ما هم همین‌طور آقازاده‌های دلسوخته و شجاع لبنانی؛ ما هم همین‌طور ... 🌻 @Smh_Doaei

💔 سید رفت که به ما بفهماند صاحب داریم، امام زمان داریم. دیگه وقتش رسیده که دلهامون امام زمانی بشه... 🎙 حاج میثم مطیعی 🔺مراسم روضه هفتگی | ۱۴۰۳/۱۲/۰۹ ▫️ هیأت آیین حسینی | امامزاده قاضی الصابر (ع) 👈 مشاهده با کیفیت بالا: 🌐 Aparat.com/v/zkgb2h3 ✅ @MeysamMotiee

🔰 روزه؛ فناوری‌ای برای خودسازی و جامعه‌پردازی ✍️ سید محمدحسین دعائی یکی از چیزهایی که باید از همین اول ماه مبارک رمضان به آن توجه ویژه داشته باشیم این است که: «چرا باید روزه گرفت؟» یا «قرار است با روزه‌گرفتن چه اتفاقی برای انسان بیفتد؟» پاسخ تفصیلی این سؤال را باید ذیل عنوان «فلسفه روزه» دنبال کرد. اما اجمالا این‌که: «روزه» ـ اگر با شرائط و آدابش گرفته شود ـ یک «فناوری معنوی» با «کاربری چندمنظوره» است. یعنی همان‌طور که هم برای «جسم» مفید است و هم برای «روح»، قرار است هم رابطه ما با «خدا» را ارتقاء داده و هم روابط اجتماعی‌مان با «خلق خدا» را تنظیم کند. مادر اولیاء حضرت زهراء سلام الله علیها فرمودند: «فرض الله الصیام تثبیتاً للاخلاص.» یعنی: روزه کمک می‌کند که کم‌کم بی‌توجهی به غیرخدا در وجود انسان نهادینه شود. از امام عسکری علیه السلام هم نقل شده است که: «لیجد الغنی مسّ الجوع فیمنّ علی الفقیر.» یعنی: روزه، با ایجاد حس گرسنگی در اغنیاء، زمینه‌ساز توجه همدلانۀ آن‌ها به فقراست. اجازه دهید کمی بیشتر توضیح دهم: روزه علاوه بر آن‌که می‌تواند روح روزه‌دار را از آلودگی‌های توجه به عالم ماده پاک کرده و حال «اخلاص» و سپس «ایثار» را در او به ملکه تبدیل کند، همچنین می‌تواند با ایجاد «درک مشترک از واقعیت‌های زندگی»، فاصله‌های ادراکی و عاطفی انسان‌ها را از بین برده و زنجیره‌ای از «همگرایی‌های اجتماعی» را باعث شود: همدردی، همدلی، همیاری، همبستگی و هم‌افزایی. به‌عبارت دیگر، وقتی «فاصله‌های ادراکی و عاطفیِ» افراد یک جامعه از بین بروند، «فاصله‌های طبقاتیِ» آن‌ها نیز میل به کاهش پیدا کرده و ناهنجاری‌هایی مثل «خودپرستی» و «تکاثر»، جای خود را به ارزش‌هایی مثل «مواسات» و «تکافل» می‌دهند. بر همین اساس جامعه بهره‌مند از «فناوری روزه»، جامعه‌ای همبسته، نفوذناپذیر، تاب‌آور و متکامل است؛ همان جامعه‌ای که به‌یقین در منازعات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی دنیای امروز، دست برتر را خواهد داشت. و اما حرف آخر: مرز ما عشق است هر جا اوست آن‌جا خاک ماست سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند؟ در این ماه رمضان، همه مسلمانان باید بیش از همه به فکر «غزه» باشند؛ غزه مظلوم، غزه گرسنه، غزه زخمی، غزه ویران، غزه در حال احتضار. بدون‌شک تأثر عاطفی، سوز و گداز معنوی، هیجان فکری، کمک مالی و تحرک اجتماعی آحاد مسلمین روزه‌دار در حمایت از غزه، علاوه بر تأثیرات ملکوتی و ماورائی، می‌تواند دولتمردان خائن یا بی‌خاصیت کشورهای اسلامی و غیراسلامی را به مقابله مؤثر با رژیم صهیونیستی واداشته و با ایجاد یک موج بین المللی، جلوی جنایت‌های این جانیان را بگیرد. آری؛ همۀ اهل اسلام، در این ماه رمضان، باید به این پویش جهانی بپیوندند: #روزه_برای_غزه اصلا بگذارید این‌طور بگویم: اگر روزۀ امسال امت اسلامی، منجر به احیاء غزه نشده و گره از کار او باز نکند، روزه نیست. والسلام! 