#زندگینامه_اهل_بیت_علیهم_السلام 🔹لقب‌های ایشان را هادی، نقی، زکی، رفیق و صامت ذکر کرده‌اند. 🔹کنیه ایشان ابو محمد است. 🔹زادروز：۸ ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری(به نقلی روز دهم همین ماه) 🔹زادگاه：مدینه 🔹مدت امامت：شش سال (از ۲۵۴ تا ۲۶۰) ه.قمری ♦️شهادت：۸ ربیع الاول سال ۲۶۰ ه.قمری 🔹مدفن：سامراء(عراق) 🔹طول عمر：۲۸ سال ✨🕌✨🕌✨🕌✨🕌✨🕌✨ امام حسن عسکری(ع) یازدهمين پيشواى شيعيان می باشد. مادر ایشان(حُدیث یا سَلیل) می باشد. لقب عسکری از آن جهت به ایشان داده شده که در شهر سامرا که به عسکر (اردوگاه یا شهر نظامی) نیز مشهور بوده، اقامت اجباری داشته است. محدودیت‌ های شدید حاکم بر زندگی امام عسکری(ع) سبب شد تا آن حضرت(ع) برای ارتباط با شیعیان، نمایندگانی برگزیند. عثمان بن سعید از نمایندگان خاص ایشان بود که پس از شهادت امام(ع) و آغاز عصر غیبت صغری، به‌ عنوان نخستین وکیل و نایب خاص امام زمان(ع) نیز ایفای نقش کرد. یگانه همسر ایشان (نرجس) نام دارد. بر اساس غالب منابع شیعه و سنی، تنها فرزند آن حضرت، امام زمان(ع) مسمّی به «م‌ح‌م‌د(ع)» است، اما طبق اقوال دیگر، برخی او را دارای ۳ پسر و ۳ دختر شمرده‌اند. آن حضرت(ع) تنها یک برادر به نام جعفر داشت که نزد شیعیان به (جعفر کذّاب) معروف است، او پس از درگذشت امام عسکری(ع)، ادعای امامت کرد وبا انکار تولد فرزندی برای ایشان، به عنوان تنها وارث، مدعی میراث آن حضرت(ع) شد. امام حسن عسکری(ع) بیشتر عمر خود را در سامراء گذراند و مشهور است که ایشان تنها امامی است که به حج نرفت. دوره امامت امام عسکری(ع) همزمان با سه خلیفه عباسی بود： ۱)معتز عباسی (۲۵۲-۲۵۵ق) ۲)مهتدی عباسی (۲۵۵-۲۵۶ق) ۳)معتمد عباسی (۲۵۶-۲۷۹ق) مهتدی درصدد قتل آن حضرت(ع) بر آمد، اما مُرد و معتمد روی کار آمد. امام عسکری(ع) خطاب به مادر خویش فرمود： 《در سال ۲۶۰ به من اذیتی خواهد رسید که می ترسم من را دچار رنج و مشقت کند.》 عمر کوتاه امام(ع) و شهادت در ۲۸ سالگی، آن هم بدون سابقه بیماری و فاصله کوتاه رهایی آن حضرت از زندان تا مرگ که کمتر از یک ماه بود، شاهدی دیگر بر توطئه خلافت در شهادت امام عسکری(ع) است. سرانجام امام حسن عسکری(ع) در اول ربیع الاول سال۲۶۰ ه.قمری توسط معتمد مسموم شد ودر هشتم همان ماه، در ۲۸ سالگی در سامرا به شهادت رسید و در خانه‌ای که پدر بزرگوارشان دفن شده بود، دفن گردید. 📚منبع： ۱)سیره پیشوایان استاد پیشوایی، ص۴۵۲ @TarikhEslam

