسیدن نرسیدیم خون‌خورده‌ی دردیم و چراغانی‌ِ داغیم گل‌کرده‌ی باغیم و به چیدن نرسیدیم زین هیزمِ تر هیچ ندیدیم به جز دود شمعیم که تا شعله‌کشیدن نرسیدیم خونیم و تپیدیم به تاب و تبِ تردید اشکیم و به مژگانِ چکیدن نرسیدیم بادیم که آواره دویدیم به هر سوی اما چو نسیمی به وزیدن نرسیدیم یک عمر دویدیم و لبِ چشمه رسیدیم خشکید و به یک جرعه چشیدن نرسیدیم... - قیصرامین‌‌پور‌

ببین، سراغِ مرا هیچ‌کس نمی‌گیرد مگر که نیمه شبی، غصه‌ای، غمی، چیزی.. - حسین نیک‌نژاد

برایِ آرامشِ شب .

عمیقاً به کسی نیاز داشت که او را از دست خود بدزدد و با خود به جهانی دیگر ببرد.

إفترقنا دون أن نقول وادعا، و أنا كنت مثلَ طفلٍ دَفَنوهُ دون تقبيل. «بی‌خداحافظی جدا شدیم، و من مانندِ کودکی بودم که نبوسیده دَفن شد.»‌ ‌

چو بستی در به روی من به کوی صبر رو کردم چو درمانم نبخشیدی به دردِ خویش خو کردم چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو به خود باز آمدم نقش تو در خود جست‌وجو کردم خیالت ساده‌دل‌تر بود و با ما از تو یکروتر من این‌ها هردو با آیینهٔ دل روبه‌رو کردم فشردم با همه مستی به دل سنگ صبوری را ز حال گریهٔ پنهان حکایت با سبو کردم فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو سرای دیده با اشکِ ندامت شست‌و‌شو کردم صفایی بود دیشب با خیالت خلوتِ ما را ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردم مَلول از نالهٔ بلبل مباش ای باغبان رفتم حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم تو با اَغیار پیش چشم من مِی در سبو کردی من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم حراج عشق و تاراج جوانی وحشت پیری در این هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدن‌ها که من پیوند خاطر با غزالی مشک‌مو کردم - شهریار

‌

در دومین سالگرد پرواز برادر جوانم، سبدی از نور برای ایشان هدیه میفرستیم.🌱. . در صورت تمایل با ما همراه شوید🙏🏻 التماس دعا🖤 https://iPorse.ir/6220423

‌چه درهم پیچ و گره خورده است درونم، و چه زوزه‌ های خوار شده‌ ای را می‌شنوم، و چه ناتوانمندی غریب و کشنده‌ای حس می‌کنم ‌از بابت آن‌چه عقل نامیده می‌شود. - محمود دولت آبادی

چه فایده‌ای دارد که آدم بخواهد دائم رنج و اندوهش را بازنگری کند؟ مثل این می‌شود که یکسره با یک زخم ور بروی و نگذاری التیام پیدا کند. - جوجو مویز

او زخم هایش را به من نشان داد و در عوض، به من اجازه داد وانمود کنم که هیچ زخمی ندارم. - مدلین میلر

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود گویند سنگ لَعل شود در مَقامِ صبر آری شود، ولیک به خونِ جگر شود خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه کز دستِ غم خلاصِ من آن جا مگر شود از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود ای جان حدیثِ ما بَرِ دلدار بازگو لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود از کیمیایِ مِهر تو زر گشت رویِ من آری به یُمْنِ لطفِ شما خاک زر شود در تنگنایِ حیرتم از نخوت رقیب یا رب مباد آن که گدا معتبر شود بس نکته غیرِ حُسن بِباید که تا کسی مقبولِ طبعِ مردم صاحب نظر شود این سرکشی که کنگره کاخِ وصل راست سرها بر آستانهٔ او خاک در شود حافظ چو نافهٔ سرِ زلفش به دستِ توست دم درکش ار نه بادِ صبا را خبر شود. - حافظ

قلبم اندازه‌ی پرنده‌ها بود منی که تو را به وسعت آسمان دوست داشتم. - ایلهان برک🌱

صدف چشم من از داغ تو گوهر بار است چه كنم؟! كار علی بی‌‌تو به عالم، زار است! اشتياق تو مرا می‌‌كشد از خانه برون ورنه از خانه برون آمدنم، دشوار است! موقع آمد و شد، فاطمه جان! می‌‌بينم ديده زينب تو، مات در و ديوار است! به گواهی شب و، زمزمه مرغ سحر اهل يثرب همه خوابند و، علی بيدار است ياد آن روز كه با زينب تو می‌‌گفتم : دخترم! گريه مكن! مادرتان بيمار است! چاه داند كه به من، عمر چسان می‌گذرد قصّه، كوتاه كنم ورنه سخن بسيار است - ژولیده‌ نیشابوری

‌به هجر کرده دلم خو،‌ طمع زِ وصل بریدم... که دردِ عشقِ تو را خوشتر از دوای تو دارم! - سیمین بهبهانی

چطور ممکن است آدم پُر از آرزو و رؤیا باشد و ناگهان دلش قبرستان شود! همه چیز کجا رفت؟! ‌

برایِ قلب‌های تَرَک برداشته‌ تان .

شاید انسان ترجیح می‌دهد درکش کنن تا این‌که دوستش داشته باشند. - جورج اورول

هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم مگر به کوی تو این ابرها ببارندم مرا که مست توام این خمار خواهد کشت نگاه کن که به دست که می‌سپارندم مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش به وعده‌های وصال تو زنده دارندم غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم چه جای خواب که هر شب محصّلان فراق خیال روی تو بر دیده می‌گمارندم هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم - هوشنگ ابتهاج

اگر تمام عمر،جوراب ابریشمی بپوشم؛ فکر نکنم اثر جای زخمی که روی قلبم است محو شود. - بابا لنگ دراز/ جین وبستر.

كَانَ بُكاؤُنا هادئاً كَصَوتِ المَطَرِ عَلى النَّافِذَة! «صدایِ گریه‌هایمان آرام بود همانند صدایِ باران بر رویِ پنجره...» - عربیات🌱

همین‌طوره.

‌می‌ خندم همین‌ طور می‌ خندم اما دلم شاد نمی‌ شود، چون شب که این‌ همه ستاره روشن‌ اش نمی‌ کند. - معین دهاز

چقدر دردناک است! زمانی که نمیدانی چه چیزیت شده، جز اینکه غمی بزرگ در سینه‌ات داری و از وصفِ آن عاجز هستی . .