امروز سالگرد درگذشت مرحوم نادر طالب‌زاده بود. حرف دربارۀ او زیاده. اما عجالتا کلیپ بالا رو حتما ببینید. یادداشت اخیر وحید جلیلی رو هم حتما بخونید: می‌شود هنوز عاشقانه گریه کرد از داغ تلخ نداشتنش و می‌شود صد دانه تسبیح شیرین، الحمدلله گفت برای داشتنش. خدا را شکر که نادر طالب‌زاده را داریم؛ و سید مرتضی آوینی را و مصطفی چمران را و قاسم سلیمانی را و ... ؛ و بیاورند اگر دارند مشابهش را. فرنگی‌ها می‌گویند جنتلمن؛ ما می‌گوییم آدم حسابی، معتمد، مطمئن، عبدالله، خداداد. هدیه‌ی خدا بود انگار. هر که داشتش جا داشت فخرش را بفروشد؛ فخر او را که فخرفروش نبود با همه‌ی افتخاراتش. طالب‌زاده پوزخند خمینی بود به تقی‌زاده‌ها، از فرق سر تا ناخن پایشان. قصیده‌ی بلند انقلاب اسلامی بود در هجو غرب‌زدگی. صدها مار حیرت‌زده برابری نمی‌کنند با بند یکی از کفش‌هایی که قدم زده بود از هارلم تا شلمچه، از منهتن تا اربعین. طالب‌زاده را نه فقط در کنار اولیور استون یا در گفت‌وگو با الکساندر دوگین یا در کلاس استفان شارف یا در بحث با مصطفی عقّاد یا حتی در رفاقت با موجود ممتاز و آسمانی دیگری به نام سید مرتضی آوینی، که در خلوتش با خدا باید دید. متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/y92913 🏷 #گلچین #وحید_جلیلی #نادر_طالب‌زاده #سید_مرتضی_آوینی 🆔 @Smh_Doaei