❇️سقیفه، منشا سکولاریسم در دنیای اسلام آیت‌الله مصباح یزدی (رضوان الله علیه) ☀️روایات فراوان در شأن امیرالمؤمنین(علیه السلام) 🔹از پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) روایات فراوانى نقل شده است كه در آنها تعبیراتى از قبیل خلیفه، ولىّ، مولا و تعابیر دیگرى شبیه آنها در شأن امیرالمؤمنین(علیه السلام) صادر شده است. بسیارى از این روایات را اهل تسنن نیز نقل كرده اند. بعضى از این تعبیرات به قدرى صریح است كه اگر شخصى بدون غرض آنها را مطالعه كند، هیچ شك و شبهه‌اى در مورد ولایت و خلافت حضرت على(علیه السلام) براى او باقى نخواهد ماند. به همین علت بعضى از علماى اهل تسنن كه این گونه احادیث را جمع آورى كرده و در این زمینه آثارى را تألیف كرده اند، به جهت اهتمام نسبت به گردآورى روایات پیرامون مدح امیرالمؤمنین(علیه السلام) و یا اثبات ولایت و خلافت ایشان، متهم به تشیع شده اند. این گونه روایات فراوان است و در كتب متعددى ثبت شده است، كه علاقه مندان مى‌توانند به آنها مراجعه كنند. 🚫شبهه در روایات 🔹 نكته مهم در این میان، تشكیكى است كه درباره مضمون این روایات صورت مى‌پذیرد. از صدر اسلام افرادى كه در مقام بحث و جدل مغلوب شده و بر آنها ثابت مى‌شد كه این تعبیرات از پیغمبر اكرم(صلى الله علیه وآله) صادر شده و معنایى جز خلافت حضرت على(علیه السلام) ندارد، متعصبانه با طرح شبهه‌هاى شیطانى، به تحریف معنوى این روایات دست مى‌زدند. از جمله این شبهات این است كه: مى پذیریم كه بعد از وفات پیغمبر(صلى الله علیه وآله) وظیفه‌اى كه بر عهده ایشان بوده به حضرت على(علیه السلام) منتقل شده است. اما كار پیغمبر(صلى الله علیه وآله) ابلاغ رسالت و دین خدا بود و وظیفه دیگرى نداشت؛ از این رو وظیفه حضرت على(علیه السلام) بعد از پیغمبر(صلى الله علیه وآله) ، به عنوان خلیفه آن حضرت، تبلیغ دین خدا است و وظیفه دیگرى بر عهده آن حضرت نیست! ❌ سکولاریسم بر اساس شبهاتى از این قبیل، منشأ سكولاریزم، یعنى تفكیك دیانت از سیاست، از صدر اسلام پیدا شد. از همان ابتدا كسانى مى‌گفتند مسأله ریاست بر امت و به تعبیر دیگر «امامت»، مربوط به زندگى دنیا و اداره امور آن است و ربطى به «رسالت» ندارد. پیغمبر اكرم(صلى الله علیه وآله) ، رسول خدا و مأمور ابلاغ پیام‌هاى خدا به مردم بود، اما امامت و حكومت بر مردم و وجوب اطاعت مردم از آن حضرت در امور دنیا ثابت نشده است! از این رو درباره حضرت على(علیه السلام) نیز كه خلیفه آن حضرت است، ثابت نیست. بنابراین گرچه حضرت على(علیه السلام) خلیفه پیغمبر(صلى الله علیه وآله) است، لكن چون بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) تنها «ابلاغ» پیام‌هاى خداوند واجب بوده است، به همین دلیل براى حضرت على(علیه السلام) نیز به عنوان خلیفه پیغمبر(صلى الله علیه وآله) امرى بیش از این ـ تبلیغ دین ـ ثابت نیست! خلاصه، مسأله حكومت از مسأله تبلیغ دین جدا است و خلافت امیرالمؤمنین(علیه السلام) از پیامبر(صلى الله علیه وآله) كه در روایات آمده فقط در امر تبلیغ دین است! شاید تعجب كنید كه چگونه ممكن است در صدر اسلام چنین مسأله‌اى مطرح شده باشد؟! اما واقعیت این است كه اتفاقاً پایه و اساس ماجراى سقیفه بر همین نظریه استوار بود. هنوز پیكر مبارك پیغمبر اكرم(صلى الله علیه وآله) به خاك سپرده نشده بود كه عده‌اى در سقیفه جمع شدند تا براى امت، خلیفه و امام تعیین كنند. معنى این كار آن بود كه خدا و پیامبر فقط در امر دین دخالت مى‌كنند و مسأله رهبرى جامعه و حكومت چون مربوط به دین نیست، از این رو خدا و پیامبر نیز چیزى در مورد آن نفرموده‌اند و ما خود باید در این باره تصمیم بگیریم! معناى این كار، تفكیك دین از سیاست بود و نطفه این نظریه در سقیفه بسته شد. 📚 در پرتو ولایت، ص۹۴ #غدیر_خم #سقیفه #سکولاریسم   https://eitaa.com/Tanbiholomah