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 «روزه» به‌سبک «غزه» ✍️ سید محمدحسین دعائی تلاش برای تأمین رفاه مادی مردم، قطعا یکی از مهم‌ترین وظائف حاکمیت دینی است. اما اگر این رفاه، با «رشد معنوی» همراه نبوده و توسعۀ دلبستگی‌های مادی و دنیازدگی را به همراه داشته باشد، جدای از آن‌که انسان را از رسیدن به کمال الهی خود بازمی‌دارد، می‌تواند جامعه اسلامی را نیز در نبرد با قدرت‌های زورمند و زورگو زمین‌گیر کند. چون جامعه‌ای که نتواند در مواجهه با فشار دشمن، از دنیا، راحتی‌های دنیا و لذت‌های دنیا دل بکند، حتما تن به ذلت داده و شکست خواهد خورد. به همین خاطر، اسلام عزیز ـ به‌عنوانی دینی که ضامن سعادت دنیا و آخرت در دو مقیاس فردی و جمعی است ـ جدای از دستورات عمومی خود، کوشیده است تا با تعریف مجموعه‌ای از برنامه‌ها در خصوص ماه مبارک رمضان ـ مثل «روزه» ـ روحیۀ «عبور از دنیا» را در پیروان خود نهادینه کند؛ همان روحیه‌ای که «امام خمینی قدس سره» در بیانات خویش، از آن با عنوان رمز موفقیتِ «انقلاب اسلامی» در مقابل «حملۀ نظامی» یا «تحریم اقتصادی» یاد می‌کنند. حال با این نگاه، می‌توان «غزه» را پیشگام امت اسلام در «عبور از دنیا» یا «سبک زندگی رمضانی» دانست و از همین زاویه، به تحلیل تاب‌آوری او در زیر سنگین‌ترین فشارهای نظامی و اقتصادی پرداخت. چون آن‌چه را که قرار است ما فقط در ماه رمضان و به‌شکل بسیار محدود، صرفا تمرین کنیم و ادایش را درآوریم، غزه روزهاست که دارد با همه وجود و در همه ابعاد و به جدی‌ترین شکل ممکن، زندگی می‌کند. آری؛ این روزها «غزه» سند حقانیت بسیاری از آموزه‌های اسلامی است. مثلا اگر کسی بپرسد: «چرا باید روزه گرفت؟» باید غزه را به او نشان داد و گفت: روزه می‌گیریم تا مثل غزه باشیم: متشخص، تاب‌آور، شکست‌ناپذیر، دشمن‌شکن و سرافراز. خلاصه آن‌که: امسال، در روزه‌داری، باید از «غزه» سرمشق گرفت. 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 حکایت ما ... ما نه از اقدام نظامی می‌ترسیم و نه از محاصره اقتصادی. ما شیعه ائمه‌ای هستیم که از شهادت استقبال می‌کردند. ما از مرگ نمی‌ترسیم. ما مرد جنگیم. ما مرد مبارزه‌ایم. کسی ما را از مبارزه نترساند. اگر بخواهند ما را محاصره اقتصادی کنند، روزه می‌گیریم. ما ترجیح می‌دهیم شکممان گرسنه باشد، اما آبرویمان حفظ شود. 🆔 @Smh_Doaei

ما ملت شهادتیم. ما ملت امام حسینیم. بیا! مرد این میدان ما هستیم برای شما ... 🆔 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ پیش‌درآمد ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل امسال سومین سالی است که برنامۀ خوب #محفل از تلویزیون پخش می‌شود؛ برنامه‌ای که باید آن را دید، ستود و درباره‌اش سخن گفت؛ آن هم نه صرفا به این خاطر که کار خوب و پُرمحتوایی است؛ بلکه چون می‌تواند نمونۀ موفقی از تلاش برای تحقق «رسانۀ دینی» و الگوی مناسبی برای علاقمندان حرکت در این مسیر باشد. بر همین اساس ـ اگر خدا کمک کند ـ در ضمن سلسله‌یادداشت‌هایی به نکاتی دربارۀ هر قسمت از فصل سوم محفل اشاره خواهم کرد. اما پیش از آن، نکاتی را دربارۀ فصل دوم آن عرض کرده و این نکات را پیش‌درآمدی برای محفل‌نگاری‌های جدید خود قرار می‌دهم: ۱. فصل دوم برنامۀ محفل، به موازات تلاش برای ترویج قرآن و ارتقاء وضعیت قرآن‌مداری در جامعه، کوشید تا نشان دهد که علی‌رغم همۀ آسیب‌ها و آفت‌ها، این کتاب آسمانی، بخشی از تار و پود زندگی ایرانی‌هاست؛ همان واقعیتی که از یک‌سو نیازمند ریشه‌یابی‌های عمیق تاریخی و اجتماعی است و از سوی دیگر می‌توان از آن به‌عنوان حجتی قاطع در برابر مدعیان افول دین‌داری در جامعۀ ایران بهره گرفت. ۲. نگاه محفل ۲ به قرآن ـ مثل محفل ۱ ـ یک نگاه جامع بود. توجه جدی به «نکات معرفتی» در کنار «فنون قرائت»، یکی از مهم‌ترین جلوه‌های این جامعیت است. ۳. در فصل دوم برنامۀ محفل، تلاش برای تصویر پیوند قرآن با اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و تأکید بر این پیوند، نمود بیشتری یافته بود؛ همان امر مهمی که به تعبیر علامۀ طباطبائی، هر دو طائفۀ شیعه و سنی از آن غفلت دارند. ۴. محفل ۲ توانست با معرفی اقشار و اقوام مختلفی از اهالی قرآن، جلوۀ جذابی از سفرۀ گستردۀ و رنگارنگ قرآن را به تصویر بکشد. در همین راستا توجه به اقشار متوسط و ضعیف مرتبط با قرآن یا قرآنی‌های معلول و بی‌سواد نیز بسیار حائز اهمیت است. ۵. یکی از هنرهای محفل، خلق شادی حلال از طریق شوخی‌های سالم و جذابیت‌های مجاز است؛ هنری که باید قدر آن را دانست و درصدد تکثیرش بود. زیرا طراحی الگویی برای شادی حلال، آن هم در روزگاری که شوخی و سرگرمی، به جزء جدانشدنی زندگی انسان‌ها تبدیل شده و انواع سرگرمی‌های غیرسالم و شوخی‌های مخرب، به‌شکلی روزافزون در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، قطعا یکی از اولویت‌هاست. در همین راستا ذکر این نکته نیز ضروری است که گاه مصلحت جذب حداکثری و حفظ حداقل‌های معنوی، از طریق جذابیت‌های مجاز، اما غیر ایده‌آل، بر مصلحت کمال‌گرایی و خالص‌سازی ترجیح پیدا می‌کند؛ ترجیحی که عدم توجه به آن، می‌تواند نقد را از مسیر انصاف و صواب خارج سازد. ۶. تبیین وجوه اعجاز قرآن، در کنار اختصاص بخش‌هایی به افراد هدایت‌شده و راه‌یافته از طریق قرآن، یکی دیگر از امتیازات فصل دوم برنامۀ محفل بود. ۷. تلاش برای ارائۀ یک تصویر علمی از قرآن و نفی بیگانگی دین با روشمندی‌های تحقیقاتی، از طریق ارجاع مخاطب به مؤیدات تجربی این تحفۀ وحیانی، جهت‌گیری درست دیگری بود که در فصل دوم برنامۀ محفل وجود داشت. ۸. یکی دیگر از امتیازات محفل، رویکرد خانوادگی موجود در این برنامه است؛ رویکردی که به‌طور خاص، با دعوت از زنان و کودکان قرآنی، بروز و ظهور یافته پیدا کرده و علاوه بر تأمین جذابیت‌های رسانه‌ای، می‌تواند به‌معنای تأکید بر اهمیت نهاد خانواده و ضرورت توجه به اقتضائات و الزامات حفظ و تقویت این نهاد، مثل ازدواج، فرزندآوری و تکریم والدین نیز باشد. ۹. برخورداری از نگاه بین‌المللی و رویکرد جهانی به موضوعات دینی، یکی دیگر از اولویت‌های رسانه‌ای و تبلیغی جبهۀ انقلاب است که محفل ۲ توانست با دعوت از مهمانان متعلق به کشورهای مختلف، از آن بهره‌مند گردد. ۱۰. محفل ۲ به‌جهت