✡️ «بازی ماهی مرکب»؛ لذت سادیسمی ایلومیناتی از نمایش ماتریکس به توده‌ها (۲) 1️⃣ سریال با بی‌رحمی، واقعیت #سیستم را به رخ می‌کشد، که بخش عمدهٔ کسانی که در دور اول بازی، رأی به پایان بازی مرگبار دادند، وقتی دوباره به دامن #اجتماع برگشتند، شرایط «بیرون» را سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر از #بازی یافتند و از این‌رو دوباره (با میل و اختیار) به بازی برگشتند. این دقیقاً همان #توهم_آزادی در نظام نولیبرالیستی جهانی است. 2️⃣ در واقع، بازیگران درمی‌یابند که آن #بیرون یعنی «در جامعه» هم «بردهٔ سیستم» هستند، منتهی لعابی از #آزادی و #حق_انتخاب روی زندگی جمعی و فردی کشیده‌اند که داغ و رنج #بردگی را قابل‌تحمل‌تر کند، اما کارکرد این لعاب هم برای «محرومان» و افراد «حاشیه‌ای» که هویّت اجتماعی و شأن انسانی خود را به‌دلیل «شارژ نشدن کارت اعتباری» از دست داده‌اند، از بین رفته و بردگی عیان‌تر است. 3️⃣ در واقع، سیستم #بازی_ماهی_مرکب، فشردهٔ همان اجتماع بیرونی است که تعارفات را کنار گذاشته و خشونت و سبعیت و #تنازع_بقا را به رخ می‌کشد و البته برای کسی که زودتر به #گرگ_انسان (تعبیر معروف توماس هابز در کتاب لویاتان) تبدیل شود، پاداش فوری‌تری در نظر گرفته است. 4️⃣ این ماتریکس ظالمانهٔ جهانی، که از قضاء در کشورهای پیشرو لیبرال سرمایه‌داری چون آمریکا، ژاپن و #کره‌جنوبی سویه‌های به‌شدت تاریک خود را زیر زرق و برق #تکنولوژی پنهان کرده است، درست مانند بازی ماهی مرکب، انسان‌ها را به یک #شماره فرو می‌کاهد (شاید شمارهٔ #کارت_اعتباری و فردا شاید شمارهٔ #کارت_واکسن دیجیتال و…). 5️⃣ و در ادامه آن‌ها را وارد یک جدال بی‌پایان برای «برنده شدن» می‌کند و آتش طمع آن‌ها را با «تبلیغات» پیوسته روشن می‌دارد، آن‌ها را در غل و زنجیر #بدهی‌های_بانکی اسیر می‌کند و آن‌گاه #گردانندگان این ماتریکس، در جزیره‌های اختصاصی و در دژهای نفوذناپذیر خود که در سایه و خارج از دید بنا کرده‌اند، به ریش آدمیان می‌خندند! 6️⃣ نگارنده تردیدی ندارد که اتفاقاً بامزه‌ترین بخش این سرگرمی #الیت_جهانی در مشاهدهٔ مشقّت و جان‌کندن نوع بشر، تماشای موفقیت سیستم‌های #کنترل_ذهن و تبلیغات است که محتوای فکری عامه اهل زمین را دستکاری می‌کند و دروغ‌های شاخدار دربارهٔ عالم را به حقایقی تردیدناپذیر در ذهن آنان بدل می‌سازد! ✍️ نویسنده: سهیل صفاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ «بازی ماهی مرکب»؛ لذت سادیسمی ایلومیناتی از نمایش ماتریکس به توده‌ها (٣) 1️⃣ #الیت_جهانی با ساخت آثاری چون «نمایش ترومن»، «ماتریکس»، «رزیدنت اویل» و «بازی ماهی مرکب» و قرار دادن کدهای آشکار از نحوهٔ عمل خود در این آثار، قدرت سیستم #کنترل_ذهن خود را محک می‌زند. 2️⃣ به این معنا که باز #اکثریت_قاطع مردم دنیا، وجود یک #حکومت_مخفی_جهانی را که از تاریک‌ترین و البته هوشمندانه‌ترین روش‌ها برای به #بردگی کشیدن نوع بشر بهره می‌برند، تنها یک #توهم_توطئه می‌دانند، چرا که مردم قویاً در چنبرهٔ #توهم_آزادی قرار دارند. 3️⃣ «الیت جهانی» که با نام‌های مختلف ازجمله #ایلومیناتی شناخته می‌شود، خود را فراتر از قاطبهٔ نوع بشر می‌دانند و به هوش و نبوغ خود برای #برگزیده بودن بسیار می‌بالند. از این‌رو، یکی از سرگرمی‌های آنان، #تمسخر انسان‌های عادی و استضعاف فکری آن‌هاست. 4️⃣ ایلومیناتی عاشق این است که هر از چندی آینه‌ای چون سریال #بازی_ماهی_مرکب به روی مردم جهان بگیرد تا وضعیت محنت‌بار و ترحم‌انگیز خود را ببینند، اما خود را در این آینه به‌جا نیاورند و بعد به کم‌هوشی نوع بشر و موفقیت دستگاه تبلیغاتی خود در نادان نگاه داشتن عامه مردم، بخندد. 5️⃣ تبلیغات بسیار سنگین حول این سریال و تبدیل آن به پربازدیدترین سریال #نتفلیکس، دقیقاً در راستای همان اهداف است. چه بسا، اعضای الیت جهانی مانند مهمانان وی‌آی‌پی در سریال، در «بهشت»های اختصاصی خود گرد هم می‌آیند و در حالی که ویسکی و اسکاچ می‌خورند و سیگار برگ دود می‌کنند، با دیدن هجوم چندده میلیونی توده‌های مردم برای دیدن خود در آینهٔ «بازی ماهی مرکب»، تفریح می‌کنند. 6️⃣ چندان به جملهٔ حماسی شخصیت اصلی در پایان فصل اول خطاب به گردانندگان بازی با این مضمون که «ما اسب نیستیم»، نباید توجه کرد، چرا که این‌ها تنها پرده‌ای از #تعارفات است که کارگردان روی اثر خود کشیده است. واقعیت سریال، همان صورتک‌هایی است که وی‌آی‌پی‌ها در هنگام تماشای بازی تنازع بقای شرکت‌کنندگان به صورت زده‌اند که نماد گذشتن از احساسات و عواطف «انسانی» است. ✍️ نویسنده: سهیل صفاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter