تا کی من و جمالِ من و ملک و مالِ من؟
چندین هزار من شدی ای قطرهی منی!
نادان به جز حکایتِ دنیا نمیکند
ناچار خود حکایتِ دنیا کند دنی
کردی کلاه کژ، که: کمر بستهام به سیم
ای سنگدل! چه سیم؟ که در بندِ آهنی
گر نیک بنگری، همه زندانِ روحِ توست
چون کرمِ پیله، بر تنِ خود هرچه میتنی
#اوحدی_مراغهای
@SAEB_TABRIZ