✡ تحلیل استراتژیک فیلم ١٩١٧ (٢) 🎬 هالیوود برندۀ واقعی جنگ جهانی 1⃣ با پایان جنگ اول جهانی، اَشراف مهاجر #یهودی که اغلب از دهکده‌های یهودی‌نشین اروپای‌شرقی به آمریکا مهاجرت کردند و از تجارت انواع و اقسام پوست، الماس، مشروبات الکلی و… به #سینما رسیده بودند، اینک کمپانی‌های خود را در نیویورک برپا می‌کردند تا خیلی زود سرزمین رؤیاهای خود را در غرب آمریکا بنا کنند. 2⃣ قطعاً سینما و #هالیوود نقش آشکاری در شکل‌دادن به احساسات مردم آمریکا و اروپا نسبت به جنگ داشت. فیلم‌های سینمایی از «سفته» (چارلی چاپلین، ۱۹۱۸) تا «قلب‌های جهان» (دیوید وارک گریفیث، ۱۹۱۸) و حتی انیمیشن‌های هفتگی یونیورسال! در خدمت دولت‌ها بودند. 3⃣ پس از آغاز جنگ دوم جهانی، هالیوود تولیدات جنگی خود را افزایش داد، درحالی‌که آمریکا هنوز در جنگ بی‌طرف بود! فیلم‌های هالیوود در این سال‌ها بیشتر به آماده‌سازی مردم می‌پرداخت و مردم نیز به این گرایش روی خوش نشان می‌دادند. جالب است بدانید پنج فیلم از ده فیلم پُرفروش سال ۱۹۴۱ به موضوع #جنگ اختصاص داشت! 4⃣ در ۱۸ دسامبر ۱۹۴۱، بلافاصله پس از حمله ژاپن به پرل هاربر و اعلان جنگ آمریکا به ژاپن، رئیس‌جمهور آمریکا فرانکلین روزولت، دفتری به‌نام دفتر امور سینمایی (BMPA) در دل مرکز اطلاعات جنگ (OWI) تأسیس کرد تا استودیوها را به حمایت از اهداف ملی کشور هدایت کند. 5⃣ هالیوود هم این دعوت را با تأسیس #کمیته_امور_جنگی پاسخ گفت تا از طریق این کمیته، مدیران استودیوها، پخش‌کنندگان، نمایش‌دهندگان، بازیگران و رؤسای اتحادیهٔ کارگران سینما را در خدمت اهداف تبلیغاتی و برنامه‌های تهییج احساسات جنگی درآورد. ✍ سیدصادق کاظمی اونجی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡ تحلیل استراتژیک فیلم ١٩١٧ (٣) 🎬 مؤسسان حقیقی سینمای سفارشی! 1⃣ دولت‌هایی که نقش فعالی در تولید و نظارت بر سینما داشتند، «کمیتهٔ اطلاعات عمومی» در آمریکا، «دفتر جنگ» در بریتانیا و «خدمات سینمایی و حماسی ارتش» در فرانسه، به طرق مختلف بر ساخت فیلم‌ها نظارت می‌کردند؛ آن‌ها فیلم‌های آموزشی، نظامی و پزشکی می‌ساختند و سفارش ساخت فیلم‌های تبلیغاتی برای عامهٔ مردم را می‌دادند. 2⃣ دولت ایالات متحده ۶ مقولهٔ محوری به فیلم‌های #هالیوود ابلاغ کرد که هم با اهداف اطلاعات جنگی هم‌خوانی داشتند و هم ارزش‌های سنّتی سرگرم‌کنندگی فیلم‌ها را حفظ می‌کردند. 3⃣ لوییس جیکوب، از مسئولین کمیتهٔ امور جنگی هالیوود، این شش پیشنهاد را به این شرح فهرست نمود: 🔸۱. مسائل جنگ: برای چه می‌جنگیم؟ شیوهٔ زندگی آمریکایی 🔸۲. خصلت‌های دشمن: ایدئولوژی‌اش، اهداف و شیوه‌هایش 🔸۳. #سازمان_ملل: از جمله متحدان ما در جنگ 🔸۴. جبههٔ تولید: تدارک مصالح ضروری برای پیروزی در جنگ 🔸۵. جبههٔ داخلی: تعهدات مردمی 🔸۶. توان نیروهای درگیر در جنگ: نیروهای مسلح ما، متحدان ما و رابطین ما 4⃣ دیوید‌ ای. کوک «David A. Cook» در جلد اول کتاب «تاریخ سینمای جهان» در این‌باره می‌نویسد: 5⃣👈 هالیوود بلافاصله با تولید یک مشت اراجیف ابلهانه و ملودرام‌های اغراق‌شده‌ی میهن‌پرستانه از میادین جنگ و جبهه‌های داخلی، به این خواسته‌ها پاسخ گفت؛ فیلم‌هایی که در واقع ذات #جنگ را چنان شکوه می‌بخشیدند که در تاریخ بشریت سابقه نداشت! و به شورشی جهانی می‌مانستند. فیلم‌هایی همچون «درود بر دلیری»، «زندگی در خطر»، «فرمانده‌ی ابرها»، «پیش به‌سوی سواحل تریپولی»، «ما متحدیم»، «لعنت بر هیتلر»، «بلوندی پیروز است» و… ✍ سیدصادق کاظمی اونجی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡ اگر جنگ نمی‌خواهید، روح انسانی را نابود کنید! (١) 🎬 نگاهی به فیلم «تهاجم» The Invasion 1⃣ جمله‌ای که عنوان این مطلب قرار گرفته، نظر نگارنده نیست، بلکه حرف اصلی #فیلم_تهاجم است به کارگردانی #الیور_هرشبیگل. 2⃣ فیلم «تهاجم» از نوع آثار زامبی‌گونه است به این معنی که باز هم ویروسی خطرناک، در میان جامعه اپیدمی شده و هرکس به‌راحتی و با عطسه یا آب دهان، دیگران را مبتلا می‌سازد. اصل #ویروس از سقوط ناگهانی یکی از شاتل‌های فضایی به کرۀ زمین منتقل می‌شود. 3⃣ ولی ویژگی این ویروس این است که (برخلاف خصوصیت وحشی‌کردنِ آدم‌ها در فیلم‌های موسوم به #زامبی)، انسان‌ها را بسیار آرام ساخته، به‌طوری‌که از هرگونه احساس خالی می‌شوند و به تعبیری #روح_انسانی خود را از دست می‌دهند. 4⃣ اساس داستان این‌جاست که با رواج ویروسِ مورد بحث که هر نوع احساسی را از انسان‌ها سلب کرده و آنها را همچون یک ربات درمی‌آورد، کم‌کم وقایعی مثل #جنگ و #کشتار و #ترور از جهان رخت برمی‌بندد. 5⃣ اخبار تلویزیون اطلاع می‌دهد که کره شمالی، آخرین کشوری است که قرارداد صلح امضاء کرده و همچنین نیروهای ارتش آمریکا از عراق و افغانستان، شروع به عقب‌نشینی نموده‌اند. ✍ نویسنده: استاد سعید مستغاثی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

⏺ همچنان به دنبال برادرم می گردم ♦️فیلم سینمایی " #هزارو نهصد و هفده" اثر " #سم مندز " فیلم بسیار خوش ساخت و روانی است. فیلمبرداری بسیار خوب با پلان های لانگ تیک و فیلمنامه ساده ی آن، مخاطب را برای حدود دو ساعت میخ کوب می کند. ♦️ایجاد لحظات ناب و غافلگیر کننده و البته بازی های بسیار باور پذیر، و التهاب فزاینده ی فیلم، همگی از برجستگی های این اثر به شمار می روند. #فیلم سفری است به درون #جنگ، بی آنکه فرصتی برای پند و اندرزهای، پدربزرگ ها را داشته باشد. جنگ است و جنگ و دیگر هیچ. ⚠️ اما خط تکراری، در جستجوی "برادر"، همان بخش نپخته و شاید دم دستی فیلم است. بدون هیچ شکی همه اهالی فیلم و