هلیا بدان که من به سوی تو باز نخواهم گشت. تو بیدار می‌نشینی تا انتظار پشیمانی بیافریند. بگذار تا تمام وجودت تسلیم‌شدگی را با نفرین بیامیزد. زیرا که نفرینْ بی‌ریاترین پیام آور درماندگی‌ست.. [بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، نوشتهٔ نادرِ ابراهیمی. بخشِ اول]