#آیا_می_دانید؟ ✅برخی از ائمه اطهار(ع) به《ابن الرضا》معروف بودند، چون امامان بعد از امام رضا(ع) همه از نسل پاك امام رضا(ع) هستند، چنان كه همه امامان از نسل پاك امام حسین(ع) هستند. يكي از اماماني كه معروف به ابن الرضا بوده، امام حسن عسکری(ع) است. 👤علامه مجلسی می نویسد : 📋《وَ كَانَ هُوَ وَ أَبُوهُ وَ جَدُّهُ يُعْرَفُ كُلٌّ مِنْهُمْ فِي زَمَانِهِ بِابْنِ اَلرِّضَا(ع)》 ♦️امام عسكري(ع) و پدرش امام هادي(ع) و جدش امام جواد(ع) در زمان خود معروف به ابن الرضا(ع) بودند.(۱) این امر شايد به اين خاطر بوده است كه چون امام رضا(ع) مدتي ولايت عهدي را در زمان مأمون قبول كرد و شهرت امام با لقبشان كه (الرضا) مي‎باشد، سبب شد فرزندانش بعد از آن به ابن الرضا معروف باشند. شايد علت اين معروفيت به خاطر اين بوده است كه علويان از شاخه‎هاي مختلف زياد بوده‎اند، و سادات جليل القدر متعدد بودند، كه به خاطر مشخص شدن آنها و ممتاز بودنشان و حساسيت موقعيت آنها از لحاظ سياسي براي دستگاه خلافت معروف به ابن الرضا(ع) شده بودند.(۲) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۵۰، ص۲۳۶ ۲)حيات فكری و سياسی امامان شيعه، رسول جعفریان، ص۴۷۲ @TarikhEslam

📚تلاش های علمی و اجتماعی #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

1⃣تربیت شاگردان توسط #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅اگر چه حضرت امام حسن عسکری(ع) بر اثر نامساعد بودن زمان و محدودیت بسیار شدید که حکومت عباسی اعمال می کرد، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در سطح کل جامعه نشد، ولی در تربیت شاگردانی که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف ناب تشیع و رفع شبهات دشمنان شیعه نقش مهم و به سزایی داشتند، موفق گشت. شیخ طوسی تعداد شاگردان آن حضرت را بیش از صد نفر ثبت کرده است.(۱) در میان آنان چهره های برجسته و مردان وارسته ای مانند؛ احمد بن اسحاق اشعری قمی، ابو هاشم داود بن قاسم جعفری، عبدالله بن جعفر حمیری، ابو عمرو عثمان بن سعید عَمْری (نائب خاص حضرت حجت)، علی بن جعفر، محمد بن حسن صفار به چشم می خورند.(۲) 📚منابع : ۱)رجال شیخ طوسی، ص۴۲۷ ۲)سیره پیشوایان استاد پیشوایی، ص۶۲۷ @TarikhEslam

2⃣تشویق نویسندگان به کتابت توسط #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅هر قلم به دست متعهد، نهایت تلاش خود را برای اطلاع رسانی، هدایت جامعه به کار می بندد؛ ولی تشویق از نویسنده و آثار او خستگیها را از تن او دور می کند، و بر فعالیت او می افزاید، و این خود عامل توسعه علم و دانش و آگاهی در جامعه می شود. امام حسن عسکری(ع) در کنار تربیت شاگردان از تشویق نویسندگان غافل نبود؛ از جمله داود بن قاسم جعفری می گوید : کتاب «یوم و لیله» از یونس آل یقطین را به حضرت عسکری(ع) عرضه داشتم. امام(ع) فرمود : 📋《تَصْنِیفُ مَنْ هَذَا؟》 ♦️نوشته چه کسی است؟ گفتم : نوشته یونس است. آن گاه فرمود : 📋《اَعْطَاهُ اللّهُ بِکُلِّ حَرْفٍ نُورَاً یَوْمَ الْقِیامَةِ》 ♦️خداوند در مقابل هر حرف، نوری به او در روز قیامت عطا فرماید.(۱) البته سیره تمام امامان شیعه بر این بوده که بر نویسندگی و کتابت ترغیب و نویسندگان و قلمزنان را تشویق کنند. و همچنین نقل شده است که برخی آثار را خدمت حضرت عسکری(ع) عرضه داشتند که درباره آن نظر دهد. حضرت می فرمود : 📋《صَحِیحٌ فَاعْمَلُوا بِهِ》 ♦️صحیح است بدان عمل کنید!(۲) بر اثر همین تشویقها بود که شانزده تن از شاگردان حضرت، دست به تألیف زدند و ۱۱۸ عنوان کتاب، ثمره آن شد. از میان آنها علی بن حسن فضّال ۳۶ کتاب، محمد بن حسن صفار ۳۵ کتاب، عبدالله بن جعفر حمیری ۱۹ کتاب، احمد بن ابراهیم ۷ کتاب و هارون بن مسلم ۶ کتاب دارد.(۳) و همین طور تعداد راویانی که از آن حضرت حدیث نقل نموده اند، به ۱۰۶ نفر می رسد.(۴) 📚منابع : ۱)بحار الانوار مجلسی، ج۲، ص۱۵۰ ۲)فلاح السائل سید ابن طاووس، ص۱۸۳ ۳)الذریعه علامه تهرانی، ج۳، ص۱۴۹ ۴)رجال نجاشی، ص۴۴۷ @TarikhEslam

