دیار عشق ، سرزمین جمع شدنِ تضادهایِ عمیقِ چشیدنی‌ست .. ! اضطراب با آرام‌ش رفیق و یکی می‌شود، حزن‌ش نشاط را می‌سازد و نشاط‌ش همجوار حضرتِ غم می‌شود.. اندوه و اشک ، فرحِ درونی را میان چهره‌ای که چشمان‌ش غرق در هاله‌ی اشک است، نمایش می‌دهد ، حیات را عشق با تفسیر جمع‌ها میان چشم‌ها ، رطبی چشیدنی می‌کند، من گاهی خودم دلم برای چشیدنِ حالِ خودم تنگ می‌شود، می‌نشینم گوشه‌ای و با نگاه‌م به این عشق مجهول‌ به چشمان‌ِ روح‌م، حضورش را تقدیم می‌کنم .. چه آتش و خنکای نسیمِ زیبایی در تلاطم این دریای مواج حضور دارد .. این منم ، شما را نمی‌دانم .. تفسیرِ خویش را هم نمی‌دانم ! قدم‌های‌م ثابت میان پاروان خوف و رجای کَشتیِ وجود دریا نوردی می‌کند .. آسمان شاهد است .. این سرزمین عشق است ، من مراقب آن‌م تا خرج هر کسی نشود .. این متن نیاز به مراقبت دارد، حواس‌تان باشد زخمی‌ نشود .. مراقب‌ش باشید. #ای‌رویای‌ِجمیل #ای‌نفسِ‌عمیق‌م #نگاهِ_ابی_عبدلله #منِ‌عجیبِ‌مجهول