مصادف‌بودن با ماجرای طوفان‌الاقصی، بیشتر از محفل ۱ رنگ‌وبوی جبهۀ مقاومت را داشت و به این ترتیب کوشید تا نشان دهد که جهاد در راه خدا و ایستادگی در برابر جبهۀ باطل، یک آموزۀ مهم قرآنی است؛ آموزه‌ای که بدون عمل به آن، نمی‌توان ادعای تبعیت از قرآن را یدک کشید. ۱۱. «قرآن برای زندگی»؛ شاید بتوان گفت این مهم‌ترین شعار برنامۀ محفل است. بازنمایی حضور قرآن در روزمرگی‌های مردم، روایت قصه‌های قرآنی آدم‌ها، به‌علاوۀ تصویرپردازی از موفقیت‌های علمی، هنری و ورزشی اهل قرآن، جلوه‌هایی از تلاش این برنامه برای کاشتن این شعار حیاتی در ذهن و ضمیر مخاطب است. ۱۲. این‌که برنامۀ تلویزیونی محفل، به‌واسطۀ حضور میدانی داوران و میزبانان این برنامه در محافل و گردهمایی‌های مختلف، امتداد اجتماعی پیدا کرده است نیز یکی دیگر از برگه‌برنده‌هایی است که توانسته تأثیر چشمگیری در رواج و محبوبیت این برنامه داشته باشد. پ.ن: این‌جا دربارۀ فصل اول محفل هم سخن گفته‌ام. امیدوارم که مطالعه‌اش سودمند باشد. ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ ۱ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل ۱. تیزر فصل جدید برنامۀ محفل ـ که در ابتدای هر قسمت آن نمایش داده می‌شود ـ حقیقتا گویا و زیباست. یک ابتکار رسانه‌ای قرآن‌محور که بر اساس سوژۀ سیاسی، اجتماعی روز ـ یعنی جریان مقاومت در غزه ـ سامان یافته و حاکی از بصیرت و زمان‌شناسی بانیان این برنامه است. البته علاوه بر تیزر، دکور برنامه هم با محوریت مسئلۀ مقاومت و اولویت امروز جهان اسلام ـ یعنی ماجرای قدس ـ طراحی شده که جای تحسین فراوان دارد. ۲. انتخاب یک داور افغانستانی نیز هوشمندی دیگری است که در فصل جدید برنامۀ محفل دیده می‌شود؛ انتخابی که می‌توان آن را اقدامی در راستای تلطیف و تعدیل جوّ عمومی جامعه، بعد از افراط و تفریط‌های مرتبط با اتباع غیرایرانی دانست. ۳. پیوست‌های رسانه‌ای محفل ۳ که با بهره‌گیری از ظرفیت سلبریتی‌های سینمایی و قابلیت‌های هوش مصنوعی تولید شده و در قالب چند مستند علمی، تاریخی، قرآنی عرضه خواهند شد، یکی دیگر از نوآوری‌هایی است که نشان می‌دهد این برنامه، چشم‌انداز روبه‌رشدی را برای خود تعریف کرده و قرار نیست گرفتار رکود یا تکرار شود. ۴. و اما می‌رسیم به مهم‌ترین بخش قسمت اول، یعنی صحبت‌های سرکار خانم یگانه نقی آوا؛ همان بانویی که به برکت قرآن، از ظلمات نجات یافت، غرق در نور شد و کوثر نام گرفت. ای کاش می‌شد فیلم زندگی او را ساخت و با یک تیر چند نشان را زد: هم اعجاز قرآن در دستگیری و تحول‌آفرینی را به تصویر کشید، هم شرایط سخت مسلمانان و شیعیان در کشور آذربایجان را برملا کرد و هم درک گوشه‌ای از نعمت عظیم جمهوری اسلامی را برای مردم ممکن ساخت. ماجرای خانم یگانه را باید مثل یک برهان گویا و قاطع سر دست گرفت و رفت سراغ آن بی‌انصاف‌های نادانی که قدر انقلاب اسلامی را نمی‌دانند؛ همان نیمه‌سوادهای دانشگاه‌رفته یا حوزه‌دیده‌ای که درکی از خدمت این انقلاب به عالم معنویت، معجزۀ آن در زمینه‌سازی برای رشد انسان‌ها و تأثیرش در ارتقاء امنیت دین‌داران ندارند؛ همان‌هایی که شعورشان به جملۀ طلایی سردار دل‌ها نمی‌رسد و نمی‌فهمند که: «جمهوری