کاظم بهمنی یه بیت شعر داره
که معشوقش رو به روح خودش تشبیه می کنه
و می خواد بهش بگه نرو ، میگه:
"روح برخاسته از من ته این کوچه بایست،
بیش از این دور شوی از بدنم می میرم."
حقیقتا خیلی قشنگه.
میانِ ماندن و نماندن
فاصله تنها یک حرفِ ساده بود
از قولِ من
به بارانِ بیامان بگو:
دل اگر دل باشد
آب از آسیابِ علاقهاش نمیافتد . .
#سیدعلیصالحی
بی هراسم زِ اَجل، زانکه گمانم نَبُود
که گلوگیرتر از هجرِ تو باشد اَجلی
#طالبآملی
4_5879653693845933940.mp3
606.7K
ای یارِ جفا کرده یِ پیوند بُریده
این بود وفاداری و عهدِ تو ندیده!