تا کی من و جمالِ من و ملک و مالِ من؟ چندین هزار من شدی ای قطره‌ی منی! نادان به جز حکایتِ دنیا نمی‌کند ناچار خود حکایتِ دنیا کند دنی کردی کلاه کژ، که: کمر بسته‌ام به سیم ای سنگدل! چه سیم؟ که در بندِ آهنی گر نیک بنگری، همه زندانِ روحِ توست چون کرمِ پیله، بر تنِ خود هرچه می‌تنی #اوحدی_مراغه‌ای @SAEB_TABRIZ