اسلامی ایران حرم است.» آه که چقدر باید غصه بخوریم؛ و آه که چقدر بار مسئولیتمان سنگین است. ۵. محفلِ امسال امام زمانی شروع شد و نشان می‌دهد که قرار است امام زمانی ادامه پیدا کند. چقدر خوب! چون ماه رمضان، فصل تقویت ارتباط با حضرت ولی عصر ارواحنا فداه و تجدید عهد با آن حضرت است؛ همان مولای مهربان و پدر نگرانی که هوای همۀ انسان‌ها را در گوشه‌گوشۀ این دنیا دارد؛ همو که صدای استغاثۀ دخترش یگانه را شنید و دستش را گرفت. یعنی می‌شود دست ما را هم بگیرد؟ ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔥 جمهوری اسلامی ایران حرم است. 🏷 #محفل 🌻 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ ۲ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل ۱. یکی از کارهای خوبی که در فصل جدید محفل انجام می‌شود، خط‌بردن حاضران از روی قرآن است؛ حرکت درست و لازمی که می‌تواند فرهنگ برکت‌زا و نورآفرین نگاه به مصحف شریف در مجلس قرائت را جا بیندازد. ۲. این‌که مهمان اول قسمت دوم برنامۀ محفل، دکتری برق صنعتی دارد، یعنی: نباید گمان کرد فقط کسانی دنبال قرآن و فعالیت قرآنی می‌روند که اهل تحصیلات عالیۀ دانشگاهی نیستند. نه؛ قرآن، کتاب زندگی است و به همین خاطر هرکسی، با هر نوع و سطحی از تحصیلات، اولا «می‌تواند» و ثانیا «باید» با قرآن مأنوس باشد. ۳. محفل ۱ و ۲ با دعوت از مهمانان متعلق به اقشار، اقوام و ملت‌های مختلف، جلوه‌هایی از گستردگی سفرۀ قرآن را به تصویر کشیدند؛ و حالا محفل ۳ با دعوت از یک اسقف مسیحی، بر هویت و ظرفیت فرادینی این کتاب آسمانی تأکید دارد؛ همان هویت و ظرفیتی که در دو کلیدواژۀ «توحید» و «آزادگی» خلاصه شده و در این آیۀ شریفه به ظهور رسیده است: «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَ لَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَ لَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ.» (آل‌عمران/۶۴) بر همین اساس لازم است که هرچه سریع‌تر، با الگوگرفتن از عالمان مجاهد و روشن‌بینی هم‌چون شهید آل‌هاشم، کوتاهی‌ها در استفاده از این هویت و ظرفیت را جبران کنیم و زمینۀ لازم برای فراگیرشدن گفتمان‌های آسمانی در سرتاسر کرۀ زمین را فراهم آوریم؛ همان اتفاق مبارکی که یکی از اصلی‌ترین مقدمات ظهور حضرت ولی عصر ارواحنا فداه است. ۴. این‌که یک اسقف مسیحی، علاوه بر اشاره به پاکدامنی و عفت حضرت مریم سلام الله علیها، بر ضرورت و مطلوبیت حجاب نیز تأکید کند، آن را مایۀ زیبایی زن و آراستگی جامعه بداند و از بانوان ایران‌زمین بخواهد که در مسیر حفظ حجاب، محکم و استوار باشند، حقیقتا جای دقت دارد. ای کاش می‌شد این صحبت‌ها را به گوش همۀ دختران و زنان مسلمانی که هنوز مسئلۀ حجاب برای آن‌ها حل نشده رساند. اگر طبق نکتۀ پیش‌گفته، باید پیام اسلام را جهانی کرد و به گوش پیروان دیگر ادیان رساند، گاهی هم لازم است که پشتیبانی پیوران دیگر ادیان از پیام اسلام را به مسلمانان گوشزد کرد تا اطمینان قلبی باشد برای اصحاب تردید و غفلت. ۵. یکی دیگر از فرازهای درخشان سخن اسقف چیف‌چیان، تأکید او بر دروغ‌بودن شعار حقوق بشر و ادعای آزادی ادیان در غرب بود؛ این‌که منادی و مدافع اصلی ارزش‌هایی