این‌حجم‌از‌اشکی‌که‌این‌دوروز‌ریختم‌ُ‌ جمع‌میکردم‌‌ ؛ الان‌دریاچه‌شده‌بود

تنها‌دیوار‌ِ‌دفاعیم‌در‌برابرِ‌غم‌ها‌‌ بعد‌از‌گریه‌ ؛ خوابه‌ ..

-

فلسطینِ‌غم‌زده‌یِ‌من‌(:‌ به‌کدامین‌دردت‌اشک‌بریزمُ‌ برای‌ِ‌کدامین‌غمت‌‌آه‌بکشم به‌کدامین‌بیابان‌‌‌سر‌بگذارم‌‌از‌ظلم‌هایی‌ که‌بر‌تو‌روا‌داشته‌اند. اینجا‌نه‌‌غزه‌ ؛ که‌‌‌محشریست‌غم‌آلود‌ محشری‌که‌نه‌‌مادر‌از‌فرزند‌ ؛ و‌نه‌برادر‌ازخواهر ‌فرار‌میکند‌ ؛ بلکه‌اینجا‌هر‌کس‌به‌دنبال‌تکه‌ای‌‌از‌‌‌‌جگر ‌گوشه‌اش‌‌ویرانه‌هارا‌‌میگردد. اینجا‌کربلاست‌ ؛ کربلایی‌که‌رباب‌ها‌‌در‌کوچه‌پس‌کوچه‌ها‌ به‌دنبالِ‌تنِ‌بی‌سرِ‌علی‌اصغر‌هایشان‌‌راه‌ افتادند‌‌. کربلایی‌که‌‌عباس‌ها‌فدایِ‌معجرِ‌‌زینب‌ها‌شدند‌. کربلایی‌که‌علی‌اکبر‌هایِ‌ارباً‌اربا‌شده‌ ؛ زیر‌آفتابش‌‌جان‌سپردند‌. و‌کربلایی‌که‌‌‌مویِ‌رقیه‌ها‌‌در‌آتشِ‌ خیمه‌هایش‌سوخت. اینجا‌حوضِ‌خون‌است ؛ آرامگاهی‌ست‌ برایِ‌زخمیانی‌که‌دیگر‌‌درد‌را‌به‌جان ‌نمیخرند‌ بلکه‌‌مرگ‌ضمادی‌شده‌برایِ‌حالِ‌نزارشان . اینجا‌فلسطین‌است‌‌ ! فلسطینِ‌عزیزِ‌من .. برایِ‌کدامین‌‌لحظه‌یِ‌‌‌اندوه‌بارت‌سینه‌‌ام‌را‌چاک‌چاک‌کنم‌.‌ آن‌لحظه‌که‌‌مادری‌کودکش‌را‌لایِ‌کفن‌ میپیچد‌ ؛ یالحظه‌ای‌که‌‌تنها‌بازمانده‌یِ‌ خانواده‌ای‌پر‌جمعیت‌کودکی‌سه‌ساله ‌است. برایِ‌مظلومیتت‌‌‌‌‌صورت‌بخراشم‌ ؛ یا‌تشنگیِ‌کودکانت‌؟‌ برایِ‌‌لباسِ‌‌سفیدی‌که‌حالا‌غرق‌در‌خون ‌است‌‌‌جامه‌بدرم‌ ، یا‌‌‌‌‌نوزادی‌که ‌‌‌کوچک‌ترین‌شهیدت‌بود. برایِ‌ترسِ‌‌موج‌زده‌در‌چشمانِ‌‌کودکانت ‌‌‌بغض‌کنم‌ ؛ یا‌پدری‌که ‌‌تکه‌‌هایِ‌‌تنِ‌بی‌جانِ‌‌‌فرزندش‌‌را‌درونِ‌ کیسه‌میگذاردُفریاد‌میزند‌ ؛ " بأیِ‌ذنـبٍ‌‌قتلتَ‌یا‌عزیزَ‌قلبی‌؟ " [ به‌کدامین‌گناه‌‌کشته‌شدی‌ ، عزیز‌تر‌از‌جانم‌ ] حالا‌تو‌دیگر‌تنها‌نخواهی‌بود‌ ؛ آغوشِ‌مادران‌در‌سراسر‌جهان‌برایِ‌ فرزندانِ‌بی‌پناهت‌باز‌است.‌ ؛ شانه‌یِ‌مردان‌برایِ‌شکستن‌بغضِ‌ چند‌ساله‌یِ‌پدرانِ‌غم‌دیده‌ات‌‌مهیا‌ست‌‌‌ صدایِ‌لالایی‌ِ‌خواهران‌در‌سراسرِ‌جهان ‌برایِ‌‌طفلانت‌‌طنین‌انداز‌میشود .. دستانِ‌پر‌مهرِ‌‌برادران‌‌‌بر‌‌مویِ‌سوخته‌یِ‌ دخترکان‌ِ‌‌‌تو ، نوازش‌گونه ‌کشیده‌میشود‌‌‌. فلسطینِ‌من‌ ؛ دوام‌بیاور‌‌‌ ، ‌‌یک‌دنیا‌‌با‌توست‌ .

بغضِ‌امشب‌واقعا‌کشنده‌ست‌ دستشُ‌انداخته‌دور‌گردنم‌ ؛ داره‌خفه‌م‌میکنه‌ ..

ویو‌اینو(((:

من‌هیچ‌وقت‌ازت‌دور‌نشدم‌ ؛ فقط‌ وقتی‌‌دیدم‌آدمایِ‌زیادی‌دورت‌رو‌گرفتن‌ و‌دیگه‌سراغم‌نمیای‌ ؛ همونجایی‌که‌ بودم‌وایسادم‌ ، و‌به‌دور‌شدنِ‌تو‌ازخودم‌ نگاه‌کردم ..

کاش‌بیشتر‌مراقب‌رفتارم‌باشم !

هیچوقت‌آدمِ‌استرسی‌ای‌‌نبودم‌ُ‌نیستم‌ اما‌الان‌واقعا‌سراسرِ‌وجودم‌استرسه*

وقتی‌تو‌ازم‌تعریف‌میکنی‌>>>>وقتی‌بقیه‌ ازم‌تعریف‌میکنن

اونقدری‌که‌من‌دغدغه‌یِ‌درس‌رفیقامُ‌ دارم‌ ؛ خودشون‌ندارن‌