3⃣تالیفات خود #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅حضرت امام حسن عسکری(ع) علاوه بر تربیت شاگردان و تشویق نویسندگان، خود نیز دست به قلم برده و کتب و نامه های فراوانی را برای توسعه علم و دانش و هدایت و راهنمایی جامعه از خود به یادگار گذاشته است که به نمونه هایی اشاره می شود : ۱)تفسیر القرآن که حسن بن خالد برادر محمد بن خالد آن را نقل کرده است. قابل یادآوری است که امروزه کتابی با عنوان «تفسیر الامام العسکری(ع)» موجود است که عالمان رجال و حدیث بر آن نقدها دارند و آن را غیر از نوشته اصلی می دانند. ۲)کتاب «المنقبه» که مشتمل بر بسیاری از احکام و مسائل حلال و حرام است. به جز اینها کتب دیگری نیز به آن حضرت منسوب است. 📚منابع : ۱)الذریعه علامه تهرانی، ج۳، ص۱۴۹ ۲)تدوین السنّة حسینی، ص۱۸۵ @TarikhEslam

4⃣نگارش نامه های فراوان توسط #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅در زمان امام حسن عسکری(ع) تشیع در مناطق مختلف و شهرهای متعددی گسترش یافته بود و شیعیان در نقاط فراوانی متمرکز شده بودند؛ شهرها و مناطقی، مانند : کوفه، بغداد، نیشابور، قم، آبه (آوه)، مدائن، خراسان، یمن، ری، آذربایجان، سامراء، جرجان و بصره که از پایگاههای شیعیان به شمار می رفتند. در میان این مناطق، به دلائلی سامراء، کوفه، بغداد، قم و نیشابور از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند. حضرت(ع) برای گسترش فرهنگ تشیع، توسعه علم و دانش، و هدایت و سازندگی، نامه های فراوانی به آن شهرها نوشته است، مانند : نامه آن حضرت(ع) به شیعیان قم و آوه که متن آن در کتابها مضبوط است و نامه های فراوان حضرت به مردم مدینه و نامه ای که امام به «ابن بابویه» نوشته، و نامه مفصلی که حضرت خطاب به «اسحاق بن اسماعیل» و شیعیان نیشابور نوشته است. در نامه اخیر، آن حضرت(ع) پس از توضیح درباره نقش امامت در هدایت امت اسلامی و تشریح ضرورت و اهمیت پیروی از امامان و هشدار از سرپیچی از فرمان امام، نوشته اند : «.. ای اسحاق! تو فرستاده من نزد ابراهیم بن عبده هستی تا وی به آنچه من در نامه ای که توسط محمد موسی نیشابوری فرستاده ام، عمل کند. تو و همه کسانی که در شهر تو هستند، موظفید بر اساس نامه مزبور عمل کنید.» 📚منابع : ۱)الامام العسکری(ع) مروجی طبسی، ص۲۲۳ ۲)تاریخ الشیعه علامه مظفر، صص۶۲-۷۸ ۳)سیره پیشوایان استاد پیشوایی، ص۶۳۲ @TarikhEslam

5⃣پاسخ به شبهات و سوالات توسط #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅وجود پرسش و طرح شبهه می تواند باعث بالندگی و رشد جامعه شود، به شرطی که به آن پاسخ صحیح و هدایتگر داده شود. گاه ممکن است در جامعه شبهات ویرانگری به وجود آید که اگر درست جواب داده نشود، کل جامعه اسلامی را می تواند با خطر مواجه کند. یکی از مهم ترین فعالیتهای علمی حضرت حسن عسکری(ع) شبهه زدایی بود که در این زمینه در منابع نمونه هایی اشاره شده است.(۱) 📚منبع : ۱)اثبات الهداه شیخ حرّ عاملی، ج۳، ص۴۰۷ @TarikhEslam