مثل صلح، عدالت و آزادی در دنیای امروز، جمهوری اسلامی است، نه کشورهای غربی؛ و این‌که جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه، عمق انحطاط اخلاقی تمدن غرب را برملا کرد. این‌ها بخشی از همان دریافت‌های مشترک انسانی است که به برکت ماجرای طوفان الاقصی شکل پیدا کرده و می‌توان با تکیه بر آن‌ها، جنبش جهانی بازگشت به توحید و آزادگی را فعال کرد. ۶. ماجرای حسین صباغی ـ پاکبان شریف کاشانی ـ هم خیلی درس‌آموز بود. قبلا در تحلیل محفل ۱ و ۲ نوشتم که روایت داستان‌های افراد مختلف به‌منظور تطبیق عملکرد آن‌ها بر آموزه‌های قرآن و الگوسازی از این عملکرد، یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین رویکردهایی است که در محفل دنبال می‌شود؛ رویکردی که درصدد نهادینه‌کردن مهم‌ترین شعار این برنامه است: «قرآن، کتاب زندگی». به بیان دیگر، همۀ آن‌چه که به ظاهر قرآن مربوط می‌شود، مثل تلاوت، تجوید و حفظ، همه‌وهمه مقدمه است برای ارتباط با قرآن، درک پیام قرآن و عمل به قرآن. بر همین اساس، قرآنی‌ترین آدم‌ها کسانی هستند که در میدان واقعیت، قرآن را زندگی می‌کنند؛ درست مثل حسین صباغی که به ارزش‌هایی مثل حلال‌جویی، امانتداری، راستگویی، بخشندگی و ارجمندی، در واقعیت زندگی پایبند بوده است. ۷. همان‌طور که در یادداشت قبل گفتم، گویا قرار است محفل امسال، جلوه‌های خاصی از توجه به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داشته باشد. بهانۀ دومین قسمت برنامه برای زنده‌کردن یاد مهدی فاطمه در دل‌ها، قولی بود که حسین صباغی به آقا داد و پای آن ایستاد. ما چقدر پای عهدمان با امام زمان هستیم؟ اصلا آیا عهدی در کار هست؟ ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔥 ایران عزیز؛ یگانه منادی توحید، عدالت، صلح و آزادی 🏷 #محفل 🌻 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ ۳ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل ۱. دعوت از یک خواهر و برادر قرآنی ـ یعنی یوسف و رقیه قنبرپور ـ به قسمت سوم محفل، بیش از آن‌که تلاشی باشد برای علاقمندکردن کودکان و نوجوانان به قرآن، اقدامی است برای نشان‌دادن و دیده‌شدن طیف مهمی از دهه‌هشتادی‌ها و دهه‌نودی‌های این کشور؛ همان‌هایی که به گمان برخی، یکسره از دین فاصله گرفته و با ارزش‌های اسلامی بیگانه‌اند. اگر نتوانیم واقعیت‌های اجتماعی را همان‌گونه که هستند روایت کنیم، جریان تحریف، از طریق تکنیک‌هایی مثل اغراق و تعمیم، سرمایه‌ها، ظرفیت‌ها و رویش‌های انقلاب در عرصۀ انسانی را پنهان کرده و با ناامیدکردن اهل حق، زمینۀ لازم برای غلبۀ جبهۀ باطل را فراهم می‌آورد. ۲. خوش‌تر آن باشد که سرّ دلبران / گفته آید در حدیث دیگران. حضور یک قاری برجستۀ مصری در برنامۀ محفل و زمینه‌سازی برای تمجید او از وضعیت قرآن در ایران عزیز، نه فقط تدبیری برای تحقق دیپلماسی عمومی، بلکه تمهیدی بود برای اثبات و تثبیت جایگاه قرآنی جمهوری اسلامی در جهان اسلام؛ جایگاهی برجسته و افتخارآمیز که بدون‌شک محصول انقلاب اسلامی و تدابیر رهبر قرآنی این انقلاب است. البته نقش برنامۀ محفل در دیده‌شدن، رسانه‌ای‌شدن و جهانی‌شدن این جایگاه را نیز نباید نادیده گرفت. ۳. حضور