سینما بلافاصله به یاد فیلم " #نجات_سرجوخه_رایان " ساخته " #استیون_اسپیلبرگ" می افتند. آنهم با همان دغدغه ها و همان زیر متن. در هر دو فیلم #ایثار و ایستادگی و #اتحاد مسئله فیلم است. در "نجات سرباز رایان" اتحادِ آمریکا و اروپا منطق این ایستادگی است و در"1917" اتحادِ فرانسه و انگلیس به عنوان نماینده قاره مه گرفته اروپا. پیام فیلم این است: #همچنان_به_دنبال_برادرم_میگردم. 🧩 به اعتقاد من، این جستجوی بی پایان در آثار جنگی غرب، ریشه در عدم وجود یک منطق درست برای جنگیدن دارد. جنگ هایی که برای کشورگشایی و سیر کردن شکم جنگ سالارها آغاز می‌شوند و سربازها بدون انگیزه و اعتقاد تفنگ به دست می‌گیرند. مرگ هایی بیهوده و پیروزی هایی بیهوده تر. البته نویسنده با این دیالوگ که؛ مدالی که برای شجاعت در جنگ، می دهند، یک تکه حلبی بی ارزش است. میخواهد پوچی این جنگ ها را به رخ مخاطب بکشد،... اما مخاطب آنقدر در غفلت جذابیت‌های بصری فیلم است که بعید به نظر می‌رسد در آن لحظه متوجه عمق این دیالوگ و شوخی بعد از آن که می گوید؛ "فقط یه تیکه حلبی نیست، یه روبان قرمز هم بهش وصله"، بشود. 🎬 فیلم قصد آنرا ندارد تا به اثری #ضد_جنگ تبدیل شود، اما بدلیل همین فقدان ایدئولوژی ناگزیر ضد جنگ می شود. و پایان خوش فیلم حاصلِ عدم وقوع یه حمله دیگر است. در این فیلم هم همان نگاهِ سیاهِ #داروینیستی موج می‌زند ؛ "بکش تا زنده بمانی". کسی که در جنگ مرده، مرده دیگر اندوه و زاری برایش سودی ندارد و تبدیل خواهد شد به غذای موشها و... پس باید زنده ماند، زنده بودن یعنی معنا داشتن. هیچ آینده و جهانِ پس از مرگی برای فیلمساز مطرح نبوده و فقط #جان_سخت و بی وقفه رفتن، برای به مقصد رسیدن، مهم بوده است. 🌋 اما آنچه که در بطن فیلم از لحاظ تکنیکی پنهان است و فیلم تمام قد به آن مدیون است، #طراحی_صحنه ی این فیلم است که شاهکاری ست بس قابل تامل و توجه. صحنه ها مانند یک پازل عظیم بهم گره خورده اند و یک شکل بی بدیل را نمایان ساخته اند. هرچه فیلم پیش می رود بزرگی این کار بیشتر به چشم می آید. البته که همه می دانیم که درصد زیادی از این فضاسازی ها جلوه های ویژه ی رایانه ای است. اما این از ارزش کار و فکری که برای ایجاد چنین صحنه هایی بوجود آمده چیزی کم نمی کند. 🔴 سهیل سلیمی *نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون *متخصص مطالعات استراتژیک فرهنگی *مشاور رسانه‌ای آزمایشگاه پژوهشی فضای سایبر دانشگاه تهران ⭕️ @SOHEILSALIMI ⭕️ @SOHEILSALIMI ⭕️ @SOHEILSALIMI ⭕️ @SOHEILSALIMI 🎭کانال آپارات: (دانلود و تماشای فیلم‌ها) www.aparat.com/SOHEIL_SALIMI 🌐وبلاگ رسمی سهیل سلیمی: www.soheilsalimi.blogsky.com 🔴 لینک کانال ایتا👇 https://eitaa.com/soheilsalimi https://eitaa.com/soheilsalimi