💔 سیدِ ماست! .... سیداحمد بود یابقول بچه‌های سنگرخودمان«سیدِماست». خیلی جای تعجب بود.توی مهران که بودیم، بی‌حالی او به حدی بود که‌ این اسم را رویش گذاشتیم،اما در شلمچه تقلای زیادی داشت. باخنده و ادایی که قبلاًهم درمی‌آورد،گفت: -ماست می‌خوری؟ماست.ماست.سیدِماست!😂 دقایقی را در سنگرمان بود.شیشۀ عینکش ازگل ولای سیاه شده بود.چهره‌اش هم دست کمی ازعینکش نداشت.صورتش که به‌ سختی کرک و مو برروی آن به چشم می‌خورد،ازگل وخاک زبر شده بود. دقایقی باهم گفتیم وخندیدیم.وقتی ازشهادت بچه‌هایی گفتم که شب‌ها و روزهای باصفایی را باهم درمهران گذرانده بودیم،چشمانش ازاشک پرشد وخنده برلبانش ماسید. سرانجام وقت رفتنش رسید.باخنده‌ای دستش را دراز کرد تا خداحافظی کند.دست‌های درشتی داشت و به‌راحتی دستم رامیان دستش می‌گرفت. هنگام غروب،یکی ازبچه ها باچهره‌ای گرفته،مقابل سنگر پیدایش شدوگفت: -حمید می‌دونی کی شهیدشده؟ مثل این‌که باید دوباره خودم رابرای شنیدن خبر یکی از بچه‌های آشنا آماده می‌کردم. آن‌هم یک دوست،وگرنه خبر شهادت بقیه را خیلی راحت می‌داد. باتأسف گفتم: -نه.ایندفعه دیگه کی؟ درحالی که سعی ‌کرد لبخندبزند،ولی ناراحتی ازچهره‌اش فریاد می‌زد،گفت: -سیدِماست.سیداحمد یوسف🥀 دهانم بازماند.نگاهی به قوطی ماست انداختم که دست‌‌ نخورده گوشۀ سنگربود.باخودگفتم: -سیدماست.ماست...😔 سید18ساله،درانتهای خاکریزها،داخل سنگرنشسته بوده که خمپاره‌ای پشت سرش منفجرمی‌شود...10سال بعد پیکرش را آوردند. #شهید_سیداحمد_یوسف مزار:بهشت‌زهرا(س)قطعۀ29ردیف41شمارۀ9 کپی ممنوع‼️ #آھ_اے_شھادت... 💕 @aah3noghte💕 @hdavodabadi