6⃣برخورد #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام با انحرافات و تحریفات :👇 ✅از دیگر فعالیتهای علمی و فرهنگی امام عسکری(ع) برخورد با بدعتها، تحریفات و انحرافاتی بود که در جامعه پیش می آمد؛ مخصوصا اگر این انحرافات از ناحیه اهل قلم و دانشمندان و علما سر می زد. حضرت(ع) نسبت به آن خیلی حساس بود، و این خود درس بزرگی است برای علما که در مقابل انحرافات و تحریفات و بدعتهایی که در جامعه ایجاد می شود، سکوت اختیار نکنند. در منابع آمده است که : «اسحاق کِنْدی» که از فلاسفه اسلام و عرب به شمار می رفت و در عراق اقامت داشت، کتابی تألیف کرد به نام «تناقضهای قرآن»! او مدتهای زیادی در منزل نشسته و گوشه نشینی اختیار کرده و خود را به نگارش آن کتاب مشغول ساخته بود. روزی یکی از شاگردان او به محضر امام عسکری(ع) شرفیاب شد. هنگامی که چشم حضرت(ع) به او افتاد، فرمود : آیا در میان شما مرد رشیدی وجود ندارد که گفته های استادتان «کندی» را پاسخ گوید؟ شاگرد عرض کرد : ما همگی از شاگردان او هستیم و نمی توانیم به اشتباه استاد خود اعتراض کنیم. امام(ع) فرمود : اگر مطالبی به شما تلقین و تفهیم شود، می توانید آن را برای استاد خود نقل کنید؟ شاگرد گفت : آری! حضرت(ع) فرمود : بعد از برگشتن نزد استاد با او به گرمی و محبت برخورد کن و سعی نما با او انس و الفت پیدا کنی. هنگامی که کاملاً انس و آشنایی به عمل آمد، به او بگو : مسئله ای برای من پیش آمده است که غیر از شما کسی شایستگی پاسخ آن را ندارد و آن این است که : آیا ممکن است گوینده قرآن از گفتار خود معانی ای غیر از آنچه شما حدس می زنید، اراده کرده باشد؟ او در پاسخ خواهد گفت : بلی! ممکن است چنین منظوری داشته باشد. در این هنگام بگو : شما چه می دانید، شاید گوینده قرآن معانی دیگری غیر از آنچه شما حدس می زنید، اراده کرده باشد و شما الفاظ او را در غیر معنای خود به کار برده باشید! امام(ع) در اینجا اضافه کرد : او آدم باهوشی است، طرح این نکته کافی است که او را متوجه اشتباه خود کند. شاگرد به حضور استاد رسید و طبق دستور امام(ع) رفتار کرد تا آنکه زمینه برای طرح مطلب مساعد گردید. سپس سؤال امام(ع) را مطرح و جواب پیش بینی شده را گرفت. استاد که می دانست شاگرد او چنین سؤالی را از پیش خود نمی تواند طرح نماید و در حدّ اندیشه او نیست، رو به شاگرد کرد و گفت : تو را قسم می دهم که حقیقت را به من بگویی، چنین سؤالی از کجا به فکر تو خطور کرد؟ شاگرد گفت : چه ایرادی دارد که چنین سؤالی به ذهن من آمده باشد؟ استاد جواب داد : نه! تو هنوز زود است که به چنین مسائلی رسیده باشی. به من بگو این سؤال را از کجا یاد گرفته ای؟ شاگرد گفت : حقیقت این است که «ابو محمد» مرا با این سؤال آشنا کرد. استاد جواب داد که اکنون واقع امر را گفتی. سپس افزود : چنین سؤالهایی تنها زیبنده این خاندان است! [آنان هستند که می توانند حقیقت را آشکار سازند]. آن گاه استاد با درک واقعیت و توجه به اشتباه خود، دستور داد آتشی روشن کردند و آنچه را که به عقیده خود درباره «تناقضهای قرآن» نوشته بود، تماما سوزاند. از آنچه گفته شد به خوبی وسعت تلاشهای علمی حضرت(ع) آشکار می گردد. 📚منابع : ۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴۴، ص۴۳۷ ۲)اثبات الهداه حرّ عاملی، ج۳، ص۴۰۷ ۳)سیره پیشوایان استاد پیشوایی، صص ۶۲۸ـ۶۳۰ @TarikhEslam

📋تحول «علی بن اوتاش» زندانبان توسط #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام :👇 ✅مرحوم شیخ مفید می نویسد : محمد بن اسماعیل علوی می گوید : وقتی امام حسن عسکری(ع) توسط حکومت بنی عباس در حبس بود، زندانبان حضرت(ع) علی بن اوتاش بود. 📋《وَ هُوَ كَانَ شَدِيدَ العَدَاوَةِ فِي لِآلِ مُحَمَّدِِ(ص) غَلِيظَاً عَلَى آلِ أَبِي طَالِبٍ(ع)》 ♦️او نسبت به اهل بیت حضرت رسول اکرم(ص) و فرزندان ابوطالب(ع) عداوت و دشمنی شدیدی داشت. همچنین او فردی بی رحم و مردی زشت خو و بد سیرت بود و از دشمنان سر سخت آل محمّد(ص) محسوب می شد و با خشونت بسیار نسبت به خاندان و فرزندان امام علی(ع) رفتار می کرد. از سوی دیگر خلفای عباسی نیز به او دستور داده بودند که تا هرچه می تواند به امام(ع) سخت گیری کرده و به ایشان آزار رساند. شیخ مفید در ادامه می نویسد : 📋《فَمَا أَقَامَ إِلاّ يَوْمَاً حَتَّى وَضَعَ خَدَّيهِ لَهُ وَ كَانَ لَا يَرْفَعُ بَصَرَهُ إِليَهِ إجْلَالاً لَهُ وَ إعْظَامَاً وَ خَرَجَ مِن عِندِهِ وَ هُوَ أَحسَنُ النَّاسِ بَصِيرَةً وَ أحْسَنَهُم قَولَاً فِيهِ》 ♦️اما بیش از یک روز نگذشت که آن مرد با مشاهده حالات معنوی امام(ع) در برابر عظمت حضرت امام حسن عسکری(ع) زانوی عجز و تواضع به زمین نهاد و در مقابل امام(ع) به خاک افتاد. علی بن اوتاش هنگامی که از حضور امام حسن عسکری(ع) بیرون آمد از بهترین یاران با اعتقاد امام(ع) شد و چنان متحول گشت که از راهش برگشت و دارای بصیرتی کامل نسبت به شناخت امام(ع) شد.(۱) 📚منبع : ۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۳۳۰ @TarikhEslam

👤لقب «عسکری» اوج مظلومیت وجود مبارک #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام 🎙در بیان #استاد_رجبی_دوانی :👇 @TarikhEslam

🎙👤🎙👤🎙👤🎙👤🎙 @TarikhEslam

💠تحوّل نگهبانان زندان! ✅زمانی که امام حسن عسکری(علیه السلام) در زندان «صالح بن وصیف» زندانی بود، «صالح بن علی» و کسانی که از مذهب تشیع منحرف بودند، نزد او رفتند تا از او بخواهند بر امام حسن عسکری(ع) سختگیری کند. صالح گفت : «مَا أَصْنَعُ؟ قَدْ وَكَّلْتُ بِهِ رَجُلَيْنِ مِنْ أَشَرِّ مَنْ قَدَرْتُ عَلَيْهِ فَقَدْ صَارَا مِنَ اَلْعِبَادَةِ وَ اَلصَّلاَةِ وَ اَلصِّيَامِ إِلَى أَمْرٍ عَظِيمٍ» ♦️چه کنم؟ من دو نفر از شرورترین افراد را بر او گماشتم، اما در اثر مشاهده رفتار او هر دو در نماز و عبادت خود بسیار کوشا شدند. به آنها گفتم چه خصلتی در او دیدید که این گونه در شما تاثیر گذاشته است؟ گفتند : «مَا تَقُولُ فِي رَجُلٍ يَصُومُ اَلنَّهَارَ وَ يَقُومُ اَللَّيْلَ كُلَّهُ لاَ يَتَكَلَّمُ وَ لاَ يَتَشَاغَلُ؟ وَ إِذَا نَظَرْنَا إِلَيْهِ اِرْتَعَدَتْ فَرَائِصُنَا وَ يُدَاخِلُنَا مَا لاَ نَمْلِكُهُ مِنْ أَنْفُسِنَا» ♦️چه می گویی درباره مردی که روز را روزه می گیرد وشب را عبادت می کند، نه سخن می‌گوید و نه به چیزی سرگرم می‌شود؟ وقتی به او نگاه می کنیم رگهای گردن ما می لرزد و حالتی به ما دست می دهد که نمی توانیم خود را نگه داریم. وقتی این سخنان را از «صالح بن وصیف» شنیدند، ناامید برگشتند.(۱) مرحوم شیخ صدوق می نویسد : «وَ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْعَسْكَرِيُّ(ع) قَتَلَهُ اَلْمُعْتَمَدُ بِالسَّمِّ لَعَنَهُ اَللَّهُ» ♦️معتمد عباسی، امام حسن عسکری(ع) را با خوراندن سمّ به شهادت رساند.(۲) #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام 📚منابع : ۱)الکافی کلینی، ج۱، ص۵۱۲ ۲)الاعتقادات الامامیة صدوق، ص۹۹ @TarikhEslam

📷عکس تاریخی و قدیمی از حرم #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام @TarikhEslam