❇️ سکوت و اعتراض در ترازوی تاریخ؛ 📝 ایفای نقش راهبردی در سیره‌ی فاطمی 🖋 حسین محمودزاده ✅ سیره حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها در برابر غاصبان خلافت، ابعاد مختلفی دارد که در این نوشته به یک جنبه از آنها پرداخته می‌شود: ✊🏻 اعتراض به ستم در جایی که غلبه‌ی ظالم قطعی و یقینی است و مقابله‌ی عملی با آن به خاطر نامتوازن‌بودن قوا سودی ندارد، به دیدگاه برخی افراد - در بهترین حالت- بیهوده و حتی منافی با عزت و اعتبار به شمار می‌رود. 🔺 منطق چنین افرادی این است که «اگر می‌توانی اقدام عملی داشته باشی بسم‌الله؛ و اگر نه، با تکرار اعتراض و اصرار، خود را سبک نکن و ضعف عملی خودت را آشکار نساز.» 🔻 یکی از نتایج چنین منطقی، #سکوت در مقابل جرائم و ظلم‌هایی است که گسترده و سنگین هستند؛ چون ظلم سنگین، قدرت بیشتری می‌طلبد و هر چه قدرت بیشتر، امکان مقابله‌ی عملی با آن کمتر، و سکوت و سبک‌نکردن خودمان در مقابل آن، منطقی‌تر و موجه‌تر. ♨️ در روابط بین‌الملل، گاهی کشورها و نهادها به دلایل مختلف به محکوم‌کردن برخی امور بسنده می‌کنند. به تصور برخی افراد و در نگاه ابتدایی، چنین اعتراض‌هایی بیشتر نمایشی و شعاری یا در بهترین حالت احساسی و برای تخلیه‌ی هیجان‌ عاطفی است. اما آن‌چه در حقوق بین‌الملل ثابت شده این است که از فواید مهم و سرنوشت‌ساز این محکومیت‌های لفظی و اعلامیه‌ای، ثبت اعتراض در تاریخ و ایجاد ظرفیت برای اقدام‌های عملی در آینده و هنگام توفر شرایط و امکانات برای تأمین منافع از دست رفته است. ✅ خلاصه آن‌که محکومیت لفظی و اعلامیه‌ای، صرفا یک واکنش شعاری و تخلیه‌ی عاطفی نیست، بلکه اقدامی راهبردی است که منافع آن در درازمدت روشن می‌شود. 🔺 پس از کودتای #سقیفه و إعمال بزرگترین ستم ممکن علیه تاریخ و بشریت، شاید کسانی بودند که نسبت به وضعیت ناراضی بودند، اما با توجه به اقبال دولت کودتاچیان و کمبود تعداد یاوران حق، با خود می‌گفتند «خداوند که می‌داند ما در دل راضی نیستیم، اقدام و مخالفت عملی هم در جایی که دولت ستم رو به اقبال گذاشته، بیهوده است، حال در این شرایط اعتراض‌کردن زبانی و محکوم‌کردن صرف، چه سودی دارد؟» 🔻 این‌طور نبود که تمام اهل مدینه از منافقان و اشرار باشند که بغض و کینه‌ی اهل‌بیت پیامبر صلوات الله علیه و آله را به دل داشته باشند؛ به عکس، از برخی گزارش‌ها استفاده می‌شود که لااقل برخی مردم از اقدامات و سخنان صدیقه‌ی طاهره (س) متأثر می‌شده و به فکر می‌رفتند، اما می‌توان گفت دست کم بخشی از سکوت‌ها به خاطر ذهنیت‌هایی از سنخ منطق پیش‌گفته بوده است. ◼️ در این شرایط بود که صدیقه‌ی طاهره (سلام الله علیها) به تنهایی بار کم‌کاری‌ همه‌ی ناظران ساکت را به دوش کشید؛ و البته در انجام این مأموریت راهبردی تاریخی از تهمت «واکنش احساسی بیهوده» نیز هراسی نداشت. ◼️ صدیقه‌ی کبری (سلام‌الله علیها) با اقدام سرنوشت‌ساز خود به همگان آموخت که اعتراض ظاهری و اصرار بر آن، (حتی پس از روشن شدن خذلان مردمان زمان) ثمرات و آثار راهبردی تاریخی دارد و ترک آن به بهانه‌ی نداشتن ثمرات ملموس در کوتاه مدت، موجه و عقلانی نیست. ◼️ تاریخ از ثبت مستقیم حال و هوای ناگفته و ارتکازات پنهان اجتماعی ناتوان است و برای ثبت آن‌ها به علائم ظاهری و دلایل خارجی احتیاج دارد. امور و ارتکازاتی که در حال حاضر بسیار بدیهی به نظر می‌رسند، ممکن است برای نسل بعد کاملا پنهان و بلکه به شکل معکوس باشند. ♨️ اکنون برای ما و اکثریت مردم جهان، ظلم و ستم و نارضایتی نسبت به توحش صهیونیست‌ها در فلسطین بدیهی است. اما برخی با احاله به: بدیهی بودن مسأله، علم خداوند به مضمرات قلبی و ناممکن بودن اقدام عملی، اعتراض ظاهری را بی‌فایده می‌شمرند و حتی به کسانی که صدای اعتراض‌شان قطع نمی‌شود کنایه می‌زنند که «وقتی ضعیف هستید چرا صبح و شب صرفا اعتراض می‌کنید؟» غافل از آن‌که استمرار همین اعتراض ظاهری و لفظی علیه ظلم و ظالم در صبح و شب -نه به عنوان یک حرکت احساسی، بلکه به عنوان یک تکلیف راهبردی- درسی است که بانوی بزرگ اسلام برای تاریخ به یادگار گذاشته است. #حضرت_زهرا #راهبرد_مبارزه_تاریخی_فاطمه @Tanbiholomah