بس بگفتم کو وصال و کو نجاح برد این کو کو، مرا در کوی تو... جست و جویی در دلم انداختی تا زِ جست و جو روم در جوی تو... #حضرت_مولانا

💌 نامۀ #سهراب_سپهری به دوستش "نازی" ✍ نازی ، دارم نگاه می کنم ، و چیزها در من می روید. در این روز ابری چه روشنم. همه ی رودهای جهان به من می ریزد. به من که با هیچ پر می شوم. خاک انباشته از زیبایی است.دیگر چشم های من جا ندارد... چشم های ما کوچک نیست، زیبایی کرانه ندارد. به سایه تابستان بود که ترا دیدم. و دیروز که نامه ات رسید، هنوز شیار دیدار روی زمین بود؛ و تازه بود. در نیمروز «شمیران» از چه سخن می گفتم؟ دست های من از روشنی جهان پر بود و تو در سایه روشن روح خود ایستاده بودی. گاه پرنده وار شگفت زده به جای خود می ماندی. ✍نازی ، تو از آب بهتری، تو از سیب بهتری ، تو از ابر بهتری. تو به سپیده دم خواهی رسید. مبادا بلغزی. #من_دوست_توام و دستان ترا می گیرم. روان باش که پرندگان چنین اند و گیاهان چنین اند. چون به درخت رسیدی، به تماشا بمان. تماشا تو را به اوج آسمان خواهد برد. « و فی الارض آیات للموقنین و فی انفسکم افلا تبصرون » در زمانه ی ما نگاه کردن نیاموخته اند. و درخت جز آرایش خانه نیست. و هیچ کس گلهای حیاط همسایه را باور ندارد.پیوندها گسسته. کسی در مهتاب راه نمی رود. و از پرواز کلاغی هشیار نمی شود. و خدا را کنار نرده ی ایوان نمی بیند. و ابدیت را در جام آبخوری نمی یابد. در چشم ها شاخه نیست. در رگ ها آسمان نیست. در این زمانه درخت ها از مردمان خرم ترند. کوه ها از آرزوها بلندترند. نی ها از اندیشه ها راست ترند. برف ها از دلها سپید ترند. ✍خرده مگیر ، روزی خواهد رسید که من بروم خانه ی همسایه را آب پاشی کنم. و تو به کاج سلام کنی. و سارها بر خوان ما بنشینند. و مردم مهربانتر از درخت ها شوند. اینک رنجه مشو ، اگر در مغازه ها ، پای گلها ، بهای آنها را می نویسند. و خروس را پیش از سپیده دم سر می برند. و اسب را به گاری می بندند... خوراک مانده به گدا کی بخشند. چنین نخواهد ماند. ✍بر بلندی خویش بالا رو. و سپیده دم خود را چشم براه باش. جهان را نوازش کن. دریچه را بگشا. و پیچک را ببین. بر روشنی بپیچ. از زباله ها رو مگردان که پاره های حقیقت اند. جوانه بزن. لبریز شو تا سرشاری ات به هر سو رو کند. صدایی ترا می خواند. روانه شو، سرمشق خودت باش، با چشمان خودت ببین، با یافته ی خویش بزی. در خود فرو شو تا به دیگران نزدیک شوی، پیک خودت باش. پیام خودت را بازگوی. میوه از باغ درون بچین. شاخه ها چنان بارور بینی که سبدها آرزو کنی. و زنبیل ترا گرانباری شاخه ای بس خواهد بود. ✅ میان این روز ابری من ترا صدا زدم. من ترا میان جهان صدا خواهم زد. و چشم براه صدایت خواهم بود. و در این دره ی تنهایی ، تو آب روان من باش و زمزمه کن. من خواهم شنید... #سهراب_سپهری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

کسی که در ابلیس "اعتقاد" در می‌بندد و به اعتقاد بدو می‌نگرد، چنین به "مراد" می‌رسد و انکه در پیامبر بی‌اعتقاد می‌نگرد به عکس و خواری "گمراه" می‌شود همچو ابوجهل. #شمس تبریزی #مقالات https://eitaa.com/TAMASHAGAH

دل را، چو انار ترش و شیرین خون بسته و دانه دانه دیدم زهر عالم همه عسل شد تا شهد تو در میانه دیدم #مولانا https://eitaa.com/TAMASHAGAH