علی‌اکبر قلیچ ـ به‌عنوان یک هنرمند خواننده با گرایش‌های دینی و قرآنی ـ در برنامۀ محفل، قطعا می‌تواند زمینۀ علاقمندی طیفی از هنردوستان به قرآن و معنویت را فراهم کند. به‌علاوه آن‌که در صف‌آرایی‌ها و رودرویی‌های فرهنگی امروز، برجسته‌سازی نیروهای متعهد و ضریب‌دادن به آن‌ها یکی از اولویت‌هاست. ۴. محفل تلاش کرد که به بهانۀ حضور یک خواننده در برنامه، گریزی هم به مسئلۀ موسیقی داشته باشد. این جملۀ دلیِ آقای قلیچ که «شب اول قبر، ساز دست انسان را نمی‌گیرد» یا این سخن طلایی حجة الاسلام قاسمیان که «فارغ از بحث حرمت و حلیّت، افراط در استماع موسیقی، عزم معنوی انسان را تضعیف می‌کند» را هم باید عموم مردم بشنوند و هم باید به گوش برنامه‌ریزان و مدیران فرهنگی این کشور رساند. ۵. بدون‌شک قسمت سوم محفل ۳ به‌واسطۀ حضور سرکار خانم زینب نصرالله و احیاء نام و یاد حضرت سید حسن نصرالله رضوان الله علیه یک قسمت استثنائی است؛ قسمتی که در آن ـ به‌فراخور موضوع برنامه ـ به جلوه‌هایی از قرآن‌محوری این شهید بزرگوار اشاره شد؛ این‌که زیربنای اندیشه و عمل سید، قرآن بود و این‌که بهرۀ امروز مسلمانان از سفرۀ قرآن، قطعا مدیون مجاهدت‌های مؤمنانه، مدبرانه و شجاعانۀ اوست. خوشا به حال او که از پیشگامان عمل به قرآن در دو مقیاس فردی و جمعی بود. امید آن‌که ما نیز به‌برکت عنایت و شفاعت آن عزیز سفرکرده، از رهروان همین مسیر باشیم. ۶. نگاه فرهنگی سید مقاومت و عنایت ویژۀ او به برنامۀ محفل هم نکتۀ مهم دیگری بود که در این قسمت مطرح شد. دختر بزرگوار، مجاهد و صبور سید گفت که او ساخت محفل را یک اقدام خلاقانه و تأثیرگذار در مقابله با جریان فرهنگی و رسانه‌ای غرب می‌دانسته و نسبت به پخش آن از شبکۀ المنار توصیه داشته است. در این‌جا شاید ذکر این مطلب نیز خالی از لطف نباشد که طبق نقل بی‌واسطۀ یکی از دوستان، سید در جلسه‌ای فرموده است: «آن‌قدر که شبهات فکری و هجمه‌های فرهنگی از ما تلفات گرفته، سلاح‌های نظامی رژیم صهیونیستی نگرفته است.» آری؛ بی‌جهت نیست که رهبر حکیم انقلاب بر اولویت تبلیغ تأکید داشته و دفاع نرم‌افزاری را از دفاع سخت‌افزاری مهم‌تر می‌دانند. ای کاش همۀ آن‌هایی که مسئولیت دارند و کاری از دستشان برمی‌آید بفهمند و پیش از آن‌که دیر شود اقدام کنند. ۷. بهانۀ این قسمت محفل برای ارتباط با حضرت صاحب‌الزمان ارواحنا فداه هم آرزوی سرکار خانم زینب نصرالله بود: «آرزو دارم زندگی‌ام ختم به شهادت شود و تا پیش از آن، شاهد ظهور حضرت ولی عصر و رجعت آقا سید با ایشان باشم.» و خدا می‌داند که این، آرزوی ما هم هست. ۸. آقا سید عزیز! شما در آن قطعۀ صوتی که در برنامۀ محفل پخش شد از ما طلب دعا کردید و فرمودید که من نیز شما را فراموش نکرده و دعایتان خواهم کرد. ما که همیشه ـ خصوصا در این شب‌ها و روزهای ماه مبارک رمضان ـ دعاگویتان هستیم؛ شما هم طبق وعدۀ خود، در کنار سیدالشهداء علیه‌السلام به یاد ما باشید که دلتنگی دارد هلاکمان می‌کند. ای درد توام درمان، در بستر ناکامی وی یاد توام مونس، در گوشۀ تنهایی در دایرۀ قسمت، ما نقطۀ تسلیمیم لطف آن‌چه تو اندیشی، حکم آن‌چه تو فرمایی ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei